YARGITAY KARARI
DAİRE : Ceza Daireleri Başkanlar Kurulu
ESAS NO : 2016/411
KARAR NO : 2017/17
KARAR TARİHİ : 19.04.2017
Görevsizlik Kararı veren
Yargıtay Daireleri : 4 ve 8. Ceza Daireleri
Mahkemesi :Asliye Ceza
Günü : 31.05.2012
Sayısı : 458-915
Sanık hakkında genel güvenliğin kasten tehlikeye sokulması suçundan açılan kamu davasında yapılan yargılama sonucunda silahla tehdit suçundan mahkumiyetine karar verilmiş,
Hükmün sanık tarafından temyiz edilmesi üzerine Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığının 17.01.2014 tarihli tebliğnamesiyle dosyanın gönderildiği Yargıtay 4. Ceza Dairesince 05.05.2016 gün ve 3321-9099 sayı ile;
“İddianamede açıklanan eyleme, Yargıtay Kanununun 14. maddesine, Yargıtay Büyük Genel Kurulunun kararına ve temyizin kapsamına göre, işin incelenmesi Yüksek 8. Ceza Dairesinin görevine girdiğinden, dairemizin görevsizliğine, dosyanın ilgili Daireye gönderilmesine”
Yargıtay 8. Ceza Dairesince de 12.12.2016 gün ve 8098-11260 sayı ile;
“2797 sayılı Yargıtay Kanunu’nun 6545 sayılı Kanun’la değişik 14. ve eklenen Geçici 13. maddeleri uyarınca; iddianamedeki anlatıma, temyizin kapsamına, tebliğname tarihine ve Yargıtay Birinci Başkanlık Kurulu’nun 26.02.2016 günlü Resmi Gazete’de yayımlanan 12.02.2016 gün ve 2016/1 sayılı kararının Ceza Daireleri İşbölümü Ortak Hükümlerinin 7 no’lu fıkrası uyarınca, temyiz inceleme görevi Yargıtay Yüksek (4.) Ceza Dairesine ait olduğu”
Gerekçesiyle karşılıklı görevsizlik kararları verilmiştir.
Oluşan olumsuz görev uyuşmazlığının çözümü için Yargıtay Birinci Başkanlığına gönderilen dosya, Ceza Daireleri Başkanlar Kurulunca değerlendirilmiş ve açıklanan gerekçelerle karara bağlanmıştır.
TÜRK MİLLETİ ADINA
CEZA DAİRELERİ BAŞKANLAR KURULU KARARI
Yargıtay 4 ve 8. Ceza Daireleri arasında oluşan ve çözümlenmesi gereken uyuşmazlık, temyiz incelemesinin hangi Özel Dairece yapılması gerektiğinin belirlenmesine ilişkindir.
Yargıtay Kanununun Ceza Dairelerinin görevlerini düzenleyen 6110 sayılı Kanunla değişik 14/3. maddesinin (a) bendi; “Daireler arasındaki işbölümünün belirlenmesinde dava açılan belgedeki nitelendirme esas alınır. Açıklama ile sevk maddelerinin uyumsuz olduğu durumlarda açıklamaya itibar edilir” şeklinde iken, 28.06.2014 tarih ve 29044 sayılı Resmî Gazetede yayımlanarak yürürlüğe giren 6545 sayılı Kanunun 31. maddesi ile; “Daireler arasındaki iş bölümünün belirlenmesinde mahkeme kararındaki nitelendirme, mahkûmiyet dışındaki kararlarda ise iddianame veya iddianame yerine geçen belgedeki nitelendirme esas alınır” şeklinde değiştirilmiş,
2797 sayılı Yargıtay Kanununa 6545 sayılı Kanunun 37. maddesi ile eklenen geçici 13/5. maddesinde; “Yargıtay Büyük Genel Kurulunun iş bölümünün onaylanmasına ilişkin kararı uygulanmaya başlayıncaya kadar bu kanunla yapılan değişiklikten önceki iş bölümüne ilişkin hükümler uygulanmaya devam olunur” düzenlemesi yapılmıştır.
Bu bağlamda, Yargıtay Kanununun Ceza Dairelerinin görevlerini düzenleyen 14. maddesinin üçüncü fıkrasının (a) bendinde 6545 sayılı Kanunla yapılan değişikliğin yürürlük tarihi olan 28.06.2014 tarihinden önce düzenlenen tebliğnameler bakımından uygulanması mümkün olmayıp, uyuşmazlığın tebliğname tarihinde yürürlükte bulunan işbölümüne ilişkin hükümler uyarınca çözümlenmesi gerekmektedir.
Buna göre;
17.01.2014 olan tebliğname tarihinde ceza dairelerinin görevlerinin belirlenmesinde esas alınması gereken iddianamede yargılama konusu eylemin: “… şüphelinin kız arkadaşının …’ya ait Fatih Mah. Gebi Cd. no:88 adresindeki işyerinde çalışmaya başladığı, şüphelinin kız arkadaşının söz konusu işyerinde çalışmasını istemediği, bu nedenle suç tarihinden önce … ile tartıştığı, suç tarihinde ise saat 21.15 sıralarında yine …’ya ait işyerine gelerek onunla konuştuğu, Saffet’in içeride müşteri var diyerek şüpheliyi kovduğu, bunun üzerine şüphelinin kendisine ait üzerinde taşıdığı ruhsatsız 7.65 mm çaplı tabancası ile Saffet’e ait internet kafeye üç el ateş ettiği, ateş sonucu vitrin camına üç isabet olduğu, ele geçen üç adet kovanın şüphelide yakalanan tabancadan atıldığının ekspertiz raporuyla anlaşıldığı, şüpheli ateş ederken …’yı hedef almadığı, Saffet’in de ateş edilme anını görmediği, sadece tartıştığı şüphelinin ateş etmiş olabileceğini anlayarak şüpheliyi kovaladığı, ancak yakalayamadığı, şüphelinin de savunmasında ruhsatsız tabancasıyla üç el ateş ettiğini kabul ettiği, şüphelinin aynı tabancayı kasten yaralama suçunda kullanması nedeni ile hakkında soruşturma yapılarak ruhsatsız tabanca taşımak suçundan Cumhuriyet Başsavcılığımızın 26.06.2011 tarih ve 2011/1762 nolu iddianamesi ile 2. Asliye Ceza Mahkemesine dava açıldığı, şüphelinin bu şekilde kişilerin hayatı, sağlığı, mal varlığı bakımından tehlikeli olabilecek şekilde silahla ateş ederek atılı suçu işlediği,…” şeklinde belirtilip silahla tehdit suçunun tavsif edilmesi sebebiyle temyiz incelemesinin 2797 sayılı Yargıtay Kanununun 14. maddesi uyarınca anılan suça ilişkin temyiz davalarına bakmakla yetkili ve görevli olan Yargıtay 4. Ceza Dairesince yapılması gerekmektedir.
Bu itibarla, Yargıtay 8. Ceza Dairesinin görevsizlik kararı isabetli bulunduğundan, Yargıtay 4. Ceza Dairesinin görevsizlik kararının kaldırılmasına ve dosyanın anılan daireye gönderilmesine karar verilmelidir.
SONUÇ:
Açıklanan nedenlerle;
1- Yargıtay 4. Ceza Dairesinin 05.05.2016 gün ve 3321-9099 sayılı görevsizlik kararının KALDIRILMASINA,
2- Dosyanın, Yargıtay 4. Ceza Dairesine GÖNDERİLMESİNE, 19.04.2017 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.