YARGITAY KARARI
DAİRE : Ceza Daireleri Başkanlar Kurulu
ESAS NO : 2016/93
KARAR NO : 2016/93
KARAR TARİHİ : 19.04.2016

Yargıtay Daireleri : 19 ve 18. Ceza Daireleri
Mahkemesi :Ağır Ceza

Kahramanmaraş İnfaz Hakimliğince 13.06.2014 gün ve 753-749 sayı ile verilen hükümlü … Akça’nın açığa ayrılma talebinin reddine dair karara itiraz edilmesi üzerine dosyayı inceleyen Kahramanmaraş Ağır Ceza Mahkemesince 24.06.2014 gün ve 749 değişik iş sayı ile itirazın reddine karar verilmiştir.
Bu karara karşı Adalet Bakanlığınca kanun yararına bozma isteminde bulunulması üzerine Yargıtay 14. Ceza Dairesince 13.11.2014 gün ve 9916 – 12666 sayı ile;
“Dosya kapsamına göre, Kahramanmaraş İnfaz Hakimliğince, hükümlünün 13.06.2014 tarihli denetimli serbestlik hükümlerinden faydalanma talebinin, Açık Ceza İnfaz Kumrularına Ayrılma Yönetmeliğinin 13. maddesindeki “Kendi isteğiyle kapalı kuruma dönen hükümlüler, altı aylık süre geçtikten sonra yeniden açık kuruma ayrılabilir.” şeklindeki düzenleme gerekçe gösterilerek denetimli serbestlikten faydalanma şartlarını taşımadığından bahisle reddine karar verilmiş ise de, söz konusu düzenlemenin açık ceza infaz kuruntunda iken kapalı ceza infaz kurumuna giden hükümlüler hakkında uygulanabileceği, somut olayda ise ilgilinin bulunduğu yerde kadın açık ceza infaz kurumu bulunmadığından, 13.03.2014 tarihli dilekçe ile denetim hakkı dolana kadar kapalı ceza infaz kurumunda kalmak istediğini belirtir dilekçesi üzerine, Kahramanmaraş E Tipi Kapalı Ceza İnfaz Kurumuna gönderilerek cezasının infazına başlandığı cihetle, itirazın bu nedenle kabulü yerine yazılı şekilde reddine karar verilmesinde isabet görülmediğinden bahisle 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanununun 309. maddesi uyarınca bozulması lüzumu Adalet Bakanlığı Ceza İşleri Genel Müdürlüğü ifadeli 26.09.2014 gün ve 94660652-105-46-9094- 2014/17467/59891 sayılı kanun yararına bozmaya atfen Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığından tebliğname ile Daireye ihbar ve dava evrakı tevdii kılınmakla incelenerek gereği düşünüldü:
Dosya ve kanun yararına bozma isteyen ihbarname içeriğine göre, Yargıtay Kanununun 14. maddesi ve 29.01.2014 tarihli Resmî Gazete’de yayımlanarak 01.02.2014 tarihinde yürürlüğe giren Yargıtay Büyük Genel Kurulunun 24.01.2014 tarih ve 2014/1 sayılı Kararı uyarınca, 5275 sayılı Ceza ve Güvenlik Tedbirlerinin İnfazı Hakkında Kanun hükümlerinin uygulanmasına ilişkin olan kanun yararına bozma isteminin inceleme görevi Yargıtay 7. Ceza Dairesine ait olduğu”
İş bölümü gereğince 7. Ceza Dairesi tarafından dosyanın gönderildiği Yargıtay 19. Ceza Dairesince de 09.04.2015 gün ve 152-145 sayı ile;
“Dosya kapsamına göre, Kahramanmaraş İnfaz Hakimliğince, hükümlünün 13/06/2014 tarihli denetimli serbestlik hükümlerinden faydalanma talebinin, Açık Ceza İnfaz Kumrularına Ayrılma Yönetmeliğinin 13. maddesindeki ‘Kendi isteğiyle kapalı kuruma dönen hükümlüler, altı aylık süre geçtikten sonra yeniden açık kuruma ayrılabilir’ Şeklindeki düzenleme gerekçe gösterilerek denetimli serbestlikten faydalanma şartlarını taşımadığından bahisle reddine karar verilmiş ise de, söz konusu düzenlemenin açık ceza infaz kuruntunda iken kapalı ceza infaz kurumuna giden hükümlüler hakkında