YARGITAY KARARI
DAİRE : Ceza Daireleri Başkanlar Kurulu
ESAS NO : 2017/364
KARAR NO : 2017/384
KARAR TARİHİ : 26.12.2017

Görevsizlik Kararı veren
Yargıtay Daireleri : 15 ve 16. Ceza
Mahkemesi :Asliye Ceza
Günü : 21.06.2012
Sayısı : 751-430

Bilişim sistemlerinin, banka veya kredi kurumlarının araç olarak kullanılması suretiyle dolandırıcılık, suç işlemek amacıyla örgüt kurma ve bu örgüte üye olma suçlarından açılan kamu davasında yapılan yargılama sırasında, Sakarya 2. Ağır Ceza Mahkemesince sanıkların eylemlerinin 5237 sayılı TCK’nun 157/1. maddesinde düzenlenen dolandırıcılık suçunu oluşturacağından bahisle görevsizlik kararı verilerek dosyanın gönderildiği Sakarya 4. Asliye Ceza Mahkemesince sanıkların 5237 sayılı TCK’nun 157/1, 220/1 ve 220/2. maddeleri uyarınca mahkûmiyetlerine karar verilmiştir.
Hükümlerin bir kısım sanıklar müdafiileri tarafından temyiz edilmesi üzerine dosyayı inceleyen Yargıtay 15. Ceza Dairesince 09.07.2014 gün ve 5976-13813 sayı ile;
“6545 sayılı Kanun’un 31. maddesiyle, 04.02.1983 tarih ve 2797 sayılı Yargıtay Kanunu’nun 14. maddesinde yapılan değişikliğin, 28.06.2014 tarih ve 29044 sayılı Resmi Gazete’de yayımlanarak yürürlüğe girdiği dikkate alınarak ve söz konusu Kanun değişikliğine göre, ‘Ceza dairelerinde, daireler arasındaki iş bölümünün belirlenmesinde; mahkeme kararındaki nitelendirme, mahkumiyet dışındaki kararlarda ise iddianamede veya iddianame yerine geçen belgedeki nitelendirme esas alınır, çeşitli suçlara ait davalarda, suçların en ağırını incelemeye yetkili olan daire görevlidir’ hükmüne yer verildiği,
Çeşitli suçlara ilişkin açılan davalardan en ağırı saptanırken, hapis cezasının üst sınırı daha fazla olan suça ilişkin dava daha ağır kabul edilmeli, üst sınırların eşit olması halinde bu kez alt sınırı daha fazla hapsi gerektiren suça ilişkin davanın daha ağır olduğu sonucuna varılmalıdır. Hapis cezası ile birlikte öngörülen adli para cezaları ise, her iki suça ilişkin hapis cezalarının alt ve üst sınırlarının eşit olması halinde dikkate alınmalıdır.
21.06.2012 tarihli kararda, sanıklar …, … ve …’nın suç işlemk amacıyla örgüt kurmak suçundan, tüm sanıkların dolandırıcılık suçundan 5237 sayılı TCK’nın 220/1., 157/1., maddeleri gereğince mahkumiyetine karar verilmiş olmakla,
İncelenen dosya içeriğine göre; temyiz incelemesine konu suçlardan suç işlemek amacıyla örgüt kurmak suçunun cezası, suç tarihi itibarıyla yürürlükte bulunan 5237 sayılı TCK’nın 220/1. maddesinde iki yıldan altı yıla kadar hapis; dolandırıcılık suçunun cezası ise aynı Kanun’un 157/1. maddesi uyarınca bir yıldan beş yıla kadar hapis cezasından ibaret olduğu gözetildiğinde;
Mahkumiyet kararındaki nitelendirme ve Yargıtay Kanunu’nun Değişik 14. maddesi gereğince temyiz incelemesi Yüksek 9. Ceza Dairesi’nin görevi dahilinde olduğu”,
Yargıtay 9. Ceza Dairesince 02.12.2014 tarih ve 6572 sayılı Kanunun 27. maddesi ile eklenen 2797 sayılı Yargıtay Kanununun 14. maddesi gereğince Yargıtay Birinci Başkanlık Kurulu tarafından hazırlanıp 22.01.2015 tarihli Resmi Gazetede yayımlanarak 02.02.2015 tarihinde yürürlüğe giren iş bölümü nedeniyle, Daire Başkanı tarafından imzalanan 09.02.2015 gün ve 6200-1541 sayılı tevdi kararıyla dosyanın devredildiği Yargıtay 16. Ceza Dairesince 26.09.2017 gün ve 2554-4998 sayı ile;
“İddianamedeki sevk ve nitelendirmeye, sevkteki ağırlığa, tebliğnamenin düzenlendiği tarihe, Yargıtay Kanununun 14. maddesi hükmüne, 29.01.2014 tarih ve 28897 sayılı Resmi Gazete’de yayımlanan Yargıtay Büyük Genel Kurulunun 24.01.2014 tarih ve 2014/1 sayılı kararına göre, işin incelenmesi Yüksek 15. Ceza Dairesinin görevine girdiği”
Gerekçesiyle karşılıklı görevsizlik kararları verilmiştir.
