Yargıtay Kararı Ceza Daireleri Başkanlar Kurulu 2016/203 E. 2016/203 K. 27.12.2016 T.

YARGITAY KARARI
DAİRE : Ceza Daireleri Başkanlar Kurulu
ESAS NO : 2016/203
KARAR NO : 2016/203
KARAR TARİHİ : 27.12.2016

2016/Bşk-203 2016/203 2013/246776

CEZA DAİRELERİ BAŞKANLAR KURULU KARARI

Görevsizlik Kararı Veren
Yargıtay Daireleri : 15 ve 9. Ceza
Mahkemesi : ADANA 1. Çocuk

Hırsızlık, iş yeri dokunulmazlığını ihlal ve mala zarar verme suçlarından açılan kamu davasında yapılan yargılama sonucu, Adana 1. Çocuk Mahkemesince 19.02.2010 gün ve 376-88 sayı ile sanığın mahkûmiyetine karar verilmiştir.
Hükmün katılan vekili tarafından temyiz edilmesi üzerine dosyayı inceleyen Yargıtay 9. Ceza Dairesince 12.11.2012 gün ve 542-12505 sayı ile sanık hakkında hırsızlık, iş yeri dokunulmazlığını ihlal suçlarından kurulan mahkûmiyet hükümlerinin onanmasına, mala zarar verme suçundan kurulan hüküm yönünden ise;
“Hapis cezası dışında uygulama olanağı bulunmadığı gözetilmeden sanık hakkında tayin olunan adli para cezasının TCK’nun 51. maddesi uyarınca ertelenmesine karar verilmesi” isabetsizliğinden bozulmasına karar verilmiştir.
Bozmaya uyan Adana 1. Çocuk Mahkemesince 16.04.2013 gün ve 1308-407 sayı ile sanığın mahkûmiyetine karar verilmiştir.
Hükmün sanık tarafından temyiz edilmesi üzerine dosyayı inceleyen Yargıtay 15. Ceza Dairesince 11.02.2015 gün ve 709-16289 sayı ile;
“Yargıtay Büyük Genel Kurulunun 09.02.2012 gün ve 2012/1 sayılı kararının Yargıtay Ceza Daireleri iş bölümünü düzenleyen 2 numaralı bölümün, Ortak Hükümler başlığının 2. bendinde, ‘İstisnalar dışında, bu iş bölümüne dayalı olarak dairelerce dosya devri yapılamayacağı gibi her daire önceki iş bölümü gereğince kendisine gelmiş olan işler ile daha önce kendisine gelmiş olmakla bozma veya herhangi bir nedenle daire dışına gönderdiği işlerden geri gelenlere bakmaya devam edecektir’ hükmüne yer verilmiştir.
İncelenen dosya içeriğine göre;
Adana 1. Çocuk Mahkemesinin 19.02.2010 tarih 376-88 sayılı kararı ile suça sürüklenen çocuk hakkında verilen hüküm, Yargıtay 9. Ceza Dairesi’nin 12.11.2012 tarih, 542-12505 sayılı kararı ile bozularak mahalline gönderilmiştir.
