YARGITAY KARARI
DAİRE : Ceza Daireleri Başkanlar Kurulu
ESAS NO : 2017/169
KARAR NO : 2017/189
KARAR TARİHİ : 13.07.2017

2017/Bşk-169 2017/189 2013/303153

Görevsizlik Kararı Veren
Yargıtay Daireleri : 4 ve 5. Ceza Daireleri
Mahkemesi :Asliye Ceza
Günü : 12.06.2013
Sayısı : 437-760

Sanıklar …, …, …, …, …, …, … ve … hakkında görevi kötüye kullanma suçundan açılan kamu davasında yapılan yargılama sonucunda Bursa 14. Asliye Ceza Mahkemesince 19.10.2010 gün ve 1797-1401 sayı ile beraatlerine karar verilmiştir.
Hükümlerin katılan vekili tarafından temyiz edilmesi üzerine dosyayı inceleyen Yargıtay 4. Ceza Dairesince 06.02.2013 gün ve 16501-3101 sayı ile bozulmasına karar verilmiştir.
Yerel Mahkeme ise 12.06.2013 gün ve 437-760 sayı ile önceki hükümde direnerek yeniden sanıkların beraatine karar vermiştir.
Bu hükmün de katılan vekili tarafından temyiz edilmesi üzerine Yargıtay Birinci Başkanlığına gönderilen dosya, Ceza Genel Kurulunca 14.12.2016 gün ve 357-1550 sayı ile; 6763 sayılı Kanunun 38. maddesi ile 5320 sayılı Kanuna eklenen geçici 10. madde uyarınca kararına direnilen Yargıtay 4. Ceza Dairesine gönderilmiş,
Yargıtay 4. Ceza Dairesince 09.02.2017 gün ve 362-3733 sayı ile;
“02.12.2016 tarihinde yürürlüğe giren Ceza Muhakemesi Kanunu ile Bazı Kanunlarda Değişiklik Yapılmasına Dair 6763 sayılı Kanunun 38. maddesiyle 5320 sayılı Kanuna eklenen geçici 10. madde gereğince direnme kararı Dairemize gönderilmiş ise de;
Daha önce Dairemizce bakılmakta olan TCY’nin 257. maddesinde düzenlenen görevi kötüye kullanma suçu, Yüksek Yargıtay Büyük Genel Kurulunun 2012/1 sayı ve 09.02.2012 günlü kararıyla Yüksek Yargıtay 5. Ceza Dairesince temyiz incelemesi yapılmasına karar verilmiştir.
2012 iş bölümünün ceza daireleri ortak hükmüne göre (m.1) bu iş bölümü tebliğnamesi bu tarihten sonra (09.02.2012) düzenlenen işler için geçerli olacaktır. Anılan iş bölümünün 2. maddesinde bozma ile daire dışına gönderilen (yani 09.02.2012’den önce bozmayla gönderilen) işlerden geri gelenlere önceki dairenin bakmaya devam etmesine yer verilmiştir.
Dairemizce, 2012 iş bölümü kararının yürürlüğe girmesinden sonra 06.02.2013 tarihli bozma kararına karşı esas mahkemesince 12.06.2013 günü direnilmiş ve temyiz üzerine tebliğnamesi 11.04.2015 tarihinde düzenlenmiştir.
Dolayısıyla 2012 tarihli iş bölümü kararından sonraki bozma ve yine bu tarihten sonra düzenlenmiş tebliğname söz konusudur.
Yüksek Yargıtay Daireleri arasında 19.01.2015 tarih ve 8 sayılı Yüksek Büyük Genel Kurulu kararı ile yeniden işbölümü belirlenirken; ceza daireleri ortak hükümlerinin ilk paragrafında, ‘Bu iş bölümü kararı, Resmi Gazete’de yayın tarihinden itibaren on gün geçtikten sonra uygulanmaya başlanır’ denildikten sonra, ikinci cümlede, ‘Yeni uygulama başlayıncaya kadar önceki iş bölümüne ilişkin hükümler aynen uygulanmaya devam olunur’ denilmiştir. Ancak, bu iş bölümünde yine dairelerin görevleri belirlendiği gibi, ortak hükümlerin beşinci paragrafında ‘bu iş bölümüyle konusu bakımından başka daireye verilen ve bozma veya başka nedenlerle Yargıtay incelemesinden geçmiş bulunan dosyaların tekrar Yargıtay’a gelmesi halinde yeni işbölümüne göre görevli daire tarafından incelenir’ düzenlemesine yer verilmiştir
Yüksek Yargıtay Büyük Genel Kurulunca kabul edilen 12.02.2016 gün ve 1 sayılı iş bölümünün Ceza Daireleri Ortak Hükümlerinin 4 no’lu paragrafında da, Yargıtay incelemesinden geçmiş dosyaların yeni iş bölümüne göre incelemenin görevli daire tarafından yapılacağına yer verilmiştir.
