YARGITAY KARARI
DAİRE : Ceza Daireleri Başkanlar Kurulu
ESAS NO : 2017/435
KARAR NO : 2018/57
KARAR TARİHİ : 02.05.2018

Görevsizlik Kararı Veren
Yargıtay Daireleri : 3 ve 1. Ceza
Mahkemesi :Ağır Ceza
Günü : 22.12.2015
Sayısı : 73-243

suçundan açılan kamu davasında yapılan yargılama sonucunda Çorum 2. Asliye Ceza Mahkemesince 05.12.2012 gün ve 67-748 sayı ile; sanığın aynı suçtan mahkûmiyetine karar verilmiş,
Hükmün sanık müdafii tarafından temyiz edilmesi üzerine dosyayı inceleyen Yargıtay 3. Ceza Dairesince 22.01.2015 gün 27504-2217 sayı ile; bozulmasına karar verilmiştir.
Bozmaya uyan Çorum 2. Asliye Ceza Mahkemesince 02.03.2015 gün ve 201-198 sayı ile görevsizlik kararı verilmiş, dosyanın gönderildiği Çorum 1. Ağır Ceza Mahkemesince 22.12.2015 gün ve 73-243 sayı ile; sanığın kasten öldürme suçuna teşebbüsten cezalandırılmasına karar verilmiştir.
Bu hükmün de sanık müdafii tarafından temyiz edilmesi üzerine Yargıtay 3. Ceza Dairesince 08.05.2017 gün ve 11639-5943 sayı ile;
“Sanığa atılı öldürmeye teşebbüs suçuna dair hükmün temyiz edildiği anlaşılmakla; temyizin kapsamına, tebliğname tarihine ve 26.02.2016 tarih ve 29636 sayılı Resmi Gazetede yayımlanarak 01.03.2016 tarihinde yürürlüğe giren Yargıtay Büyük Genel Kurulunun iş bölümüne ilişkin 12.02.2016 tarih ve 2016/1 sayılı kararına göre, işin incelenmesi 6545 sayılı Kanunun 31. maddesi ile değişik 2797 sayılı Yargıtay Kanununun 14. maddesi gereğince Yüksek Yargıtay 1. Ceza Dairesine ait olduğu”,
Dosyanın gönderildiği Yargıtay 1. Ceza Dairesince 11.12.2017 gün ve 1367-4863 sayı ile;
“Temyizin kapsamına, daha önce temyiz incelemesi yapan Yargıtay Yüksek 3. Ceza Dairesinin 22.01.2015 gün ve 27504-2217 sayılı bozma ilamının içeriğine, Yargıtay Kanununun 6110 sayılı Kanunla değişik 14. maddesine dayanılarak Yargıtay Büyük Genel Kurulunca hazırlanan ve Resmi Gazetede yayımlanarak 01.02.2013 tarihinde yürürlüğe giren iş bölümüne göre, sanık hakkında mahkemece verilen hükümlerle ilgili olarak temyiz incelemesi yapma görevinin Yargıtay 3. Ceza Dairesine ait olduğu”,
Dosyanın tekrar gönderildiği Yargıtay 3. Ceza Dairesince de 27.12.2017 gün ve 21117-17649 sayı ile;
“Yüksek Yargıtay 1. Ceza Dairesinin 11.12.2017 tarih ve 1367-4863 sayılı kararı ile Dairemizin görevli olduğundan bahisle görevsizlik kararı verilmiş ise de; Dairemizin 22.01.2015 tarih ve 27504-2217 sayılı bozma ilamına uyularak yapılan yargılama neticesinde verilen karardaki yasal nitelendirmenin ‘Kasten öldürmeye teşebbüs’ suçu, uygulanan yasa maddelerinin 5237 sayılı TCK’nun 81/1 ve 35. maddeleri olmasına, temyizin kapsamına ve tebliğname tarihine göre; mahkemece kurulan hükme yönelik temyiz itirazlarının incelenmesi 28.06.2014 tarihinde Resmi Gazetede yayımlanarak yürürlüğe giren 6545 sayılı Yasanın 31. maddesi ile değişik Yargıtay Kanununun 14. maddesi ve Yargıtay Birinci Başkanlık Kurulunun 27.01.2017 tarihli Resmi Gazetede yayınlanarak 01.02.2017 tarihinde yürürlüğe giren 20.01.2017 tarih ve 1 sayılı kararı uyarınca Yüksek Yargıtay 1. Ceza Dairesine ait bulunduğu”
Gerekçesiyle karşılıklı görevsizlik kararları verilmiştir.
