YARGITAY KARARI
DAİRE : Ceza Daireleri Başkanlar Kurulu
ESAS NO : 2018/105
KARAR NO : 2018/167
KARAR TARİHİ : 13.09.2018

2018/Bşk-105 2018/167 2012/68591
Görevsizlik Kararı Veren
Yargıtay Daireleri : 2, 15 ve 13. Ceza

Sanıklar … ve … hakkında hırsızlık ve mala zarar verme suçlarından açılan kamu davasında yapılan yargılama sonucu, sanıkların aynı suçlardan mahkûmiyetlerine karar verilmiştir.
Hükümlerin sanıklar müdafileri tarafından temyiz edilmesi üzerine dosyayı inceleyen Yargıtay 2. Ceza Dairesince 18.11.2013 tarih ve 5576-26768 sayı ile;
“İddianamedeki sevk ve nitelendirmeye, 2797 sayılı Yargıtay Kanunu’nun 6110 sayılı Kanun’un 8.maddesi ile değişik 14. maddesi, 6110 sayılı Kanun’un geçici 1. maddesinin 2. fıkrası ve 18.02.2012 tarih ve 28208 sayılı Resmî Gazete’de yayımlanarak yürürlüğe giren Yargıtay Büyük Genel Kurulunun 09.02.2012 tarih ve 2012/1 sayılı iş bölümü kararına, temyizin kapsamına göre sanığa atılı suçlardan en ağır yaptırımı gerektiren ve 5237 sayılı TCK’nın 152/1. maddesine uyan mala zarar verme suçundan kurulan hükme yönelik temyizi inceleme görevi Yüksek 15. Ceza Dairesine ait olduğu”,
Dosyanın gönderildiği Yargıtay 15. Ceza Dairesince 04.02.2015 tarih ve 31176-2998 sayı ile;
“Yargıtay Ceza Daireleri Başkanlar Kurulunun 29.12.2011 tarih ve 42-42 sayılı kararında belirlendiği gibi 2797 sayılı Yargıtay Kanunu’nun görevlerini düzenleyen 14. maddesinin 3. fıkrasının (a) bendinde; ‘Daireler arasında iş bölümünün belirlenmesinde dava açılan belgedeki nitelendirme esas alınır. Açıklama ile sevk maddelerinin uyumsuz olduğu durumlarda, açıklamaya itibar edilir,’ (b) bendinde de; ‘Çeşitli suçlara ait davalarda, suçların en ağırını incelemeye yetkili olan daire görevlidir.’ hükmüne yer verilmiştir.
Çeşitli suçlara ilişkin açılan davalardan en ağırı saptanırken, hapis cezasının üst sınırı daha fazla olan suça ilişkin dava daha ağır kabul edilmeli, üst sınırların eşit olması hâlinde bu kez alt sınırı daha fazla hapsi gerektiren suça ilişkin davanın daha ağır olduğu sonucuna varılmalıdır. Hapis cezası ile birlikte öngörülen adli para cezaları ise, her iki suça ilişkin hapis cezalarının alt ve üst sınırlarının eşit olması hâlinde dikkate alınmalıdır, hükmünü amirdir.
