YARGITAY KARARI
DAİRE : Ceza Daireleri Başkanlar Kurulu
ESAS NO : 2016/132
KARAR NO : 2016/132
KARAR TARİHİ : 19.04.2016

Yargıtay Daireleri : 15 ve 2. Ceza Daireleri
Mahkemesi :Ağır Ceza

Nitelikli dolandırıcılık suçundan açılan kamu davasının yapılan yargılaması sonucunda, sanığın eyleminin bina veya eklentisinde hırsızlık suçunu oluşturduğu kabul edilerek mahkumiyetine ilişkin, Niğde Ağır Ceza Mahkemesince verilen 16.07.2010 gün ve 42-185 sayılı hükmün sanık müdafii tarafından temyiz edilmesi üzerine Yargıtay 15. Ceza Dairesince 18.09.2014 gün ve 1254-15018 sayı ile;
“6545 sayılı Kanun’un 31. maddesiyle, 04.02.1983 tarih ve 2797 sayılı Yargıtay Kanunu’nun 14. maddesinde yapılan değişikliğin, 28.06.2014 tarih ve 29044 sayılı Resmi Gazete’de yayımlanarak yürürlüğe girdiği dikkate alınarak ve söz konusu Kanun değişikliğine göre, ‘Ceza dairelerinde, daireler arasındaki işbölümünün belirlenmesinde; mahkeme kararındaki nitelendirme, mahkumiyet dışındaki kararlarda ise iddianamede veya iddianame yerine geçen belgedeki nitelendirme esas alınır.’ hükmüne yer verilmiş olunması karşısında;
16.07.2010 tarihli kararda, sanığın, 5237 sayılı TCK’nun 142/1-b maddesi gereğince hırsızlık suçundan mahkumiyetine karar verilmiş olmakla,
Mahkûmiyet kararındaki nitelendirme ve Yargıtay Kanunu’nun Değişik 14. maddesi gereğince temyiz incelemesinin Yüksek 2. Ceza Dairesinin görevi dâhilinde olduğu…”,
Dosyanın gönderildiği Yargıtay 2. Ceza Dairesince de 24.03.2016 gün ve 30595-5538 sayı ile;
“İddianamedeki sevk maddeleri ve nitelendirmeye, 2797 sayılı Yargıtay Kanunu’nun 14. maddesine, Yargıtay Büyük Genel Kurulu’nun 21.01.2013 tarihli ve 2013/1 sayılı iş bölümü kararına göre, sanığa yüklenen temyize konu suçun TCK’nın 158/1-a maddesinde düzenlenen dolandırıcılık suçunun temyiz incelemesinin, tebliğnamenin düzenlendiği tarihe göre Yargıtay 15. Ceza Dairesinin görevine dâhil olduğu…”
Gerekçesiyle karşılıklı görevsizlik kararları verilmiştir.
Oluşan olumsuz görev uyuşmazlığının çözülmesi için Yargıtay Birinci Başkanlığına gönderilen dosya, Ceza Daireleri Başkanlar Kurulunca değerlendirilmiş ve açıklanan gerekçe ile karara bağlanmıştır.
TÜRK MİLLETİ ADINA
CEZA DAİRELERİ BAŞKANLAR KURULU KARARI
Yargıtay 15 ve 2. Ceza Daireleri arasında oluşan ve çözülmesi gereken uyuşmazlık; nitelikli dolandırıcılık suçundan açılan kamu davasının yapılan yargılaması neticesinde, sanığın hırsızlık suçundan mahkumiyetine ilişkin hükmün temyiz incelemesinin hangi Özel Daire tarafından yapılması gerektiğinin belirlenmesine ilişkindir.
Yargıtay Kanununun Ceza Dairelerinin görevlerini düzenleyen 6110 sayılı Kanunla değişik 14/3. maddesinin (a) bendi; “Daireler arasındaki işbölümünün belirlenmesinde dava açılan belgedeki nitelendirme esas alınır. Açıklama ile sevk maddelerinin uyumsuz olduğu durumlarda açıklamaya itibar edilir” şeklinde iken, 28.06.2014 tarih ve 29044 sayılı Resmî Gazetede yayımlanarak yürürlüğe giren 6545 sayılı Kanunun 31. maddesi ile; “Daireler arasındaki iş bölümünün belirlenmesinde mahkeme kararındaki nitelendirme, mahkûmiyet dışındaki kararlarda ise iddianame veya iddianame yerine geçen belgedeki nitelendirme esas alınır” şeklinde değiştirilmiş,
2797 sayılı Yargıtay Kanununa 6545 sayılı Kanunun 37. maddesi ile eklenen geçici 13/5. maddesinde; “Yargıtay Büyük Genel Kurulunun iş bölümünün onaylanmasına ilişkin kararı uygulanmaya başlayıncaya kadar bu kanunla yapılan değişiklikten önceki iş bölümüne ilişkin hükümler uygulanmaya devam olunur” düzenlemesi yapılmış, madde gerekçesinde de; “Yargıtay Büyük Genel Kurulunun işbölümünün onaylanmasına dair kararı Resmî Gazetede yayımlanıp yürürlüğe girinceye kadar bu kanunla yapılan değişiklikten önceki işbölümüne ilişkin hükümler uygulanmaya devam olunacaktır” açıklamasına yer verilmiştir.