Oluşan olumsuz görev uyuşmazlığının çözülmesi için Yargıtay Birinci Başkanlığına gönderilen dosya, Ceza Daireleri Başkanlar Kurulunca değerlendirilmiş ve açıklanan gerekçe ile karara bağlanmıştır.
TÜRK MİLLETİ ADINA
CEZA DAİRELERİ BAŞKANLAR KURULU KARARI
Yargıtay 3 ve 1. Ceza Daireleri arasında oluşan ve çözülmesi gereken uyuşmazlık; temyiz incelemesinin hangi Özel Dairece yapılması gerektiğinin belirlenmesine ilişkindir.
2797 sayılı Yargıtay Kanununun 6110 sayılı Kanunla değişik 14. maddesi uyarınca hazırlanıp 01.03.2016 günü yürürlüğe giren ve tebliğname tarihi itibarıyla uygulanması gereken 12.02.2016 tarih ve 2016/1 sayılı iş bölümünün; “Yargıtay Ceza Daireleri iş bölümü Ortak Hükümler” kısmının ikinci maddesinde; “Bu iş bölümündeki düzenlemeler, yürürlüğe girdiği tarih dâhil olmak üzere tebliğnamesi bu tarihten sonra tanzim olunan işler için geçerli olup, temyiz incelemesi bu iş bölümüne göre görevli bulunan ceza dairesi tarafından yapılır.” denildikten sonra, dördüncü maddesinde; “Ceza Daireleri, yürürlük tarihinden önce kendisine gelen ve daha önceden gelip de bozma ya da her ne suretle olursa olsun daire dışına gönderilen işleri sonuçlandırır. İşin birden fazla dairece temyiz incelemesinin yapıldığı hâllerde ise temyiz incelemesi, işi daire dışına gönderen dairece yapılır. Daha önce başka dairelerde görülmekte olup da dairesi değiştirilen dava dosyaları mevcut hâlleriyle ilgili daireye/dairelere gönderilir. Bu iş bölümünün yürürlüğe girmesinden önce Yargıtay incelemesinden geçmiş ya da geri çevirme kararına konu olmuş bulunan dosyaların, tekrar Yargıtay’a gelmesi hâlinde ya da olağanüstü yasa yollarından kaynaklanan taleplerde inceleme bu iş bölümüne göre görevli daire/daireler tarafından yapılır.
Ceza daireleri yürürlük tarihinden önce kendisine gelip bozma veya başka nedenlerle daire dışına gönderdiği işlerden kendisine geri gelenlere bakar” hükmü getirilmiştir.
2016/1 sayılı iş bölümüne göre bir dairenin bozma ya da her ne suretle olursa olsun daire dışına gönderdiği ve kendi görev alanına girmeyen bir suça yeniden bakma zorunluluğu, bu suçun dairenin temyizen inceleme görevine giren suç ile birlikte geri gelmesi durumunda söz konusu olacaktır.
İncelemeye konu dosyada, mahalli mahkemece kurulan ilk hükmün, Yargıtay 3. Ceza Dairesince 22.01.2015 gün 27504-2217 sayı ile bozulmasına karar verilmiş ise de; sanık hakkında kasten öldürme suçuna teşebbüsten mahkûmiyet hükmü kurulduğundan hükmü temyizen inceleme görevi, 27.05.2016 olan tebliğname tarihi itibarıyla uygulanması gereken 12.02.2016 tarih ve 2016/1 sayılı iş bölümü kararı uyarınca Yargıtay 1. Ceza Dairesine aittir.
Bu itibarla, Yargıtay 3. Ceza Dairesinin görevsizlik kararı isabetli olduğundan, Yargıtay 1. Ceza Dairesinin görevsizlik kararının kaldırılmasına ve dosyanın temyiz incelemesi yapılmak üzere anılan daireye gönderilmesine karar verilmelidir.
SONUÇ:
Açıklanan nedenlerle
1- Yargıtay 1. Ceza Dairesinin 11.12.2017 gün ve 1367-4863 sayılı görevsizlik kararının KALDIRILMASINA,
2- Dosyanın Yargıtay 1. Ceza Dairesine GÖNDERİLMESİNE, 02.05.2018 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.