YARGITAY KARARI
DAİRE : Ceza Daireleri Başkanlar Kurulu
ESAS NO : 2016/108
KARAR NO : 2016/108
KARAR TARİHİ : 19.04.2016

Yargıtay Daireleri : 17 ve 3. Ceza Daireleri
Mahkemesi :Ağır Ceza

Yağma, mala zarar verme ve neticesi sebebiyle ağırlaşmış yaralama suçlarından açılan kamu davasının yapılan yargılaması neticesi, Konya 1. Ağır Ceza Mahkemesince 30.09.2010 gün ve 174-308 sayı ile sanığın atılı suçlardan mahkûmiyetine karar verilmiştir.
Hükmün sanık müdafii ve katılan vekili tarafından temyiz edilmesi üzerine dosyayı inceleyen Yargıtay 6. Ceza Dairesince 03.11.2011 gün ve 8715-45049 sayı ile;
“I- Sanık hakkında mala zarar verme ve yağma suçlarından kurulan hükümlere yönelik temyiz itirazlarının incelenmesinde:
Yağma suçunun işyerinde, birden fazla kişi tarafından birlikte ve silahla işlendiğinin anlaşılması karşısında : 149. maddesinin 1. fıkrasının (a) bendi yanında (c) ve (d) bentleriyle uygulama yapılması gerektiğinin gözetilme-mesi, Mahkemenin temel cezanın alt sınırdan belirlenmesine ilişkin, 5237 sayılı TCY’nın 61. maddesi kapsamındaki gerekçesine göre sonuca etkili olmadığından bozma nedeni yapılmamış ve aynı nedenle tebliğnamedeki bu konudaki bozma düşüncesi benimsenmemiş,
Dosya içeriğine, toplanıp karar yerinde incelenerek tartışılan hukuken geçerli ve elverişli kanıtlara, gerekçeye ve Hakimler Kurulunun takdirine göre, diğer temyiz itirazları yerinde görülmemiştir.
Ancak;
5237 sayılı Yasanın 53/3. maddesi göz ardı edilerek, 53/1.maddesinde belirtilen haklardan, sanığın mahkum olduğu hapis cezasının infazı tamamlanıncaya kadar yoksun bırakılmasına karar verilmiş olması,
Bozmayı gerektirmiş, sanık … savunmanı ile katılan … vekilinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan hükmün açıklanan nedenle kısmen tebliğnameye aykırı, kısmen tebliğname gibi bozulmasına, bozma nedenleri yeniden yargılama yapılmasını gerektirmediğinden 5320 sayılı Yasanın 8/1. maddesi aracılığıyla CMUK’nun 322. maddesinin verdiği yetkiye dayanılarak, sanık hakkında TCY’nın 53. maddenin uygulanmasına ilişkin hüküm fıkrasına ”53/3. maddesi uyarınca kendi alt soyu üzerindeki velayet, vesayet ve kayyımlık yetkileri açısından ise koşullu salıverilen hükümlü hakkında söz konusu yasaklamaların sona erdirilmesine’ cümlesinin eklenmesi suretiyle diğer yönleri usul ve yasaya uygun bulunan hükmün düzeltilerek onanmasına,
II- Sanık hakkında yaralama suçundan kurulan hükme yönelik temyiz itirazlarının incelenmesinde:
Sanık hakkında 87/3. maddesinin uygulanmadığının anlaşılması karşısında; tebliğnamedeki bu konudaki bozma düşüncesi benimsenmemiş,
Dosya içeriğine, toplanıp karar yerinde incelenerek tartışılan hukuken geçerli ve elverişli kanıtlara, gerekçeye ve Hakimler Kurulunun takdirine göre, diğer temyiz itirazları yerinde görülmemiştir.
Ancak;
1- Katılan hakkındaki 08.07.2010 tarihli Konya Adli Tıp Şube Müdürlüğünce düzenlenen raporda; duyularından veya organlarından birinin işlevinin sürekli zayıflamasına ya da yitirilmesine neden olup olmadığı hususunda rapor düzenlenebilmesi için olay tarihinden en az 18 ay sonra ortopedi uzmanı son durum muayene raporuyla birlikte kişinin muayenesi sonucunda rapor düzenleneceğinin bildirilmesi karşısında; bu konuda rapor alındıktan sonra sanığın hukuki durumunun takdiri yerine eksik incelemeyle yazılı biçimde uygulama yapılması,
2- 5237 sayılı Yasanın 53/3. maddesi göz ardı edilerek, 53/1.maddesinde belirtilen haklardan, sanığın mahkum olduğu hapis cezasının infazı tamamlanıncaya kadar yoksun bırakılmasına karar verilmiş olması,” isabetsizliğinden bozulmasına karar verilmiştir.
