YARGITAY KARARI
DAİRE : Ceza Daireleri Başkanlar Kurulu
ESAS NO : 2016/12
KARAR NO : 2016/12
KARAR TARİHİ : 19.04.2016

Yargıtay Daireleri : 8 ve 15. Ceza Daireleri
Mahkemesi :Ağır Ceza

Hırsızlık ve banka veya kredi kartlarının kötüye kullanılması suçlarından açılan kamu davasında, eylemin nitelikli dolandırıcılık suçunu da oluşturabileceğinden bahisle Ankara 6. Asliye Ceza Mahkemesince verilen görevsizlik kararı üzerine Ankara 9. Ağır Ceza Mahkemesince yapılan yargılama neticesinde sanığın hırsızlık ve nitelikli dolandırıcılık suçlarından beraatine, banka veya kredi kartlarının kötüye kullanılması suçundan ise mahkumiyetine karar verilmiştir.
Hükmün Cumhuriyet savcısı, katılan ve sanık müdafii tarafından temyiz edilmesi üzerine Yargıtay 8. Ceza Dairesince 26.09.2013 gün ve 21800-23599 sayı ile;
“Sanık hakkında düzenlenen iddianame, Ankara 6. Asliye Ceza Mahkemesinin 03.04.2008 tarihli görevsizlik kararı ve temyizin kapsamına, Yargıtay Kanununun 14. maddesi uyarınca muhtelif suçlara ait temyiz incelemesinin suçlardan en ağırını incelemeye yetkili Daireye ait bulunmasına ve Yargıtay Büyük Genel Kurulu’nun 02.06.2011 günlü Resmi Gazete’de yayımlanan 12.05.2011 gün ve 2011/1 sayılı kararına göre temyiz inceleme görevi Yargıtay Yüksek 15. Ceza Dairesine ait olduğu”,
Yargıtay 15. Ceza Dairesince de 23.12.2015 gün ve 28387-32571 sayı ile;
“14.02.2011 gün ve 27846 sayılı Resmi Gazete’de yayımlanarak aynı gün yürürlüğe giren 6110 sayılı Kanun’un 8. maddesi ile değişik 2797 sayılı Yargıtay Kanunu’nun ceza dairelerinin görevlerini düzenleyen 14. maddesinin 3. fıkrasının (a) bendinde; ‘Daireler arasındaki işbölümünün belirlenmesinde dava açılan belgedeki nitelendirme esas alınır. Açıklama ile sevk maddelerinin uyumsuz olduğu durumlarda, açıklamaya itibar edilir’ (b) bendinde de; ‘Çeşitli suçlara ait davalarda, suçların en ağırını incelemeye yetkili olan daire görevlidir’ hükmüne yer verilmiştir.
İncelenen dosya içeriğine göre;
Sanığın bankayı vasıta kılarak katılanın hesabından sanki hesap sahibiymiş gibi ele geçirdiği şifreyi kullanmak suretiyle kendi hesabına ATM’den para aktardığı, aynı zamanda yine katılan tarafından kendisine verilen büro anahtarı ile büroya girip kredi kartlarını ele geçirerek müştekinin hesaplarında değişik zamanlarda paralar çektiğinin iddia edilmiş iddia olunması nedeniyle açılan dava ile 5237 sayılı TCK’nın 245/1 maddesinde yer alan ‘Banka ve kredi kartlarının kötüye kullanılması’ ve TCK’nın 142/1-b maddesinde yer alan hırsızlık suçunun tavsif edilmiş ve nitelendirmenin bu şekilde yapılmış olduğunun anlaşılması karşısında;
İddianamede anlatım ve sevk maddeleri ile görevsizlik kararındaki anlatıma göre, Yargıtay Kanunu’nun değişik 14. maddesi gereğince temyiz incelemesi Yüksek 8. Ceza Dairesi’nin görevi dâhilinde olduğu”
Gerekçesiyle karşılıklı görevsizlik kararları verilmiştir.
