Yargıtay Kararı Ceza Daireleri Başkanlar Kurulu 2017/211 E. 2017/231 K. 13.07.2017 T.

YARGITAY KARARI
DAİRE : Ceza Daireleri Başkanlar Kurulu
ESAS NO : 2017/211
KARAR NO : 2017/231
KARAR TARİHİ : 13.07.2017

2017/Bşk-211 2017/231 2012/222718

Görevsizlik Kararı Veren
Yargıtay Daireleri : 15 ve 2. Ceza
Mahkemesi :Ağır Ceza
Günü : 02.05.2012
Sayısı : 420-88

Sanıklar ve … hakkında nitelikli dolandırıcılık suçundan açılan kamu davasında yapılan yargılama sonucunda eylemlerinin hırsızlık suçunu oluşturduğu kabul edilerek bu suçtan mahkûmiyetlerine karar verilmiştir.
Hükmün sanıkların müdafileri tarafından temyiz edilmesi üzerine Yargıtay 15. Ceza Dairesince 15.10.2014 gün ve 31001-16557 sayı ile;
“6545 sayılı Kanunun 31. maddesiyle, 04.02.1983 tarih ve 2797 sayılı Yargıtay Kanununun 14. maddesinde yapılan değişikliğin, 28.06.2014 tarih ve 29044 sayılı Resmi Gazete’de yayımlanarak yürürlüğe girdiği dikkate alınarak ve söz konusu Kanun değişikliğine göre, ‘Ceza dairelerinde, daireler arasındaki işbölümünün belirlenmesinde; mahkeme kararındaki nitelendirme, mahkûmiyet dışındaki kararlarda ise iddianamede veya iddianame yerine geçen belgedeki nitelendirme esas alınır.’ hükmüne yer verilmiş olunması karşısında;
02.05.2012 tarihli kararda, sanıkların, 5237 sayılı TCK’nun 142/1-b maddesi gereğince nitelikli hırsızlık suçundan mahkûmiyetine karar verilmiş olmakla,
Mahkûmiyet kararındaki nitelendirme ve Yargıtay Kanununun değişik 14. maddesi gereğince temyiz incelemesinin Yüksek 2. Ceza Dairesinin görevi dahilinde olduğu”,
Dosyanın gönderildiği Yargıtay 2. Ceza Dairesince de 04.05.2017 gün ve 32556-5104 sayı ile;
“Yargıtay 15. Ceza Dairesinin 15.10.2014 tarih ve 2013/31001 Esas – 2014/16557 Karar sayılı ilamı ile ‘6545 sayılı Kanunun 31. maddesiyle, 04.02.1983 tarih ve 2797 sayılı Yargıtay Kanununun 14. maddesinde yapılan değişikliğin, 28.06.2014 tarih ve 29044 sayılı Resmi Gazete’de yayımlanarak yürürlüğe girdiği dikkate alınarak ve söz konusu Kanun değişikliğine göre, ‘Ceza dairelerinde, daireler arasındaki işbölümünün belirlenmesinde; mahkeme kararındaki nitelendirme, mahkûmiyet dışındaki kararlarda ise iddianamede veya iddianame yerine geçen belgedeki nitelendirme esas alınır’ hükmüne yer verilmiş olunması karşısında;
02.05.2012 tarihli kararda sanıkların, 5237 sayılı TCK’nun 142/1-b maddesi gereğince nitelikli hırsızlık suçundan mahkûmiyetlerine karar verilmiş olmakla’ şeklindeki gerekçeyle temyiz incelemesinin Dairemize ait olduğu düşünülerek görevsizlik kararı verilmekle dosya Dairemize gönderilmiş ise de;
Tebliğnamenin, 6545 sayılı Kanunun yürürlüğe girdiği 28.06.2014 tarihinden önce düzenlenmiş olmasına göre; tebliğname tarihi itibariyle ceza daireleri arasındaki işbölümünün belirlenmesinde, dava açılan belgedeki nitelendirme esas alınacağından, iddianamedeki açıklama ile uyumlu sevk maddesine göre sanık hakkında 5237 sayılı TCK’nun 158/1-a maddesinde tanımlanan dolandırıcılık suçundan cezalandırılması istemiyle açılan kamu davasının yapılan yargılaması sonucu verilen hükme ilişkin temyizi inceleme görevinin 15. Ceza Dairesine ait olduğu”
Gerekçesiyle karşılıklı görevsizlik kararları verilmiştir.
Oluşan olumsuz görev uyuşmazlığının çözülmesi için Yargıtay Birinci Başkanlığına gönderilen dosya, Ceza Daireleri Başkanlar Kurulunca değerlendirilmiş ve açıklanan gerekçe ile karara bağlanmıştır.
TÜRK MİLLETİ ADINA
CEZA DAİRELERİ BAŞKANLAR KURULU KARARI
