YARGITAY KARARI
DAİRE : Ceza Daireleri Başkanlar Kurulu
ESAS NO : 2017/311
KARAR NO : 2017/331
KARAR TARİHİ : 26.12.2017

Görevsizlik Kararı Veren
Yargıtay Daireleri : 12 ve 18. Ceza
Mahkemesi : İSTANBUL 7. Çocuk
Günü : 18.11.2014
Sayısı : 727-715

Sanıklar … ve … hakkında şantaj, özel hayatın gizliliğini ihlal ve hakaret suçlarından açılan kamu davasında yapılan yargılama sonucunda sanıkların beraatlerine karar verilmiştir.
Hükümlerin Mağdure vekili tarafından temyiz edilmesi üzerine dosyayı inceleyen Yargıtay 12. Ceza Dairesince 07.10.2015 gün ve 2292-14783 sayı ile;
“Suça sürüklenen çocuk …’ın, özel hayatın gizliliğini ihlal, şantaj ve hakaret suçlarından dolayı TCK’nun 134/2, 107/2, 125, 31. maddeleri gereğince, suça sürüklenen çocuk …’in ise özel hayatın gizliliğini ihlal suçundan TCK’nun 134/2, 31. maddeleri gereğince cezalandırılmalarının talep edildiği 13.11.2013 tarihli iddianamede; suç tarihi itibarıyla 18 yaşını tamamlamamış olan mağdur …’nin, suça sürüklenen çocuk … ile cinsel ilişki boyutuna varan arkadaşlık yaptıktan sonra ayrıldığı, arkadaşlığı bittikten sonra suça sürüklenen çocuk …’ın mağdureyi telefonla arayıp fotoğraflarının ve cinsel içerikli videolarının elinde olduğunu, ilişkiyi devam ettirmez, kendisi ve arkadaşları ile cinsel ilişkiye girmezse bunları arkadaşlarına dağıtacağını söyleyerek şantaj yaptığı, mağdurenin ailesine de bakire olmadığını, başkaları ile para ile ilişkiye girdiğini belirten mesaj gönderip hakaret ettiği, sonrasında mağdur …’nin, suça sürüklenen çocuk … ile arkadaş olduğu, suça sürüklenen çocuk …’in mağdur … ile öpüştükleri sırada çektiği fotoğrafı, mağdur …’nin eski erkek arkadaşı suça sürüklenen çocuk …’a gönderdiği, suça sürüklenen çocuk …’ın kıskançlık nedeniyle mağdure ve …..’in öpüşme görüntüsünü içeren fotoğrafı ile birlikte, mağdure ve kendisinin daha önce cinsel ilişki sonrası çektikleri vücut üst kısımlarının çıplak göründüğü fotoğrafı birleştirip kendi Facebook hesabında ‘Eskilerimi kovalayan …..’in dramı :D’ şeklinde bu hesabı görebilecek kişilere açık olarak paylaştığı iddiasına konu olayda,
İddianamedeki anlatımın içeriğinden suça sürüklenen çocuk hakkında TCK’nun 226. maddesinin 3 ve 5. fıkralarında tanımlanan müstehcenlik suçundan da dava açıldığı anlaşılmakla,
Müşteki vekili tarafından temyiz incelemesine konu edilen eylemlere ilişkin iddianamedeki sevk ve anlatıma, atılı eylemler için TCK’da öngörülen ceza miktarlarına, tebliğname tarihinde yürürlükte bulunan 6545 sayılı Kanunun 31. maddesi ile değişik Yargıtay Kanununun 14. maddesindeki; ‘Ceza dairelerinde: a) Daireler arasındaki iş bölümünün belirlenmesinde mahkeme kararındaki nitelendirme, mahkûmiyet dışındaki kararlarda ise iddianamede veya iddianame yerine geçen belgedeki nitelendirme esas alınır. b) Çeşitli suçlara ait davalarda, suçların en ağırını incelemeye yetkili olan daire görevlidir’ hükmüne göre, Yargıtay Kanununun 14. maddesi uyarınca hazırlanan 19.01.2015 gün ve 2015/8 sayılı Yargıtay Büyük Genel Kurul kararı gereğince temyize konu hükümlerin incelenmesinin Yargıtay 18. Ceza Dairesine ait bulunduğu”,
Dosyanın gönderildiği Yargıtay 18. Ceza Dairesince de 19.06.2017 gün ve 33285-8002 sayı ile;
“2797 sayılı Yargıtay Kanununun 6545 sayılı Kanunla değişik 14. ve eklenen geçici 13. maddeleri uyarınca; sanık hakkında düzenlenen iddianame, temyizin kapsamına ve Yargıtay Birinci Başkanlık Kurulunun 22.01.2015 günlü Resmi Gazete’de yayımlanan 19.01.2015 gün ve 2015/8 sayılı kararının Ceza Daireleri İşbölümü Ortak Hükümlerinin 3. fıkrası gereğince, temyiz inceleme görevinin Yargıtay Yüksek 12. Ceza Dairesine ait olduğu”
Gerekçesiyle karşılıklı görevsizlik kararları verilmiştir.
Oluşan olumsuz görev uyuşmazlığının çözülmesi için Yargıtay Birinci Başkanlığına gönderilen dosya, Ceza Daireleri Başkanlar Kurulunca değerlendirilmiş ve açıklanan gerekçe ile karara bağlanmıştır.

