Yargıtay Kararı Ceza Daireleri Başkanlar Kurulu 2017/356 E. 2017/376 K. 26.12.2017 T.

YARGITAY KARARI
DAİRE : Ceza Daireleri Başkanlar Kurulu
ESAS NO : 2017/356
KARAR NO : 2017/376
KARAR TARİHİ : 26.12.2017

Görevsizlik Kararı Veren
Yargıtay Daireleri : 13, 15 ve 2. Ceza
Mahkemesi :Asliye Ceza
Günü : 20.01.2011
Sayısı : 42-5

Dolandırıcılık, nitelikli hırsızlık, konut dokunulmazlığının ihlâli ve mala zarar verme suçlarından açılan kamu davasında yapılan yargılaması sonucunda, sanığın tüm suçlardan beraatine karar verilmiştir.
Hükümlerin Cumhuriyet savcıları ve katılan … tarafından temyiz edilmesi üzerine dosyayı inceleyen Yargıtay 13. Ceza Dairesince 14.04.2014 gün ve 9344-13926 sayı ile;
“İddianamedeki nitelendirmeye, sevke, temyizin kapsamına, Yargıtay Kanununun 14. maddesine ve Yargıtay Büyük Genel Kurulunun Yargıtay Büyük Genel Kurulunun 21.01.2013 gün ve 2013/1 sayılı kararına göre, işin incelenmesinin Yüksek 15. Ceza Dairesinin görevine girdiği”,
Dosyanın gönderildiği Yargıtay 15. Ceza Dairesince 30.04.2015 gün ve 11757-24652 sayı ile;
“Yargıtay Ceza Daireleri Başkanlar Kurulunun 29.12.2011 tarih ve 2011/Bşk-42-42 sayılı kararında belirlendiği gibi 2797 Sayılı Yargıtay Yasasının görevlerini düzenleyen 14. maddesinin 3. fıkrasının (a) bendinde; ‘Daireler arasında iş bölümünün belirlenmesinde dava açılan belgedeki nitelendirme esas alınır. Açıklama ile sevk maddelerinin uyumsuz olduğu durumlarda, açıklamaya itibar edilir,’ (b) bendinde de; ‘Çeşitli suçlara ait davalarda, suçların en ağırını incelemeye yetkili olan daire görevlidir’ hükmüne yer verilmiştir.
Çeşitli suçlara ilişkin açılan davalardan en ağırı saptanırken, hapis cezasının üst sınırı daha fazla olan suça ilişkin dava daha ağır kabul edilmeli, üst sınırların eşit olması halinde bu kez alt sınırı daha fazla hapsi gerektiren suça ilişkin davanın daha ağır olduğu sonucuna varılmalıdır. Hapis cezası ile birlikte öngörülen adli para cezaları ise, her iki suça ilişkin hapis cezalarının alt ve üst sınırlarının eşit olması halinde dikkate alınmalıdır, hükmünü amirdir.
İncelenen dosya içeriğine göre;
Temyiz incelemesine konu suçlardan iddianamede anlatılan ve sevk maddeleri gösterilen nitelikli hırsızlık suçunun cezası, suç tarihi itibarıyla yürürlükte bulunan 5237 sayılı TCK’nun 142/1-b maddesinde iki yıldan beş yıla kadar hapis; dolandırıcılık suçunun cezası aynı Yasanın 157/1. maddesi uyarınca bir yıldan beş yıla kadar hapis ve beşbin güne kadar adli para cezası; mala zarar verme suçunun cezası ise aynı Yasanın 151/1. maddesi uyarınca dört aydan üç yıla kadar hapis veya adli para cezasından ibaret olduğu gözetildiğinde;
İddianamedeki sevk maddeleri ve nitelendirmeye göre, Yargıtay Kanununun Değişik 14. maddesi gereğince temyiz incelemesinin Yüksek 2. Ceza Dairesinin görevi dahilinde olduğu”,
Dosyanın gönderildiği Yargıtay 2. Ceza Dairesince de 06.11.2017 gün ve 10598-11256 sayı ile;
“Mahkemece sanık hakkında verilen beraat hükmünün temyizi üzerine, dosyanın Yargıtaya gönderildiği, Yargıtay 13. Ceza Dairesinin 14.04.2014 tarih, 9344–13926 sayılı kararı ile temyizi inceleme görevinin Yargıtay 15. Ceza Dairesine ait olmasından bahisle görevsizlik kararı verilerek dosyanın Yargıtay 15. Ceza Dairesine gönderildiği, 15. Ceza Dairesi’nce de 30.04.2015 tarih 2014/11757 E – 2015/24652 K sayılı karar ile görevsizlik kararı verildiği ancak dosyanın sehven Dairemize gönderildiği anlaşılmakla, görev uyuşmazlığının çözümlenmesi için dosyanın Yargıtay Ceza Daireleri Başkanlar Kuruluna gönderilmesine”
Gerekçesiyle görevsizlik kararları verilmiştir.
Yargıtay Birinci Başkanlığına gönderilen dosya, Ceza Daireleri Başkanlar Kurulunca değerlendirilmiş ve açıklanan gerekçe ile karara bağlanmıştır.
TÜRK MİLLETİ ADINA
CEZA DAİRELERİ BAŞKANLAR KURULU KARARI
Yargıtay Ceza Daireleri Başkanlar Kurulunca açıklığa kavuşturulması gereken husus, dolandırıcılık, nitelikli hırsızlık, konut dokunulmazlığının ihlâli ve mala zarar verme suçlarından açılan kamu davasında, yapılan yargılama sonucu verilen hükümlerin temyiz incelemesinin hangi Özel Dairece yapılması gerektiğinin tespitine ilişkin ise de, öncelikle olumsuz görev uyuşmazlığı bulunup bulunmadığı belirlenmelidir.
Olumsuz görev uyuşmazlığının doğması için, karşılıklı olarak iki dairenin kendisini görevsiz sayması, başka bir anlatımla iki dairenin karşılıklı görevsizlik kararı vermesi gerekir.
İncelenen dosya kapsamından;
Cumhuriyet savcıları ve katılan …’in temyizleri üzerine dosyanın gönderildiği Yargıtay 13. Ceza Dairesi tarafından temyiz incelemesi görevinin Yargıtay 15. Ceza Dairesine ait olduğu, 15. Ceza Dairesince de bu görevin 2. Ceza Dairesine ait bulunduğundan bahisle görevsizlik kararları verildiği, dosyanın gönderildiği 2. Ceza Dairesince bu kez herhangi bir görevsizlik kararı verilmeden dosyanın, sehven geldiğinden bahisle Yargıtay Ceza Daireleri Başkanlar Kuruluna gönderildiği anlaşılmaktadır.
Bu durumda, Yargıtay 2. Dairesince verilen bir görevsizlik kararı olmadığından, Ceza Daireleri Başkanlar Kurulunca çözülmesi gereken görev uyuşmazlığı da yoktur.
Bu itibarla, dosyanın Yargıtay 2. Ceza Dairesine gönderilmesine karar verilmelidir.
SONUÇ:
Açıklanan nedenlerle,
Dosyanın Yargıtay 2. Ceza Dairesine GÖNDERİLMESİNE, 26.12.2017 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.