YARGITAY KARARI
DAİRE : Ceza Daireleri Başkanlar Kurulu
ESAS NO : 2016/140
KARAR NO : 2016/140
KARAR TARİHİ : 27.12.2016
2016/Bşk-140 2016/140 2014/12240
CEZA DAİRELERİ BAŞKANLAR KURULU KARARI
Görevsizlik Kararı Veren
Yargıtay Daireleri : 8 ve 11. Ceza Daireleri
Mahkemesi :Asliye Ceza
Mühürde sahtecilik suçundan açılan kamu davasında yapılan yargılama sonucunda sanıkların beraatlerine karar verilmiştir.
Hükmün katılan vekili tarafından temyiz edilmesi üzerine Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığının 05.05.2015 tarihli tebliğnamesiyle dosyanın gönderildiği Yargıtay 8. Ceza Dairesince 07.03.2016 gün ve 9432-2817 sayı ile;
“2797 sayılı Yargıtay Kanununun 6545 sayılı Yasa ile değişik 14. Maddesinde ‘… mahkûmiyet dışındaki kararlarda ise iddianamede veya iddianame yerine geçen belgedeki nitelendirme esas alınır.’ hükmü ve Yargıtay Birinci Başkanlık Kurulunun 22.01.2015 günlü Resmi Gazetede yayımlanan 19.01.2015 gün ve 2015/8 sayılı kararının 3. fıkrası gözetildiğinde yasa, sevk maddelerine değil, iddianamedeki tavsife ağırlık tanımıştır. Bu nedenle Ceza Dairelerinin görevinde Ceza Daireleri Başkanlar Kurulunun yerleşik kararlarında da belirtildiği üzere tavsif esas alınmalıdır.
Sanıklar hakkında düzenlenen iddianamenin sevk maddesi her ne kadar TCK’nun 202/2. maddesi olarak gösterilmiş ise de anlatım resmi belgede sahtecilik suçuna yönelik olup, resmi belgede sahtecilik suçundan dava açılmış olmasına, temyizin kapsamına, Yargıtay Kanununun 14. maddesine ve Yargıtay Birinci Başkanlık Kurulu’nun 22.01.2015 günlü Resmi Gazetede yayımlanan 19.01.2015 gün ve 2015/8 sayılı kararına göre, temyiz istemini istemini inceleme görevi Yargıtay Yüksek 11. Ceza Dairesine ait olduğu”
Dosyanın gönderildiği Yargıtay 11. Ceza Dairesince 31.03.2016 gün ve 4305-2964 sayı ile;
“2797 sayılı Yargıtay Yasasının 6545 sayılı Yasa ile değişik 14. maddesinde ‘Daireler arasındaki iş bölümünün belirlenmesinde mahkeme kararındaki nitelendirme, mahkûmiyet dışındaki kararlarda ise iddianamede veya iddianame yerine geçen belgedeki nitelendirme esas alınır.’ hükmü yer almaktadır. Yasa, mahkumiyet dışındaki kararlarda sevk maddelerine değil, iddianamedeki tavsife ağırlık tanımıştır.
Mühürde sahtecilik ve resmi belgede sahtecilik suçlarının birbirinden bağımsız ayrı suçları oluşturduğu, 05.09.2012 tarihli iddianame ile sanıklar hakkında Rize Gümrük Müdürlüğünce tescilli beyannamelerin sahte olarak tanzim edildiği ve anılan belgeler üzerinde Rize Gümrük Müdürlüğüne ait mühür ve kaşelerin sahte olarak düzenlenerek ilgili mercilere teslim edildiği iddiası ile TCK’nun 202/2. maddesindeki mühürde sahtecilik suçundan kamu davası açıldığı; ayrıntısı Ceza Daireleri Başkanlar Kurulu’nun 06.06.2014 tarih ve 169-205 E, K. sayılı ve bu konudaki benzer kararlarında belirtildiği üzere, iddianamedeki sevk maddesi ile anlatım arasında bir uyumsuzluğun bulunmadığı, hukuki nitelendirmeye bağlı olarak ‘sahte mühür ve kaşelerin düzenlendiği’ belirtilmek suretiyle, sevk maddesinin bir yanılgı sonucu değil aksine bilinçli olarak hukuki değerlendirmeye bağlı olarak belirlendiğinin anlaşılması karşısında; iddianamedeki sevk ve tavsife, temyizin kapsamına, Yargıtay Kanununun 14. maddesine göre temyiz inceleme görevi Yargıtay Yüksek 8. Ceza Dairesine ait olduğu”
Gerekçesiyle karşılıklı görevsizlik kararları verilmiştir.
