YARGITAY KARARI
DAİRE : Ceza Daireleri Başkanlar Kurulu
ESAS NO : 2016/279
KARAR NO : 2016/279
KARAR TARİHİ : 27.12.2016

2016/Bşk-279 2016/279 2013/157098

CEZA DAİRELERİ BAŞKANLAR KURULU KARARI

Görevsizlik Kararı Veren
Yargıtay Daireleri : 15 ve 2. Ceza
Mahkemesi :Asliye Ceza
Günü : 05.03.2013
Sayısı : 1502-113
Sanığın hırsızlık ve mala zarar verme suçlarından 5237 sayılı TCK’nun 142/1-a, ve 152/1-a. maddeleri uyarınca cezalandırılması talebiyle açılan kamu davasında yapılan yargılama sonucunda aynı suçlardan cezalandırılmasına karar verilmiş,
Hükmün sanık tarafından temyiz edilmesi üzerine Yargıtay 15. Ceza Dairesince 13.10.2014 gün ve 753-16189 sayı ile;
“6545 sayılı Kanunun 31. maddesiyle, 04.02.1983 tarih ve 2797 sayılı Yargıtay Kanununun 14. maddesinde yapılan değişikliğin, 28.06.2014 tarih ve 29044 sayılı Resmi Gazete’de yayımlanarak yürürlüğe girdiği dikkate alınarak ve söz konusu Kanun değişikliğine göre, ‘Ceza dairelerinde, daireler arasındaki iş bölümünün belirlenmesinde; mahkeme kararındaki nitelendirme, mahkumiyet dışındaki kararlarda ise iddianamede veya iddianame yerine geçen belgedeki nitelendirme esas alınır, çeşitli suçlara ait davalarda, suçların en ağırını incelemeye yetkili olan daire görevlidir’ hükmüne yer verilmiştir.
Çeşitli suçlara ilişkin açılan davalardan en ağırı saptanırken, hapis cezasının üst sınırı daha fazla olan suça ilişkin dava daha ağır kabul edilmeli, üst sınırların eşit olması halinde bu kez alt sınırı daha fazla hapsi gerektiren suça ilişkin davanın daha ağır olduğu sonucuna varılmalıdır. Hapis cezası ile birlikte öngörülen adli para cezaları ise, her iki suça ilişkin hapis cezalarının alt ve üst sınırlarının eşit olması halinde dikkate alınmalıdır.
05.03.2013 tarihli verilen kararda, sanığın, 5237 sayılı TCK’nun 142/1-a, 152/1-a sevk maddeleri gereğince, kamu malına zarar verme ve kamu kurum ve kuruluşlarında hırsızlık suçlarından mahkumiyetine karar verilmiş olduğunun anlaşılması karşısında,
6545 sayılı Kanun ile yapılan değişikliğe göre; temyiz incelemesine konu 5237 sayılı TCK’nın 152/1-a maddesinde düzenlenen kamu malına zarar verme suçunun cezası bir yıldan dört yıla kadar hapis; aynı kanunun 142/1-a maddesinde düzenlenen nitelikli hırsızlık suçunun cezası ise üç yıldan yedi yıla kadar hapis cezasından ibaret olduğu gözetildiğinde;
Mahkumiyet kararındaki nitelendirme ve Yargıtay Kanunu’nun Değişik 14. maddesi gereğince temyiz incelemesi Yüksek (2.) Ceza Dairesi’nin görevi dahilinde olduğu”
Yargıtay 2. Ceza Dairesince de 13.06.2016 gün ve 31970-11093 sayı ile;
“Tebliğnamenin, 6545 sayılı Kanunun yürürlüğe girdiği 28.06.2014 tarihinden önce düzenlenmiş olmasına, iddianamedeki sevk maddeleri ve nitelendirmeye, temyizin kapsamına, 2797 sayılı Yargıtay Kanununun 14. maddesine, Yargıtay Büyük Genel Kurulunun 24.01.2014 tarihli ve 2014/1 sayılı iş bölümü kararına göre; suça sürüklenen çocuğa yüklenen temyize konu suçlardan en ağır cezayı içeren ve 5237 sayılı TCK’nun 152/1-a maddesinde düzenlenen kamu malına zarar verme suçundan kurulan hükme yönelik temyiz incelemesinin Yargıtay 15. Ceza Dairesinin görevine dahil olduğu”
Gerekçesiyle karşılıklı görevsizlik kararları verilmiştir.
Oluşan olumsuz görev uyuşmazlığının çözülmesi için Yargıtay Birinci Başkanlığına gönderilen dosya, Ceza Daireleri Başkanlar Kurulunca değerlendirilmiş ve açıklanan gerekçe ile karara bağlanmıştır.
TÜRK MİLLETİ ADINA
CEZA DAİRELERİ BAŞKANLAR KURULU KARARI
Yargıtay 15 ve 2. Ceza Daireleri arasında oluşan ve çözümlenmesi gereken uyuşmazlık; temyiz incelemesinin hangi Özel Dairece yapılması gerektiğinin belirlenmesine ilişkindir.
İncelenen dosya kapsamından;
İddianamede sanık hakkında sevk maddesi olarak 5237 sayılı TCK’nun 152/1-a. maddesi gösterilmiş ise de eylem; “… şüpheli suç tarihinde Bornova Yıldırım Beyazıt Cd. Üzerinde bulunan Yıldırım Beyazıt Camiinin mahvil kısmına çıkan merdivenin pimapen kapısını gündüzleyin alt taraftan kırarak içeri girdiği ve caminin içerisinde bulunan yardım kasasının para atmak için açılan deliklerinin genişleterek kasadan para çaldığı,…” şeklinde anlatılmıştır.
2797 sayılı Kanunun, 6110 sayılı Kanunla değişik 14. maddesinin tebliğnamenin düzenlendiği 05.01.2014 tarihi itibariyle yürürlükte bulunan halinde yer alan; “Ceza dairelerinde; Daireler arasındaki iş bölümünün belirlenmesinde dava açılan belgedeki nitelendirme esas alınır. Açıklama ile sevk maddelerinin uyumsuz olduğu durumlarda, açıklamaya itibar edilir” şeklindeki düzenleme gözetildiğinde, iddianamedeki anlatımın ibadethanelere zarar verme suçunun düzenlendiği 5237 sayılı TCK’nun 153/1. maddesine uyduğu ve bir yıldan dört yıla kadar hapis cezasını gerektirdiği, buna göre tebliğname tarihi itibariyle iddianamede anlatılan eylemlere ilişkin maddelerdeki cezaların karşılaştırılması sonucunda, atılı suçlardan en ağırının 5237 sayılı TCK’nun 142/1-a. maddesinde düzenlenen hırsızlık suçu olduğu, bu suça bakma görevinin ise Yargıtay Kanununun 14. maddesi uyarınca Yargıtay 2. Ceza Dairesine ait bulunduğu anlaşılmaktadır.
Bu itibarla, temyiz incelemesinin Yargıtay 2. Ceza Dairesi tarafından yapılması gerektiğinden, dosyanın anılan Daireye gönderilmesine karar verilmelidir.
SONUÇ:
Açıklanan nedenlerle;
1- Yargıtay 2. Ceza Dairesinin 13.06.2016 gün ve 31970-11093 sayılı görevsizlik kararının KALDIRILMASINA,
2- Dosyanın Yargıtay 2. Ceza Dairesine GÖNDERİLMESİNE, 27.12.2016 günü oybirliğiyle karar verildi.