Yargıtay 15 ve 2. Ceza Daireleri arasında oluşan ve çözümlenmesi gereken uyuşmazlık, temyiz incelemesinin hangi Özel Dairece yapılması gerektiğinin belirlenmesine ilişkindir.
Yargıtay Kanununun Ceza Dairelerinin görevini düzenleyen 14/3. maddesinin (a) bendi; “Daireler arasındaki iş bölümünün belirlenmesinde dava açılan belgedeki nitelendirme esas alınır. Açıklama ile sevk maddelerinin uyumsuz olduğu durumlarda açıklamaya itibar edilir” şeklinde iken, 28.06.2014 gün ve 29044 sayılı Resmi Gazetede yayınlanarak yürürlüğe giren 6545 sayılı Kanunun 31. maddesiyle; “Daireler arasındaki iş bölümünün belirlenmesinde mahkeme kararındaki nitelendirme, mahkûmiyet dışındaki kararlarda ise iddianame veya iddianame yerine geçen belgedeki nitelendirme esas alınır” şeklinde değiştirilmiş,
2797 sayılı Yargıtay Kanununa 6545 sayılı Kanunun 37. maddesi ile eklenen geçici 13/5. maddesinde; “Yargıtay Büyük Genel Kurulunun iş bölümünün onaylanmasına ilişkin kararı uygulanmaya başlayıncaya kadar bu kanunla yapılan değişiklikten önceki iş bölümüne ilişkin hükümler uygulanmaya devam olunur” düzenlemesi yapılmıştır.
Bu bakımdan, Yargıtay Kanununun Ceza Dairelerinin görevlerini düzenleyen 14. maddesinin üçüncü fıkrasının (a) bendinde 6545 sayılı Kanunla yapılan değişikliğin yürürlük tarihi olan 28.06.2014 tarihinden önce düzenlenen tebliğnameler bakımından uygulanması mümkün olmayıp, uyuşmazlığın tebliğname tarihinde yürürlükte bulunan iş bölümüne ilişkin hükümler uyarınca çözümlenmesi gerekmektedir.
İncelenen dosya kapsamına göre;
Tebliğnamenin düzenlendiği 22.10.2013 tarihi itibarıyla ceza dairelerinin görevinin belirlenmesinde esas alınması gereken iddianamede eylemin; “Olay günü şikâyetçilerden …’a ait Denizciler Fatih mahallesinde bulunan evde şikayetçi Hidayet ile komşusu olan diğer şikâyetçi Fatma’nın da bulunduğu sırada daha önce görmedikleri ve tanımadıkları şüpheliler … ve …’un eve gelip kapıdan önce su istedikleri, sonra bir şeyler sattıklarını söyleyerek içeriye girdikleri, içeri girdikten sonra şüphelilerin şikâyetçilere üzerlerinde muska olduğunu ve muskayı bozabileceklerini söyledikleri ve evde bulunan eski ve yeni eşyalar ile birlikte üzerlerinde bulunan altınları bir bohçaya koymalarını istedikleri, şikâyetçilerin de şüphelilerin dediğini yaptıkları ve bohçayı bir müddet kendi önlerinde tuttukları, daha sonra başka bir odaya koyup kilitledikleri, şüphelilerle birlikte dışarı çıktıkları, bir süre sonra tekrar eve döndüklerinde ve bohçayı açtıklarında şikâyetçilerin üzerlerinden çıkardıkları altınları bulamadıkları, altınların şüpheliler tarafından alınmış olduğu…” şeklinde anlatılması karşısında, sanıklar hakkında 5237 sayılı TCK’nun 158/1-a. maddesinde düzenlenen nitelikli dolandırıcılık suçundan kamu davası açıldığı kabul edilmelidir. Hükmü temyizen inceleme görevi de; 2797 sayılı Yargıtay Kanununun 14. maddesi uyarınca bu suça ilişkin temyiz davalarına bakmakla yetkili ve görevli olan Yargıtay 15. Ceza Dairesine aittir.
Bu itibarla, Yargıtay 2. Ceza Dairesinin görevsizlik kararı isabetli bulunduğundan, Yargıtay 15. Ceza Dairesinin görevsizlik kararının kaldırılmasına ve dosyanın anılan daireye gönderilmesine karar verilmelidir.
SONUÇ:
Açıklanan nedenlerle,
1-Yargıtay 15. Ceza Dairesinin 15.10.2014 gün ve 31001-16557 sayılı görevsizlik kararının KALDIRILMASINA,
2-Dosyanın, temyiz incelemesi yapılması için Yargıtay 15. Ceza Dairesine GÖNDERİLMESİNE, 13.07.2017 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.