YARGITAY KARARI
DAİRE : Ceza Daireleri Başkanlar Kurulu
ESAS NO : 2018/100
KARAR NO : 2018/162
KARAR TARİHİ : 13.09.2018

2018/Bşk-100 2018/162 2016/89775
Görevsizlik Kararı Veren
Yargıtay Daireleri : 8 ve 4. Ceza

Sanıklar … ve … hakkında kasten yaralama ve mala zarar verme, sanık … hakkında silahla tehdit, kasten yaralama, mala zarar verme ve 6136 sayılı Kanun’a muhalefet suçlarından açılan kamu davasında yapılan yargılama sırasında inceleme dışı bir kısım sanıkların eylemlerinin TCK’nın 81/1 ve 35. maddeleri kapsamında kasten öldürme suçuna teşebbüsü oluşturabileceğinden bahisle İzmir 3. Asliye Ceza Mahkemesince 25.01.2012 tarih ve 303-56 sayı ile görevsizlik kararı verilmiş, İzmir 6. Ağır Ceza Mahkemesince de 02.04.2012 tarih ve 114-81 sayı ile karşı görevsizlik kararı verilmesi üzerine oluşan görev uyuşmazlığının çözümü bakımından Yargıtay 5. Ceza Dairesince 01.08.2012 tarih ve 8554-8456 sayı ile İzmir 6. Ağır Ceza Mahkemesinin görevsizlik kararının kaldırılmasına karar verilmesiyle görev uyuşmazlığı son bulmuş olup yapılan yargılama sonucunda İzmir 6. Ağır Ceza Mahkemesince 25.12.2015 tarih ve 300-368 sayı ile sanıklar … ve …’ın kasten yaralama ve mala zarar verme, …’in silahla tehdit, kasten yaralama, mala zarar verme ve 6136 sayılı Kanun’a muhalefet suçlarından mahkûmiyetlerine karar verilmiştir.
Sanık … müdafisi tarafından sanık … yönünden verilen hükümlerin temyizi üzerine İzmir 6. Ağır Ceza Mahkemesince 09.03.2016 tarihli ve 300-368 sayılı ek kararla yasal süresinden sonra yapılan temyiz talebinin reddine karar verilmiştir.
Ek kararın sanık … müdafisi; diğer hükümlerin de sanıklar … ve … tarafından temyiz edilmesi üzerine Yargıtay 23. Ceza Dairesi Başkanı tarafından imzalanan 10.01.2017 tarihli ve 7629-10094 sayılı tevdi kararıyla dosya Yargıtay 15. Ceza Dairesine gönderilmiş, Yargıtay 15. Ceza Dairesince verilen ve Daire Başkanı tarafından imzalanan 01.02.2017 tarihli ve 10592-2956 sayılı tevdi kararı ile de dosyanın gönderildiği Yargıtay 8. Ceza Dairesince 23.05.2017 tarih ve 3290-5905 sayı ile;
“2797 sayılı Yargıtay Kanunu’nun 6545 sayılı Kanunla değişik 14 ve eklenen geçici 13. maddeleri uyarınca mahkûmiyet kararındaki nitelendirmeye, tebliğname tarihi ve temyizin kapsamına göre, muhtelif suçlara ait temyiz incelemesinin suçlardan en ağırını incelemeye yetkili daireye ait bulunması ve Yargıtay Birinci Başkanlık Kurulunun 27.01.2017 tarihli Resmî Gazete’de yayımlanan 20.01.2017 tarih ve 2017/1 sayılı kararının Ceza Daireleri İşbölümüne ilişkin ortak hükümlerin 5 ve 7. fıkraları uyarınca, temyiz inceleme görevinin Yargıtay Yüksek 4. Ceza Dairesine ait olduğu” ,
Dosyanın gönderildiği Yargıtay 4. Ceza Dairesince 13.07.2017 tarih ve 18356-19354 sayı ile;
“İddianamede açıklanan eylem ve sevk maddeleri ile temyizin kapsamı ve Yargıtay Kanununun 14. maddesi, Yargıtay Büyük Genel Kurulunun Ceza Dairelerinin iş bölümünü düzenleyen hükümlerine, temyiz dilekçesi içeriğine göre, sanıklar hakkında, yaralama suçundan TCK’nın 86/2,3 ve mala zarar verme suçundan TCK’nın 151/1. maddelerine göre kamu davası açılmış olup aynı maddelerden hüküm kurulmuş bulunmasına, yaralama suçunun 4 aydan 1 yıla kadar hapis ve mala zarar verme suçunun 4 aydan 3 yıla kadar hapis cezasını öngörülmesine, mala zarar verme suçunun en ağır yaptırımı içermesine göre, işin incelenmesinin Yüksek 8. Ceza Dairesinin görevine girdiği” ,
Dosyanın gönderildiği Yargıtay 8. Ceza Dairesince de 10.04.2018 tarih ve 17752-4002 sayı ile;
“2797 sayılı Yargıtay Kanunu’nun 6545 sayılı Kanun’a değişik 14 ve eklenen geçici 13. maddeleri uyarınca Yargıtay Birinci Başkanlık Kurulunun 27.01.2017 günlü Resmî Gazete’de yayımlanan 20.01.2017 tarih ve 2017/1 sayılı kararının Ceza Daireleri İşbölümüne ilişkin ortak hükümlerin 5. fıkrası ve Ceza Daireleri Başkanlar Kurulunun 2017/266-286 sayılı emsal kararı uyarınca, temyiz inceleme görevi Yargıtay Yüksek 4. Ceza Dairesine ait olduğu”,

