YARGITAY KARARI
DAİRE : Ceza Daireleri Başkanlar Kurulu
ESAS NO : 2016/136
KARAR NO : 2016/136
KARAR TARİHİ : 27.12.2016
2016/Bşk-136 2016/136 2014/370499
CEZA DAİRELERİ BAŞKANLAR KURULU KARARI
Görevsizlik Kararı Veren
Yargıtay Daireleri : 21 ve 4. Ceza Daireleri
Mahkemesi :Asliye Ceza
Mühür bozma suçundan açılan kamu davasında yapılan yargılama sonucunda sanığın aynı suçtan mahkûmiyetine karar verilmiştir.
Hükmün sanık tarafından temyiz edilmesi üzerine Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına gönderilen dosya 5320 sayılı Kanunun 8/2. fıkrası uyarınca mahalline iade edilmiş, duruşma açılarak yapılan yargılama sonucunda Karşıyaka 1. Asliye Ceza Mahkemesince 06.04.2006 gün ve 1099-157 sayı ile sanığın anılan suçtan mahkumiyetine karar verilmiştir.
Bu hükmün sanık tarafından temyiz edilmesi üzerine dosyayı inceleyen Yargıtay 4. Ceza Dairesince 24.09.2008 gün ve 13701-17493 sayı ile “Sanığın lehine olan 5728 sayılı Kanunun 562. maddesinin 1. fıkrasıyla CMK’nun 231/5 madde ve fıkrasında öngörülen hükmolunan cezanın geri bırakılması sınırının 2 yıla çıkarılması ve söz konusu 562. maddesinin 2. fıkrası ile CMK’nun 231/14 madde ve fıkrasındaki, suçun soruşturulması ve kovuşturulmasının şikayete bağlı olması koşulunun kaldırılması karşısında, mahkemece hükmün açıklanmasının geri bırakılıp bırakılmayacağının tartışılması zorunluluğu” isabetsizliğinden bozulmasına karar verilmiş,
Bozmaya uyularak yapılan yargılama sonucunda Karşıyaka 1. Asliye Ceza Mahkemesince 16.09.2009 gün ve 732-654 sayı ile sanık hakkında kurulan mahkumiyet hükmünün açıklanmasının geri bırakılmasına karar verildikten sonra denetim süresinde kasten yeni bir suç işleyen sanık hakkındaki mahkumiyet hükmü Karşıyaka 1. Asliye Ceza Mahkemesince 11.09.2014 gün ve 477-339 sayı ile açıklanmıştır.
Açıklanan hükmün sanık müdafii tarafından temyiz edilmesi üzerine Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığının 28.11.2015 tarihli tebliğnamesiyle dosyanın gönderildiği Yargıtay 21. Ceza Dairesince 21.01.2016 gün ve 13906-568 sayı ile;
“Yargıtay Büyük Genel Kurulunun iş bölümüne ilişkin 19.01.2015 gün ve 2015/8 sayılı kararının ortak hükümler kısmındaki ‘Ceza Daireleri yürürlük tarihinden önce kendisine gelip bozma veya başka nedenlerle Daire dışına gönderdiği işlerden kendisine geri gelenlere bakar’ şeklindeki düzenleme ile Ceza Daireleri Başkanlar Kurulunun 15.07.2010 gün, 27/28 sayılı ve benzeri kararları ile Yargıtay Kanununun 14. maddesi uyarınca temyiz incelemesi yapma görevinin dosyayı daha önce inceleyerek karar veren Yüksek 4. Ceza Dairesine ait olduğu”
Dosyanın gönderildiği Yargıtay 4. Ceza Dairesince de 08.03.2016 gün ve 2607-4381 sayı ile;
“Yargıtay Yüksek 21. Ceza Dairesinin 21.01.2016 tarih ve 2016/568 sayılı kararı ile dosya görev yönünden Dairemize gönderilmiş ise de, iddianamede açıklanan eyleme, Yargıtay Kanununun 14. maddesine, Yargıtay Büyük Genel Kurulunun kararına ve temyizin kapsamına göre, işin incelenmesi Yüksek 21. Ceza Dairesine ait olduğu”
Gerekçesiyle karşılıklı görevsizlik kararları verilmiştir.
