YARGITAY KARARI
DAİRE : Ceza Daireleri Başkanlar Kurulu
ESAS NO : 2016/320
KARAR NO : 2016/320
KARAR TARİHİ : 27.12.2016

2016/Bşk-320 2016/320 2015/128

CEZA DAİRELERİ BAŞKANLAR KURULU KARARI

Görevsizlik Kararı Veren
Yargıtay Daireleri : 4 ve 6. Ceza
Mahkemesi :Asliye Ceza

Sanığın silahla tehdit suçundan 5237 sayılı TCK’nun 106/2-a, 31/3. maddeleri uyarınca cezalandırılması talebiyle açılan kamu davasında yapılan yargılama sonucunda Hatay 3. Asliye Ceza Mahkemesince 21.05.2013 gün ve 547-438 sayı ile aynı suçtan cezalandırılmasına ve hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına karar verilmiş, denetim süresi içinde yeni bir suç işlemesi üzerine yerel mahkemece 13.11.2014 gün ve 189-524 sayı ile söz konusu hüküm açıklanmıştır.
Hükmün sanık müdafii tarafından temyiz edilmesi üzerine Yargıtay 4. Ceza Dairesince 25.04.2016 gün ve 4027-8020 sayı ile;
“İddianamede açıklanan eyleme, Yargıtay Kanununun 14. maddesine, Yargıtay Büyük Genel Kurulunun kararına ve temyizin kapsamına göre, işin incelenmesinin Yüksek 6. Ceza Dairesinin görevine girdiği” gerekçesiyle oyçokluğuyla görevsizlik kararı verilmiş,
Daire üyesi N. Meran; “Yargıtay Kanununun 14/3. maddesindeki 6545 sayılı 18.06.2014 tarihli kanunla yapılan değişiklikle Ceza Daireleri arasındaki iş bölümünün belirlenmesinde mahkeme kararındaki nitelendirme, mahkûmiyet dışındaki kararlarda ise iddianamede veya iddianame yerine geçen belgedeki nitelendirme esas alınır.
13.11.2014 tarihli mahkumiyet kararı, 4. Ceza Dairesinin görev alanında yer alan tehdit suçuna ilişkindir.
İddianamede, sanığın alacağını silahla tehdit yoluyla almasından söz edilmiş ve TCK’nun 106. maddesinin uygulanması talep edilmiştir. İddianame anlatımdan eylemin, 6. Ceza Dairesinin görev alanında yer alan TCK’nın 150. maddesine uyduğu anlaşılabilmekte ise de, 18.06.2014 tarihli 6545 sayılı Kanun değişikliğinden sonra verilen hükümlerde, Yargıtay Kanununun 14/3. maddesine göre Daire görevinin mahkumiyet kararında yer alan nitelendirme ve kabule göre yapılması gerekmektedir.
Yargıtay Kanununun 14/3. maddesinin değiştirilmesinden önceki metninde ‘Daireler arasındaki iş bölümünün belirlenmesinde dava açılan belgedeki nitelendirme esas alınır. Açıklama ile sevk maddelerinin uyumsuz olduğu durumlarda, açıklamaya itibar edilir.’ hükmü yer almaktadır. Oysa ki 6545 sayılı Kanunla yapılan değişiklikten sonraki aynı fıkrada ‘Ceza dairelerinde: Daireler arasındaki iş bölümünün belirlenmesinde mahkeme kararındaki nitelendirme, mahkûmiyet dışındaki kararlarda ise iddianamede veya iddianame yerine geçen belgedeki nitelendirme esas alınır’ hükmü öngörülmüştür. İddianamedeki açıklamayla sevk maddesinin çelişmesi halinde ‘açıklamanın’, görevin belirlenmesinde esas alınacağını belirten değişiklik öncesi hükümdeki cümle, değişiklik sonrasındaki metinde bulunmamaktadır. Dolayısıyla 6545 sayılı Kanunla değişiklik yapıldıktan sonra mahkemenin gerekçeli karardaki suçu niteleyen açıklamaları ve tartışmaları, görevli Dairenin belirlenmesinde de rol oynayacaktır.