Gerekçesiyle karşılıklı görevsizlik kararları verilmiştir.
Olumsuz görev uyuşmazlığının çözümü için Birinci Başkanlığa gönderilen dosya, Ceza Daireleri Başkanlar Kurulunca değerlendirilmiş ve açıklanan gerekçelerle karara bağlanmıştır.
CEZA DAİRELERİ BAŞKANLAR KURULU KARARI
Yargıtay 8 ve 4. Ceza Daireleri arasında oluşan ve çözülmesi gereken uyuşmazlık, temyiz incelemesinin hangi Özel Dairece yapılması gerektiğinin belirlenmesine ilişkindir.
Yargıtay Kanunu’nun 28.06.2014 tarihli ve 29044 sayılı Resmî Gazete’de yayımlanarak yürürlüğe giren 6545 sayılı Kanun ile değişik Ceza Dairelerinin görevini düzenleyen 14/3. maddesinin a bendi; “Daireler arasındaki iş bölümünün belirlenmesinde mahkeme kararındaki nitelendirme, mahkûmiyet dışındaki kararlarda ise iddianame veya iddianame yerine geçen belgedeki nitelendirme esas alınır” şeklinde, b bendi de; “çeşitli suçlara ait davalarda suçların en ağırını incelemeye yetkili olan daire görevlidir” şeklindedir.
Yargıtay Birinci Başkanlık Kurulunca hazırlanıp 26.02.2016 tarihli ve 29636 sayılı Resmi Gazete’de yayımlanarak 01.03.2016 tarihinde yürürlüğe giren 12.02.2016 tarihli ve 1 sayılı iş bölümü kararının “Ceza Daireleri iş bölümü Ortak Hükümler” başlıklı bölümünün 7. maddesinde; “Ceza Dairelerinin görevlerinin belirlenmesinde, mahkûmiyet kararlarında mahkeme hükmündeki, mahkûmiyet dışındaki kararların temyiz incelemesinde ise dava açan belgedeki nitelenen suç esas alınır.” 8. maddesinde “Temyiz incelemesine konu olan suçların ceza miktarlarında sonradan değişiklik olması hâlinde tebliğname tarihindeki suçun temel şekline göre ceza miktarları göz önünde bulundurularak görevli ceza dairesi belirlenir.” 9. maddesinde ise “Birden fazla suçun yer aldığı hükümlerin temyiz incelemesi, incelemeye konu suçlardan yaptırımı en ağır olanına bakmakla görevli dairece yapılır. Çeşitli suçlara ilişkin açılan davalardan en ağırı belirlenirken de suçun temel şekline göre hapis cezasının üst sınırı daha fazla olan suça ilişkin dava daha ağır, üst sınırların eşit olması hâinde ise alt sınırı daha fazla hapsi gerektiren suça ilişkin davanın daha ağır olduğu kabul edilir. Hapis cezası ile birlikte öngörülen adli para cezaları ise, her iki suça ilişkin hapis cezalarının alt ve üst sınırlarının eşit olması halinde nazara alınır.
Temyiz kanun yoluna tabi olmaması nedeniyle ilk bakışta reddedilecek temyiz talepleri görevli dairenin belirlenmesinde göz önünde bulundurulmaz…” düzenlemeleri hüküm altına alınmıştır.
Sanık … müdafisinin silahla tehdit, kasten yaralama, mala zarar verme ve 6136 sayılı Kanun’a muhalefet suçlarından verilen hükümleri yasal süresi içinde temyiz etmemesi, mahkemece ek kararla temyiz isteminin süre yönünden reddine karar verilmesi, ek kararı temyiz dilekçesinde ileri sürülen ve eski hâle getirme istemine esas olan sağlık raporu kabul edilse dahi temyiz süresinin her hâlde geçirilmiş olması karşısında ceza dairelerinin görevinin belirlenmesinde esas alınması gereken hükümler sanıklar … ve … hakkında kasten yaralama ve mala zarar verme suçlarından verilen mahkûmiyet kararlarıdır.
Temyiz incelemesine konu olan suçların tebliğnamenin düzenlendiği 01.04.2016 tarihindeki yaptırım miktarları nazara alınarak yapılan değerlendirmede, mahkûmiyet kararındaki nitelendirmeye göre mala zarar verme suçunun müeyyidesinin TCK’nın 151/1 maddesi gereğince dört aydan üç yıla kadar hapis veya adlî para cezası cezası olduğu, kasten yaralama suçunun cezası ise aynı Kanunun 86/2. maddesi gereğince dört aydan bir yıla kadar hapis veya adlî para cezası cezası olduğu göz önüne alındığında, mala zarar verme suçunun müeyyidesinin daha ağır olduğu anlaşılmakla, temyiz incelemesinin 2797 sayılı Yargıtay Kanunu’nun 14. maddesi uyarınca bu suça ilişkin temyiz davalarına bakmakla yetkili ve görevli olan Yargıtay 8. Ceza Dairesince yapılması gerekmektedir.
Bu itibarla, Yargıtay 4. Ceza Dairesinin görevsizlik kararı isabetli bulunduğundan, Yargıtay 8. Ceza Dairesinin görevsizlik kararının kaldırılmasına ve dosyanın anılan daireye gönderilmesine karar verilmelidir.
SONUÇ:
Açıklanan nedenlerle,
1- Yargıtay 8. Ceza Dairesinin 10.04.2018 tarihli ve 17752-4002 sayılı görevsizlik kararının KALDIRILMASINA,
2- Dosyanın, temyiz incelemesi yapılması için Yargıtay 8. Ceza Dairesine GÖNDERİLMESİNE, 13.09.2018 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.