YARGITAY KARARI
DAİRE : Ceza Daireleri Başkanlar Kurulu
ESAS NO : 2016/79
KARAR NO : 2016/79
KARAR TARİHİ : 19.04.2016

Yargıtay Daireleri : 3 ve 8. Ceza Daireleri
Mahkemesi :Asliye Ceza

Kasten yaralama, tehdit ve hakaret suçlarından cezalandırılması talebiyle açılan kamu davasının yapılan yargılaması sonucunda sanığın aynı suçlardan mahkûmiyetine kararı verilmiştir.
Hükmün sanık müdafii tarafından temyiz edilmesi dosyayı inceleyen Yargıtay 3. Ceza Dairesince 09.05.2012 gün ve 12978-18992 sayı ile;
“1-Sanıklardan …’ın hakaret; sanıklardan Murat Kartal’ın mala zarar verme ve Ayhan’ı yaralama; sanıklardan Ali Coşkun Kartal’ın yaralama suçlarından verilen hükmün yapılan temyiz incelemesinde;
Tayin edilen cezanın tür ve miktarına, 5237 sayılı Kanunun 50/5. maddesine göre; hükmün 14.07.2004 gün ve 5219 sayılı Kanunun 3/b maddesi ile değişik 1412 sayılı CMUK’un 305/1. maddesi gereğince kesin nitelikte olup temyizi mümkün bulunmadığından sanıklar müdafinin temyiz isteminin 5320 sayılı Kanunun 8/1. maddesi gözetilerek CMUK’un 317. maddesi uyarınca reddine,
2-Sanık … hakkında sanık …’ı yaralama suçundan verilen hükmün yapılan temyiz incelemesinde;
Yapılan yargılamaya, toplanan ve karar yerinde açıklanan delillere, mahkemenin kovuşturma sonucunda oluşan inanç ve takdirine, gösterilen gerekçeye ve uygulamaya göre sanık müdafiinin sair temyiz itirazlarının reddine, ancak;
Hükümden sonra CMK’nın 231. maddesinde yapılan değişiklik göz önüne alınarak sanık hakkında CMK’nın 231/5-6. maddesinin uygulanıp uygulanmayacağının değerlendirilmesinde zorunluluk bulunması nedeniyle sanık müdafiinin temyiz itirazlarının bu nedenle kabulü ile hükmün bu sebepten CMUK’nun 321. maddesi gereğince bozulmasına,
3-Sanık … hakkında silahla tehdit suçundan verilen hükmün temyiz incelemesinde;
Yapılan yargılamaya, toplanan ve karar yerinde açıklanan delillere, mahkemenin kovuşturma sonucunda oluşan inanç ve takdirine, gösterilen gerekçeye ve uygulamaya göre sanık müdafiinin sair temyiz itirazlarının reddine, ancak;
Sanığa tehdit suçundan TCK’nın l06/2-a. maddesi uyarınca verilen 2 yıl hapis cezasının TCK’nın 43. maddesi gereğince 1/3 oranında artırımı sonunda 2 yıl 8 ay hapis cezası verilmesi gerekirken 3 yıl hapis cezası verilerek sanığa fazla hapis cezası tayini…” isabetsizliklerinden bozulmasına karar verilmiştir.
Bozmaya uyan yerel mahkemece sanığın tehdit suçundan iki yıl sekiz ay hapis cezası ile mahkûmiyetine karar verilirken; kasten yaralama suçundan altı ay yirmi gün hapis cezasına ilişkin hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına karar verilmiş, hükmün sanık müdafii tarafından temyiz edilmesi üzerine Yargıtay 4. Ceza Dairesince 16.02.2015 gün ve 26743-17587 sayı ile;
“Yargıtay Başkanlar Kurulu’nun 24/01/2014 tarih ve 2014/1 sayılı kararının Yargıtay Ceza Daireleri’nin iş bölümünü düzenleyen ortak hükümlerin 4. maddesinde ‘Ceza Daireleri yürürlük tarihinden önce kendisine gelip bozma veya başka nedenlerle Daire dışına gönderdiği işlerden kendisine geri gelenlere bakar’ şeklinde düzenleme olması ve sanık hakkında kurulan hükmün Yargıtay 3. Ceza Dairesi’nin 09.05.2012 tarih ve 2011/12978 Esas 2012/18992 Karar sayılı ilamı ile incelendiğinin anlaşılması ve yaralama suçundan verilen karara yönelik olarakta başvuruda bulunulması karşısında, temyiz incelemesi Yüksek 3. Ceza Dairesinin görevine girdiği”,