uygulanabileceği, somut olayda ise ilgilinin bulunduğu yerde kadın açık ceza infaz kurumu bulunmadığından 13/03/2014 tarihli dilekçe ile denetim hakkı dolana kadar kapalı ceza infaz kurumunda kalmak istediğini belirtir dilekçesi üzerine, Kahramanmaraş E Tipi Kapalı Ceza İnfaz Kurumuna gönderilerek cezasının infazına başlandığı cihetle, itirazın bu nedenle kabulü yerine yazılı şekilde reddine karar verilmesinde isabet görülmediği gerekçesiyle 5271 Sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu’nun 309.maddesi uyarınca anılan kararın kanun yararına bozulması isteminde bulunulmakla gereği görüşülüp düşünüldü;
5275 sayılı Ceza ve Güvenlik Tedbirlerinin İnfazı Hakkında Kanun, 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu ile bunun dışında kalan ve ceza hükmü içeren özel ceza yasalarıyla verilen ceza ve güvenlik tedbirlerinin uygulanmasındaki temel ilke ve amaçlar ile infaz şekilleri, infazın ertelenmesi, infazla ilgili kararlar, denetimli serbestlik, kamuya yararlı bir işte çalıştırma, koşullu salıverme, seçenekli yaptırımların uygulanması, tutuklama kararının yerine getirilmesi, özel infaz hükümleri, mükerrirlere özgü infaz rejimi gibi cezaların infazına ilişkin usul ve esasları düzenleyen, temel bir yasa olup, ceza hükmü içeren yasalar uyarınca verilen ceza ve güvenlik tedbirlerinin uygulama usul ve esaslarını düzenleyen ve içerisinde ceza hükmü içeren bir düzenlemenin de yer almadığı temel yasa niteliğindeki bu yasa özel ceza yasası olarak değerlendirilemez.
Yargıtay Dairelerinin süregelen uygulamalarında; infaz edilmekte olan cezaya ilişkin ortaya çıkan infaz sorunlarına ilişkin ihtilafların kanun yolu incelemeleri, infazı yapılan hükümde uygulanan ceza normunun temyiz incelemesini yapan Daireler tarafından yapılmıştır. 5275 sayılı Yasa’nın yürürlüğünden sonra da; Yargıtay 11. C.D.’nin 20.11.2013 gün ve 2013/20450 esas, 2013/17234 karar sayılı, Yargıtay 1. C.D.’nin 27.01.2014 gün ve 2014/693-234 E.K. sayılı, Yargıtay 8.C.D.’nin 17.03.2014 gün ve 2014/915-6613 E.K. sayılı ve 10.02.2014 gün ve 2014/913-2593 E.K. sayılı, Yargıtay l0.C.D.’nin 17.02.2014 gün ve 2014/904-1059 E.K. sayılı ve 04.03.2013 gün 2012/28685 esas, 2013/2014 karar sayılı, Yargıtay 4.C.D.’nin 16.01.2014 gün ve 2012/36844 esas 2014/992 karar sayılı, Yargıtay 15.C.D.’nin 24.02.2014 gün ve 2014/2207-3249 E.K. sayılı kararlarda olduğu üzere, 5275 sayılı Yasanın infaz sırasında uygulaması ile ilgili ortaya çıkan hususlar yönünden verilen kararlara ilişkin kanun yolu incelemeleri Yargıtay’ın ilgili suça bakmakla görevli Dairesince yapılmakta, aynı şekilde anılan yasanın 111 ve devamı maddelerinde yer alan tutuklama kararının yerine getirilmesi, tutukluların hakları ve kısıtlayıcı önlemlerle ilişkin yerel mahkemelerce verilen ve temyize konu olmayan kararlar yönünden olağanüstü kanun yoluna başvuruları da yargılama konusunu oluşturan suça bakmakta olan ceza Dairelerince karara bağlanmaktadır.
Bu uygulamanın aksi düşünülecek olursa, Yargıtay’ın ceza dairelerinin tamamının bakmakta olduğu her türlü suç ve kabahatin infazı ile ilgili tüm hukuka aykırılıkların çözümünün Dairemizce yapılması sonucu doğacaktır ki bu da Yargıtay Kanunundaki iş bölümüne ilişkin hükümlere aykırılık teşkil edecektir.