Tüm bunlar dikkate alındığında, her yıl yeniden belirlenen dairelerin iş bölümlerinin, işe yeniden bakacak dairenin, önceki dairelerden bozmayla geçen dosyalara da bakacağına istikrarlı şekilde işaret edilmiştir.
Somut olayımızda Dairemizce verilen bozma kararının 06.02.2013 ve tebliğnamenin 11.04.2015 tarihli olması karşısında; dört yıl sonra, üye ve tetkik hâkimi profili değişmiş ve bu süre içerisinde yeni iş bölümüyle işe bakan ve uzmanlaşmış dairenin dava dosyasına bakmasının, davanın tarafları yönünden de doğru olacağı düşünülmüştür.
Diğer yandan; 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanununun 307. maddesinin 3. fıkrasında yer alan, ‘Direnme kararları, kararına direnilen daireye gönderilir’ düzenlemesindeki ‘daireyi’ 2797 sayılı Yargıtay Kanununun 14. maddesi gereğince verilen yetkiyle dairelerin iş bölümünü belirleyen Yüksek Yargıtay Büyük Genel Kurulunca o davaya bakmaya yetkili olan ‘yeni daire’ olarak anlamak gerekmektedir.
Bu nedenle;
İddianamede açıklanan eylemlere, Yargıtay Kanunu’nun 14. maddesine, Yargıtay Büyük Genel Kurulunun kararına ve temyizin kapsamına göre, işin incelenmesinin Yüksek 5. Ceza Dairesinin görevine girdiği”
Dosyanın gönderildiği Yargıtay 5. Ceza Dairesince de 16.03.2017 gün ve 880-973 sayı ile;
“İcrai davranışla görevi kötüye kullanma ve ihmali davranışla görevi kötüye kullanma suçlarından açılan kamu davasının yapılan yargılaması sonucunda sanıkların beraatine ilişkin, Bursa 14. Asliye Ceza Mahkemesince verilen 19.10.2010 gün ve 2009/1797 Esas ve 2010/1401 Karar sayılı hükmün katılan vekili tarafından temyiz edilmesi üzerine dosyayı inceleyen Yargıtay 4. Ceza Dairesinin 06.02.2013 gün ve 2011/16501 Esas, 2013/3101 Karar sayılı ilamı ile bozulmasına karar verildiği,
Bursa 14. Asliye Ceza Mahkemesince 12.06.2013 gün ve 2013/437 Esas, 2013/760 sayılı Karar ile Yüksek 4. Ceza Dairesinin mezkur kararına direnilmesi üzerine Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığınca Yargıtay Ceza Genel Kuruluna hitaben 11.04.2015 tarih ve 2013/303153 sayı ile tebliğname düzenlendiği,
02.12.2016 tarihinde yürürlüğe giren Ceza Muhakemesi Kanunu ile Bazı Kanunlarda Değişiklik Yapılmasına Dair 6763 sayılı Kanunun 38. maddesiyle 5320 sayılı Kanuna eklenen geçici 10. madde gereğince mezkur direnme kararı Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 14.12.2016 tarih ve 2015/357 Esas ve 2016/1550 sayılı gönderme kararı ile ‘kararına direnilen daire olan’ Yargıtay 4. Ceza Dairesine gönderildiği,
Yargıtay Ceza Genel Kurulunun bu gerekçe ile verdiği gönderme kararı üzerine Yargıtay 4. Ceza Dairesince 09.02.2017 gün ve 2017/362 Esas ve 2017/3733 sayılı karar ile;
‘…Somut olayımızda Dairemizce verilen bozma kararının 06.02.2013 ve tebliğnamenin 11.04.2015 tarihli olması karşısında; dört yıl sonra, üye ve tetkik hâkimi profili değişmiş ve bu süre içerisinde yeni iş bölümüyle işe bakan ve uzmanlaşmış dairenin dava dosyasına bakmasının, davanın tarafları yönünden de doğru olacağı düşünülmüştür.