Konya 1. Ağır Ceza Mahkemesince 03.05.2012 gün ve 15-205 sayı , sanığın netiesi sebebiyle ağırlaşmış yaralama suçundan mahkûmiyetine karar verilmiştir.
Bu hükmün de sanık müdafii tarafından temyiz edilmesi üzerine, 6572 sayılı Kanunun 27. maddesi ile 2797 sayılı Yargıtay Kanununa eklenen geçici 14. madde uyarınca yeni oluşan Yargıtay Birinci Başkanlık Kurulu tarafından kabul edilerek, 02.02.2015 tarihinde yürürlüğe giren 19.01.2015 gün ve 8 sayılı işbölümü kararı nedeniyle, Yargıtay 6. Ceza Dairesince verilen ve Daire Başkanı tarafından imzalanan 13.02.2015 gün ve 29059-14260 sayılı tevdii kararıyla dosyanın gönderildiği Yargıtay 17. Ceza Dairesince 21.05.2015 gün ve 12780-2620 sayı ile;
“Sanık …’ın 5237 sayılı TCK’nun 149/1.a, c, 170/1.c, 86/1, 87/3, 151/1, 54/1, 53, 63. maddeleri gereğince yargılanması için açılan davada, Mahkemenin 30.09.2010 gün, 2010/174 Esas, 2010/308 Karar sayılı kararıyla, genel güvenliği tehlikeye sokma suçundan beraatine diğer atılı suçlardan ise cezalandırılmasına karar verildiği, hükmün sanık müdafii ile katılan vekili tarafından temyiz edildiği, Yargıtay 6. Ceza Dairesi’nin 03.11.2011 gün, 2011/8715 Esas, 2011/45049 Karar sayılı kararıyla mala zarar verme ve yağma suçlarına ilişkin hükmün onanmasına yaralama suçuna ilişkin hükmün ise bozulmasına karar verildiği, bozma kararı sonucunda sanığın 5237 sayılı TCK’nun 86/1, 86/3-e, 87/1-a,d, 62, 53/1. maddesi gereğince cezalandırılmasına ilişkin hükmün adı geçen sanık müdafii tarafından temyiz edildiği anlaşılmakla;
İddianamedeki nitelendirmeye, sevk maddelerine, uygulamaya, temyizin kapsamına, tebliğname tarihine, Yargıtay Kanunu’nun 14. maddesine, Yargıtay Büyük Genel Kurulu’nun 19.01.2015 tarih 2015/8 sayılı kararına göre, işin incelenmesi Yüksek 3. Ceza Dairesi’nin görevine girdiği …”
Yargıtay 3. Ceza Dairesincede 17.02.2016 gün ve 23680-3595 sayı ile;
“Dava konusu eylem için mahkeme kararındaki yasal nitelendirmeye, Yüksek Yargıtay 6. Ceza Dairesinin 03.11.2011 tarih 2011/8715 Esas 2011/45049 sayılı Kararına göre; mahkemece kurulan hükme yönelik temyiz itirazlarının incelenmesi 28.06.2014 tarihinde Resmi Gazetede yayınlanarak yürürlüğe giren 6545 sayılı Yasanın 31. maddesi ile değişik Yargıtay Kanununun 14. maddesi ve Yargıtay Birinci Başkanlık Kurulunun 19.01.2015 tarih 8 sayılı kararında ortak bölümdeki “ceza daireleri yürürlük tarihinden önce kendisine gelip bozma veya başka nedenlerle daire dışına gönderdiği işlerden kendisine geri gelenlere bakar” hükmü ve Dairemiz bakımından işbölümü gereği görevinde bir değişiklik bulunmamasına, Yüksek 6. Ceza Dairesince önceden incelenen dosyanın yeni işbölümü gereği Yüksek Yargıtay 17. Ceza Dairesine devredilmiş olduğunun anlaşılmasına göre, dosyanın incelenmesi görevinin Yüksek Yargıtay 17.Ceza Dairesine ait bulunduğu, …”
Gerekçesiyle karşılıklı görevsizlik kararları verilmiştir.
Oluşan olumsuz görev uyuşmazlığının çözülmesi için Yargıtay Birinci Başkanlığına gönderilen dosya, Ceza Daireleri Başkanlar Kurulunca değerlendirilmiş ve açıklanan gerekçe ile karara bağlanmıştır.

TÜRK MİLLETİ ADINA
CEZA DAİRELERİ BAŞKANLAR KURULU KARARI
Yargıtay 17 ve 3. Ceza Daireleri arasında oluşan ve çözümlenmesi gereken uyuşmazlık, temyiz incelemesinin hangi Özel Dairece yapılması gerektiğinin belirlenmesine ilişkindir.