Yargıtay Kanunu’nun 6110 sayılı Kanunla değişik 14.maddesine dayanarak Yargıtay Büyük Genel Kurulunca hazırlanan işbölümüne göre, Dairemizin görevi özel ceza yasalarından veya Kabahatler Kanunu’ndan doğan ve başka bir dairenin görev alanına girmeyen suç ve kabahatlere ilişkin temyiz incelemesi görevinden ibaret olup, Kanun Yararına Bozma talebinin konusu olan dosyanın yapılan incelemesinde;
Kanun yararına bozma talebinin bir kimseyi fuhuşa teşvik etmek veya yaptırmak veya aracılık etmek suçundan hükümlü …’nın, Kahramanmaraş 4. Asliye Ceza Mahkemesinin 17.12.2008 tarihli ve 2008/499-857 sayılı kararı ile hükmedilen 2 yıl hapis cezasının infazı sırasında e yaptığı denetimli serbestlik hükümlerinden faydalanma talebine ilişkin olduğu anlaşılmıştır.
Somut olayda; hükümlü hakkında hükmolunan ceza, 5237 sayılı Türk Ceza Kanununda düzenlenen bir kimseyi fuhuşa teşvik etmek veya yaptırmak veya aracılık etmek suçuna ilişkin olup, bu cezanın infaz sırasında uygulanan ve temel yasa özellikleri taşıyan 5275 sayılı Ceza ve Güvenlik Tedbirlerinin İnfazı Hakkında Kanunun, özel ceza yasası kapsamında değerlendirilemeyeceği cihetle, Kanun Yararına Bozma istemine konu hükmün konusuna ve Yargıtay Kanununun değişik 14.fıkrası ve Yargıtay Büyük Genel Kurulu’nun 19.01.2015 ve 2015/8 sayılı kararına göre, işin incelenmesi Yargıtay Yüksek 18. Ceza Dairesinin görevine dahilinde olduğu”
Dosyanın gönderildiği Yargıtay 18. Ceza Dairesince de 21.12.2015 gün ve 30820-13837 sayı ile;
“Yargıtay Ceza Daireleri Başkanlar Kurulu’nun 27.12.2012 tarih, 2012/Bşk-41 esas ve 2012/41 karar; 27.12.2013 tarih, 2013/Bşk-213 esas ve 2013/219 sayılı kararları ile Yargıtay Kanunu’nun 14. maddesine dayanarak Yargıtay Büyük Genel Kurulu’nca hazırlanan işbölümüne göre, özel ceza kanunlarından doğan ve başka bir dairenin görev alanına girmeyen suçlara ilişkin temyiz incelemesi görevi Yargıtay 19. Ceza Dairesi’ne ait olduğu, bu kapsamda özel kanun niteliğindeki 5275 sayılı Ceza ve Güvenlik Tedbirlerinin İnfazı Hakkında Kanundan kaynaklanan dava ve işlere yönelik kanun yararına bozma isteminin de, Yargıtay 19. Ceza Dairesi’nce incelenmesi gerektiği”
Gerekçesiyle karşılıklı görevsizlik kararları verilmiştir.
Oluşan olumsuz görev uyuşmazlığının çözülmesi için Yargıtay Birinci Başkanlığına gönderilen dosya, Ceza Daireleri Başkanlar Kurulunca değerlendirilmiş ve açıklanan gerekçe ile karara bağlanmıştır.
TÜRK MİLLETİ ADINA
CEZA DAİRELERİ BAŞKANLAR KURULU KARARI
Yargıtay 19 ve 18. Ceza Daireleri arasında oluşan ve çözülmesi gereken uyuşmazlık; kanun yararına bozma isteminin hangi Özel Dairece değerlendirilmesi gerektiğinin belirlenmesine ilişkindir.
2797 sayılı Yargıtay Kanununa 6545 sayılı Kanunun 37. maddesi ile eklenen geçici 13. madde uyarınca;
“Bu Kanunun yürürlüğe girdiği tarihten itibaren; …
Birinci Başkanlık Kurulu on gün içinde, iş durumunu dikkate alarak, ceza ve hukuk dairelerinin sayısı ile bu daireler arasındaki iş bölümüne ilişkin karar tasarısını hazırlar ve Yargıtay Büyük Genel Kurulunun onayına sunar.
