YARGITAY KARARI
DAİRE : Ceza Daireleri Başkanlar Kurulu
ESAS NO : 2017/46
KARAR NO : 2017/66
KARAR TARİHİ : 19.04.2017

Görevsizlik Kararı Veren
Yargıtay Daireleri : 15 ve 2. Ceza
Mahkemesi :Ağır Ceza
Günü : 24.02.2012
Sayısı : 66-53

Sanık hakkında bilişim sistemlerinin kullanılması suretiyle hırsızlık suçundan açılan kamu davasında yapılan yargılama sırasında Nazilli 1. Sulh Ceza Mahkemesince sevke konu suça bakma görevinin asliye ceza mahkemesine ait olduğu gerekçesiyle verilen 07.12.2007 gün ve 691-336 sayılı görevsizlik kararı ile dosyanın gönderildiği Nazilli 2. Asliye Ceza Mahkemesince de 14.12.2009 ve 399-806 sayı ile; sanığın eyleminin internet yolu ile bankayı aracı kılmak suretiyle dolandırıcılık suçunu oluşturup oluşturmayacağına ilişkin delillerin takdirinin üst dereceli ağır ceza mahkemesine ait olduğu gerekçesiyle görevsizlik kararı verilmesi üzerine Nazilli Ağır Ceza Mahkemesince yapılan yargılama sonucunda 24.02.2012 gün ve 66-53 sayı ile sanığın bilişim sistemlerinin kullanılması suretiyle hırsızlık suçundan mahkumiyetine karar verilmiştir.
Hükmün sanık tarafından temyiz edilmesi üzerine Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığının 18.04.2013 tarihli tebliğnamesiyle dosyanın gönderildiği Yargıtay 15. Ceza Dairesince 02.10.2014 gün ve 12535-16117 sayı ile;
“6545 sayılı Kanun’un 31. maddesiyle, 04.02.1983 tarih ve 2797 sayılı Yargıtay Kanunu’nun 14. maddesinde yapılan değişikliğin, 28.06.2014 tarih ve 29044 sayılı Resmi Gazete’de yayımlanarak yürürlüğe girdiği dikkate alınarak ve söz konusu Kanun değişikliğine göre, ‘Ceza dairelerinde, daireler arasındaki işbölümünün belirlenmesinde; mahkeme kararındaki nitelendirme, mahkumiyet dışındaki kararlarda ise iddianamede veya iddianame yerine geçen belgedeki nitelendirme esas alınır.’ hükmüne yer verilmiş olunması karşısında;
24.02.2012 tarihli kararda, sanığın, 5237 sayılı TCK’nın 142/2-e maddesi gereğince hırsızlık suçundan mahkumiyetine karar verilmiş olmakla,
Mahkumiyet kararındaki nitelendirme ve Yargıtay Kanunu’nun Değişik 14. maddesi gereğince temyiz incelemesinin Yüksek 2. Ceza Dairesinin görevi dahilinde olduğu”
Dosyanın gönderildiği Yargıtay 2. Ceza Dairesince de 30.01.2017 gün ve 31939-909 sayı ile;
“6545 sayılı Kanun’un 31. maddesiyle, 04.02.1983 tarih ve 2797 sayılı Yargıtay Kanunu’nun 14. maddesinde yapılan değişikliğin, 28.06.2014 tarih ve 29044 sayılı Resmi Gazete’de yayımlanarak yürürlüğe girdiği dikkate alınarak ve söz konusu Kanun değişikliğine göre, ‘Ceza dairelerinde, daireler arasındaki işbölümünün belirlenmesinde; mahkeme kararındaki nitelendirme, mahkumiyet dışındaki kararlarda ise iddianamede veya iddianame yerine geçen belgedeki nitelendirme esas alınır.’ hükmüne yer verilmiş olunması karşısında;
‘24.02.2012 tarihli kararda, sanığın, 5237 sayılı TCK’nın 142/2-e maddesi gereğince hırsızlık suçundan mahkumiyetine karar verilmiş olmakla, şeklindeki gerekçeyle temyiz incelemesinin Dairemize ait olduğu düşünülerek görevsizlik kararı verilmekle dosya Dairemize gönderilmiş ise de;
Tebliğnamenin, 6545 sayılı Kanun’un yürürlüğe girdiği 28.06.2014 tarihinden önce düzenlenmiş olmasına göre; tebliğname tarihi itibariyle, Ceza Dairesinde, Daireler arasındaki işbölümünün belirlenmesinde, iddianame veya iddianame yerine geçen belgedeki nitelendirme esas alınacağından, iddianamede ile sanık 5237 sayılı TCK’nın 142/2-e maddesinde tanımlanan hırsızlık suçundan cezalandırılması istemiyle kamu davası açıldıktan sonra, görevsizlik kararı ile dosyanın ağır ceza mahkemesine gönderildiği, iddianame yerine geçen Nazilli 2. Asliye Ceza Mahkemesi’nin 14.12.2009 tarih, 2008/399 Esas, 2009/806 Karar sayılı bu görevsizlik kararındaki sevk maddeleri ile nitelendirmeye göre de sanığın eyleminin aynı Kanun’un 158/1-f maddesinde tanımlanan dolandırıcılık suçunu oluşturduğunun belirtildiği; buna göre, sanık hakkında açılan kamu davasının yapılan yargılaması sonucu verilen hükme ilişkin temyiz inceleme görevi 15. Ceza Dairesi’ne ait olduğu”
Gerekçesiyle karşılıklı görevsizlik kararları verilmiştir.
Oluşan olumsuz görev uyuşmazlığının çözülmesi için Yargıtay Birinci Başkanlığına gönderilen dosya, Ceza Daireleri Başkanlar Kurulunca değerlendirilmiş ve açıklanan gerekçe ile karara bağlanmıştır.