Oluşan olumsuz görev uyuşmazlığının çözümü için Yargıtay Birinci Başkanlığına gönderilen dosya, Ceza Daireleri Başkanlar Kurulunca değerlendirilmiş ve açıklanan gerekçelerle karara bağlanmıştır.
TÜRK MİLLETİ ADINA
CEZA DAİRELERİ BAŞKANLAR KURULU KARARI
Yargıtay 15 ve 16. Ceza Daireleri arasında oluşan ve çözümlenmesi gereken uyuşmazlık, temyiz incelemesinin hangi Özel Dairece yapılması gerektiğinin belirlenmesine ilişkindir.
Sanıklar hakkında, iddianame yerine geçen Sakarya 2. Ağır Ceza Mahkemesinin 06.09.2010 gün ve 264-190 sayılı görevsizlik kararıyla TCK’nun 157/1, 220/1-2. maddeleri uyarınca cezalandırılması istemiyle kamu davasının açıldığı belirtilmiş, görevsizlik kararında yargılama konusu eylem, “… sanıkların bankalardan borçları sebebiyle kredi alamayan şikayetçileri hedef alarak seçtiği ve internet üzerinden çeşitli firma adlarını kullanarak Web sayfaları oluşturdukları, bu sayfalardaki iletişim telefonları aracılığıyla şikayetçilerin sanıklarla iletişime geçtikleri, telefonlarda yapılan görüşmeler sonucunda şikayetçilerin sanıkların kendilerine kredi çıkaracakları konusunda sanıklar tarafından kandırılmaları neticesinde şikayetçilerin kredinin çıkması için gerekli olan masrafların yatırılması için sanıklar tarafından gösterilen banka hesaplarına havale çıkardıkları ve bu şekilde haksız menfaat elde ettikleri …” şeklinde anlatıldığı sevkin TCK’nun 157/1, 220/1-2 maddeleri olarak gösterildiği anlaşılmaktadır.
2797 sayılı Yargıtay Kanununun, 6110 sayılı Kanunun 8. maddesi ile değişik 14. maddesinin tebliğname tarihi itibarıyla yürürlükte bulunan 3. fıkrasında; “Ceza dairelerinde; a) Daireler arasındaki işbölümünün belirlenmesinde dava açılan belgedeki nitelendirme esas alınır. Açıklama ile sevk maddelerinin uyumsuz olduğu durumlarda, açıklamaya itibar edilir. b) Çeşitli suçlara ait davalarda, suçların en ağırını incelemeye yetkili olan daire görevlidir” hükmü yer almakta olup, buna göre hükümleri temyizen incelemekle görevli dairenin belirlenmesinde esas alınması gereken görevsizlik kararındaki anlatımın içeriğinden; sanık hakkında bilişim sistemlerinin, bankaya veya kredi kurumlarının araç olarak kullanılması suretiyle dolandırıcılık, suç işlemek amacıyla örgüt kurma ve bu örgüte üye olma suçlarından TCK’nun 158/1-f-son, 220/1-2. maddeleri uyarınca kamu davası açıldığı kabul edilmelidir. Bu itibarla hükmü temyizen inceleme görevi 2797 sayılı Yargıtay Kanununun 6110 sayılı Kanunla değişik 14. maddesine dayalı olarak hazırlanan iş bölümü kararı gereği, nitelikli dolandırıcılık suçlarını temyizen incelemekle görevli Yargıtay 15. Ceza Dairesine aittir.
Bu itibarla, Yargıtay 16. Ceza Dairesince verilen görevsizlik kararı isabetli olduğundan Yargıtay 15. Ceza Dairesinin görevsizlik kararının kaldırılmasına ve dosyanın anılan Daireye gönderilmesine karar verilmelidir.
SONUÇ:
Açıklanan nedenlerle,
1-Yargıtay 15. Ceza Dairesinin 09.07.2014 gün ve 5976-13813 sayılı görevsizlik kararının KALDIRILMASINA,
2-Dosyanın temyiz incelemesi yapılması için Yargıtay 15. Ceza Dairesine GÖNDERİLMESİNE, 26.12.2017 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.