YARGITAY KARARI
DAİRE : Ceza Daireleri Başkanlar Kurulu
ESAS NO : 2016/321
KARAR NO : 2016/321
KARAR TARİHİ : 27.12.2016

2016/Bşk-321 2016/321 2016/66990

CEZA DAİRELERİ BAŞKANLAR KURULU KARARI

Görevsizlik Kararı Veren
Yargıtay Daireleri : 4 ve 6. Ceza
Mahkemesi :Asliye Ceza

Sanığın tehdit ve kasten yaralama suçlarından 5237 sayılı TCK’nun 106/1-1. cümle ve 86/2-3-a maddeleri uyarınca cezalandırılması istemiyle açılan kamu davasında yapılan yargılama sonucunda Tarsus 6. Asliye Ceza Mahkemesince 16.04.2013 gün ve 1113-458 sayı ile aynı suçlardan cezalandırılmasına ve hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına karar verilmiş, denetim süresi içinde yeni bir suç işlemesi üzerine yerel mahkemece 19.11.2015 gün ve 353-740 sayı ile söz konusu hüküm açıklanmıştır.
Kasten yaralama suçundan TCK’nun 86/2-3-a, 31/3, 62 ve 52/2. maddeleri uyarınca belirlenen doğrudan 2000 Lira adli para cezasına ilişkin hükmün kesin nitelikte olması sebebiyle mahkemece kesinleştirilerek infaza verilmiştir.
Hükmün sanık ve müdafii tarafından temyiz edilmesi üzerine Yargıtay 4. Ceza Dairesince 20.04.2016 gün ve 4193-7678 sayı ile;
“İddianamede, sanığın şikayetçi annesinden para istediği, vermeyince boğazını sıkarak ‘seni öldüreceğim’ diyerek tehdit ettiği şeklinde açıklanan eylemi, Yargıtay Kanununun 14. maddesine, Yargıtay Büyük Genel Kurulunun kararına ve temyizin kapsamına göre, işin incelenmesinin Yüksek 6. Ceza Dairesinin görevine girdiği”,
Dosyanın gönderildiği Yargıtay 6. Ceza Dairesince de 27.06.2016 gün ve 4226-5437 sayı ile;
“14.02.2011 tarih ve 27846 sayılı Resmi Gazete’de yayımlanarak yürürlüğe giren 09.02.2011 tarih ve 6110 sayılı Bazı Kanunlarda Değişiklik Yapılmasına Dair Kanunun 8. maddesi ile 2797 sayılı Yargıtay Kanununun 14. maddesinde yapılan değişiklik ve Yargıtay Birinci Başkanlık Kurulunun 19.01.2015 tarih ve 2015/8 sayılı iş bölümüne ilişkin kararına göre; ‘28.06.2014 tarihinden sonra düzenlenen tebliğnameler bakımından, görevli dairenin belirlenmesinde; mahkûmiyete ilişkin mahkeme kararlarındaki nitelendirmenin esas alınacağı’nın anlaşılması karşısında; hükümdeki nitelendirmeye, uygulama maddelerine, temyizin kapsamına ve tebliğname tarihine göre; işin incelenmesinin Yüksek 4. Ceza Dairesinin görevine girdiği”
Gerekçesiyle karşılıklı görevsizlik kararları verilmiştir.
Oluşan olumsuz görev uyuşmazlığının çözülmesi için Yargıtay Birinci Başkanlığına gönderilen dosya, Ceza Daireleri Başkanlar Kurulunca değerlendirilmiş ve açıklanan gerekçe ile karara bağlanmıştır.
TÜRK MİLLETİ ADINA
CEZA DAİRELERİ BAŞKANLAR KURULU KARARI
Yargıtay 4 ve 6. Ceza Daireleri arasında oluşan ve çözümlenmesi gereken uyuşmazlık; temyiz incelemesinin hangi Özel Dairece yapılması gerektiğinin belirlenmesine ilişkindir.
2797 sayılı Yargıtay Kanununun 28.06.2014 gün ve 6545 sayılı Kanunla değişik, Ceza Dairelerinin görevlerini düzenleyen, 14. maddesinin 3. fıkrasının (a) bendinde; “Daireler arasındaki iş bölümünün belirlenmesinde mahkeme kararındaki nitelendirme, mahkûmiyet dışındaki kararlarda ise iddianamede veya iddianame yerine geçen belgedeki nitelendirme esas alınır”, (b) bendinde de; “Çeşitli suçlara ait davalarda suçların en ağırını incelemeye yetkili olan daire görevlidir” hükmüne yer verilmiştir.
İncelemeye konu dosyada sanık hakkında tehdit ve kasten yaralama suçlarından kamu davası açıldığı, yapılan yargılama sonucunda aynı suçlardan mahkûmiyetine karar verildiği, sanığın temyiz dilekçesi içeriğinden, açıkça hakkında tehdit suçundan kurulan mahkumiyet hükmünü temyiz ettiği; sanık müdafiinin ise temyiz nedenlerini gerekçeli kararın kendisine tebliğinden sonra belirteceğini bildiren bir temyiz dilekçesi sunduğu, bu dilekçede sanık hakkında mahkûmiyete konu hangi suçun temyiz edildiğine ilişkin herhangi bir ibarenin bulunmadığı, sanık hakkında kasten yaralama suçundan verilen kesin nitelikteki adli para cezasına ilişkin temyiz isteminin reddine dair ek karar da verilmediği, bu şekilde sanık ve müdafiince tehdit ve kasten yaralama suçlarından kurulan mahkûmiyet hükümlerinin temyiz edildiği anlaşılmaktadır.
Tebliğname tarihinin 25.02.2016 olduğu göz önüne alındığında, mahkûmiyet kararındaki nitelendirmeye göre altı aydan iki yıla kadar hapis cezasını gerektiren tehdit suçunun müeyyidesi daha ağır olduğundan, temyiz incelemesinin 2797 sayılı Yargıtay Kanununun 14. maddesi uyarınca bu suça ilişkin temyiz davalarına bakmakla yetkili ve görevli olan Yargıtay 4. Ceza Dairesince yapılması gerekmektedir.
Bu itibarla, Yargıtay 6. Ceza Dairesinin görevsizlik kararı isabetli olduğundan, Yargıtay 4. Ceza Dairesinin görevsizlik kararının kaldırılmasına ve dosyanın anılan daireye gönderilmesine karar verilmelidir.
SONUÇ:
Açıklanan nedenlerle;
1- Yargıtay 4. Ceza Dairesinin 20.04.2016 gün ve 4193-7678 sayılı görevsizlik kararının KALDIRILMASINA,
2- Dosyanın Yargıtay 4. Ceza Dairesine GÖNDERİLMESİNE, 27.12.2016 günü oybirliğiyle karar verildi.