TÜRK MİLLETİ ADINA
CEZA DAİRELERİ BAŞKANLAR KURULU KARARI
Yargıtay 15 ve 2. Ceza Daireleri arasında oluşan ve çözülmesi gereken uyuşmazlık; temyiz incelemesinin hangi Özel Dairece yapılması gerektiğinin belirlenmesine ilişkindir.
2797 sayılı Yargıtay Kanununun Ceza Dairelerinin görevlerini düzenleyen 6110 sayılı Kanunla değişik 14. maddesi;
“Ceza dairelerinde:
a) Daireler arasındaki işbölümünün belirlenmesinde dava açılan belgedeki nitelendirme esas alınır. Açıklama ile sevk maddelerinin uyumsuz olduğu durumlarda, açıklamaya itibar edilir.
b) Çeşitli suçlara ait davalarda, suçların en ağırını incelemeye yetkili olan daire görevlidir” biçiminde iken, 28.06.2014 tarih ve 29044 sayılı Resmi Gazetede yayımlanarak yürürlüğe giren 18.06.2014 tarih ve 6545 sayılı Kanunun 31. maddesiyle;
“Ceza dairelerinde:
a) Daireler arasındaki iş bölümünün belirlenmesinde mahkeme kararındaki nitelendirme, mahkûmiyet dışındaki kararlarda ise iddianamede veya iddianame yerine geçen belgedeki nitelendirme esas alınır.
b) Çeşitli suçlara ait davalarda, suçların en ağırını incelemeye yetkili olan daire görevlidir” şeklinde değiştirilmiştir.
2797 sayılı Yargıtay Kanununa 6545 sayılı Kanunun 37. maddesi ile eklenen Geçici 13/5. maddesinde; “Yargıtay Büyük Genel Kurulunun iş bölümünün onaylanmasına ilişkin kararı uygulanmaya başlayıncaya kadar bu kanunla yapılan değişiklikten önceki iş bölümüne ilişkin hükümler uygulanmaya devam olunur” düzenlemesi yapılmıştır.
Bu bakımdan, Yargıtay Kanununun Ceza Dairelerinin görevlerini düzenleyen 14. maddesinin üçüncü fıkrasının (a) bendinde 6545 sayılı Kanunla yapılan değişikliğin yürürlük tarihi olan 28.06.2014 tarihinden önce düzenlenen tebliğnameler bakımından uygulanması mümkün olmayıp, uyuşmazlığın tebliğname tarihinde yürürlükte bulunan işbölümüne ilişkin hükümler uyarınca çözümlenmesi gerekmektedir.
Buna göre;
18.04.2013 olan tebliğname tarihinde ceza dairelerinin görevlerinin belirlenmesinde esas alınması gereken ve iddianame yerine geçen dava açılan belge niteliğindeki görevsizlik kararında eylemin “sanıkların internet yolu ile müştekinin Yapı Kredi Bankası hesabından 16000 Lira çektikleri” şeklinde anlatılması karşısında sanık hakkında 5237 sayılı TCK’nun 142/2-e maddesinde düzenlenen bilişim sistemlerini kullanarak hırsızlık suçundan kamu davası açıldığı kabul edilmelidir. Bu suça ilişkin temyiz incelemesini yapma görevi Yargıtay Kanununun 14. maddesi uyarınca Yargıtay 2. Ceza Dairesine ait bulunmaktadır.
Bu itibarla, Yargıtay 15. Ceza Dairesinin görevsizlik kararı isabetli olduğundan, Yargıtay 2. Ceza Dairesinin görevsizlik kararının kaldırılmasına, dosyanın anılan Daireye gönderilmesine karar verilmelidir.
SONUÇ:
Açıklanan nedenlerle;
1- Yargıtay 2. Ceza Dairesinin 30.01.2017 gün ve 31939-909 sayılı görevsizlik kararlarının KALDIRILMASINA,
2- Dosyanın Yargıtay 2. Ceza Dairesine GÖNDERİLMESİNE, 19.04.2017 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.