YARGITAY KARARI
DAİRE : Ceza Daireleri Başkanlar Kurulu
ESAS NO : 2016/292
KARAR NO : 2016/292
KARAR TARİHİ : 27.12.2016

2016/Bşk-292 2016/292 2012/228875

CEZA DAİRELERİ BAŞKANLAR KURULU KARARI

Görevsizlik Kararı Veren
Yargıtay Daireleri : 2 ve 14. Ceza Daireleri
Mahkemesi : BALIKESİR Çocuk

Sanık hakkında hırsızlık, konut dokunulmazlığının ihlali ve cinsel saldırı suçlarından kamu davasında yapılan yargılama sonucunda hırsızlık ve konut dokunulmazlığının ihlali suçlarından mahkûmiyetine, cinsel saldırı suçunun ise cinsel taciz suçunu oluşturduğunun kabulü ile şikayet yokluğundan düşme kararı verilmiştir.
Hükmün sanık müdafii tarafından temyiz edilmesi üzerine Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığının 05.11.2013 tarihli tebliğnamesiyle dosyanın gönderildiği Yargıtay 2. Ceza Dairesince 02.02.2015 gün ve 691-1466 sayı ile;
“İddianamedeki sevk ve nitelendirmeye, 2797 sayılı Yargıtay Kanununun 6110 sayılı Kanun’un 8. maddesi ile değişik 14. maddesi, 6110 sayılı Kanun’un geçici 1. maddesinin 2. fıkrası ve 26.01.2013 gün ve 28540 sayılı Resmi Gazetede yayımlanarak yürürlüğe giren Yargıtay Birinci Başkanlık Kurulu’nun 21.01.2013 gün ve 2013/1 sayılı iş bölümü kararına, temyizin kapsamına göre sanığa atılı suçlardan cezası en ağır olan cinsel saldırı suçundan kuralan hükme yönelik temyizi inceleme görevi yüksek 14. Ceza Dairesine ait olduğu”
Yargıtay 14. Ceza Dairesince 25.05.2016 gün ve 1814-5115 sayı ile;
“İddianamedeki sevklere, hükümlerin içeriğine, yalnızca suça sürüklenen çocuk tarafından hırsızlık ve konut dokunulmazlığının ihlali suçlarına yönelik yapılan temyizin kapsamına, Yargıtay Kanununun 14. maddesi ile Yargıtay Birinci Başkanlık Kurulunun 26.02.2016 günlü Resmî Gazete’de yayımlanarak 01.03.2016 tarihinde yürürlüğe giren 12.02.2016 günlü, 2016/1 sayılı kararına göre temyiz incelemesini yapma görevi Yargıtay 2. Ceza Dairesine ait bulunduğu”
Gerekçesiyle karşılıklı görevsizlik kararları verilmiştir.
Oluşan olumsuz görev uyuşmazlığının çözülmesi için Yargıtay Birinci Başkanlığına gönderilen dosya, Ceza Daireleri Başkanlar Kurulunca değerlendirilmiş ve açıklanan gerekçe ile karara bağlanmıştır.
TÜRK MİLLETİ ADINA
CEZA DAİRELERİ BAŞKANLAR KURULU KARARI
Yargıtay 2 ve 14. Ceza Daireleri arasında oluşan ve çözülmesi gereken uyuşmazlık; temyiz incelemesinin hangi Özel Daire tarafından yapılması gerektiğinin belirlenmesine ilişkindir.
2797 sayılı Yargıtay Kanununun Ceza Dairelerinin görevlerini düzenleyen 6110 sayılı Kanunla değişik 14. maddesi;
“Ceza dairelerinde:
a) Daireler arasındaki iş bölümünün belirlenmesinde dava açılan belgedeki nitelendirme esas alınır. Açıklama ile sevk maddelerinin uyumsuz olduğu durumlarda, açıklamaya itibar edilir.
b) Çeşitli suçlara ait davalarda, suçların en ağırını incelemeye yetkili olan daire görevlidir” biçiminde iken, 28.06.2014 tarih ve 29044 sayılı Resmi Gazetede yayımlanarak yürürlüğe giren 18.06.2014 tarih ve 6545 sayılı Kanunun 31. maddesiyle;
“Ceza dairelerinde:
a) Daireler arasındaki iş bölümünün belirlenmesinde mahkeme kararındaki nitelendirme, mahkûmiyet dışındaki kararlarda ise iddianamede veya iddianame yerine geçen belgedeki nitelendirme esas alınır.
b) Çeşitli suçlara ait davalarda, suçların en ağırını incelemeye yetkili olan daire görevlidir” şeklinde değiştirilmiş,
2797 sayılı Yargıtay Kanununa 6545 sayılı Kanunun 37. maddesi ile eklenen geçici 13/5. maddesinde; “Yargıtay Büyük Genel Kurulunun iş bölümünün onaylanmasına ilişkin kararı uygulanmaya başlayıncaya kadar bu kanunla yapılan değişiklikten önceki iş bölümüne ilişkin hükümler uygulanmaya devam olunur” düzenlemesi yapılmıştır.
Bu bakımdan, Yargıtay Kanununun Ceza Dairelerinin görevlerini düzenleyen 14. maddesinin üçüncü fıkrasının (a) bendinde 6545 sayılı Kanunla yapılan değişikliğin yürürlük tarihi olan 28.06.2014 tarihinden önce düzenlenen tebliğnameler bakımından uygulanması mümkün olmayıp, uyuşmazlığın tebliğname tarihinde yürürlükte bulunan iş bölümüne ilişkin hükümler uyarınca çözümlenmesi gerekmektedir.
05.11.2013 olan tebliğname tarihi itibarıyla ceza dairelerinin görevinin belirlenmesinde esas alınması gereken iddianamede eylemin; “Olay tarihinde müştekiler …, … ve …’ın 6 eylül mah. Çiğdem sok. Çiğdem apt.N:8/4 de ikamet ettikleri, …’nın evlerinde misafir olarak bulunduğu, geceleyin saat 05.00 sularında s.s.çocuk Emincan Sarı’nın müştekilerin evlerine açık olan pencereden girerek … ve …’a ait cep telefonlarını çaldığı, bu sırada da …’a dokunarak öpmek istediği…” şeklinde anlatılması karşısında sanık hakkında hırsızlık, konut dokunulmazlığının ihlali ve çocuğun basit cinsel istismarı suçlarından dava açıldığı ve sanık müdafiinin temyiz dilekçesinin kapsamına göre, tüm suçlar yönünden de temyiz isteminde bulunduğu kabul edilmelidir.

