YARGITAY KARARI
DAİRE : Ceza Daireleri Başkanlar Kurulu
ESAS NO : 2017/124
KARAR NO : 2017/144
KARAR TARİHİ : 13.07.2017
2017/Bşk-124 2017/144 2015/1407
Görevsizlik Kararı Veren
Yargıtay Daireleri : 1 ve 12. Ceza
Mahkemesi :Ağır Ceza
Günü : 17.12.2013
Sayısı : 176-349
Taksirle öldürme ve suç delillerini yok etme, gizleme veya değiştirme suçlarından sanıklar …, … ve … hakkında açılan kamu davasında yapılan yargılama sırasında Şanlıurfa 5. Asliye Ceza Mahkemesince 28.02.2013 gün ve 870-175 sayı ile; sanıkların eylemlerinin suç delillerini yok etme, gizleme veya değiştirme suçu yanında kasten öldürme suçunun ihmali davranışla işlenmesi suçunu oluşturabileceği gerekçesiyle görevsizlik kararı verilmiş, yapılan yargılama sonucunda Şanlıurfa 3. Ağır Ceza Mahkemesince 17.12.2013 gün ve 176-349 ile; sanık …’nin eyleminin taksirle öldürme suçunu oluşturduğu kabul edilerek bu suçtan ve sanıklar … ile …’ın suç delillerini yok etme, gizleme veya değiştirme suçundan mahkûmiyetlerine, sanık … hakkında suç delillerini yok etme, gizleme veya değiştirme suçundan ceza verilmesine yer olmadığına ve sanıklar … ve …’ın kasten öldürmenin ihmali davranışla işlenmesi suçundan beraatlerine karar verilmiştir.
Hükümlerin katılan vekili, müşteki … ile sanıkların müdafileri tarafından temyiz edilmesi üzerine dosyanın gönderildiği Yargıtay 1. Ceza Dairesince 16.11.2015 gün ve 929-5467 sayı ile;
“Yargıtay Birinci Başkanlık Kurulunun 19.01.2015 tarih, 2015/8 sayılı kararı ile Yargıtay Kanununun 6545 sayılı Kanunun 31. maddesi ile değişik 14. maddesi ve aynı Kanunla Yargıtay Kanununa eklenen geçici 13. madde uyarınca; mahkeme kararındaki nitelendirmeye, temyizin kapsamına ve tebliğname tarihine göre; sanıklar … ve …’un suç delillerini gizleme, sanık …’nin ise maktul …’in taksirle ölümüne sebebiyet verme suçlarından kurulan hükümlerle ilgili olarak temyizen inceleme yapma yetki ve görevinin Yargıtay 12. Ceza Dairesine ait olduğu”
Yargıtay 12. Ceza Dairesince de 08.03.2017 gün ve 15948-1786 sayı ile;
“24.10.2011 tarihli iddianame ile; her üç sanık hakkında da taksirle öldürme ve suç delillerini gizleme suçu nedeniyle dava açıldığı, yapılan yargılama sonunda Şanlıurfa 5. Asliye Ceza Mahkemesinin 28.02.2013 tarihli görevsizlik kararı ile, sanıklar hakkında kasten öldürmenin ihmali davranışla işlenmesi, suç delillerini yok etme gizleme veya değiştirme suçlarından TCK’nun 83/3, 281/1, 53, 63. maddeleri gereğince yargılanmalarının temini amacıyla delillerin takdir ve değerlendirmenin üst dereceli Ağır Ceza Mahkemesine ait olması nedeniyle dosyanın yetkili görevli Şanlıurfa nöbetçi Ağır Ceza Mahkemesine gönderilmesine karar verildiği, Şanlıurfa 3. Ağır Ceza Mahkemesi tarafından yapılan yargılama sonucunda 17.12.2013 tarihli karar ile kasten öldürmenin ihmali davranışla işlenmesi suçundan sanıklar … ve …’un beraatine, suç delillerini gizleme suçu nedeniyle sanıklar … ve …’un mahkûmiyetine, taksirle öldürme suçu nedeniyle sanık …’nin mahkûmiyetine ve suç delillerini gizleme suçu nedeniyle sanık … hakkında ceza verilmesine yer olmadığına karar verildiği, hükümlerin katılan vekili, müşteki ile sanıklar müdafiileri tarafından temyiz edildiği, katılan vekili ve müşteki tarafından temyize konu edilen kasten öldürmenin ihmali davranışla işlenmesi suçundan sanıklar … ve …’un beraatine ilişkin hükümlerin inceleme yetkisinin, Dairemizin görev alanı dışında kaldığı anlaşılmakla;
Sevk ve nitelendirmeye, Yargıtay Kanununun 6110 sayılı Kanunun 8. maddesi ile değişik 14. maddesi uyarınca hazırlanan 12.02.2016 gün ve 2016/1 sayılı Yargıtay Büyük Genel Kurulu kararı gereğince, temyize konu hükmün incelenmesinin Yargıtay Yüksek 1. Ceza Dairesine ait bulunduğu”
Gerekçeleriyle karşılıklı görevsizlik kararları verilmiştir.
