YARGITAY KARARI
DAİRE : Ceza Daireleri Başkanlar Kurulu
ESAS NO : 2016/109
KARAR NO : 2016/109
KARAR TARİHİ : 19.04.2016

Yargıtay Daireleri : 4 ve 3. Ceza Daireleri
Mahkemesi :Asliye Ceza

Kasten yaralama, tehdit, hakaret ve görevi yaptırmamak için direnme suçlarından açılan kamu davasının yapılan yargılaması sonucunda sanığın aynı suçlardan mahkûmiyetine kararı verilmiştir.
Hükmün sanık müdafii tarafından temyiz edilmesi üzerine dosyayı inceleyen Yargıtay 4. Ceza Dairesince 06.03.2012 gün ve 3454-5134 sayı ile;
“1-Müşteki … hakkında hakaret suçundan kurulan kararda öngörülen cezanın nitelik ve niceliğine göre hükmün temyiz edilemez olduğu anlaşıldığından, 5320 sayılı Yasanın 8/1 ve 1412 sayılı CYY.nın 317. maddesi uyarınca sanık … müdafiinin tebliğnameye uygun olarak, temyiz isteğinin reddine,
2- Görevi yaptırmamak için direnme, görevlilere hakaret, yaralama ve tehdit suçları yönünden kurulan hükümlere yönelik temyize gelince;
Temyiz isteğinin reddi nedenleri bulunmadığından işin esasına geçildi.
Vicdani kanının oluştuğu duruşma sürecini yansıtan tutanaklar belgeler ve gerekçe içeriğine göre yapılan incelemede;
a) Anayasanın 141, 5271 sayılı CYY.nın 34, 230. maddeleri uyarınca mahkeme kararlarının sanıkları, mağdurları, C. Savcısını ve herkesi inandıracak ve Yargıtay denetimine olanak verecek biçimde olması ve Yargıtay’ın gerekçelerle tutarlılık denetimini yapması ve bu açıdan gerekçelerde disiplin işlemini yerine getirmesi için kararın dayandığı tüm verilerin, bu veriler konusunda mahkemenin ulaştığı sonuçların, iddianamenin, savunma ve tanık anlatımlarına ilişkin değerlendirmelerin açık olarak gerekçeye yansıtılması ve mahkemece ulaşılan vicdanı kanı sonucunda, sanığın hangi söz ve eylemle, nerede hakaret suçunu işlediği, nasıl ve ne suretle direndiği açıklanıp kanıtlara dayalı olarak gösterilmeden, yetersiz gerekçe ile karar verilmesi,
b) Müştekiler …, Hasan Akçay ve Mesut Al’a tehdit eyleminde TCK’nun 106/1-1. cümleyle verilen cezanın aynı yasanın 43/2. madde ve fıkrasıyla artırılması yerine, mağdur sayısınca uygulama yapılması suretiyle cezanın fazla belirlenmesi,
c) Büfe içerisinde gerçekleşen yoklukta hakaret eyleminde üç kişiyle olması gereken ihtilat unsurunun ne suretle oluştuğu karar yerinde açıklanmadan, sanığın müşteki Hasan Akçay’a yoklukta hakaretten TCY’nın 125/3a maddesiyle mahkumiyetine karar verilmesi,
d) Gerekçeli kararda ‘sanığın sosyal ve kültürel durumu nazara alınarak verilen cezaların paraya çevrilmesi halinde sosyal etkisi ve önleyiciliğini gösterebileceği kanaatine varılarak sanığa verilen cezaların paraya çevrildiği’ belirtilirken tehdit, yaralama ve görevliye direnme suçlarından kurulan hükümlerde sanığın cezası hapis cezasında bırakılarak gerekçe ile hüküm fıkrası arasında çelişki yaratılması,
e) Sanığın karakola götürülürken görevliler tarafından dövüldüğüne yönelik savunması karşısında, olayın çıkış nedeni ve gelişmesi üzerinde durulup, görevi yaptırmamak için direnme, görevlilere hakaret ve yaralama suçlarına yönelik olarak olayın başlangıç ve gelişimi üzerinde durularak ilk haksız hareketin hangi taraftan geldiği değerlendirilip, sanık hakkında haksız tahrik hükümlerinin uygulanma olanağı bulunup bulunmadığının tartışılmaması,