Oluşan olumsuz görev uyuşmazlığının çözülmesi için Yargıtay Birinci Başkanlığına gönderilen dosya, Ceza Daireleri Başkanlar Kurulunca değerlendirilmiş ve açıklanan gerekçe ile karara bağlanmıştır.
TÜRK MİLLETİ ADINA
CEZA DAİRELERİ BAŞKANLAR KURULU KARARI
Yargıtay 8 ve 15. Ceza Daireleri arasında oluşan ve çözülmesi gereken uyuşmazlık; hırsızlık ve banka veya kredi kartlarının kötüye kullanılması suçlarından açılan kamu davasında, eylemin nitelikli dolandırıcılık suçunu da oluşturabileceğinden bahisle verilen görevsizlik kararı üzerine yapılan yargılama neticesi sanığın hırsızlık ve nitelikli dolandırıcılık suçlarından beraatine, banka veya kredi kartlarının kötüye kullanılması suçundan ise mahkumiyetine ilişkin hükmün temyiz incelemesinin hangi Özel Daire tarafından yapılması gerektiğinin tespitine ilişkindir.
2797 sayılı Yargıtay Kanununun Ceza Dairelerinin görevlerini düzenleyen 6110 sayılı Kanunla değişik 14. maddesi;
“Ceza dairelerinde:
a) Daireler arasındaki işbölümünün belirlenmesinde dava açılan belgedeki nitelendirme esas alınır. Açıklama ile sevk maddelerinin uyumsuz olduğu durumlarda, açıklamaya itibar edilir.
b) Çeşitli suçlara ait davalarda, suçların en ağırını incelemeye yetkili olan daire görevlidir” biçiminde iken, 28.06.2014 tarih ve 29044 sayılı Resmi Gazetede yayımlanarak yürürlüğe giren 18.06.2014 tarih ve 6545 sayılı Kanunun 31. maddesiyle;
“Ceza dairelerinde:
a) Daireler arasındaki iş bölümünün belirlenmesinde mahkeme kararındaki nitelendirme, mahkûmiyet dışındaki kararlarda ise iddianamede veya iddianame yerine geçen belgedeki nitelendirme esas alınır.
b) Çeşitli suçlara ait davalarda, suçların en ağırını incelemeye yetkili olan daire görevlidir” şeklinde değiştirilmiştir.
2797 sayılı Yargıtay Kanununa 6545 sayılı Kanunun 37. maddesi ile eklenen geçici 13/5. maddesinde; “Yargıtay Büyük Genel Kurulunun iş bölümünün onaylanmasına ilişkin kararı uygulanmaya başlayıncaya kadar bu kanunla yapılan değişiklikten önceki iş bölümüne ilişkin hükümler uygulanmaya devam olunur” düzenlemesi yapılmış, madde gerekçesinde de; “Yargıtay Büyük Genel Kurulunun işbölümünün onaylanmasına dair kararı Resmî Gazetede yayımlanıp yürürlüğe girinceye kadar bu kanunla yapılan değişiklikten önceki işbölümüne ilişkin hükümler uygulanmaya devam olunacaktır” açıklamasına yer verilmiştir.
6572 sayılı Kanunun 27. maddesi ile 2797 sayılı Yargıtay Kanununa eklenen geçici 14. madde uyarınca yeniden oluşturulan Yargıtay Birinci Başkanlık Kurulu tarafından kabul edilerek 22.01.2015 gün ve 29244 sayılı Resmî Gazetede yayımlanıp 02.02.2015 tarihinde yürürlüğe giren 19.01.2015 gün ve 2015/8 sayılı işbölümü kararının “Yargıtay Ceza Daireleri İşbölümü Ortak Hükümler” bölümünde de; “Daireler arasında iş bölümünün belirlenmesinde 28.06.2014 tarihinden önce düzenlenen tebliğnameler bakımından iddianame veya iddianame yerine geçen belgedeki nitelendirmeye göre görevli daire belirlenir. Bu tarihten sonra düzenlenen tebliğnameler bakımından mahkeme kararındaki nitelendirme, mahkûmiyet dışındaki kararlarda da iddianame veya iddianame yerine geçen belgelerdeki nitelendirme esas alınır” hükmü kabul edilmiştir.
