YARGITAY KARARI
DAİRE : Ceza Daireleri Başkanlar Kurulu
ESAS NO : 2017/323
KARAR NO : 2017/343
KARAR TARİHİ : 26.12.2017

Görevsizlik Kararı Veren
Yargıtay Daireleri : 12 ve 18. Ceza Daireleri
Mahkemesi : MALATYA Çocuk
Günü : 07.05.2013
Sayısı : 27-258

Sanık hakkında özel hayatın gizliliğini ihlâl, şantaj, hakaret, tehdit ve sistemi engelleme, bozma, verileri yok etme veya değiştirme suçlarından açılan kamu davasında yapılan yargılama sonucunda katılan …’e yönelik şantaj ve hakaret suçlarından beraatine, diğer suçlardan mahkûmiyetine karar verilmiştir.
Hükümlerin katılan vekili ve sanık müdafii tarafından temyiz edilmesi üzerine dosyayı inceleyen Yargıtay 12. Ceza Dairesince 12.01.2015 gün ve 10400-51 sayı ile;
“Suça sürüklenen çocuk hakkında düzenlenen iddianamelerde, suça sürüklenen çocuğun, iddia olunan suç tarihleri itibarıyla 14 yaşındaki katılan …, 15 yaşındaki mağdur …, 18 yaşındaki mağdur …, 21 yaşındaki mağdur … ile internet üzerinden iletişime geçip, kameralı sohbet yapmaya başladığı, katılan ve mağdurların müstehcen görüntülerini bilgisayarına depoladığının ve bu şekilde elde ettiği görüntüleri internet ortamında yayınladığının iddia edilmiş olması karşısında, iddianamedeki anlatımın içeriğinden suça sürüklenen çocuk hakkında, özel hayatın gizliliğini ihlâl suçunun yanı sıra, TCK’nun 226. maddesinin 2, 3 ve 5. fıkralarında tanımlanan müstehcenlik suçundan da dava açıldığı anlaşılmakla,
Suça sürüklenen çocuk müdafii ve katılan vekili tarafından temyiz incelemesine konu edilen eylemlere ilişkin iddianamelerdeki sevk ve anlatımlara, atılı eylemler için TCK’da öngörülen ceza miktarlarına, 03.04.2014 tarihli tebliğname tarihine nazaran uygulanması gereken 2797 sayılı Yargıtay Kanununun 6110 sayılı Kanunun 8. maddesi ile değişik 14. maddesindeki; ‘Ceza dairelerinde: a) Daireler arasındaki işbölümünün belirlenmesinde dava açılan belgedeki nitelendirme esas alınır. Açıklama ile sevk maddelerinin uyumsuz olduğu durumlarda, açıklamaya itibar edilir. b) Çeşitli suçlara ait davalarda, suçların en ağırını incelemeye yetkili olan daire görevlidir.’ hükmüne ve Yargıtay Kanununun 14. maddesi uyarınca hazırlanan 24.01.2014 gün ve 2014/1 sayılı Yargıtay Büyük Genel Kurul kararına göre, temyize konu hükümlerin incelenmesinin Yargıtay 14. Ceza Dairesine ait bulunduğu”,
Yargıtay 14. Ceza Dairesince 2797 sayılı Yargıtay Kanununa 6572 sayılı Kanunun 27. maddesi ile eklenen geçici 14. maddesi uyarınca hazırlanan ve Yargıtay Büyük Genel Kurulunun 22.01.2015 gün ve 8 sayılı kararıyla kabul edilerek 02.02.2015 tarihinde yürürlüğe giren yeni işbölümü nedeniyle, Daire Başkanı tarafından imzalanan 17.04.2015 gün ve 2031-5743 sayılı tevdi kararıyla dosyanın devredildiği Yargıtay 18. Ceza Dairesince de 19.09.2017 gün ve 31022-9135 sayı ile;
“Dosya her ne kadar Dairemize gönderilmiş ise de; iddianamede nitelenen suç tiplerine, 6572 sayılı Kanunun 27. maddesi ile değişik Yargıtay Kanununun geçici 14. maddesi uyarınca oluşturulan Birinci Başkanlık Kurulunun hazırlamış olduğu 20.01.2017 tarih ve 2017/1 sayılı iş bölümü kararına, tebliğname tarihine ve temyizin kapsamına göre, işin incelenmesinin Yüksek 12. Ceza Dairesinin görevine girdiği”
Gerekçesiyle karşılıklı görevsizlik kararları verilmiştir.
Oluşan olumsuz görev uyuşmazlığının çözülmesi için Yargıtay Birinci Başkanlığına gönderilen dosya, Ceza Daireleri Başkanlar Kurulunca değerlendirilmiş ve açıklanan gerekçe ile karara bağlanmıştır.
TÜRK MİLLETİ ADINA
CEZA DAİRELERİ BAŞKANLAR KURULU KARARI
Yargıtay 12 ve 18. Ceza Daireleri arasında oluşan ve çözümlenmesi gereken uyuşmazlık, temyiz incelemesinin hangi Özel Dairece yapılması gerektiğinin belirlenmesine ilişkindir.
