YARGITAY KARARI
DAİRE : Ceza Daireleri Başkanlar Kurulu
ESAS NO : 2017/297
KARAR NO : 2017/317
KARAR TARİHİ : 26.12.2017
Görevsizlik Kararı Veren
Yargıtay Daireleri : 15 ve 1. Ceza
Mahkemesi :Ağır Ceza
Günü : 31.10.2013
Sayısı : 186-492
Sanıklar …, …, … ve … hakkında kasten öldürme, mala zarar verme ve 6136 sayılı Kanununa muhalefet suçlarından açılan kamu davasında yapılan yargılama sonucunda sanıkların beraatlerine karar verilmiştir.
Hükümlerin katılan … vekili tarafından temyiz edilmesi üzerine dosyayı inceleyen Yargıtay 15. Ceza Dairesince 13.10.2015 gün ve 5129-29847 sayı ile;
“Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığının 2014/76166 numaralı 13.02.2015 tarihli tebliğnamesi ile sanıklar hakkında mala zarar verme suçundan verilen beraat kararının temyiz edildiği belirtilmiş ise de; 16.05.2011 tarihli iddianamede sanıkların TCK’nun 151/1, 82/1-a, 82/1-a-j, 35 ve 53. maddeleri ile 6136 sayılı Kanunun 13/2. maddesi gereğince mala zarar verme, kasten öldürme ve 6136 sayılı Kanuna muhalefet suçlarından kamu davası açılmış, 31.10.2013 tarihli kararda bu suçlardan beraatlerine karar verilmiş, 01.11.2013 tarihli katılan … vekilinin temyiz dilekçesinde sanıklar hakkında 2011/186 esas 2013/492 karar sayılı beraat kararını temyiz ettiği anlaşılmış olmakla iddianamedeki sevke, hükme, temyizin kapsamına ve Yargıtay Kanununun değişik 14. maddesi gereğince temyiz incelemesinin Yüksek 1. Ceza Dairesinin görevi dahilinde olduğu”,
Dosyanın gönderildiği Yargıtay 1. Ceza Dairesince de 05.06.2017 gün ve 5383-2117 sayı ile;
“İddianamedeki sevk ve nitelemeye, temyizin kapsamına, tebliğname tarihine göre kurulan hükümlerle ilgili inceleme görevi, Yargıtay Yüksek 8. Ceza Dairesinin görevine girdiğinden, Yargıtay Kanununun 14. maddesi uyarınca Dairemizin görevsizliğine, ancak Yargıtay Yüksek 15. Ceza Dairesinin de görevsizlik kararı verdiği”
Gerekçesiyle karşılıklı görevsizlik kararları verilmiştir.
Oluşan olumsuz görev uyuşmazlığının çözülmesi için Yargıtay Birinci Başkanlığına gönderilen dosya, Ceza Daireleri Başkanlar Kurulunca değerlendirilmiş ve açıklanan gerekçe ile karara bağlanmıştır.
TÜRK MİLLETİ ADINA
CEZA DAİRELERİ BAŞKANLAR KURULU KARARI
Yargıtay 15 ve 1. Ceza Daireleri arasında oluşan ve çözümlenmesi gereken uyuşmazlık; temyiz incelemesinin hangi Özel Dairece yapılması gerektiğinin belirlenmesine ilişkindir.
2797 sayılı Yargıtay Kanununun 28.06.2014 gün ve 6545 sayılı Kanunla değişik, Ceza Dairelerinin görevlerini düzenleyen, 14. maddesinin 3. fıkrasının (a) bendinde; “Daireler arasındaki iş bölümünün belirlenmesinde mahkeme kararındaki nitelendirme, mahkûmiyet dışındaki kararlarda ise iddianamede veya iddianame yerine geçen belgedeki nitelendirme esas alınır”, (b) bendinde de; “Çeşitli suçlara ait davalarda suçların en ağırını incelemeye yetkili olan daire görevlidir” hükmüne yer verilmiştir.
Yargıtay Ceza Daireleri Başkanlar Kurulunun istikrarlı kararlarıyla sürdürülen uygulamaya göre, çeşitli suçlara ilişkin açılan davalardan en ağırı saptanırken, hapis cezasının üst sınırı daha fazla olan suça ilişkin dava daha ağır olarak kabul edilmeli, üst sınırların eşit olması halinde bu kez alt sınırı daha fazla hapsi gerektiren suça ilişkin davanın daha ağır olduğu sonucuna varılmalıdır. Hapis cezası ile birlikte öngörülen adlî para cezaları ise, her iki suça ilişkin hapis cezalarının alt ve üst sınırlarının eşit olması halinde dikkate alınmalıdır.
13.02.2015 olan tebliğname tarihi itibarıyla katılan vekilinin tüm suçlara yönelik temyiz talebinin kapsamı gözetildiğinde ceza dairelerinin görevinin belirlenmesinde esas alınması gereken hükümler sanıklar hakkında kasten öldürme, mala zarar verme ve 6136 sayılı Kanuna muhalefet suçlarından verilen beraat kararlarıdır.
Temyiz incelemesine konu olan suçlardan kasten öldürme suçunun tebliğname tarihindeki yaptırımının 5237 sayılı TCK’nun 82. maddesi uyarınca ağırlaştırılmış müebbet hapis cezası, mala zarar verme suçunun yaptırımın aynı Kanunun 151. maddesi uyarınca dört aydan üç yıla kadar hapis veya adli para cezası, 6136 sayılı Kanunun 13/1. maddesinde düzenlenen suçun yaptırımının ise bir yıldan üç yıla kadar hapis ve otuz günden yüz güne kadar adlî para cezasından ibaret olduğu göz önüne alındığında; kasten öldürme suçunun cezası daha ağır olduğundan temyiz incelemesinin 2797 sayılı Yargıtay Kanununun 14. maddesi uyarınca anılan suça ilişkin temyiz davalarına bakmakla yetkili ve görevli olan Yargıtay 1. Ceza Dairesince yapılması gerekmektedir.
Bu itibarla, Yargıtay 15. Ceza Dairesinin görevsizlik kararı isabetli olduğundan, Yargıtay 1. Ceza Dairesinin görevsizlik kararının kaldırılmasına ve dosyanın anılan daireye gönderilmesine karar verilmelidir.
SONUÇ:
Açıklanan nedenlerle;
1- Yargıtay 1. Ceza Dairesinin 05.06.2017 gün ve 5383-2117 sayılı görevsizlik kararının KALDIRILMASINA,
2- Dosyanın, Yargıtay 1. Ceza Dairesine GÖNDERİLMESİNE, 26.12.2017 tarihinde yapılan müzakerede oybirliğiyle karar verildi.