YARGITAY KARARI
DAİRE : Ceza Daireleri Başkanlar Kurulu
ESAS NO : 2017/47
KARAR NO : 2017/67
KARAR TARİHİ : 19.04.2017
Görevsizlik Kararı Veren
Yargıtay Daireleri : 4 ve 14. Ceza
Mahkemesi :Asliye Ceza
Günü : 26.01.2012
Sayısı : 1342-37
Sanık hakkında silahla tehdit ve kasten yaralama suçlarından cezalandırılması talebiyle açılan kamu davasında yapılan yargılama sonucunda aynı suçlardan mahkûmiyet kararı verilmiştir.
Hükmün sanık müdafii tarafından temyiz edilmesi üzerine Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığının 16.01.2014 tarihli tebliğnamesi ile dosyanın gönderildiği Yargıtay 4. Ceza Dairesince 11.05.2016 gün ve 3422-9567 sayı ile;
“İddianamede, sanığın, şikâyetçi …’ya bıçağı gösterip merdivenlerden sürüklediği şeklinde açıklanan eylemi TCK’nın 109/2-3-a maddesi kapsamında olup, Yargıtay Kanunu’nun 14. maddesine, Yargıtay Büyük Genel Kurulunun kararına ve temyizin kapsamına göre, işin incelenmesi Yüksek 14. Ceza Dairesinin görevine girdiği”
Dosyanın gönderildiği Yargıtay 14. Ceza Dairesince de 10.01.2017 gün ve 8851-43 sayı ile;
“İddianamedeki sevklere ve nitelendirmeye, mahkemenin kabulüne, hükümlerin içeriğine, Yargıtay Kanununun 14. maddesine, Yargıtay Büyük Genel Kurulunun 26.02.2016 günlü Resmî Gazete’de yayımlanarak 01.03.2016 tarihinde yürürlüğe giren 12.02.2016 günlü, 2016/1 sayılı iş bölümü kararına göre temyiz incelemesini yapma görevi Yargıtay 4. Ceza Dairesine ait bulunduğu”
Gerekçesiyle karşılıklı görevsizlik kararları verilmiştir.
Oluşan olumsuz görev uyuşmazlığının çözülmesi için Yargıtay Birinci Başkanlığına gönderilen dosya, Ceza Daireleri Başkanlar Kurulunca değerlendirilmiş ve açıklanan gerekçe ile karara bağlanmıştır.
TÜRK MİLLETİ ADINA
CEZA DAİRELERİ BAŞKANLAR KURULU KARARI
Yargıtay 4 ve 14. Ceza Daireleri arasında oluşan ve çözülmesi gereken uyuşmazlık; temyiz incelemesinin hangi Özel Dairece yapılması gerektiğinin belirlenmesine ilişkindir.
Yargıtay Kanununun Ceza Dairelerinin görevini düzenleyen 14/3. maddesinin (a) bendi; “Daireler arasındaki iş bölümünün belirlenmesinde dava açılan belgedeki nitelendirme esas alınır. Açıklama ile sevk maddelerinin uyumsuz olduğu durumlarda açıklamaya itibar edilir” şeklinde iken, 28.06.2014 gün ve 29044 sayılı Resmi Gazetede yayınlanarak yürürlüğe giren 6545 sayılı Kanunun 31. maddesiyle; “Daireler arasındaki iş bölümünün belirlenmesinde mahkeme kararındaki nitelendirme, mahkûmiyet dışındaki kararlarda ise iddianame veya iddianame yerine geçen belgedeki nitelendirme esas alınır” şeklinde değiştirilmiştir.
2797 sayılı Yargıtay Kanununa 6545 sayılı Kanunun 37. maddesi ile eklenen geçici 13/5. maddesinde; “Yargıtay Büyük Genel Kurulunun iş bölümünün onaylanmasına ilişkin kararı uygulanmaya başlayıncaya kadar bu kanunla yapılan değişiklikten önceki iş bölümüne ilişkin hükümler uygulanmaya devam olunur” düzenlemesi yapılmıştır.
Bu bakımdan, Yargıtay Kanununun Ceza Dairelerinin görevlerini düzenleyen 14. maddesinin üçüncü fıkrasının (a) bendinde 6545 sayılı Kanunla yapılan değişikliğin yürürlük tarihi olan 28.06.2014 tarihinden önce düzenlenen tebliğnameler bakımından uygulanması mümkün olmayıp, uyuşmazlığın tebliğname tarihinde yürürlükte bulunan iş bölümüne ilişkin hükümler uyarınca çözümlenmesi gerekmektedir.
16.01.2014 olan tebliğname tarihi itibarıyla ceza dairelerinin görevinin belirlenmesinde esas alınması gereken iddianamede eylemin; “Yukarıda açık kimlik bilgileri yazılı bulunan müşteki …’nın apartman yöneticisi olduğu, şüpheliler … ve …’ın da aynı binada oturdukları, müşteki ile şüphelilerin aralarında daha önceden gürültü çıkartmak meselesi yüzünden husumet bulunduğu, olay tarihinde şüpheli … yanında diğer şüpheli İlhami Aslan olduğu halde müşteki Erdal Kocanın evine gelerek şüpheli Nihat’ın elinde bıçak olduğu ve şüpheli İlhami’nin müştekiye bulundurulması ve taşınması ruhsata tabi olan ve ruhsatı bulunmayan silahı göstererek, birlikte müştekiyi merdivenlerden sürükleyerek tehditle indirdikleri, bu esnada şüpheli …’ın elinde bulunan bıçağı ile müşteki Erdal’ı elinden yaraladığı…” şeklinde anlatılması karşısında, sanık hakkında kişiyi hürriyetinden yoksun kılma ve kasten yaralama suçlarından kamu davası açıldığı kabul edilmelidir. Temyiz incelemesine konu suçların tebliğname tarihindeki yaptırım miktarları nazara alınarak yapılan değerlendirmede iki yıldan yedi yıla kadar hapis cezasını gerektiren kişiyi hürriyetinden yoksun kılma suçunun müeyyidesi daha ağır olduğundan, temyiz incelemesinin 2797 sayılı Yargıtay Kanununun 14. maddesi uyarınca bu suça ilişkin temyiz davalarına bakmakla yetkili ve görevli olan Yargıtay 14. Ceza Dairesince yapılması gerekmektedir.
Bu itibarla, Yargıtay 4. Ceza Dairesinin görevsizlik kararı isabetli olup Yargıtay 14. Ceza Dairesinin görevsizlik kararının kaldırılmasına ve dosyanın temyiz incelemesi yapılmak üzere Yargıtay 14. Ceza Dairesine gönderilmesine karar verilmelidir.
SONUÇ:
Açıklanan nedenlerle,
1-Yargıtay 14. Ceza Dairesinin 10.01.2017 gün ve 8851-43 sayılı görevsizlik kararının KALDIRILMASINA,
2-Dosyanın, temyiz incelemesi yapılması için Yargıtay 14. Ceza Dairesine GÖNDERİLMESİNE, 19.04.2017 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.