İncelenen dosya içeriğine göre; temyiz incelemesine konu suçlardan nitelikli hırsızlık suçunun cezası, suç tarihi itibarıyla yürürlükte bulunan 5237 sayılı TCK’nın 142/1-a maddesinde üç yıldan yedi yıla kadar hapis; mala zarar verme suçunun cezası ise aynı Kanun’un 152/1-a maddesi uyarınca bir yıldan dört yıla kadar hapis cezasından ibaret olduğu gözetildiğinde;
İddianamedeki anlatım ve nitelendirmeye göre, Yargıtay Kanunu’nun Değişik 14. maddesi gereğince temyiz incelemesi Yüksek (13.) Ceza Dairesi’nin görevi dâhilinde olduğu”,
Yargıtay 13. Ceza Dairesince de 14.04.2016 tarih ve 4654-6772 sayı ile;
“Mahkemenin nitelendirmesine, uygulamaya, temyizin kapsamı, Yargıtay Kanunu’nun 14. maddesine ve Başkanlar Kurulunun 09.02.2012 gün ve 2012/1 sayılı kararına göre, işin incelenmesi Yüksek 2. Ceza Dairesinin görevine girdiği, Dairemizin görevsizliğine, mahkemece verilen 20.12.2011 tarihli hükmün temyizi üzerine, Yargıtay 2. Ceza Dairesinin 18.11.2013 tarih ve 5576-26768 sayılı görevsizlik kararı ile dosyanın temyiz incelemesinin yapılmak üzere Yargıtay 15. Ceza Dairesine gönderildiği; Yargıtay 15. Ceza Dairesinin 04.02.2015 tarih 31176-2998 sayılı görevsizlik kararı ile dosyanın Dairemize gönderildiği anlaşılmakla, görev konusundaki uyuşmazlığın çözümü için dosyanın Yargıtay Başkanlar Kuruluna gönderilmesi gerektiği”
Gerekçesiyle karar verilmiştir.
Ceza Daireleri Başkanlar Kurulu yerine sehven Özel Daireye gönderilen dosya, Yargıtay 2. Ceza Dairesince 17.04.2018 tarih ve 6165-4609 sayı ile; oluşan olumsuz görev uyuşmazlığının çözülmesi için Yargıtay Birinci Başkanlığına gönderilmekle, Ceza Daireleri Başkanlar Kurulunca değerlendirilmiş ve açıklanan gerekçe ile karara bağlanmıştır.
CEZA DAİRELERİ BAŞKANLAR KURULU KARARI
Yargıtay Ceza Daireleri Başkanlar Kurulunca açıklığa kavuşturulması gereken husus, mala zarar verme ve hırsızlık suçlarından açılan kamu davasında yapılan yargılaması sonucu verilen hükümlerin temyiz incelemesinin hangi Özel Dairece yapılması gerektiğinin tespitine ilişkin ise de, öncelikle olumsuz görev uyuşmazlığı bulunup bulunmadığının belirlenmesi gerekmektedir.
Olumsuz görev uyuşmazlığının doğması için, karşılıklı olarak iki dairenin kendisini görevsiz sayması, başka bir anlatımla iki dairenin karşılıklı görevsizlik kararı vermesi gerekir.
Dosya kapsamından;
Sanığın temyizi üzerine dosyanın gönderildiği Yargıtay 2. Ceza Dairesi tarafından temyiz incelemesi görevinin Yargıtay 15. Ceza Dairesine ait olduğu, 15. Ceza Dairesince temyiz incelenmesi görevinin Yargıtay 13. Ceza Dairesine ait olduğu, 13. Ceza Dairesince de temyiz incelenmesi görevinin Yargıtay 2. Ceza Dairesinin görevine girdiğinden bahisle dosyanın Yargıtay Ceza Daireleri Başkanlar Kuruluna gönderildiği anlaşılmaktadır.
Bu durumda, Yargıtay 13. Ceza Dairesinin görevsizlik kararı üzerine Yargıtay 2. Ceza Dairesince verilen bir karşı görevsizlik kararı olmadığından, Ceza Daireleri Başkanlar Kurulunca çözülmesi gereken görev uyuşmazlığı da yoktur.
Bu itibarla, Yargıtay 13. Ceza Dairesinin görevsizlik kararı uyarınca dosyanın Yargıtay 2. Ceza Dairesine gönderilmesine karar verilmelidir.
SONUÇ:
Açıklanan nedenlerle,
Yargıtay 13. Ceza Dairesinin 14.04.2016 tarihli ve 4654-6772 sayılı görevsizlik kararı uyarınca dosyanın Yargıtay 2. Ceza Dairesine GÖNDERİLMESİNE, 13.09.2018 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.