İnceleme konusu kararda, mahkûmiyet kararı TCK’nun 106. maddesinden verilmiş ve 150. madde bakımından hiç tartışma yapılmamıştır. Eylemin 150. maddeye uygun olup olmadığı tartışması yapılsaydı, Dairemizin vereceği görevsizlik kararı doğru olacak iken, bu tartışma yapılmadığından ve eylem 106. maddede öngörülen tehdit suçu kapsamında değerlendirildiğinden, Dairemizin, hükümdeki nitelendirmeye göre temyiz incelemesiyle görevli olduğunun kabulü gerekmektedir.” görüşüyle karşı oy kullanmıştır.
Dosyanın gönderildiği Yargıtay 6. Ceza Dairesince de 14.06.2016 gün ve 3989-4974 sayı ile;
“Hükümdeki nitelendirmeye ve uygulama maddelerine, temyizin kapsamına, tebliğname tarihine ve Yargıtay Kanununun 14. maddesi ile Yargıtay Büyük Genel Kurulu’nun 12.02.2016 tarih ve 2016/1 sayılı iş bölümüne ilişkin kararına göre; işin incelenmesinin Yüksek 4. Ceza Dairesinin görevine girdiği”
Gerekçesiyle karşılıklı görevsizlik kararları verilmiştir.
Oluşan olumsuz görev uyuşmazlığının çözülmesi için Yargıtay Birinci Başkanlığına gönderilen dosya, Ceza Daireleri Başkanlar Kurulunca değerlendirilmiş ve açıklanan gerekçe ile karara bağlanmıştır.
TÜRK MİLLETİ ADINA
CEZA DAİRELERİ BAŞKANLAR KURULU KARARI
Yargıtay 4. Ceza Dairesi çoğunluğu ve 6. Ceza Dairesi arasında oluşan ve çözümlenmesi gereken uyuşmazlık; temyiz incelemesinin hangi Özel Dairece yapılması gerektiğinin belirlenmesine ilişkindir.
2797 sayılı Yargıtay Kanununun 28.06.2014 gün ve 6545 sayılı Kanunla değişik, Ceza Dairelerinin görevlerini düzenleyen, 14. maddesinin 3. fıkrasının (a) bendinde; “Daireler arasındaki iş bölümünün belirlenmesinde mahkeme kararındaki nitelendirme, mahkûmiyet dışındaki kararlarda ise iddianamede veya iddianame yerine geçen belgedeki nitelendirme esas alınır”, (b) bendinde de; “Çeşitli suçlara ait davalarda suçların en ağırını incelemeye yetkili olan daire görevlidir” hükmüne yer verilmiştir.
İncelemeye konu dosyada tebliğname tarihinin 01.03.2016 olduğu göz önüne alındığında, mahkûmiyet kararındaki nitelendirmeye ve tebliğname tarihine göre temyiz incelemesinin 2797 sayılı Yargıtay Kanununun 14. maddesi uyarınca silahla tehdit suçuna ilişkin temyiz davalarına bakmakla yetkili ve görevli olan Yargıtay 4. Ceza Dairesince yapılması gerekmektedir.
Bu itibarla, Yargıtay 6. Ceza Dairesinin görevsizlik kararı isabetli olduğundan, Yargıtay 4. Ceza Dairesinin görevsizlik kararının kaldırılmasına ve dosyanın temyiz incelemesi yapılmak üzere 4. Ceza Dairesine gönderilmesine karar verilmelidir.
SONUÇ:
Açıklanan nedenlerle;
1- Yargıtay 4. Ceza Dairesinin 25.04.2016 gün ve 4027-8020 sayılı görevsizlik kararının KALDIRILMASINA,
2- Dosyanın Yargıtay 4. Ceza Dairesine GÖNDERİLMESİNE, 27.12.2016 günü oybirliğiyle karar verildi.