f) Yaralama suçuna ilişkin olarak, TCY.nın 87/3. maddesinin 5560 sayılı Yasa değişikliği öncesinde ‘1 yıldan 6 yıla kadar hapis cezası’ içerecek biçimde temel ceza öngörmesi nedeniyle, kemik kırığının hayati fonksiyonlara etkisine göre, anılan değişiklik öncesi ve sonrasındaki hükümler yöntemince karşılaştırılıp lehe Yasanın bu doğrultuda belirlenmesi gerektiğinin gözetilmemesi” isabetsizliklerinden bozulmasına karar verilmiştir.
Bozmaya uyan yerel mahkemece sanığın kasten yaralama, tehdit ve görevi yaptırmamak için direnme suçlarından cezalandırılmasına karar verilmiş, hükmün sanık tarafından temyiz edilmesi üzerine Yargıtay 4. Ceza Dairesince 18.03.2015 gün ve 41491-24706 sayı ile;
“İddianamede açıklanan ve hükümde kabul edilen eylemlere, Yargıtay Kanunu’nun 14. maddesine, Yargıtay Büyük Genel Kurulunun kararına ve temyizin kapsamına göre, işin incelenmesi Yüksek 3. Ceza Dairesinin görevine girdiği”,
Dosyanın gönderildiği Yargıtay 3. Ceza Dairesince 22.02.2016 gün ve 13248-4067 sayı ile;
“Sanık hakkında 01.05.2007 tarihli hükmün daha önce Yargıtay Yüksek 4. Ceza Dairesince incelenerek 06.03.2012 tarih, 2010/3454 Esas ve 2012/5134 Karar sayılı ilam ile bozulduğu anlaşılmakla, mahkemece bozma kararına uyularak verilen 15.01.2013 tarihli hükme ait temyizen inceleme işi Ceza Daireleri Başkanlar Kurulu kararları ile Yargıtay Kanunun 14. maddesi gereğince temyiz incelemesi yapma görevi dosyayı daha önce inceleyerek karar veren Yargıtay 4. Ceza Dairesine ait bulunduğu” Gerekçesiyle karşılıklı görevsizlik kararları verilmiştir.
Oluşan olumsuz görev uyuşmazlığının çözümü için Yargıtay Birinci Başkanlığına gönderilen dosya, Ceza Daireleri Başkanlar Kurulunca değerlendirilmiş ve açıklanan gerekçelerle karara bağlanmıştır.
TÜRK MİLLETİ ADINA
CEZA DAİRELERİ BAŞKANLAR KURULU KARARI
Yargıtay 4. ve 3. Ceza Daireleri arasındaki uyuşmazlık, temyiz incelemesinin hangi Özel Dairece yapılması gerektiğinin belirlenmesine ilişkindir.
2797 sayılı Yargıtay Kanununun 6110 sayılı Kanunla değişik 14. maddesi uyarınca hazırlanan ve tebliğname tarihine göre uygulanması gereken 24.01.2014 gün ve 2014/1 sayılı iş bölümünün; “Yargıtay Ceza Daireleri İşbölümü Ortak Hükümler” bölümünün ikinci maddesinde;
“İş bölümünün yürürlüğe girdiği tarih itibariyle düzenlenen tebliğnameler, iş bölümündeki düzenlemeler esas alınarak görevli Ceza Dairesine gönderilir.” denildikten sonra dördüncü maddesinde;
“Ceza Daireleri yürürlük tarihinden önce kendisine gelip bozma veya başka nedenlerle Daire dışına gönderdiği işlerden kendisine geri gelenlere bakar.” hükmü getirilmiştir.
İncelemeye konu dosyada daha önce yerel mahkemece verilen hükmün Yargıtay 4. Ceza Dairesince incelenip bozulmasına karar verildiği ve tebliğname tarihinin de 02.10.2014 olduğu anlaşıldığından, hükmü temyizen inceleme görevi 4. Ceza Dairesine aittir.
Bu itibarla, yargılama konusu suçla ilgili temyiz incelemesinin Yargıtay 4. Ceza Dairesince yapılması gerektiğinden dosyanın anılan Daireye gönderilmesine karar verilmelidir.

SONUÇ:
Açıklanan nedenlerle;
1- Yargıtay 4. Ceza Dairesinin 18.03.2015 gün ve 41491-24706 sayılı görevsizlik kararının KALDIRILMASINA,

2- Dosyanın Yargıtay 4. Ceza Dairesine GÖNDERİLMESİNE, 19.04.2016 tarihinde oybirliği ile karar verildi.