TÜRK MİLLETİ ADINA
CEZA DAİRELERİ BAŞKANLAR KURULU KARARI
Yargıtay 12 ve 18. Ceza Daireleri arasında oluşan ve çözümlenmesi gereken uyuşmazlık; temyiz incelemesinin hangi Özel Dairece yapılması gerektiğinin belirlenmesine ilişkindir.
2797 sayılı Yargıtay Kanununun 28.06.2014 gün ve 6545 sayılı Kanunla değişik, Ceza Dairelerinin görevlerini düzenleyen, 14. maddesinin 3. fıkrasının (a) bendinde; “Daireler arasındaki iş bölümünün belirlenmesinde mahkeme kararındaki nitelendirme, mahkûmiyet dışındaki kararlarda ise iddianamede veya iddianame yerine geçen belgedeki nitelendirme esas alınır”, (b) bendinde de; “Çeşitli suçlara ait davalarda suçların en ağırını incelemeye yetkili olan daire görevlidir” hükmüne yer verilmiştir.
Yargıtay Ceza Daireleri Başkanlar Kurulunun istikrarlı kararlarıyla sürdürülen uygulamaya göre, çeşitli suçlara ilişkin açılan davalardan en ağırı saptanırken, hapis cezasının üst sınırı daha fazla olan suça ilişkin dava daha ağır olarak kabul edilmeli, üst sınırların eşit olması halinde bu kez alt sınırı daha fazla hapsi gerektiren suça ilişkin davanın daha ağır olduğu sonucuna varılmalıdır. Hapis cezası ile birlikte öngörülen adlî para cezaları ise, her iki suça ilişkin hapis cezalarının alt ve üst sınırlarının eşit olması halinde dikkate alınmalıdır.
10.02.2015 olan tebliğname tarihi itibarıyla mağdure vekilinin tüm suçlara yönelik temyiz talebinin kapsamı gözetildiğinde ceza dairelerinin görevinin belirlenmesinde esas alınması gereken hükümler sanıklar hakkında şantaj, özel hayatın gizliliğini ihlal ve hakaret suçlarından verilen beraat kararlarıdır.
Tebliğnamenin düzenlendiği 10.02.2015 tarihi itibarıyla dikkate alınması gereken iddianamedeki nitelendirmeye göre, temyiz incelemesine konu olan suçlardan şantaj suçunun yaptırımının 5237 sayılı TCK’nun 107. maddesi uyarınca bir yıldan üç yıla kadar hapis ve beşbin güne kadar adli para cezası, hakaret suçunun yaptırımının aynı Kanunun 125. maddesi uyarınca üç aydan iki yıla kadar hapis veya adli para cezası, özel hayatın gizliliğini ihlal suçunun yaptırımının ise aynı Kanunun 134. maddesinin 2. fıkrası uyarınca iki yıldan beş yıla hapis cezasından ibaret olduğu, göz önüne alındığında; özel hayatın gizliliğini ihlal suçunun cezası daha ağır olduğundan temyiz incelemesinin 2797 sayılı Yargıtay Kanununun 14. maddesi uyarınca bu suça ilişkin temyiz davalarına bakmakla yetkili ve görevli olan Yargıtay 12. Ceza Dairesince yapılması gerekmektedir.
Bu itibarla, Yargıtay 18. Ceza Dairesinin görevsizlik kararı isabetli olduğundan, Yargıtay 12. Ceza Dairesinin görevsizlik kararının kaldırılmasına ve dosyanın anılan daireye gönderilmesine karar verilmelidir.
SONUÇ:
Açıklanan nedenlerle;
1- Yargıtay 12. Ceza Dairesinin 07.10.2015 gün ve 2292-14783 sayılı görevsizlik kararının KALDIRILMASINA,
2- Dosyanın, Yargıtay 12. Ceza Dairesine GÖNDERİLMESİNE, 26.12.2017 tarihinde yapılan müzakerede oybirliğiyle karar verildi.