Açıklanan nedenlerle Yargıtay Kanununun Değişik 14. maddesi ve Yargıtay Büyük Genel Kurulunun 09.02.2012 gün ve 2012/1 sayılı kararı gereğince temyiz incelemesi Yüksek 9. Ceza Dairesinin görevi dahilinde olduğu”
Yargıtay Birinci Başkanlık Kurulunun 19.01.2015 gün ve 8 sayılı iş bölümü kararı nedeniyle, Yargıtay 9. Ceza Dairesince verilen ve Daire Başkanı tarafından imzalanan 23.02.2015 gün ve 1859-3940 sayılı kararıyla dosyanın gönderildiği Yargıtay 16. Ceza Dairesince 02.11.2015 gün ve 3808-3534 sayı ile;
“Mahkeme kararındaki nitelendirmeye, Yargıtay bozma ilamı içeriğine temyizin kapsamına, 2797 sayılı Yargıtay Kanununa 6572 sayılı Kanunun 27. maddesi ile eklenen geçici 14. maddesi hükmüne, 22.01.2015 tarih ve 29244 sayılı Resmi Gazetede yayımlanan Yargıtay Birinci Başkanlık Kurulunun 19.01.2015 tarih ve 2015/8 sayılı kararındaki iş bölümüne göre, işin incelenmesi Yüksek 15. Ceza Dairesine ait olduğu”
Yargıtay 15. Ceza Dairesince 21.01.2016 gün ve 14767-715 sayı ile;
“Yargıtay Kanununun Değişik 14. maddesi ve Yargıtay Birinci Başkanlık Kurulunun 19.01.2015 tarih ve 2015/8 sayılı kararı gereğince temyiz incelemesinin Yüksek 9. Ceza Dairesinin görevi dahilinde olduğu”
Yargıtay 9. Ceza Dairesince 26.04.2016 gün ve 304-4039 sayı ile;
” Mahkeme kararındaki nitelendirmeye tebliğname tarihine, 6572 sayılı Kanun ile değişik Yargıtay Kanununun 27. maddesi hükmü ile 22.01.2015 tarih ve 29244 sayılı Resmi Gazetede yayımlanarak yürürlüğe giren Yargıtay Birinci Başkanlık Kurulunun 19.01.2015 tarih ve 2015/8 sayılı Hukuk ve Ceza Dairelerine ait iş bölümü kararında yer alan düzenlemelere göre, işin incelenmesi Yargıtay 15. Ceza Dairesine ait olduğu”
Gerekçesiyle karşılıklı görevsizlik kararları verilmiştir.
Oluşan olumsuz görev uyuşmazlığının çözülmesi için Yargıtay Birinci Başkanlığına gönderilen dosya, Ceza Daireleri Başkanlar Kurulunca değerlendirilmiş ve açıklanan gerekçe ile karara bağlanmıştır.