Oluşan olumsuz görev uyuşmazlığının çözülmesi için Yargıtay Birinci Başkanlığına gönderilen dosya, Ceza Daireleri Başkanlar Kurulunca değerlendirilmiş ve açıklanan gerekçe ile karara bağlanmıştır.
TÜRK MİLLETİ ADINA
CEZA DAİRELERİ BAŞKANLAR KURULU KARARI
Yargıtay 8 ve 11. Ceza Daireleri arasında oluşan ve çözülmesi gereken uyuşmazlık; temyiz incelemesinin hangi Özel Dairece yapılması gerektiğinin belirlenmesine ilişkindir.
2797 sayılı Yargıtay Kanununun Ceza Dairelerinin görevlerini düzenleyen 6545 sayılı Kanunla değişik 14. maddesi;
“Ceza dairelerinde:
a) Daireler arasındaki iş bölümünün belirlenmesinde mahkeme kararındaki nitelendirme, mahkûmiyet dışındaki kararlarda ise iddianamede veya iddianame yerine geçen belgedeki nitelendirme esas alınır.
b) Çeşitli suçlara ait davalarda, suçların en ağırını incelemeye yetkili olan daire görevlidir” şeklinde düzenlenmiştir.
2797 sayılı Yargıtay Kanununa 6572 sayılı Kanunun 27. maddesiyle eklenen geçici 14. maddesi uyarınca Yargıtay Birinci Başkanlık Kurulunca hazırlanıp 22.01.2015 gün ve 29244 sayılı Resmi Gazetede yayımlanarak 02.02.2015 tarihinde yürürlüğe giren 19.01.2015 gün ve 2015/8 sayılı iş bölümü kararının “Yargıtay Ceza Daireleri İşbölümü Ortak Hükümler” başlıklı bölümünde; “Daireler arasında iş bölümünün belirlenmesinde, 28.06.2014 tarihinden önce düzenlenen tebliğnameler bakımından iddianame veya iddianame yerine geçen belgedeki nitelendirmeye göre görevli daire belirlenir. Bu tarihten sonra düzenlenen tebliğnameler bakımından ise mahkeme kararındaki nitelendirme, mahkumiyet dışındaki kararlarda da iddianame veya iddianame yerine geçen belgeledeki nitelendirme esas alınır” hükmü getirilmiştir.
Somut olayda tebliğname tarihinin 05.05.2015, sanıklar hakkında kurulan hükümlerin beraat ve iddianamedeki nitelendirmenin TCK’nun 202. maddesinde yer alan mühürde sahtecilik suçu olduğu göz önüne alındığında; 05.05.2015 tarihli tebliğname itibarıyla yürürlükte bulunan 19.01.2015 tarih ve 2015/8 sayılı işbölümü kararına göre, temyiz inceleme görevi mühürde sahtecilik suçuna ilişkin temyiz davalarına bakmakla yetkili ve görevli olan Yargıtay 8. Ceza Dairesine aittir.
Bu itibarla, Yargıtay 11. Ceza Dairesinin görevsizlik kararı isabetli bulunduğundan, Yargıtay 8. Ceza Dairesinin görevsizlik kararının kaldırılmasına ve dosyanın anılan daireye gönderilmesine karar verilmelidir.
SONUÇ:
Açıklanan nedenlerle;
1- Yargıtay 8. Ceza Dairesinin 07.03.2016 gün ve 9432-2817 sayılı görevsizlik kararının KALDIRILMASINA,
2- Dosyanın Yargıtay 8. Ceza Dairesine GÖNDERİLMESİNE, 27.12.2016 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.