YARGITAY KARARI
DAİRE : Ceza Daireleri Başkanlar Kurulu
ESAS NO : 2015/91
KARAR NO : 2015/402
KARAR TARİHİ : 21.05.2015

Görevsizlik Kararı Veren
Yargıtay Daireleri : 15 ve 2. Ceza
Mahkemesi : Asliye Ceza

İşyeri dokunulmazlığının ihlali, hırsızlık ve kamu malına zarar verme suçlarından açılan kamu davasının yapılan yargılaması sonucu sanıkların aynı suçlardan mahkûmiyetine karar verilmiştir.
Sanık…. ve sanık … müdafiinin temyizleri üzerine Yargıtay 15. Ceza Dairesince 02.07.2014 gün ve 18980-16132 sayı ile;
“6545 sayılı Kanunun 31. maddesiyle 04.02.1983 tarih ve 2797 sayılı Yargıtay Kanununun 14. maddesinde yapılan değişikliğin 28.06.2014 tarih ve 29044 sayılı Resmi Gazetede yayımlanarak yürürlüğe girdiği dikkate alınarak ve söz konusu kanun değişikliğine göre ‘ceza dairelerinde daireler arasındaki işbölümünün belirlenmesinde mahkeme kararındaki nitelendirme, mahkûmiyet dışındaki kararlarda ise iddianamede veya iddianame yerine geçen belgedeki nitelendirme esas alınır, çeşitli suçlara ait davalarda, suçların en ağırını incelemeye yetkili olan daire görevlidir’ hükmüne yer verilmiştir.
Çeşitli suçlara ilişkin açılan davalardan en ağırı saptanırken, hapis cezasının üst sınırı daha fazla olan suça ilişkin dava daha ağır kabul edilmeli, üst sınırların eşit olması halinde bu kez alt sınırı daha fazla hapsi gerektiren suça ilişkin davanın daha ağır olduğu sonucuna varılmalıdır. Hapis cezası ile birlikte öngörülen adli para cezaları ise, her iki suça ilişkin hapis cezalarının alt ve üst sınırlarının eşit olması halinde dikkate alınmalıdır.
29.06.2011 tarihli kararda, sanık ve suça sürüklenen çocuğun TCK’nun 142/1-a, 152/1-a, 116/1 ve 119/1-c maddeleri gereğince mahkûmiyetine karar verilmiş olmakla,
İncelenen dosya içeriğine göre; temyiz incelemesine konu suçlardan nitelikli hırsızlık suçunun cezası, suç tarihi itibarıyla yürürlükte olan 5237 sayılı TCK’nun 142/1. maddesinde üç yıldan yedi yıla kadar hapis; mala zarar verme suçunun cezası, aynı kanunun 152/1-a maddesi uyarınca bir yıldan dört yıla, konut dokunulmazlığını ihlal suçunun cezası ise TCK’nun 116/1. maddesi gereğince altı aydan iki yıla kadar hapis cezasından ibaret olduğu gözetildiğinde;
Mahkûmiyet kararındaki nitelendirme ve Yargıtay Kanununun Değişik 14. maddesi gereğince temyiz incelemesinin Yüksek 2. Ceza Dairesi’nin görevi dâhilinde olduğu, …”
Yargıtay 2. Ceza Dairesince de 10.03.2015 gün ve 31951-4934 sayı ile;
“İddianamedeki sevk ve nitelendirmeye, Yargıtay Kanununun 14. maddesi ve Yargıtay Büyük Genel Kurulunun 24.01.2014 tarih ve 2014/1 sayılı iş bölümüne ilişkin kararına, temyiz isteminin içeriğine ve hükmün konusuna göre; suça sürüklenen çocuk ve sanığa yüklenen temyize konu suçlardan en ağır cezayı içeren ve TCK’nun 152/1-a maddesinde düzenlenen kamu malına zarar verme suçundan kurulan hükme yönelik temyiz incelemesinin Yargıtay 15. Ceza Dairesinin görevine dâhil olduğu, …”
Gerekçesiyle karşılıklı görevsizlik kararları verilmiştir.
Oluşan olumsuz görev uyuşmazlığının çözülmesi için Yargıtay Birinci Başkanlığına gönderilen dosya, Ceza Daireleri Başkanlar Kurulunca değerlendirilmiş ve açıklanan gerekçe ile karara bağlanmıştır.

