YARGITAY KARARI
DAİRE : Ceza Daireleri Başkanlar Kurulu
ESAS NO : 2017/220
KARAR NO : 2017/240
KARAR TARİHİ : 13.07.2017
2017/Bşk-220 2017/240 2013/170808
Görevsizlik Kararı Veren
Yargıtay Daireleri : 15 ve 2. Ceza
Mahkemesi :Asliye Ceza
Günü : 26.02.2013
Sayısı : 62-80
Sanıklar …, …, …, … ve … hakkında hizmet nedeniyle güveni kötüye kullanma suçundan açılan kamu davasında yapılan yargılama sonucunda sanık …’ın aynı suçtan, sanıklar …, …, … ve …’in eylemlerinin ise hırsızlık suçunu oluşturduğu kabul edilerek bu suçtan mahkûmiyetlerine karar verilmiştir.
Hükümlerin sanıklar …, …, … ve … müdafileri ile sanık … tarafından temyiz edilmesi üzerine Yargıtay 15. Ceza Dairesince 16.10.2014 gün ve 1860-16583 sayı ile;
“6545 sayılı Kanunun 31. maddesiyle, 04.02.1983 tarih ve 2797 sayılı Yargıtay Kanununun 14. maddesinde yapılan değişikliğin, 28.06.2014 tarih ve 29044 sayılı Resmi Gazete’de yayımlanarak yürürlüğe girdiği dikkate alınarak ve söz konusu Kanun değişikliğine göre, ‘Ceza dairelerinde, daireler arasındaki işbölümünün belirlenmesinde; mahkeme kararındaki nitelendirme, mahkûmiyet dışındaki kararlarda ise iddianamede veya iddianame yerine geçen belgedeki nitelendirme esas alınır.’ hükmüne yer verilmiş olunması karşısında;
26.02.2013 tarihli kararda, sanıkların 5237 sayılı TCK’nun 155/2 ve 142/2-g maddeleri gereğince hizmet nedeniyle güveni kötüye kullanma ve nitelikli hırsızlık suçlarından mahkûmiyetine karar verilmiş olmakla,
İncelenen dosya içeriğine göre; temyiz incelemesine konu suçlardan hizmet nedeniyle güveni kötüye kullanma suçunun cezasının, 5237 sayılı TCK’nun 155/2 maddesinde bir yıldan yedi yıla kadar hapis; nitelikli hırsızlık suçunun cezasının ise 5237 sayılı TCK’nun 142/2-g maddesi uyarınca beş yıldan on yıla kadar hapis cezasından ibaret olduğu gözetildiğinde;
Mahkûmiyet kararındaki nitelendirme ve Yargıtay Kanununun değişik 14. maddesi gereğince temyiz incelemesinin Yüksek 2. Ceza Dairesinin görevi dahilinde olduğu”,
Dosyanın gönderildiği Yargıtay 2. Ceza Dairesince de 10.05.2017 gün ve 32571-5363 sayı ile;
“Tebliğnamenin, 6545 sayılı Kanunun yürürlüğe girdiği 28.06.2014 tarihinden önce düzenlenmiş olmasına göre; tebliğname tarihi itibariyle, Ceza Daireleri arasındaki işbölümünün belirlenmesinde, dava açılan belgedeki nitelendirme esas alınacağından, iddianamedeki açıklama ile uyumlu sevk maddesine göre sanıklar hakkında 5237 sayılı TCK’nun 155/2. maddesinde tanımlanan güveni kötüye kullanma suçundan cezalandırılması istemiyle açılan kamu davasının yapılan yargılaması sonucu verilen hükme ilişkin temyizi inceleme görevinin 15. Ceza Dairesi’ne ait olduğu”
Gerekçesiyle karşılıklı görevsizlik kararları verilmiştir.
Oluşan olumsuz görev uyuşmazlığının çözülmesi için Yargıtay Birinci Başkanlığına gönderilen dosya, Ceza Daireleri Başkanlar Kurulunca değerlendirilmiş ve açıklanan gerekçe ile karara bağlanmıştır.
TÜRK MİLLETİ ADINA
CEZA DAİRELERİ BAŞKANLAR KURULU KARARI
Yargıtay 15 ve 2. Ceza Daireleri arasında oluşan ve çözümlenmesi gereken uyuşmazlık; temyiz incelemesinin hangi Özel Dairece yapılması gerektiğinin belirlenmesine ilişkindir.