TÜRK MİLLETİ ADINA
CEZA DAİRELERİ BAŞKANLAR KURULU KARARI
Yargıtay 15 ve 9. Ceza Daireleri arasında oluşan ve çözülmesi gereken uyuşmazlık; temyiz incelemesinin hangi Özel Dairece yapılması gerektiğinin belirlenmesine ilişkindir.
2797 sayılı Yargıtay Kanununa 6545 sayılı Kanunun 37. maddesi ile eklenen Geçici 13/5. maddesinde; “Yargıtay Büyük Genel Kurulunun iş bölümünün onaylanmasına ilişkin kararı uygulanmaya başlayıncaya kadar bu kanunla yapılan değişiklikten önceki iş bölümüne ilişkin hükümler uygulanmaya devam olunur” düzenlemesi yapılmış, madde gerekçesinde de; “Yargıtay Büyük Genel Kurulunun iş bölümünün onaylanmasına dair kararı Resmî Gazetede yayımlanıp yürürlüğe girinceye kadar bu kanunla yapılan değişiklikten önceki iş bölümüne ilişkin hükümler uygulanmaya devam olunacaktır” açıklamasına yer verilmiştir.
İlkeleri Yargıtay Ceza Daireleri Başkanlar Kurulunun 13.11.2014 tarih ve 245-281 sayılı kararı başta olmak üzere birçok kararında açıklandığı üzere; Yargıtay Ceza Daireleri arasındaki görev ilişkisi, adli yargı ilk derece mahkemeleri arasında varolup, kamu düzenine ilişkin bulunan görev ilişkisi niteliğinde değil, 2797 sayılı Yargıtay Kanununun 6545 sayılı Kanunla değişik 14. maddesinde yer alan “hukuk daireleri ile ceza daireleri kendi aralarında iş bölümü esasına göre çalışır” şeklindeki düzenlemeden de anlaşılacağı üzere idari nitelikte iş bölümü ilişkisidir. Dairelerin bakacağı işler iş bölümü ilişkisine ait ilkeler ile iş bölümündeki hükümlerin hangi tarihten itibaren geçerli olacağını belirlemek Yargıtay’ın ilgili kurullarına aittir.
Bu bakımdan, görev uyuşmazlıklarının tebliğname tarihinde yürürlükte bulunan iş bölümüne ilişkin hükümler uyarınca çözümlenmesi gerekmektedir.
Buna göre;
2797 sayılı Yargıtay Kanununun 6110 sayılı Kanunla değişik 14. maddesi uyarınca hazırlanıp 01.02.2014 günü yürürlüğe giren ve 20.12.2014 olan tebliğname tarihi itibarıyla uygulanması gereken 24.01.2014 tarih ve 1 sayılı iş bölümünün; “Yargıtay Ceza Daireleri iş bölümü Ortak Hükümler” kısmının ikinci maddesinde; “İş bölümünün yürürlüğe girdiği tarih itibariyle düzenlenen tebliğnameler, iş bölümündeki düzenlemeler esas alınarak görevli Ceza Dairesine gönderilir” denildikten sonra dördüncü maddesinde; “Ceza Daireleri yürürlük tarihinden önce kendisine gelip bozma veya başka nedenlerle Daire dışına gönderdiği işlerden kendisine geri gelenlere bakar” hükmü getirilmiştir.
İncelemeye konu dosyada, mahalli mahkemece kurulan ilk hükmün, Yargıtay 9. Ceza Dairesince incelenerek 12.11.2012 gün ve 542-12505 sayı ile bozulmasına karar verilmesi ve tebliğname tarihinin de 20.12.2014 olması nedeniyle temyizen inceleme görevi Yargıtay 9. Ceza Dairesine ait ise de; 6572 sayılı Kanunun 27. maddesi ile 2797 sayılı Yargıtay Kanununa eklenen geçici 14. madde uyarınca yeniden oluşturulan Yargıtay Birinci Başkanlık Kurulu tarafından kabul edilerek 22.01.2015 gün ve 29244 sayılı Resmî Gazetede yayımlanıp 02.02.2015 tarihinde yürürlüğe giren 19.01.2015 gün ve 2015/8 sayılı iş bölümü kararının Yargıtay 9. Ceza Dairesinin görevlerine ilişkin bölümünde; “Yeni kurulan dairelerin başkanları, üyeleri ve tetkik hakimlerinin belirlenmesi tarihinden itibaren on gün içinde 9. Ceza Dairesinin arşivinde bulunan ve TCK’nun 79 ve 80. maddeleri kapsamındaki suçlara ait dava dosyaları 18. Ceza Dairesine, 298 sayılı Seçimlerin Temel Hükümleri ve Seçmen Kütükleri Hakkında Kanun ve 5253 sayılı Dernekler Kanunundan kaynaklanan işlere ait dava dosyaları 19. Ceza Dairesine, diğer işlere ait dava dosyaları ise 16. Ceza Dairesine” devredileceğinin belirtilmesi, mala zarar verme suçunun “diğer işler” kapsamında olması, bu bağlamda Yargıtay 9. Ceza Dairesince dosyanın Yargıtay 16. Ceza Dairesine devredildiğinin anlaşılması karşısında; temyiz incelemesinin Yargıtay 16. Ceza Dairesince yapılması gerekmektedir.
Bu itibarla, yargılama konusu suçla ilgili temyiz incelemesinin Yargıtay 16. Ceza Dairesince yapılması gerektiğinden dosyanın anılan Daireye gönderilmesine karar verilmelidir.
SONUÇ:
Açıklanan nedenlerle,
Dosyanın, temyiz incelemesi yapılması için Yargıtay 16. Ceza Dairesine GÖNDERİLMESİNE, 27.12.2016 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.