YARGITAY KARARI
DAİRE : Ceza Daireleri Başkanlar Kurulu
ESAS NO : 2017/213
KARAR NO : 2017/233
KARAR TARİHİ : 13.07.2017
2017/Bşk-213 2017/233 2013/175012
Görevsizlik Kararı Veren
Yargıtay Daireleri : 15 ve 2. Ceza
Mahkemesi :Asliye Ceza
Günü : 05.02.2013
Sayısı : 422-56
Sanıklar … ve … hakkında hırsızlık, konut dokunulmazlığının ihlali ve kamu malına zarar verme suçlarından açılan kamu davasında yapılan yargılama sonucunda aynı suçlardan mahkûmiyetlerine karar verilmiştir.
Hükmün sanıklar tarafından temyiz edilmesi üzerine Yargıtay 15. Ceza Dairesince 14.10.2014 gün ve 2167-16378 sayı ile;
“6545 sayılı Kanunun 31. maddesiyle, 04.02.1983 tarih ve 2797 sayılı Yargıtay Kanununun 14. maddesinde yapılan değişikliğin, 28.06.2014 tarih ve 29044 sayılı Resmi Gazete’de yayımlanarak yürürlüğe girdiği dikkate alınarak ve söz konusu Kanun değişikliğine göre, ‘Ceza dairelerinde, daireler arasındaki işbölümünün belirlenmesinde; mahkeme kararındaki nitelendirme, mahkûmiyet dışındaki kararlarda ise iddianamede veya iddianame yerine geçen belgedeki nitelendirme esas alınır, çeşitli suçlara ait davalarda, suçların en ağırını incelemeye yetkili olan daire görevlidir’ hükmüne yer verilmiştir.
Çeşitli suçlara ilişkin açılan davalardan en ağırı saptanırken, hapis cezasının üst sınırı daha fazla olan suça ilişkin dava daha ağır kabul edilmeli, üst sınırların eşit olması halinde bu kez alt sınırı daha fazla hapsi gerektiren suça ilişkin davanın daha ağır olduğu sonucuna varılmalıdır. Hapis cezası ile birlikte öngörülen adli para cezaları ise, her iki suça ilişkin hapis cezalarının alt ve üst sınırlarının eşit olması halinde dikkate alınmalıdır.
05.02.2013 tarihli kararda; sanıkların, 5237 sayılı TCK’nun 142/1-a maddesi gereğince nitelikli hırsızlık, 5237 sayılı TCK’nun 116/2. maddesi gereğince işyeri dokunulmazlığını ihlal ve aynı Kanunun 152/1-a maddesi gereğince kamu malına zarar verme suçundan mahkûmiyetlerine karar verilmiş olmakla;
İncelenen dosya içeriğine göre; temyiz incelemesine konu suçlardan nitelikli hırsızlık suçunun cezasının, 5237 sayılı TCK’nun 142/1-a. maddesinde bir yıldan yedi yıla kadar hapis; kamu malına zarar verme suçunun cezasının aynı Kanunun 152/1-a. maddesinde bir yıldan dört yıla yıla kadar hapis ve işyeri dokunulmazlığını ihlal suçunun cezasının yine aynı Kanunun 116/2. maddesinde altı aydan bir yıla kadar hapis cezasından ibaret olduğu gözetildiğinde;
Mahkûmiyet kararındaki nitelendirme ve Yargıtay Kanununun değişik 14. maddesi gereğince temyiz incelemesinin Yüksek 2. Ceza Dairesinin görevi dahilinde olduğu”,
Dosyanın gönderildiği Yargıtay 2. Ceza Dairesince de 04.05.2017 gün ve 32573-5110 sayı ile;
“Tebliğnamenin, 6545 sayılı Kanunun yürürlüğe girdiği 28.06.2014 tarihinden önce düzenlenmiş olmasına, iddianamedeki nitelendirmeye, temyizin kapsamına, 2797 sayılı Yargıtay Kanununun 14. maddesine, Yargıtay Büyük Genel Kurulunun 24.01.2014 tarihli ve 2014/1 sayılı iş bölümü kararına göre; sanıklara yüklenen temyize konu suçlardan en ağır cezayı içeren ve 5237 sayılı TCK’nun 152/1-a maddesinde düzenlenen kamu malına zarar verme suçundan kurulan hükme yönelik temyiz incelemesinin Yargıtay 15. Ceza Dairesinin görevine dahil olduğu”
Gerekçesiyle karşılıklı görevsizlik kararları verilmiştir.