Diğer yandan; 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanununun 307. maddesinin 3. fıkrasında yer alan, ‘Direnme kararları, kararına direnilen daireye gönderilir’ düzenlemesindeki ‘daireyi’ 2797 sayılı Yargıtay Kanununun 14. maddesi gereğince verilen yetkiyle dairelerin iş bölümünü belirleyen Yüksek Yargıtay Büyük Genel Kurulunca o davaya bakmaya yetkili olan ‘yeni daire’ olarak anlamak gerektiği..’ gerekçesiyle görevsizlik kararı verilmiş ise de;
Yüksek 4. Ceza Dairesinin bozma kararı verdiği 06.02.2013 tarihi ile uyuşmazlığa konu 11.04.2015 günlü tebliğname tarihinde yürürlükte olan Yargıtay Ceza Daireleri iş bölümü düzenlemelerinden sonra, 02.12.2016 gün ve 29906 sayılı Resmi Gazetede yayımlanarak yürürlüğe giren 6763 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu ile Bazı Kanunlarda Değişiklik Yapılmasına Dair Kanunun 36. maddesiyle, 5271 sayılı CMK’nun 307. maddesinin üçüncü fıkrasının ikinci cümlesi değiştirilerek belirtilen fıkraya; ‘Direnme kararları, kararına direnilen daireye gönderilir. Daire, mümkün olan en kısa sürede direnme kararını inceler ve yerinde görürse kararını düzeltir; görmezse dosyayı Yargıtay Ceza Genel Kuruluna gönderir. Direnme üzerine Yargıtay Ceza Genel Kurulunca verilen kararlara karşı direnilemez’ cümleleri eklenmiş olup, bu hükmün yoruma açık olmayacak biçimde düzenlendiği, bu nedenle uyuşmazlığın çözümünde 6763 sayılı Yasa ile değişik CMK’nun 307. maddesinin 3. fıkrasına itibar edilmesi gerektiği, nitekim benzer düzenlemenin yer aldığı 5271 sayılı CMK’nun 308. maddesine 6352 sayılı Kanunun 99. maddesi ile eklenen ikinci fıkradaki ‘İtiraz üzerine dosya, kararına itiraz edilen daireye gönderilir.’ hükmü ile ilgili olarak Ceza Daireleri Başkanlar Kurulu 19.04.2016 gün ve 2016/Bşk-77 Esas, 2016/77 sayılı Kararında, ‘5271 sayılı CMK’nun 6352 sayılı Kanunun 99. maddesi ile değişik 308. maddesinin amir hükmü gereğince itiraz üzerine dosyayı inceleme görevi, iş bölümü ile atılı suçun devredildiği daireye değil, bozma kararını veren Dairemize ait olduğu görüşünü benimsediği,
Somut uyuşmazlıkta, Yargıtay 4. Ceza Dairesince temyiz incelemesi yapılarak bozma kararı verildiği ve yine Yargıtay 4. Ceza Dairesince verilen bu bozma kararına mahkemesince direnildiği anlaşıldığından;
02.12.2016 gün ve 29906 sayılı Resmi Gazetede yayımlanarak yürürlüğe giren 6763 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu ile Bazı Kanunlarda Değişiklik Yapılmasına Dair Kanunun 36. maddesiyle değişik 5271 sayılı CMK’nun 307. maddesinin amir hükmü gereğince, bozma kararı üzerine verilen direnme kararını inceleme görevinin kararına direnilen Yargıtay 4. Ceza Dairesine ait olduğu”
Gerekçesiyle karşılıklı görevsizlik kararları verilmiştir.
Oluşan olumsuz görev uyuşmazlığının çözümü için Yargıtay Birinci Başkanlığına gönderilen dosya, Ceza Daireleri Başkanlar Kurulunca değerlendirilmiş ve açıklanan gerekçelerle karara bağlanmıştır.
