Yargıtay Kararı Ceza Daireleri Başkanlar Kurulu 2016/356 E. 2016/356 K. 27.12.2016 T.

YARGITAY KARARI
DAİRE : Ceza Daireleri Başkanlar Kurulu
ESAS NO : 2016/356
KARAR NO : 2016/356
KARAR TARİHİ : 27.12.2016

2016/Bşk-356 2016/356 2012/98462

CEZA DAİRELERİ BAŞKANLAR KURULU KARARI

Görevsizlik Kararı Veren
Yargıtay Dairesi : 15 ve 2. Ceza
Mahkemesi :Asliye Ceza
Sanık hakkında nitelikli hırsızlık, konut dokunulmazlığının ihlali ve mala zarar verme suçlarından açılan kamu davasında yapılan yargılama sonucunda nitelikli hırsızlık ve konut dokunulmazlığının ihlali suçlarından mahkûmiyetine ve hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına, mala zarar verme suçundan mahkûmiyetine karar verilmiştir.
Hükmün sanık tarafından temyiz edilmesi üzerine Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığının 01.10.2013 tarihli tebliğnamesiyle dosyanın gönderildiği Yargıtay 15. Ceza Dairesince 21.10.2014 gün ve 26911-16883 sayı ile;
“6545 sayılı Kanun’un 31. maddesiyle, 04.02.1983 tarih ve 2797 sayılı Yargıtay Kanununun 14. maddesinde yapılan değişikliğin, 28.06.2014 tarih ve 29044 sayılı Resmi Gazete’de yayımlanarak yürürlüğe girdiği dikkate alınarak ve söz konusu Kanun değişikliğine göre, ‘Ceza dairelerinde, daireler arasındaki iş bölümünün belirlenmesinde; mahkeme kararındaki nitelendirme, mahkumiyet dışındaki kararlarda ise iddianamede veya iddianame yerine geçen belgedeki nitelendirme esas alınır, çeşitli suçlara ait davalarda, suçların en ağırını incelemeye yetkili olan daire görevlidir’ hükmüne yer verilmiştir.
Çeşitli suçlara ilişkin açılan davalardan en ağırı saptanırken, hapis cezasının üst sınırı daha fazla olan suça ilişkin dava daha ağır kabul edilmeli, üst sınırların eşit olması halinde bu kez alt sınırı daha fazla hapsi gerektiren suça ilişkin davanın daha ağır olduğu sonucuna varılmalıdır. Hapis cezası ile birlikte öngörülen adli para cezaları ise, her iki suça ilişkin hapis cezalarının alt ve üst sınırlarının eşit olması halinde dikkate alınmalıdır.
30.04.2013 tarihli kararda sanığın, 5237 sayılı TCK’nın 5237 s. TCK m. 151/1, 62, 50, 52, 142/1-b, 35/1-2, 62, 231, 116/1, 62, 231. maddeleri gereğince hırsızlık ve mala zarar verme ve konut dokunulmazlığını ihlal suçlarından cezalandırılmalarına karar verilmiş olduğu anlaşılmakla,
6545 sayılı Kanun ile yapılan değişikliğe göre; temyiz incelemesine konu 5237 sayılı TCK’nın 142/1-b maddesinde düzenlenen nitelikli hırsızlık suçunun üç yıldan yedi yıla kadar hapis; mala zarar verme suçunun cezası ise aynı Kanun’un 151/1. maddesi uyarınca dört aydan üç yıla kadar hapis cezasından ibaret olduğu gözetildiğinde;
Mahkumiyet kararındaki nitelendirme ve Yargıtay Kanunu’nun Değişik 14. maddesi gereğince temyiz incelemesi Yüksek (2.) Ceza Dairesi’nin görevi dahilinde olduğu”
Yargıtay 2. Ceza Dairesince de 18.10.2016 gün ve 33182-13916 sayı ile;
“İddianamedeki sevk maddeleri ve nitelendirmeye, Yargıtay Kanunu’nun 14. maddesi ve Yargıtay Büyük Genel Kurulu’nun 24.01.2014 tarih ve 2014/1 sayılı iş bölümüne ilişkin kararına, temyiz isteminin içeriğine ve hükmün konusuna göre; 5237 sayılı TCK’nın 151. maddesinde düzenlenen mala zarar verme suçundan kurulan hükme yönelik temyiz incelemesinin Yargıtay 15. Ceza Dairesinin görevine dahil olduğu,”
Gerekçesiyle karşılıklı görevsizlik kararları verilmiştir.
Oluşan olumsuz görev uyuşmazlığının çözülmesi için Yargıtay Birinci Başkanlığına gönderilen dosya, Ceza Daireleri Başkanlar Kurulunca değerlendirilmiş ve açıklanan gerekçe ile karara bağlanmıştır.
TÜRK MİLLETİ ADINA
CEZA DAİRELERİ BAŞKANLAR KURULU KARARI
Yargıtay 15 ve 2. Ceza Daireleri arasında oluşan ve çözülmesi gereken uyuşmazlık, temyiz incelemesinin hangi Özel Dairece yapılması gerektiğinin belirlenmesine ilişkindir.
Sanık hakkında nitelikli hırsızlık, konut dokunulmazlığının ihlali ve mala zarar verme suçlarından açılan kamu davasında yapılan yargılama sonucunda, nitelikli hırsızlık ve konut dokunulmazlığının ihlali suçlarından mahkûmiyetine ve hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına, mala zarar verme suçundan mahkûmiyetine karar verildiği, sanığın sadece mala zarar verme suçuna ilişkin olarak hükmü temyiz ettiği anlaşıldığından, 01.10.2013 olan tebliğname tarihi itibarıyla yürürlükte bulunan 2797 sayılı Yargıtay Kanununun 6110 sayılı Kanun ile değişik 14. maddesi uyarınca hazırlanarak 01.02.2013 tarihinde yürürlüğe giren ve tebliğname tarihine göre uygulanması gereken 21.01.2013 gün ve 2013/1 sayılı iş bölümü kararı uyarınca, mala zarar verme suçuna ilişkin hükmü temyizen inceleme görevi Yargıtay 15. Ceza Dairesine aittir.
Bu itibarla, Yargıtay 2. Ceza Dairesinin görevsizlik kararı isabetli bulunduğundan, Yargıtay 15. Ceza Dairesinin görevsizlik kararının kaldırılmasına ve dosyanın anılan daireye gönderilmesine karar verilmelidir.
SONUÇ:
Açıklanan nedenlerle,
1- Yargıtay 15. Ceza Dairesinin 21.10.2014 gün ve 26911-16883 sayılı görevsizlik kararının KALDIRILMASINA,
2- Dosyanın, temyiz incelemesi yapılması için Yargıtay 15. Ceza Dairesine GÖNDERİLMESİNE, 27.12.2016 günü oybirliğiyle karar verildi.