Yargıtay Büyük Genel Kurulu, tasarıyı beş gün içinde karara bağlar. Yargıtay Büyük Genel Kurulunun iş bölümünün onaylanmasına ilişkin kararı derhâl Resmî Gazetede yayımlanır ve yayım tarihinden itibaren on gün sonra uygulanmaya başlanır. …
Yargıtay Büyük Genel Kurulunun iş bölümünün onaylanmasına ilişkin kararı uygulanmaya başlayıncaya kadar bu kanunla yapılan değişiklikten önceki iş bölümüne ilişkin hükümler uygulanmaya devam olunur.
Daha önce başka dairelerde görülmekte olup da dairesi değiştirilen dava dosyaları mevcut hâlleriyle ilgili daireye gönderilir “
6572 sayılı Kanunun 27. maddesi ile eklenen geçici 14. maddesi uyarınca da;
“… Birinci Başkanlık Kurulu, iş durumunu dikkate alarak daireler arasındaki iş bölümünü yeniden belirler ve buna ilişkin karar derhâl Resmî Gazetede yayımlanır. Bu karar, yayım tarihinden itibaren on gün sonra uygulanmaya başlanır. …
Yargıtay Birinci Başkanlık Kurulunun iş bölümü kararı uygulanmaya başlayıncaya kadar bu kanunla yapılan değişiklikten önceki iş bölümüne ilişkin hükümler uygulanmaya devam olunur.
Yeni iş bölümüyle dairesi değiştirilen dava dosyaları, beşinci fıkra uyarınca görevlendirme yapılmasından itibaren on gün içinde mevcut hâlleriyle ilgili daireye gönderilir” düzenlenmesi yapılmıştır.
Diğer taraftan 2797 sayılı Yargıtay Kanununun 6110 sayılı Kanun ile değişik 14. maddesine dayanılarak Yargıtay Büyük Genel Kurulunca işbölümüne ilişkin hazırlanan 01.02.2014 tarihinde yürürlüğe giren 15.10.2014 olan tebliğname tarihi itibarıyla uygulanması gereken 24.01.2014 gün ve 2014/1 sayılı kararına göre “özel ceza kanunlarından doğan ve başka dairelerin görev alanına girmeyen suçlar ve kararlara ilişkin inceleme görevinin Yargıtay 7. Ceza Dairesine ait olduğu”, 02.02.2015 tarihinde yürürlüğe giren 19.01.2015 gün ve 2015/8 sayılı kararına göre ise; anılan işlere ilişkin inceleme görevinin Yargıtay 19. Ceza Dairesinin görev alanına girdiği ve işbölümü değişikliği nedeniyle önceden Yargıtay 7. Ceza Dairesinin görev alanına giren ancak diğer dairelere devredilmeyen bütün işlere ait dava dosyalarının Yargıtay 19. Ceza Dairesine devredileceği göz önüne alındığında, özel ceza kanunları uyarınca hükmolunan kararlara yönelik kanun yararına bozma istemlerinin de Yargıtay 19. Ceza Dairesi tarafından yapılması gerekmektedir. 5275 sayılı Kanun hükümleri uyarınca infaz hakimliklerince verilen kararlar başka bir dairenin görev alanına girmemekte olup, bu cezalara ilişkin işlere bakma görevi Yargıtay 19. Ceza Dairesine aittir.
Bu itibarla, Yargıtay 18. Ceza Dairesinin görevsizlik kararı isabetli olduğundan, Yargıtay 19. Ceza Dairesinin görevsizlik kararının kaldırılmasına ve dosyanın temyiz incelemesi yapılmak üzere anılan daireye gönderilmesine karar verilmelidir.
SONUÇ:
Açıklanan nedenlerle;
1- Yargıtay 19. Ceza Dairesinin 09.04.2015 gün ve 152-145 sayılı görevsizlik kararının KALDIRILMASINA,
2- Dosyanın Yargıtay 19. Ceza Dairesine GÖNDERİLMESİNE, 19.04.2016 günü oybirliğiyle karar verildi.