Yargıtay 3. Ceza Dairesince 30.09.2015 gün ve 10480-26758 sayı ile;
“Dava konusu 6136 sayılı Yasaya muhalefet ve kasten yaralama suçları yönünden, mahkeme kararındaki yasal nitelendirmeye ve uygulanan yasa maddelerine göre; mahkemece kurulan hükme yönelik temyiz itirazlarının incelenmesi, 28.06.2014 tarihinde Resmi Gazetede yayınlanarak yürürlüğe giren ve 6545 sayılı Kanunun 31. maddesi ile değişik Yargıtay Kanununun 14. maddesi uyarınca Yargıtay 8. Ceza Dairesine ait olduğu” ,
Dosyanın gönderildiği Yargıtay 8. Ceza Dairesince de 10.02.2016 gün ve 13918-1318 sayı ile;
“Yargıtay Birinci Bakanlık Kurulu’nun 22.01.2015 günlü Resmi Gazete’de yayımlanan 19.01.2015 gün ve 2015/8 sayılı kararının Ceza Daireleri İşbölümü Ortak Hükümlerinin (3) ve (5) no’lu fıkraları uyarınca, sanık hakkında kurulan hükmün Yargıtay 3. Ceza Dairesi’nin 09.05.2012 tarih ve 2011/12978 esas, 2012/18992 karar sayılı ilamı ile incelendiğinin anlaşılması karşısında, temyiz inceleme görevi daha önce dosyayı inceleyen Yargıtay Yüksek 3. Ceza Dairesine ait olduğu”,
Gerekçesiyle karşılıklı görevsizlik kararları verilmiştir.
Oluşan olumsuz görev uyuşmazlığının çözümü için Yargıtay Birinci Başkanlığına gönderilen dosya, Ceza Daireleri Başkanlar Kurulunca değerlendirilmiş ve açıklanan gerekçelerle karara bağlanmıştır.
TÜRK MİLLETİ ADINA
CEZA DAİRELERİ BAŞKANLAR KURULU KARARI
Yargıtay 3 ve 8. Ceza Daireleri arasındaki uyuşmazlık, temyiz incelemesinin hangi Özel Dairece yapılması gerektiğinin belirlenmesine ilişkindir.
2797 sayılı Yargıtay Kanununun tebliğname tarihi itibariyle yürürlükte olan 6110 sayılı Kanunla değişik 14. maddesi uyarınca hazırlanan ve tebliğname tarihine göre uygulanması gereken 24.01.2014 gün ve 2014/1 sayılı iş bölümünün; “Yargıtay Ceza Daireleri İşbölümü Ortak Hükümler” bölümünün ikinci maddesinde;
“İş bölümünün yürürlüğe girdiği tarih itibariyle düzenlenen tebliğnameler, iş bölümündeki düzenlemeler esas alınarak görevli Ceza Dairesine gönderilir.” denildikten sonra dördüncü maddesinde;
“Ceza Daireleri yürürlük tarihinden önce kendisine gelip bozma veya başka nedenlerle Daire dışına gönderdiği işlerden kendisine geri gelenlere bakar.” hükmü getirilmiştir.
İncelemeye konu dosyada daha önce yerel mahkemece verilen hükmün Yargıtay 3. Ceza Dairesince incelenip bozulmasına karar verildiği ve tebliğname tarihinin de 08.05.2014 olduğu anlaşıldığından, hükmü temyizen inceleme görevi 3. Ceza Dairesine aittir.
Bu itibarla, yargılama konusu suçla ilgili temyiz incelemesinin Yargıtay 3. Ceza Dairesince yapılması gerektiğinden dosyanın anılan Daireye gönderilmesine karar verilmelidir.

SONUÇ:
Açıklanan nedenlerle;
1- Yargıtay 3. Ceza Dairesinin 30.09.2015 gün ve 10480-26758 sayılı görevsizlik kararının KALDIRILMASINA,
2- Dosyanın Yargıtay 3. Ceza Dairesine GÖNDERİLMESİNE, 19.04.2016 tarihinde oybirliği ile karar verildi.