TÜRK MİLLETİ ADINA
CEZA DAİRELERİ BAŞKANLAR KURULU KARARI
Yargıtay 4 ve 5. Ceza Daireleri arasında oluşan ve çözümlenmesi gereken uyuşmazlık; Yargıtay 4. Ceza Dairesinin bozma kararına karşı yerel mahkemece verilen direnme kararı üzerine, 6763 sayılı Kanunun 36. maddesiyle değişik 5271 sayılı CMK’nun 307. maddesinin üçüncü fıkrasının ikinci cümlesi uyarınca incelemenin hangi Özel Dairece yapılması gerektiğinin belirlenmesine ilişkindir.
Ceza Daireleri Başkanlar Kurulunun 12.07.2007 gün ve 23-23 sayılı kararı başta olmak üzere birçok kararında açıklandığı üzere bir işin Özel Dairece incelenip muktezaya bağlanmasından sonra artık müteakip işlere de aynı Özel Dairece bakılması esastır.
Öte yandan 02.12.2016 gün ve 29906 sayılı Resmi Gazetede yayımlanarak yürürlüğe giren 6763 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu ile Bazı Kanunlarda Değişiklik Yapılmasına Dair Kanunun 36. maddesiyle, 5271 sayılı CMK’nun 307. maddesinin üçüncü fıkrasının ikinci cümlesi değiştirilerek belirtilen fıkraya;
“Direnme kararları, kararına direnilen daireye gönderilir. Daire, mümkün olan en kısa sürede direnme kararını inceler ve yerinde görürse kararını düzeltir; görmezse dosyayı Yargıtay Ceza Genel Kuruluna gönderir. Direnme üzerine Yargıtay Ceza Genel Kurulunca verilen kararlara karşı direnilemez” cümleleri eklenmiş, aynı Kanunun 38. maddesi ile de 5320 sayılı Ceza Muhakemesi Kanununun Yürürlük ve Uygulama Şekli Hakkında Kanuna;
“(1) Bölge adliye mahkemelerinin göreve başlama tarihinden önce verilen kararlarla ilgili Yargıtay ceza daireleri tarafından verilen bozma kararları üzerine mahkemelerce verilen direnme kararları, kararına direnilen daireye gönderilir.
…(3) Daire, mümkün olan en kısa sürede direnme kararını inceler ve yerinde görürse kararını düzeltir; görmezse dosyayı Yargıtay Ceza Genel Kuruluna gönderir” biçiminde Geçici 10. madde eklenmiştir.
Buna göre, yerel mahkemece direnme kararı verilmesi üzerine dosya kararına direnilen daireye gönderilecek, dairece mümkün olan en kısa sürede direnmenin yerinde olup olmadığı konusunda inceleme yapılacak ve direnmenin yerinde olduğu kabul edilirse karar düzeltilecektir.
Dairece direnmenin yerinde olmadığına karar verilmesi durumunda değerlendirme yapılmak üzere dosya Yargıtay Ceza Genel Kuruluna gönderilecektir.
İncelemeye konu dosyada Yargıtay 4. Ceza Dairesince temyiz incelemesi yapılarak bozma kararı verildiği, bu hükme yönelik yerel mahkemece direnme kararı verildiği anlaşılmakla 5271 sayılı CMK’nun 6763 sayılı Kanunun 36. maddesi ile değişik 307. maddesinin amir hükmü gereğince direnme üzerine dosyayı inceleme görevi, kararına direnilen Yargıtay 4. Ceza Dairesine aittir.
Bu itibarla, Yargıtay 5. Ceza Dairesinin görevsizlik kararı isabetli bulunduğundan, Yargıtay 4. Ceza Dairesinin görevsizlik kararının kaldırılmasına ve dosyanın anılan daireye gönderilmesine karar verilmelidir.

SONUÇ:
Açıklanan nedenlerle;
1- Yargıtay 4. Ceza Dairesinin 09.02.2017 gün ve 362-3733 sayılı görevsizlik kararının KALDIRILMASINA,
2- Dosyanın, Yargıtay 4. Ceza Dairesine GÖNDERİLMESİNE, 13.07.2017 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.