YARGITAY KARARI
DAİRE : Ceza Daireleri Başkanlar Kurulu
ESAS NO : 2017/281
KARAR NO : 2017/301
KARAR TARİHİ : 26.12.2017
Görevsizlik Kararı Veren
Yargıtay Daireleri : 15 ve 8. Ceza
Mahkemesi :Asliye Ceza
Günü : 05.12.2012
Sayısı : 351-1044
Hizmet nedeniyle güveni kötüye kullanma suçundan açılan kamu davasında yapılan yargılama sonucunda sanığın aynı suçtan mahkûmiyetine karar verilmiş,
Sanığın temyizi üzerine dosyayı inceleyen Yargıtay 15. Ceza Dairesince 16.03.2017 gün ve 19439-7660 sayı ile;
“Yargıtay Ceza Daireleri Başkanlar Kurulunun 29.12.2011 tarih ve 2011/Bşk-42-42 Esas-Karar sayılı kararında belirlendiği gibi, 2797 sayılı Yargıtay Kanunun 14. maddesinin 3. fıkrasının (a) bendinde; ‘Dairelerin arasında işbölümünün belirlenmesinde dava açılan belgedeki nitelendirme esas alınır. Açıklama ile sevk maddelerinin uyumsuz olduğu durumlarda, açıklamaya itibar edilir’, hükmüne yer verilmiştir.
İncelen dosya içeriğine göre;
Sanığın, amcasına ait olan şirkette çalıştığı sırada bankadan şirket adına alınan kredi kartını kullandığı, bir süre sonra kendi işyerini açarak katılan şirketten ayrıldığı fakat suça konu kredi kartını iade etmeyerek kullanmaya devam ettiği, biriken borçlarını ödememesi üzerine katılan şirket aleyhine icra takibi yapıldığı, katılan şirketin yetkili temsilcisi olan …’un yeğeni olan sanığa şirket adına kredi kartı alması ve kullanması için yetki vermediğini beyan ettiği olayda; sanığın eyleminin 5237 sayılı TCK’nın 245/1. maddesine göre banka ve kredi kartlarının kötüye kullanması suçunu oluşturduğu anlaşılmakla,
İddianamedeki anlatım ve dosya içeriğine göre Yargıtay Kanununun Değişik 14. maddesi gereğince temyiz incelemesi Yüksek 8. Ceza Dairesinin görevi dahilinde olduğu”,
Dosyanın gönderildiği Yargıtay 8. Ceza Dairesince de 19.06.2017 gün ve 9493-7623 sayı ile;
“2797 sayılı Yargıtay Kanunu’nun 6545 sayılı Kanun’la değişik 14. ve eklenen geçici 13. maddeleri uyarınca; Yargıtay Birinci Başkanlık Kurulu’nun 27.01.2017 günlü Resmi Gazete’de yayımlanan 20.01.2017 gün ve 2017/1 sayılı kararının Ceza Daireleri İşbölümüne ilişkin ortak hükümlerin 5. fıkrası uyarınca, temyiz inceleme görevi Yargıtay Yüksek 15. Ceza Dairesine ait olduğu”
Gerekçesiyle karşılıklı görevsizlik kararları verilmiştir.
Oluşan olumsuz görev uyuşmazlığının çözülmesi için Yargıtay Birinci Başkanlığına gönderilen dosya, Ceza Daireleri Başkanlar Kurulunca değerlendirilmiş ve açıklanan gerekçe ile karara bağlanmıştır.
TÜRK MİLLETİ ADINA
CEZA DAİRELERİ BAŞKANLAR KURULU KARARI
Yargıtay 15 ve 8. Ceza Daireleri arasında oluşan ve çözülmesi gereken uyuşmazlık, temyiz incelemesinin hangi Özel Dairece yapılması gerektiğinin belirlenmesine ilişkindir.
Yargıtay Kanununun Ceza Dairelerinin görevini düzenleyen 14/3. maddesinin a bendi; “Daireler arasındaki iş bölümünün belirlenmesinde dava açılan belgedeki nitelendirme esas alınır. Açıklama ile sevk maddelerinin uyumsuz olduğu durumlarda açıklamaya itibar edilir” şeklinde iken, 28.06.2014 gün ve 29044 sayılı Resmi Gazetede yayınlanarak yürürlüğe giren 6545 sayılı Kanunun 31. maddesiyle a bendi “Daireler arasındaki iş bölümünün belirlenmesinde mahkeme kararındaki nitelendirme, mahkûmiyet dışındaki kararlarda ise iddianame veya iddianame yerine geçen belgedeki nitelendirme esas alınır” biçiminde değiştirilmiştir.
İncelemeye konu dosyada tebliğname tarihinin 02.10.2014 olduğu göz önüne alındığında, mahkûmiyet kararındaki nitelendirmeye göre temyiz incelemesinin 2797 sayılı Yargıtay Kanununun 14. maddesi uyarınca hizmet nedeniyle güveni kötüye kullanma suçuna ilişkin temyiz davalarına bakmakla yetkili ve görevli olan Yargıtay 15. Ceza Dairesince yapılması gerekmektedir.
Bu itibarla, Yargıtay 8. Ceza Dairesinin görevsizlik kararı isabetli olduğundan, Yargıtay 15. Ceza Dairesinin görevsizlik kararının kaldırılmasına ve dosyanın anılan daireye gönderilmesine karar verilmelidir.
SONUÇ:
Açıklanan nedenlerle,
1- Yargıtay 15. Ceza Dairesinin 16.03.2017 gün ve 19439-7660 sayılı görevsizlik kararının KALDIRILMASINA,
2- Dosyanın, temyiz incelemesi yapılması için Yargıtay 15. Ceza Dairesine GÖNDERİLMESİNE, 26.12.2017 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.