YARGITAY KARARI
DAİRE : Ceza Daireleri Başkanlar Kurulu
ESAS NO : 2017/205
KARAR NO : 2017/225
KARAR TARİHİ : 13.07.2017
2017/Bşk-205 2017/225 2013/304185
Görevsizlik Kararı Veren
Yargıtay Daireleri : 18 ve 3. Ceza
Mahkemesi :Asliye Ceza
Günü : 16.07.2013
Sayısı : 533-716
Sanık … hakkında kasten yaralama, sanık … hakkında kasten yaralama ve hakaret suçlarından cezalandırılmaları istemiyle açılan kamu davasında yapılan yargılama sırasında yaralama eylemlerinin TCK’nun 86/1. maddesi kapsamında kalabileceğinden bahisle İzmir (Kapatılan) 2. Sulh Ceza Mahkemesince verilen görevsizlik kararı üzerine İzmir 19. Asliye Ceza Mahkemesince 16.07.2013 gün 533-716 sayı ile; sanık …’ın kasten yaralama suçundan mahkûmiyetine, sanık …’ın kasten kasten yaralama suçundan mahkûmiyetine, hakaret suçundan ise beraatine karar verilmiştir.
Hükümlerin katılan ve sanıklar tarafından temyiz edilmesi üzerine, Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığının 30.04.2014 tarihli tebliğnamesi ile dosyanın gönderildiği Yargıtay 4. Ceza Dairesince 2797 sayılı Yargıtay Kanunu’na 6572 sayılı Kanunun 27. maddesi ile eklenen geçici 14. maddesi uyarınca hazırlanan ve Yargıtay Büyük Genel Kurulunun 22.01.2015 gün ve 8 sayılı kararıyla kabul edilerek 02.02.2015 tarihinde yürürlüğe giren yeni iş bölümü nedeniyle, Daire Başkanı tarafından imzalanan 11.02.2015 gün ve 26052-15017 sayılı tevdi kararıyla dosyanın devredildiği Yargıtay 18. Ceza Dairesince 08.10.2015 gün ve 9316-7004 sayı ile;
“Sanıklar hakkında kurulan hükmün, sanık … tarafından da temyiz edilmesine karşın Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığının 30.04.2014 tarih ve 4-2013/304185 sayılı tebliğnamesinde adı geçen sanığın temyizi ile ilgili görüş yer almadığı,
Anlaşıldığından, sanık … ile katılan …’ın temyiz davası isteği hakkında tebliğnameye aykırı olarak bir karar vermeye yer olmadığına, dosyanın ek tebliğname düzenlendikten sonra Dairemize yollanılmak üzere Yargıtay C.Başsavcılığına geri gönderilmesine” karar verilmiş,
Tevdi kararı üzerine eksikliğin giderilmesinden sonra dosyanın gönderildiği Yargıtay 18. Ceza Dairesince 03.03.2016 gün ve 33339-4146 sayı ile;
“Yargıtay Yüksek 4. Ceza Dairesinin 11.02.2015 tarih ve 2015/15017 sayılı kararı ile dosya görev yönünden Dairemize gönderilmiş ise de, İzmir 2. Sulh Ceza Mahkemesinin görevsizlik kararına, mahkemenin kabulüne ve 2797 sayılı Yargıtay Kanunu’na 6572 sayılı Kanun’un 27. maddesi ile eklenen Geçici 14. madde uyarınca oluşturulan Birinci Başkanlık Kurulu’nca hazırlanan ve 22.01.2015 tarih ve 29244 sayılı Resmi Gazete’de yayımlanarak yürürlüğe giren 19/01/2015 tarih ve 2015/8 sayılı iş bölümü kararına ve temyizin kapsamı ile tebliğname tarihlerine göre, işin incelenmesi Yüksek 3. Ceza Dairesinin görevine girdiği”
Yargıtay 3. Ceza Dairesince de 26.04.2017 gün ve 9106-5298 sayı ile;