Oluşan olumsuz görev uyuşmazlığının çözümü için Yargıtay Birinci Başkanlığına gönderilen dosya, Ceza Daireleri Başkanlar Kurulunca değerlendirilmiş ve açıklanan gerekçelerle karara bağlanmıştır.
TÜRK MİLLETİ ADINA
CEZA DAİRELERİ BAŞKANLAR KURULU KARARI
Yargıtay 21 ve 4. Ceza Daireleri arasında oluşan ve çözümlenmesi gereken uyuşmazlık, temyiz incelemesinin hangi Özel Dairece yapılması gerektiğinin belirlenmesine ilişkindir.
Ceza Daireleri Başkanlar Kurulunun 12.07.2007 gün ve 23-23 sayılı kararı başta olmak üzere bir çok kararında açıklandığı üzere bir işin Özel Dairece incelenip muktezaya bağlanmasından sonra artık müteakip işlere de aynı Özel Dairece bakılması esastır. Nitekim süreklilik kazanan bu uygulamalar sonucunda 2012 yılından itibaren yapılan iş bölümlerinde Ceza Daireleri Başkanlar Kurulu Kararlarına paralel olarak dairelerin daha önce kendilerine gelmiş olmakla birlikte bozma veya herhangi bir nedenle daire dışına gönderdikleri işlerden geri gelenlerine bakmaya devam edeceği düzenlenmiştir.
Nitekim 6572 sayılı Kanunun 27. maddesi ile 2797 sayılı Yargıtay Kanununa eklenen Geçici 14. madde uyarınca yeniden oluşturulan Yargıtay Birinci Başkanlık Kurulu tarafından kabul edilerek 22.01.2015 gün ve 29244 sayılı Resmî Gazetede yayımlanıp 02.02.2015 tarihinde yürürlüğe giren ve 28.11.2015 olan tebliğname tarihi itibarıyla uygulanması gereken 19.01.2015 gün ve 2015/8 sayılı iş bölümünün; “Yargıtay Ceza Daireleri İşbölümü Ortak Hükümler” kısmının üçüncü maddesinde; “Daireler arasında iş bölümünün belirlenmesinde, 28.06.2014 tarihinden önce düzenlenen tebliğnameler bakımından iddianame veya iddianame yerine geçen belgedeki nitelendirmeye göre görevli daire belirlenir. Bu tarihten sonra düzenlenen tebliğnameler bakımından ise mahkeme kararındaki nitelendirme, mahkumiyet dışındaki kararlarda da iddianame veya iddianame yerine geçen belgeledeki nitelendirme esas alınır” hükmü getirilmiş, 5. maddesinde ise “Ceza daireleri, yürürlük tarihinden önce kendisine gelip bozma veya başka nedenlerle daire dışına gönderdiği işlerden kendisine geri gelenlere bakar. Ancak; bu iş bölümüyle konusu bakımından başka daireye verilen ve bozma veya başka nedenlerle Yargıtay incelemesinden geçmiş bulunan dosyaların tekrar Yargıtaya gelmesi hâlinde, görevin belirlenmesinde yeni düzenlemedeki suç vasfına bakılır” hükmü getirilmiştir.
Buna göre;
İncelemeye konu dosyanın daha önce Yargıtay 4. Ceza Dairesince incelenerek 24.09.2008 gün ve 13701-17493 sayı ile bozma kararı verildiği anlaşıldığından, hükmü temyizen inceleme görevi Yargıtay 4. Ceza Dairesine aittir.
Bu itibarla, Yargıtay 21. Ceza Dairesi tarafından verilen görevsizlik kararı isabetli olup, yargılama konusu suçla ilgili temyiz incelemesinin Yargıtay 4. Ceza Dairesince yapılması gerektiğinden, 4. Ceza Dairesi görevsizlik kararının kaldırılmasına ve dosyanın temyiz incelemesi yapılmak üzere anılan Daireye gönderilmesine karar verilmelidir.
SONUÇ :
Açıklanan nedenlerle;
1- Yargıtay 4. Ceza Dairesinin 08.03.2016 gün ve 2607-4381 sayılı görevsizlik kararının KALDIRILMASINA,
2- Dosyanın, Yargıtay 4. Ceza Dairesine GÖNDERİLMESİNE, 27.12.2016 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.