YARGITAY KARARI
DAİRE : Ceza Daireleri Başkanlar Kurulu
ESAS NO : 2017/4
KARAR NO : 2017/24
KARAR TARİHİ : 19.04.2017
Görevsizlik Kararı Veren
Yargıtay Daireleri : 15 ve 2. Ceza
Mahkemesi :Ağır Ceza
Günü : 23.05.2013
Sayısı : 13-303
Hırsızlık suçundan açılan kamu davasında yapılan yargılama sırasında Konya 6. Asliye Ceza Mahkemesince 19.11.2009 gün ve 1384-1098 sayı ile; sanığın eyleminin nitelikli dolandırıcılık suçunu oluşturduğundan bahisle Konya Ağır Ceza Mahkemesine görevsizlik kararı verilmiş, Konya 2. Ağır Ceza Mahkemesince 31.12.2009 gün ve 520-499 sayı ile eylemin hırsızlık suçunu oluşturduğu gerekçesiyle karşı görevsizlik kararı verilmesi üzerine oluşan görev uyuşmazlığı Yargıtay 5. Ceza Dairesince 30.11.2010 gün ve 7954-8997 sayı ile Konya 2. Ağır Ceza Mahkemesinin görevsizlik kararının kaldırılmasıyla son bulmuş olup, yapılan yargılama sonucunda sanığın eyleminin hırsızlık suçunu oluşturduğu kabul edilerek bu suçtan mahkûmiyetine ilişkin, 23.05.2013 gün ve 13-303 sayılı hükmün sanık tarafından temyiz edilmesi üzerine Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığının 14.05.2014 tarihli tebliğnamesi ile dosyanın gönderildiği Yargıtay 15. Ceza Dairesince 05.11.2014 gün ve 11812-18152 sayı ile;
“6545 sayılı Kanun’un 31. maddesiyle, 04/02/1983 tarih ve 2797 sayılı Yargıtay Kanunu’nun 14. maddesinde yapılan değişikliğin, 28/06/2014 tarih ve 29044 sayılı Resmi Gazete’de yayımlanarak yürürlüğe girdiği dikkate alınarak ve söz konusu Kanun değişikliğine göre, ‘Ceza dairelerinde, daireler arasındaki işbölümünün belirlenmesinde; mahkeme kararındaki nitelendirme, mahkumiyet dışındaki kararlarda ise iddianamede veya iddianame yerine geçen belgedeki nitelendirme esas alınır.’ hükmüne yer verilmiş olunması karşısında;
23/05/2013 tarihli kararda, sanığın, 5237 sayılı TCK’nın 142/1-b maddesi gereğince hırsızlık suçundan mahkumiyetine karar verilmiş olmakla,
Mahkumiyet kararındaki nitelendirme ve Yargıtay Kanunu’nun Değişik 14. maddesi gereğince temyiz incelemesinin Yüksek (2.) Ceza Dairesinin görevi dahilinde olduğu”,
Dosyanın gönderildiği Yargıtay 2. Ceza Dairesince de 14.12.2016 gün ve 34396-17055 sayı ile;
“Yargıtay 15. Ceza Dairesinin 05/11/2014 tarih ve 2014/11812 – 18152 E-K. sayılı ilamı ile temyiz incelemesinin Dairemize ait olduğu gerekçesiyle görevsizlik kararı verilerek dosya dairemize gönderilmiş ise de;
Konya 6. Asliye Ceza Mahkemesi’nin 19.11.2009 tarihli görevsizlik kararındaki nitelendirmeye, Yargıtay Kanunu’nun 14. maddesi ve Yargıtay Büyük Genel Kurulu’nun 24.01.2014 tarih ve 2014/1 sayılı iş bölümüne ilişkin kararına göre; 5237 sayılı TCK’nın 158/1-a. maddesinde düzenlenen nitelikli dolandırıcılık suçundan dolayı açılan davanın yapılan yargılaması sonucu verilen kararın temyiz incelemesini yapmak görevi Yargıtay 15. Ceza Dairesine ait olduğu”
Gerekçeleriyle karşılıklı görevsizlik kararları verilmiştir.
Oluşan olumsuz görev uyuşmazlığının çözümü için Yargıtay Birinci Başkanlığına gönderilen dosya, Ceza Daireleri Başkanlar Kurulunca değerlendirilmiş ve açıklanan gerekçelerle karara bağlanmıştır.