2797 sayılı Yargıtay Kanununa 6545 sayılı Kanunun 37. maddesi ile eklenen Geçici 13/5. maddesinde; “Yargıtay Büyük Genel Kurulunun iş bölümünün onaylanmasına ilişkin kararı uygulanmaya başlayıncaya kadar bu kanunla yapılan değişiklikten önceki iş bölümüne ilişkin hükümler uygulanmaya devam olunur” düzenlemesi yapılmış, madde gerekçesinde de; “Yargıtay Büyük Genel Kurulunun işbölümünün onaylanmasına dair kararı Resmî Gazetede yayımlanıp yürürlüğe girinceye kadar bu kanunla yapılan değişiklikten önceki işbölümüne ilişkin hükümler uygulanmaya devam olunacaktır” açıklamasına yer verilmiştir.
İlkeleri Yargıtay Ceza Daireleri Başkanlar Kurulunun 13.11.2014 tarih ve 245-281 sayılı kararı başta olmak üzere birçok kararında açıklandığı üzere; Yargıtay Ceza Daireleri arasındaki görev ilişkisi, adli yargı ilk derece mahkemeleri arasında varolup, kamu düzenine ilişkin bulunan görev ilişkisi niteliğinde değil, 2797 sayılı Yargıtay Kanununun 6545 sayılı Kanunla değişik 14. maddesinde yer alan “hukuk daireleri ile ceza daireleri kendi aralarında işbölümü esasına göre çalışır” şeklindeki düzenlemeden de anlaşılacağı üzere idari nitelikte işbölümü ilişkisidir. Dairelerin bakacağı işler işbölümü ilişkisine ait ilkeler ile işbölümündeki hükümlerin hangi tarihten itibaren geçerli olacağını belirlemek Yargıtay’ın ilgili kurullarına aittir.
Bu bakımdan, Yargıtay Kanununun Ceza Dairelerinin görevlerini düzenleyen 14. maddesinin üçüncü fıkrasının (a) bendinde 6545 sayılı Kanunla yapılan değişikliğin, yürürlük tarihi olan 28.06.2014 tarihinden önce düzenlenen tebliğnameler bakımından uygulanması mümkün olmayıp, uyuşmazlığın tebliğname tarihinde yürürlükte bulunan işbölümüne ilişkin hükümler uyarınca çözümlenmesi gerekmektedir.
2797 sayılı Yargıtay Kanununun 6110 sayılı Kanunla değişik 14. maddesi uyarınca hazırlanıp 01.02.2013 günü yürürlüğe giren ve 16.09.2013 olan tebliğname tarihi itibarıyla uygulanması gereken 21.01.2013 tarih ve 1 sayılı iş bölümünün; “Yargıtay Ceza Daireleri İşbölümü Ortak Hükümler” kısmının birinci maddesinde; “İş bölümünün yürürlüğe girdiği tarih dâhil olmak üzere, tebliğnamesi bu tarihten sonra düzenlenen işlerin temyiz incelemesi, bu işbölümüne göre görevli bulunan ceza dairesi tarafından yapılır” denildikten sonra, ikinci maddesinde; “Daireler, bu işbölümü kararının yürürlüğe girdiği tarihte esasına kayıtlı olan işler ile daha önce kendisine gelip bozma veya herhangi bir nedenle daire dışına gönderdiği işlerden geri gelenlere bakarlar” hükmü getirilmiştir.
İncelemeye konu dosyada, mahalli mahkemece kurulan ilk hükmün, Yargıtay 6. Ceza Dairesince incelenerek 03.11.2011 gün ve 8715-45049 sayı ile bozulmasına karar verildiği anlaşılmakla, hükmü temyizen inceleme görevi, 16.09.2013 olan tebliğname tarihi itibarıyla uygulanması gereken 21.01.2013 tarih ve 2013/1 sayılı iş bölümü kararı uyarınca Yargıtay 6. Ceza Dairesine aittir.
Öte yandan, Yargıtay Ceza Daireleri Başkanlar Kurulunun 23.11.2006 gün ve 6-6 ile 03.03.2005 gün ve 1-1 sayılı kararlarında da vurgulandığı üzere, temyizen inceleme görevinin görevsizlik kararlarını veren Ceza Dairelerinden başka bir Ceza Dairesine ait olması durumunda dosyanın bu daireye gönderilmesi de mümkündür.
Bu itibarla, Yargıtay 17. Ceza Dairesinin görevsizlik kararı isabetli bulunduğundan, Yargıtay 6. Ceza Dairesinin görevsizlik kararının kaldırılmasına, dosyanın anılan daireye gönderilmesine karar verilmelidir.
SONUÇ:
Açıklanan nedenlerle;
Dosyanın Yargıtay 6. Ceza Dairesine GÖNDERİLMESİNE, 19.04.2016 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.