“Yargıtay 4. Ceza Dairesi Yüksek Başkanlığı’na hitaben Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığı’nın 30.04.2014 tarih ve 2013/304185 sayılı tebliğnamesinin tanzim edildiği, Yüksek Yargıtay 4. Ceza Dairesi Başkanlığınca 2797 sayılı Yargıtay Kanunu’na 6572 sayılı Kanun’un 27. maddesi ile eklenen Geçici 14. madde uyarınca oluşturulan Birinci Başkanlık Kurulu’nca hazırlanan ve 22.01.2015 tarih ve 29244 sayılı Resmi Gazete’de yayımlanarak yürürlüğe giren 19.01.2015 tarih ve 2015/8 sayılı iş bölümü kararı gereğince, dava dosyasının görevli Yüksek Yargıtay 18. Ceza Dairesi’ne gönderildiği, Yüksek Yargıtay 18. Ceza Dairesi’nin 08.10.2015 tarih ve 2015/9316 esas–2015/7004 sayılı kararı ile ek tebliğname düzenlenilmesinin istenildiği, Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığınca 05.11.2015 tarihli ek tebliğname düzenlendiği, Yüksek Yargıtay 18. Ceza Dairesi’nin 03.03.2016 tarih ve 2015/33339 esas, 2016/4146 sayılı kararı ile Dairemizin görevli olduğundan bahisle görevsizlik kararı verilmiş ise de; temyizin kapsamına, tebliğname tarihlerine, Yüksek Yargıtay 18. Ceza Dairesi tarafından ek tebliğname talep edilmesine ve Yargıtay Büyük Genel Kurulu’nun 24.01.2014 tarih ve 2014/1 sayılı işbölümü kararı ve 22.01.2015 tarih ve 29244 sayılı Resmi Gazete’de yayımlanarak yürürlüğe giren 19.01.2015 tarih ve 2015/8 sayılı işbölümü kararı ortak hükümlerdeki ‘Ceza daireleri yürürlük tarihinden önce kendisine gelip bozma veya başka nedenlerle daire dışına gönderdiği işlerden kendisine geri gelenlere bakar’ şeklindeki düzenleme karşısında temyizen inceleme görevi Yüksek Yargıtay 18. Ceza Dairesi’ne ait olmakla Dairemizin görevsizliğine”
Gerekçesiyle karşılıklı görevsizlik kararları verilmiştir.
Oluşan olumsuz görev uyuşmazlığının çözümü için Yargıtay Birinci Başkanlığına gönderilen dosya, Ceza Daireleri Başkanlar Kurulunca değerlendirilmiş ve açıklanan gerekçelerle karara bağlanmıştır.
TÜRK MİLLETİ ADINA
CEZA DAİRELERİ BAŞKANLAR KURULU KARARI
Yargıtay 18 ve 3. Ceza Daireleri arasında oluşan ve çözümlenmesi gereken uyuşmazlık; temyiz incelemesinin hangi Özel Dairece yapılması gerektiğinin belirlenmesine ilişkindir.
2797 sayılı Yargıtay Kanununun 6110 sayılı Kanun ile değişik 14. maddesi uyarınca hazırlanan ve tebliğname tarihi olan 30.04.2014 tarihi itibarıyla uygulanması gereken 24.01.2014 gün ve 2014/1 sayılı iş bölümünün; “Yargıtay Ceza Daireleri İşbölümü-Ortak Hükümler”in 1. maddesinde;
“Bu iş bölümündeki düzenlemeler, yürürlüğe girdiği tarih itibariyle geçerlidir”, denildikten sonra 4. maddesinde;
“Ceza Daireleri yürürlük tarihinden önce kendisine gelip bozma veya başka nedenlerle Daire dışına gönderdiği işlerden kendisine geri gelenlere bakar” hükmü getirilmiştir.
İncelemeye konu dosyada, temyiz talebinin önce Yargıtay 18. Ceza Dairesince incelenerek 08.10.2015 gün ve 9316-7004 sayı ile tevdii kararı verildiği anlaşıldığından, tevdi kararı doğrultusunda yapılacak yeniden inceleme görevi de Yargıtay 18. Ceza Dairesine aittir.
Bu itibarla, Yargıtay 3. Ceza Dairesinin görevsizlik kararı isabetli bulunduğundan, Yargıtay 18. Ceza Dairesinin görevsizlik kararının kaldırılmasına ve dosyanın anılan daireye gönderilmesine karar verilmelidir.
SONUÇ:
Açıklanan nedenlerle;
1- Yargıtay 18. Ceza Dairesinin 03.03.2016 gün ve 33339-4146 sayılı görevsizlik kararının KALDIRILMASINA,
2- Dosyanın, Yargıtay 18. Ceza Dairesine GÖNDERİLMESİNE, 13.07.2017 günü oybirliğiyle karar verildi.