Oluşan olumsuz görev uyuşmazlığının çözülmesi için Yargıtay Birinci Başkanlığına gönderilen dosya, Ceza Daireleri Başkanlar Kurulunca değerlendirilmiş ve açıklanan gerekçe ile karara bağlanmıştır.
TÜRK MİLLETİ ADINA
CEZA DAİRELERİ BAŞKANLAR KURULU KARARI
Yargıtay 1 ve 12. Ceza Daireleri arasında oluşan ve çözülmesi gereken uyuşmazlık, temyiz incelemesinin hangi Özel Dairece yapılması gerektiğinin belirlenmesine ilişkindir.
2797 sayılı Yargıtay Kanununun 28.06.2014 gün ve 6545 sayılı Kanunla değişik, Ceza Dairelerinin görevlerini düzenleyen, 14. maddesinin 3. fıkrasının (a) bendinde; “Daireler arasındaki iş bölümünün belirlenmesinde mahkeme kararındaki nitelendirme, mahkûmiyet dışındaki kararlarda ise iddianamede veya iddianame yerine geçen belgedeki nitelendirme esas alınır”, (b) bendinde de; “Çeşitli suçlara ait davalarda suçların en ağırını incelemeye yetkili olan daire görevlidir” hükmüne yer verilmiştir.
Yargıtay Ceza Daireleri Başkanlar Kurulunun istikrarlı kararlarıyla sürdürülen uygulamaya göre, çeşitli suçlara ilişkin açılan davalardan en ağırı saptanırken, hapis cezasının üst sınırı daha fazla olan suça ilişkin dava daha ağır olarak kabul edilmeli, üst sınırların eşit olması halinde bu kez alt sınırı daha fazla hapsi gerektiren suça ilişkin davanın daha ağır olduğu sonucuna varılmalıdır. Hapis cezası ile birlikte öngörülen adlî para cezaları ise, her iki suça ilişkin hapis cezalarının alt ve üst sınırlarının eşit olması halinde dikkate alınmalıdır.
İncelenen dosya kapsamına göre;
Tebliğnamenin düzenlendiği 21.01.2015 tarihi itibarıyla temyiz incelemesine konu olan suçların yaptırım miktarları nazara alınarak yapılan değerlendirmede, iddianame yerine geçen görevsizlik kararında anlatılan ve TCK’nun 83/3. maddesi uyarınca ağırlaştırılmış müebbet hapis cezası yerine yirmi yıldan yirmibeş yıla kadar, müebbet hapis cezası yerine onbeş yıldan yirmi yıla kadar, diğer hallerde ise on yıldan onbeş yıla kadar hapis cezasına hükmolunabileceği gibi, cezada indirim de yapılmayabileceği şeklinde düzenlenen kasten öldürmenin ihmali davranışla işlenmesi suçunun müeyyidesi daha ağır olduğundan, hükmü temyizen inceleme görevi 2797 sayılı Yargıtay Kanununun 6110 sayılı Kanunla değişik 14. maddesine dayalı olarak hazırlanan ve tebliğname tarihi itibarıyla uygulanması gereken 24.01.2014 tarih ve 2014/1 sayılı iş bölümü kararı gereği kasten öldürmenin ihmali davranışla işlenmesi suçunu temyizen inceleme görevi Yargıtay 1. Ceza Dairesine aittir.
Bu itibarla, Yargıtay 12. Ceza Dairesinin görevsizlik kararı isabetli bulunduğundan, Yargıtay 1. Ceza Dairesinin görevsizlik kararının kaldırılmasına ve dosyanın anılan daireye gönderilmesine karar verilmelidir.
SONUÇ:
Açıklanan nedenlerle;
1- Yargıtay 1. Ceza Dairesinin 16.11.2015 gün ve 929-5467 sayılı görevsizlik kararının KALDIRILMASINA,
2- Dosyanın, Yargıtay 1. Ceza Dairesine GÖNDERİLMESİNE, 13.07.2017 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.