Diğer taraftan Ceza Daireleri Başkanlar Kurulunun istikrarlı kararlarıyla sürdürülen uygulamaya göre, temyiz incelemesine konu olan suçların yaptırım miktarlarında suç tarihinden sonra tebliğname tarihine kadar yapılan değişiklikler dikkate alınıp tebliğname tarihindeki yaptırım miktarları göz önünde bulundurularak görevli ceza dairesi belirlenmeli, çeşitli suçlara ilişkin açılan davalardan en ağırı belirlenirken de, suçun temel şekline göre hapis cezasının üst sınırı daha fazla olan suça ilişkin dava daha ağır kabul edilmeli, üst sınırların eşit olması halinde alt sınırı daha fazla hapsi gerektiren suça ilişkin davanın daha ağır olduğu sonucuna varılmalıdır. Hapis cezası ile birlikte öngörülen adlî para cezaları ise, her iki suça ilişkin hapis cezalarının alt ve üst sınırlarının eşit olması halinde nazara alınmalıdır.
Somut olayda tebliğname tarihinin 05.11.2013 olduğu göz önüne alındığında, temyiz incelemesine konu olan suçlardan tebliğname tarihi itibarıyla iddianamede anlatılan hırsızlık suçunun cezası TCK’nun 142/1-b maddesine göre iki yıldan beş yıla kadar hapis, konut dokunulmazlığının ihlali suçunun cezası TCK’nun 116/4. maddesine göre bir yıldan üç yıla kadar hapis, çocuğun basit cinsel istismarı suçunun cezası TCK’nun 103/1. maddesinde üç yıldan sekiz yıla kadar hapis cezasından ibaret olup, çocuğun basit cinsel istismarı suçunun cezası daha ağır olduğundan, temyiz incelemesinin 2797 sayılı Yargıtay Kanununun 14. maddesi uyarınca anılan suça ilişkin temyiz davalarına bakmakla yetkili ve görevli olan Yargıtay 14. Ceza Dairesince yapılması gerekmektedir.

Bu itibarla, Yargıtay 2. Ceza Dairesinin görevsizlik kararı isabetli bulunduğundan, Yargıtay 14. Ceza Dairesinin görevsizlik kararının kaldırılmasına ve dosyanın anılan daireye gönderilmesine karar verilmelidir.
SONUÇ:
Açıklanan nedenlerle;
1- Yargıtay 14. Ceza Dairesinin 25.05.2016 gün ve 1814-5115 sayılı görevsizlik kararının KALDIRILMASINA,
2- Dosyanın, Yargıtay 14. Ceza Dairesine GÖNDERİLMESİNE, 27.12.2016 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.