Oluşan olumsuz görev uyuşmazlığının çözülmesi için Yargıtay Birinci Başkanlığına gönderilen dosya, Ceza Daireleri Başkanlar Kurulunca değerlendirilmiş ve açıklanan gerekçe ile karara bağlanmıştır.
TÜRK MİLLETİ ADINA
CEZA DAİRELERİ BAŞKANLAR KURULU KARARI
Yargıtay 15 ve 2. Ceza Daireleri arasında oluşan ve çözümlenmesi gereken uyuşmazlık, temyiz incelemesinin hangi Özel Dairece yapılması gerektiğinin belirlenmesine ilişkindir.
İncelenen dosya kapsamına göre;
İddianamede sanıklar hakkında mala zarar verme suçuna ilişkin sevk maddesi 5237 sayılı TCK’nun 152/1-a. maddesi olarak gösterilmiş ise de eylem; “…şüphelilerin kiralamış oldukları 16 BPA 28 plaka sayılı bir araç ile ilçemize geldikleri, 28.06.2006 günü gece saatlerinde ilçemizde bulunan Hacı Süleyman Efendi Camiinin içerisine sineklikleri keserek girdikleri, buradan hat yazılı bir panoyu alarak çıktıkları, daha sonra bu panoyu ileride bir dere kenarına koydukları…” şeklinde anlatılmıştır.
2797 sayılı Kanunun, 6110 sayılı Kanunla değişik 14. maddesinin tebliğnamenin düzenlendiği 16.01.2014 tarihi itibariyle yürürlükte bulunan halinde yer alan; “Ceza dairelerinde; Daireler arasındaki iş bölümünün belirlenmesinde dava açılan belgedeki nitelendirme esas alınır. Açıklama ile sevk maddelerinin uyumsuz olduğu durumlarda, açıklamaya itibar edilir” şeklindeki düzenleme gözetildiğinde, iddianamedeki anlatımın ibadethanelere zarar verme suçunun düzenlendiği 5237 sayılı TCK’nun 153/1. maddesine uyduğu ve bir yıldan dört yıla kadar hapis cezasını gerektirdiği, buna göre tebliğname tarihi itibarıyla iddianamede anlatılan eylemlere ilişkin maddelerdeki cezaların karşılaştırılması sonucunda, atılı suçlardan en ağırının 5237 sayılı TCK’nun 142/1-a. maddesinde düzenlenen hırsızlık suçu olduğu, hükmü temyizen inceleme görevinin de; 2797 sayılı Yargıtay Kanununun 14. maddesi uyarınca bu suça ilişkin temyiz davalarına bakmakla yetkili ve görevli olan Yargıtay 2. Ceza Dairesine ait olduğu anlaşılmaktadır.
Bu itibarla, Yargıtay 15. Ceza Dairesinin görevsizlik kararı isabetli bulunduğundan, Yargıtay 2. Ceza Dairesinin görevsizlik kararının kaldırılmasına ve dosyanın anılan daireye gönderilmesine karar verilmelidir.
SONUÇ:
Açıklanan nedenlerle,
1-Yargıtay 2. Ceza Dairesinin 04.05.2017 gün ve 32573-5110 sayılı görevsizlik kararının KALDIRILMASINA,
2-Dosyanın, temyiz incelemesi yapılması için Yargıtay 2. Ceza Dairesine GÖNDERİLMESİNE, 13.07.2017 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.