6572 sayılı Kanunun 27. maddesi ile 2797 sayılı Yargıtay Kanununa eklenen geçici 14. madde uyarınca yeniden oluşturulan Yargıtay Birinci Başkanlık Kurulu tarafından kabul edilerek 22.01.2015 gün ve 29244 sayılı Resmî Gazetede yayımlanıp 02.02.2015 tarihinde yürürlüğe giren 19.01.2015 gün ve 2015/8 sayılı işbölümü kararının “Yargıtay Ceza Daireleri İşbölümü Ortak Hükümler” bölümünde de; “Daireler arasında iş bölümünün belirlenmesinde 28.06.2014 tarihinden önce düzenlenen tebliğnameler bakımından iddianame veya iddianame yerine geçen belgedeki nitelendirmeye göre görevli daire belirlenir. Bu tarihten sonra düzenlenen tebliğnameler bakımından mahkeme kararındaki nitelendirme, mahkûmiyet dışındaki kararlarda da iddianame veya iddianame yerine geçen belgelerdeki nitelendirme esas alınır” hükmü kabul edilmiştir.
Bu bağlamda, Yargıtay Kanununun Ceza Dairelerinin görevlerini düzenleyen 14. maddesinin üçüncü fıkrasının (a) bendinde 6545 sayılı Kanunla yapılan değişikliğin yürürlük tarihi olan 28.06.2014 tarihinden önce düzenlenen tebliğnameler bakımından uygulanması mümkün olmayıp, uyuşmazlığın tebliğname tarihinde yürürlükte bulunan işbölümüne ilişkin hükümler uyarınca çözümlenmesi gerekmektedir.
Buna göre;
22.01.2013 olan tebliğname tarihinde ceza dairelerinin görevlerinin belirlenmesinde esas alınması gereken iddianamede yargılama konusu eylemin; “…şüphelilerden …’ın, …’ı göstererek ‘Bu bayan dili bağlı olan kişilerin dilini çözer, muska yapılanın muskasını çözer’ şeklinde söylediği, şüphelilerin bu şekilde müştekiyi dini duygularını kullanmak suretiyle kandırarak falına bakmak istedikleri, 1 bardak su ile kolundaki bilezikleri çıkartmasını istedikleri, müştekinin kolundaki bilezikleri çıkararak falına bakacakları inancı ile şüphelilere verdiği, şüphelilerden Cevriye’nin bilezikleri bardağın içerisine koyarak müştekiden arkasını dönmesini istedikleri, bardağın 100 metre kadar ileride kırılacağını söyleyerek ve müştekiyi yaklaşık 100 metre kendilerinden uzaklaştırarak ve bardağı kırarak, müştekiden habersiz olay yerinden altınları alarak uzaklaştıkları…” şeklinde anlatılıp, suçun olayla uyumlu olacak şekilde dini inanç ve duyguların istismar edilmesi suretiyle nitelikli dolandırıcılık olarak tavsif edildiği görülmektedir.
İddianamedeki TCK’nun 158/1-a maddesi olarak gösterilen sevk maddesi ile iddianame metni arasında uyumsuzluk bulunmaması, sevk maddesinin bir yanılgı sonucu değil, hukuki değerlendirmeye dayalı olarak belirlenmiş olması karşısında, iddianamedeki tavsifin nitelikli dolandırıcılık suçuna yönelik olduğu kabul edilmelidir.
Dolayısıyla temyiz incelemesinin, 2797 sayılı Yargıtay Kanununun 6110 sayılı Kanunla değişik 14. maddesine dayalı olarak hazırlanan ve tebliğname tarihi itibariyle uygulanması gereken 21.01.2013 tarih ve 2013/1 sayılı iş bölümü kararı gereği, nitelikli dolandırıcılık suçlarına bakmakla yetkili ve görevli Yargıtay 15. Ceza Dairesince yapılması gerekmektedir.
Bu itibarla, Yargıtay 2. Ceza Dairesinin görevsizlik kararı isabetli bulunduğundan, Yargıtay 15. Ceza Dairesinin görevsizlik kararının kaldırılmasına ve dosyanın anılan daireye gönderilmesine karar verilmelidir.
SONUÇ:
Açıklanan nedenlerle;
1- Yargıtay 15. Ceza Dairesinin 18.09.2014 gün ve 1254-15018 sayılı görevsizlik kararının KALDIRILMASINA,
2- Dosyanın, Yargıtay 15. Ceza Dairesine GÖNDERİLMESİNE, 19.04.2016 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.