TÜRK MİLLETİ ADINA
CEZA DAİRELERİ BAŞKANLAR KURULU KARARI
Yargıtay 15 ve 2. Ceza Daireleri arasında oluşan ve çözülmesi gereken uyuşmazlık, işyeri dokunulmazlığının ihlali, hırsızlık ve kamu malına zarar verme suçlarından açılan kamu davasının yapılan yargılaması neticesinde sanıkların aynı suçlardan cezalandırılmasına ilişkin hükümlerin temyiz incelemesinin hangi Özel Daire tarafından yapılması gerektiğinin belirlenmesine ilişkindir.
2797 sayılı Yargıtay Kanununun 28.06.2014 tarih ve 29044 sayılı Resmi Gazetede yayımlanıp yürürlüğe giren 18.06.2014 tarih ve 6545 sayılı Kanunun 31. maddesiyle değişik Ceza Dairelerinin görevlerini düzenleyen 14. maddesinin üçüncü fıkrasının (a) bendinde; “Daireler arasındaki iş bölümünün belirlenmesinde mahkeme kararındaki nitelendirme, mahkûmiyet dışındaki kararlarda ise iddianamede veya iddianame yerine geçen belgedeki nitelendirme esas alınır,” (b) bendinde de; “çeşitli suçlara ait davalarda suçların en ağırını incelemeye yetkili olan daire görevlidir” hükmüne yer verilmiştir.
Ceza Daireleri Başkanlar Kurulunun istikrarlı kararlarıyla sürdürülen uygulamaya göre, temyiz incelemesine konu olan suçların yaptırım miktarlarında suç tarihinden sonra tebliğname tarihine kadar yapılan değişiklikler dikkate alınıp tebliğname tarihindeki yaptırım miktarları göz önünde bulundurularak görevli ceza dairesi belirlenmeli, çeşitli suçlara ilişkin açılan davalardan en ağırı belirlenirken de, suçun temel şekline göre hapis cezasının üst sınırı daha fazla olan suça ilişkin dava daha ağır kabul edilmeli, üst sınırların eşit olması halinde alt sınırı daha fazla hapsi gerektiren suça ilişkin davanın daha ağır olduğu sonucuna varılmalıdır. Hapis cezası ile birlikte öngörülen adlî para cezaları ise, her iki suça ilişkin hapis cezalarının alt ve üst sınırlarının eşit olması halinde nazara alınmalıdır.
Somut olayda tebliğname tarihinin 24.06.2013 olduğu göz önüne alındığında, temyiz incelemesine konu olan suçlardan iddianamede anlatılan ve sevk maddeleri gösterilen kamu malına zarar verme suçunun cezası TCK’nun suçun temel şekline göre müstakil ceza öngören 152/1-a maddesi uyarınca tebliğname tarihi itibarıyla bir yıldan altı yıla kadar hapis, nitelikli hırsızlık suçunun müeyyidesi ise aynı kanunun 142/1-a maddesi uyarınca iki yıldan beş yıla kadar hapis cezasından ibaret olup, kamu malına zarar verme suçunun yaptırımı daha ağır olduğundan, temyiz incelemesinin 2797 sayılı Yargıtay Kanununun 14. maddesi uyarınca bu suça ilişkin temyiz davalarına bakmakla yetkili ve görevli olan Yargıtay 15. Ceza Dairesince yapılması gerekmektedir.

Bu itibarla, Yargıtay 2. Ceza Dairesinin görevsizlik kararı isabetli bulunduğundan, Yargıtay 15. Ceza Dairesinin görevsizlik kararının kaldırılmasına ve dosyanın anılan daireye gönderilmesine karar verilmelidir.
SONUÇ:
Açıklanan nedenlerle;
1- Yargıtay 15. Ceza Dairesinin 02.07.2014 gün ve 18980-16132 sayılı görevsizlik kararının KALDIRILMASINA,
2- Dosyanın, Yargıtay 15. Ceza Dairesine GÖNDERİLMESİNE, 21.05.2015 günü oybirliğiyle karar verildi.