İlkeleri Yargıtay Ceza Daireleri Başkanlar Kurulunun 13.11.2014 tarih ve 245-281 sayılı kararı başta olmak üzere birçok kararında açıklandığı üzere; Yargıtay Ceza Daireleri arasındaki görev ilişkisi, adli yargı ilk derece mahkemeleri arasında varolan kamu düzenine ilişkin görev ilişkisi niteliğinde olmayıp, Yargıtay Kanununun 6545 sayılı Kanunla değişik 14. maddesinde yer verilen “hukuk daireleri ile ceza daireleri kendi aralarında işbölümü esasına göre çalışır” şeklindeki düzenlemeden de anlaşılacağı üzere idari nitelikte işbölümü ilişkisidir. Dairelerin bakacağı işler, işbölümü ilişkisine ait ilkeler ile işbölümü kararındaki hükümlerin hangi tarihten itibaren geçerli olacağını belirlemek Yargıtay’ın ilgili kurullarına aittir.
Bu bakımdan, Yargıtay Kanununun Ceza Dairelerinin görevlerini düzenleyen 14. maddesinin üçüncü fıkrasının (a) bendinde 6545 sayılı Kanunla yapılan değişikliğin yürürlük tarihi olan 28.06.2014 tarihinden önce düzenlenen tebliğnameler bakımından uygulanması mümkün olmayıp, uyuşmazlığın tebliğname tarihinde yürürlükte bulunan işbölümüne ilişkin hükümler uyarınca çözümlenmesi gerekmektedir.
Buna göre;
05.06.2012 olan tebliğname tarihinde ceza dairelerinin görevlerinin belirlenmesinde esas alınması gereken ve iddianame yerine geçen dava açılan belge niteliğindeki görevsizlik kararıyla sanık hakkında nitelikli dolandırıcılık, hırsızlık ve banka veya kredi kartlarının kötüye kullanılması suçlarından kamu davası açıldığı, yerel mahkemece de aynı suçlardan hüküm kurulduğu anlaşılmaktadır.
Tebliğname tarihinde yürürlükte bulunan Yargıtay Kanunun 6110 sayılı Kanunun 8. maddesi ile değişik 14. maddesindeki;
“Ceza dairelerinde;
Daireler arasındaki işbölümünün belirlenmesinde dava açılan belgedeki nitelendirme esas alınır, açıklama ile sevk maddelerinin uyumsuz olduğu durumlarda, açıklamaya itibar edilir” biçimindeki kanuni düzenleme yukarıdaki açıklamalarla birlikte değerlendirildiğinde, iddianame yerine geçen görevsizlik kararında anlatılan ve sevk maddesi gösterilen suçlardan en ağır yaptırımı gerektiren nitelikli dolandırıcılık suçuna ilişkin hükümleri temyizen inceleme yetki ve görevi, Yargıtay Kanunun 14. maddesi uyarınca hazırlanan işbölümü kararına göre Yargıtay 15. Ceza Dairesine aittir.
Bu itibarla, Yargıtay 8. Ceza Dairesinin görevsizlik kararı isabetli bulunduğundan, Yargıtay 15. Ceza Dairesinin görevsizlik kararının kaldırılmasına ve dosyanın anılan daireye gönderilmesine karar verilmelidir.
SONUÇ:
Açıklanan nedenlerle;
1- Yargıtay 15. Ceza Dairesinin 23.12.2015 gün ve 28387-32571 sayılı görevsizlik kararının KALDIRILMASINA,
2- Dosyanın, Yargıtay 15. Ceza Dairesine GÖNDERİLMESİNE, 19.04.2016 günü oybirliğiyle karar verildi.