TÜRK MİLLETİ ADINA
CEZA DAİRELERİ BAŞKANLAR KURULU KARARI
Yargıtay 15 ve 2. Ceza Daireleri arasında oluşan ve çözümlenmesi gereken uyuşmazlık; temyiz incelemesinin hangi Özel Dairece yapılması gerektiğinin belirlenmesine ilişkindir.
Yargıtay Kanununun Ceza Dairelerinin görevini düzenleyen 14/3. maddesinin (a) bendi; “Daireler arasındaki iş bölümünün belirlenmesinde dava açılan belgedeki nitelendirme esas alınır. Açıklama ile sevk maddelerinin uyumsuz olduğu durumlarda açıklamaya itibar edilir” şeklinde iken, 28.06.2014 gün ve 29044 sayılı Resmi Gazetede yayınlanarak yürürlüğe giren 6545 sayılı Kanunun 31. maddesiyle; “Daireler arasındaki iş bölümünün belirlenmesinde mahkeme kararındaki nitelendirme, mahkûmiyet dışındaki kararlarda ise iddianame veya iddianame yerine geçen belgedeki nitelendirme esas alınır” şeklinde değiştirilmiştir.
2797 sayılı Yargıtay Kanununa 6545 sayılı Kanunun 37. maddesi ile eklenen geçici 13/5. maddesinde; “Yargıtay Büyük Genel Kurulunun iş bölümünün onaylanmasına ilişkin kararı uygulanmaya başlayıncaya kadar bu kanunla yapılan değişiklikten önceki iş bölümüne ilişkin hükümler uygulanmaya devam olunur” düzenlemesi yapılmıştır.
Bu bakımdan, Yargıtay Kanununun Ceza Dairelerinin görevlerini düzenleyen 14. maddesinin üçüncü fıkrasının (a) bendinde 6545 sayılı Kanunla yapılan değişikliğin yürürlük tarihi olan 28.06.2014 tarihinden önce düzenlenen tebliğnameler bakımından uygulanması mümkün olmayıp, uyuşmazlığın tebliğname tarihinde yürürlükte bulunan iş bölümüne ilişkin hükümler uyarınca çözümlenmesi gerekmektedir.
14.05.2014 olan tebliğname tarihi itibarıyla ceza dairelerinin görevinin belirlenmesinde esas alınması gereken iddianamede eylemin; “Şüpheli …’ın 13.04.2009 günü müştekiye ait eve yanında kimliği belirlenemeyen bir bayan ile birlikte geldiği, müştekiye evlerinde büyü olduğunu ve bunu bozmak için evde bulunan değerli eşyaları getirmesini istediği, müştekinin bunun üzerine 230 Lira, 3 adet burma bilezik, 1 adet cumhuriyet altını, 1 adet yarım altın ve 3 adet çeyrek altın olmak üzere tüm değerli eşyaları getirdiği, şüphelinin müştekiye altınları ve parayı bir çorabın içine ve işlemeli kırlent arasına koymasını söylediği, daha sonra müştekinin elinden alarak şüphelinin kırlenti başında çevirirken el çabukluğu ile tüm altın ve paraları aldığı, müştekiye de kırlenti odaya kitlemesi gerektiğini ve dışardan taş toplayıp geleceklerini söylemeleri üzerine evden çıktıkları…” şeklinde anlatılması karşısında, sanık hakkında nitelikli dolandırıcılık suçundan kamu davası açıldığı kabul edilmelidir. Buna göre hükmü temyizen inceleme görevi ise Yargıtay 15. Ceza Dairesine aittir.
Bu itibarla, Yargıtay 2. Ceza Dairesinin görevsizlik kararı isabetli olduğundan, Yargıtay 15. Ceza Dairesinin görevsizlik kararının kaldırılmasına ve dosyanın temyiz incelemesi yapılmak üzere 15. Ceza Dairesine gönderilmesine karar verilmelidir.
SONUÇ:
Açıklanan nedenlerle;
1- Yargıtay 15. Ceza Dairesinin 05.11.2014 gün ve 11812-18152 sayılı görevsizlik kararının KALDIRILMASINA,
2- Dosyanın, Yargıtay 15. Ceza Dairesine GÖNDERİLMESİNE, 19.04.2017 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.