Yargıtay Kanununun Ceza Dairelerinin görevini düzenleyen 14/3. maddesinin (a) bendi; “Daireler arasındaki iş bölümünün belirlenmesinde dava açılan belgedeki nitelendirme esas alınır. Açıklama ile sevk maddelerinin uyumsuz olduğu durumlarda açıklamaya itibar edilir” şeklinde iken, 28.06.2014 gün ve 29044 sayılı Resmi Gazetede yayınlanarak yürürlüğe giren 6545 sayılı Kanunun 31. maddesiyle; “Daireler arasındaki iş bölümünün belirlenmesinde mahkeme kararındaki nitelendirme, mahkûmiyet dışındaki kararlarda ise iddianame veya iddianame yerine geçen belgedeki nitelendirme esas alınır” şeklinde değiştirilmiştir.
2797 sayılı Yargıtay Kanununa 6545 sayılı Kanunun 37. maddesi ile eklenen geçici 13/5. maddesinde; “Yargıtay Büyük Genel Kurulunun iş bölümünün onaylanmasına ilişkin kararı uygulanmaya başlayıncaya kadar bu kanunla yapılan değişiklikten önceki iş bölümüne ilişkin hükümler uygulanmaya devam olunur” düzenlemesi yapılmıştır.
Bu bakımdan, Yargıtay Kanununun Ceza Dairelerinin görevlerini düzenleyen 14. maddesinin üçüncü fıkrasının (a) bendinde 6545 sayılı Kanunla yapılan değişikliğin yürürlük tarihi olan 28.06.2014 tarihinden önce düzenlenen tebliğnameler bakımından uygulanması mümkün olmayıp, uyuşmazlığın tebliğname tarihinde yürürlükte bulunan iş bölümüne ilişkin hükümler uyarınca çözümlenmesi gerekmektedir.
İncelenen dosya kapsamından;
İddianamelerde belirtilen eylemlerin müstehcenlik suçunu da oluşturabileceği ileri sürülmekle birlikte 03.04.2014 olan tebliğname tarihi itibarıyla ceza dairelerinin görevinin belirlenmesinde esas alınması gereken iddianamelerde eylemlerin; “…suça sürüklenen çocuğun müştekiye ait iki farklı e-posta adresine giriş yaparak şifrelerini değiştirip müştekiye e-posta adreslerine ait şifrelerini vermek karşılığında web kamerası karşısında soyunması yönünde ve müştekiye ait görüntüleri kaydedip facebookta yayınlayacağı yönünde şantaj yapmak, müştekinin web kamerasındaki görüntülerini kayda alarak facebookta yayınlamak sureti ile atılı suçları işlediği”, “…şüphelinin internet ortamında mesajlaştığı kişilere kaybolan şifrelerini temin edeceği vaadinde bulunarak ya da farklı şekillerde bu kişilerin e-posta şifrelerini ve facebook şifrelerini ele geçirdiği, şüphelinin bu şifreyi ele geçirdikten sonra mağdurların kendilerine ait bu sayfalara ve hesaplara erişimlerini engellediği ve tamamı genç olan mağdurları webcam karşısında soyunmalarını yoksa internet üzerinden ele geçirdiği bu sayfalar aracılığıyla rezil edeceğini, fotoğraflarını yayınlayacağı şantajında bulunduğu, şantaj ile mağdurların webcam karşısında soyunmalarını sağladığı, mağdurlar soyunduktan sonra da bu görüntüleri kendi bilgisayarına kaydettiği, bu kayıttan sonra tekrar şantajlarına devam ettiği, bir kısım mağdurları aynı şantaj yöntemiyle vücutlarının göğüs bölgelerine cix pars yazdırdığı ve yine şantajla yazılan bölgenin kameraya gösterilmesini sağladığı…”, “…şüphelinin internet ortamında mağdurun facebook sayfasının şifrelerini ele geçirdiği, şüphelinin bu şifreyi ele geçirdikten sonra mağdurun bu sayfalara ve hesaplara erişimlerini engellediği ve mağdurun webcam karşısında daha fazla soyunmasını yoksa internet üzerinden ele geçirdiği şifreyi kullanarak bu sayfalar aracılığıyla rezil edeceğini, fotoğraflarını yayınlayacağı şantajında bulunduğu, şantaj ile mağdurun webcam karşısında soyunmasını sağladığı, mağdurun soyunduktan sonra da bu görüntüleri kendi bilgisayarına kaydettiği, bu kayıttan sonra tekrar şantajlarına devam ettiği, bu süreçte kendisinden şifresini isteyen mağdura hakaret ettiği” şeklinde belirtilip sevk maddeleri ile uyumlu olacak şekilde şantaj, hakaret, tehdit, özel hayatın gizliliğini ihlâl ve sistemi engelleme, bozma, verileri yok etme veya değiştirme suçlarının tavsif edildiği; iddianamelerdeki sevk maddeleri ile anlatım arasında bir uyumsuzluğun olmadığı, sevk maddelerinin bir yanılgı sonucu değil, aksine bilinçli bir hukuki değerlendirmeye dayalı olarak belirlenmiş olduğu hususları göz önüne alındığında, müstehcenlik suçundan açılmış bir kamu davasının bulunmadığı kabul edilmelidir.
Bu itibarla, Yargıtay 18. Ceza Dairesi tarafından verilen görevsizlik kararı isabetli bulunduğundan, Yargıtay 12. Ceza Dairesinin görevsizlik kararının kaldırılmasına ve dosyanın anılan Daireye gönderilmesine karar verilmelidir.
SONUÇ:
Açıklanan nedenlerle,
1- Yargıtay 12. Ceza Dairesinin 12.01.2015 gün ve 10400-51 sayılı görevsizlik kararının KALDIRILMASINA,
2- Dosyanın, temyiz incelemesi yapılması için Yargıtay 12. Ceza Dairesine GÖNDERİLMESİNE, 26.12.2017 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.