Yargıtay Kanununun Ceza Dairelerinin görevini düzenleyen 14/3. maddesinin (a) bendi; “Daireler arasındaki iş bölümünün belirlenmesinde dava açılan belgedeki nitelendirme esas alınır. Açıklama ile sevk maddelerinin uyumsuz olduğu durumlarda açıklamaya itibar edilir” şeklinde iken, 28.06.2014 gün ve 29044 sayılı Resmi Gazetede yayınlanarak yürürlüğe giren 6545 sayılı Kanunun 31. maddesiyle; “Daireler arasındaki iş bölümünün belirlenmesinde mahkeme kararındaki nitelendirme, mahkûmiyet dışındaki kararlarda ise iddianame veya iddianame yerine geçen belgedeki nitelendirme esas alınır” şeklinde değiştirilmiş,
2797 sayılı Yargıtay Kanununa 6545 sayılı Kanunun 37. maddesi ile eklenen geçici 13/5. maddesinde; “Yargıtay Büyük Genel Kurulunun iş bölümünün onaylanmasına ilişkin kararı uygulanmaya başlayıncaya kadar bu kanunla yapılan değişiklikten önceki iş bölümüne ilişkin hükümler uygulanmaya devam olunur” düzenlemesi yapılmıştır.
Bu bakımdan, Yargıtay Kanununun Ceza Dairelerinin görevlerini düzenleyen 14. maddesinin üçüncü fıkrasının (a) bendinde 6545 sayılı Kanunla yapılan değişikliğin yürürlük tarihi olan 28.06.2014 tarihinden önce düzenlenen tebliğnameler bakımından uygulanması mümkün olmayıp, uyuşmazlığın tebliğname tarihinde yürürlükte bulunan iş bölümüne ilişkin hükümler uyarınca çözümlenmesi gerekmektedir.
İncelenen dosya kapsamına göre;
09.01.2014 olan tebliğname tarihi itibarıyla ceza dairelerinin görevinin belirlenmesinde esas alınması gereken iddianamede eylemin; “…Şüpheliler …, …, …, … ve …’ın birlikte şikâyetçi ….’a ait koyunları rızası dışında alıp başka kişilere satarak parasını paylaşma hususunda anlaştıkları, şüpheli …., şüpheli …’nın hayvan otlatırken yanına gidip geldiği, suç tarihinde şüpheli …’ın tanık … ile birlikte küçükbaş hayvanları otlatmak için meraya götürdükleri, gece saatlerinde hayvanları ağıla koyarken uzaktan ışık yanıp sönmesi üzerine şüpheli … şüpheliler ….,… ve …’nin yanına gittiği, şüphelilerin yanına gittikten yaklaşık bir saat sonra tekrar tanık ….’ın yanına geldiği ve çay demlediği, şüpheli … diğer şüphelilerden aldığı uyku ilacını tanık ….’ın çayının içine koyduğu ve çayı …’e içirdiği, tanık … uyuduktan sonra şüpheli … şikâyetçi ….’ın kendisine korumak üzere teslim ettiği küçükbaş hayvanları, zilyedliğin devri amacı dışında tasarrufta bulunarak şüpheliler …, … ve …’a (75 adet köyün 15 adet keçi) toplam 90 küçükbaş hayvanı verdiği, hayvanların değerinin bilirkişiler beyanına göre tanesi 180 ila 250 Lira arasında değerinin olduğunun beyan edildiği, şüpheliler… ve … aldıkları koyun ve keçileri daha sonra Aksaray İli Ağaçören İlçesi Hacıahmetlidavutlu köyündeki kardeşi ….’in ahırına koyduğu ve koyunları satılıncaya kadar şüpheli Yıldıray’ın otlattığı ve baktığı tanıklar …, …., …., . beyanlarından anlaşıldığı, şüpheli Yıldıray’ın, şüpheliler… ve …ye yardım ettiği, daha sonra hayvanları şüpheli… beyanına göre devrini üzerine almadığı 60 ZB 816 plakalı araçla Kırşehir Aksaray ve Ortaköy hayvan pazarlarında sattığı…” şeklinde anlatılması karşısında, sanıklar hakkında yağma suçundan kamu davası açıldığı kabul edilmelidir. Hükmü temyizen inceleme görevi de; 2797 sayılı Yargıtay Kanununun 14. maddesi uyarınca bu suça ilişkin temyiz davalarına bakmakla yetkili ve görevli olan Yargıtay 6. Ceza Dairesine ait bulunmaktadır.
Yargıtay Ceza Daireleri Başkanlar Kurulunun 23.11.2006 gün ve 6-6 ile 03.03.2005 gün ve 1-1 sayılı kararlarında da vurgulandığı üzere, temyizen inceleme görevinin görevsizlik kararlarını veren Ceza Dairelerinden başka bir Ceza Dairesine ait olması durumunda dosyanın bu daireye gönderilmesi de mümkündür.
Bu itibarla, yargılama konusu suçla ilgili temyiz incelemesinin Yargıtay 6. Ceza Dairesince yapılması gerektiğinden dosyanın anılan Daireye gönderilmesine karar verilmelidir.
SONUÇ:
Açıklanan nedenlerle,
Dosyanın, temyiz incelemesi yapılması için Yargıtay 6. Ceza Dairesine GÖNDERİLMESİNE, 13.07.2017 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.