YARGITAY KARARI
DAİRE : Ceza Daireleri Başkanlar Kurulu
ESAS NO : 2015/85
KARAR NO : 2015/396
KARAR TARİHİ : 21.05.2015

Görevsizlik Kararı Veren
Yargıtay Daireleri : 1 ve 3. Ceza Daireleri
Mahkemesi : Ağır Ceza

Sanıklar hakkında kasten öldürme, yaralama, hakaret ve tehdit suçlarından açılan kamu davasının yapılan yargılaması sonucunda sanıklar… ve … 5237 sayılı TCK’nun 85/1, 25/1, 27/1, 62. maddeleri uyarınca 2 yıl 6 ay hapis cezası ile cezalandırılmalarına, kasten yaralama suçundan ise beraatlerine, sanık …. ise kasten yaralama suçundan 5237 sayılı TCK’nun 86/1, 86/3-e, 87/1-d, 87/3, 62. maddeleri uyarınca 4 yıl 2 ay hapis, tehdit suçundan 5237 sayılı TCK’nun 106/1, 62. maddeleri uyarınca 5 ay hapis, hakaret suçundan 5237 sayılı TCK’nun 125/1, 125/4, 62. maddeleri uyarıca 2 ay 27 gün hapis cezası ile cezalandırılmasına diğer sanıkların ise yüklenen tüm suçlardan beraatlerine karar verilmiştir.
Hükmün sanıklar … …. ve… müdafileri tarafından temyiz edilmesi üzerine Yargıtay 1. Ceza Dairesince 10.07.2014 gün ve 343-3796 sayı ile; “Mahkeme kararındaki nitelendirmeye, temyizin kapsamına göre sanık Ramazan hakkında kasten yaralama, tehdit ve hakaret, sanıklar …., … …ve …hakkında kasten yaralama, sanıklar…. ve …hakkında taksirle öldürme suçlarından kurulan hükümlerle ilgili olarak temyizen inceleme yapma yetki ve görevinin Yargıtay 3. Ceza Dairesi’ne ait olduğu anlaşılmakla, Dairemizin görevsizliğine,”
Yargıtay 3. Ceza Dairesince 12.02.2015 gün ve 30499-5297 sayı ile; “Dava konusu eylemin iddianamede belirlenen yasal niteliğine ve uygulanması öngörülen yasa maddelerine göre; mahkemece kurulan hükme yönelik temyiz itirazlarının incelenmesi Yargıtay Yasasının 14. maddesi uyarınca Yüksek Yargıtay 1. Ceza Dairesine ait bulunduğu” gerekçesiyle karşılıklı görevsizlik kararları verilmiştir.
Oluşan olumsuz görev uyuşmazlığının çözülmesi için Yargıtay Birinci Başkanlığına gönderilen dosya, Ceza Daireleri Başkanlar Kurulunca değerlendirilmiş ve açıklanan gerekçe ile karara bağlanmıştır.

TÜRK MİLLETİ ADINA
CEZA DAİRELERİ BAŞKANLAR KURULU KARARI
Yargıtay 1 ve 3. Ceza Daireleri arasında oluşan ve çözülmesi gereken uyuşmazlık; kasten öldürme, yaralama, hakaret ve tehdit suçlarından açılan kamu davasının yargılaması sonucunda kurulan hükmün temyiz incelemesinin hangi Özel Daire tarafından yapılması gerektiğinin belirlenmesine ilişkindir.
2797 sayılı Yargıtay Kanununun Ceza Dairelerinin görevini düzenleyen 6110 sayılı Kanunla değişik 14. maddesinin üçüncü fıkrasının (a) bendinin tebliğname tarihinde yürürlükte bulunan hali; “Daireler arasındaki işbölümünün belirlenmesinde dava açılan belgedeki nitelendirme esas alınır. Açıklama ile sevk maddelerinin uyumsuz olduğu durumlarda, açıklamaya itibar edilir” şeklinde iken, 28.06.2014 gün ve 29044 sayılı Resmi Gazetede yayımlanarak yürürlüğe giren 6545 sayılı Kanunun 31. maddesi ile “Daireler arasındaki iş bölümünün belirlenmesinde mahkeme kararındaki nitelendirme, mahkumiyet dışındaki kararlarda ise iddianame veya iddianame yerine geçen belgedeki nitelendirme esas alınır” şeklinde değiştirilmiş,
2797 sayılı Yargıtay Kanununa 6545 sayılı Kanun’un 37. maddesi ile eklenen geçici 13. maddenin beşinci fıkrasında, “Yargıtay Büyük Genel Kurulunun iş bölümünün onaylanmasına ilişkin kararı uygulanmaya başlayıncaya kadar bu Kanunla yapılan değişiklikten önceki iş bölümüne ilişkin hükümler uygulanmaya devam olunur” düzenlemesi yapılmış, madde gerekçesinde, “Yargıtay Büyük Genel Kurulunun işbölümünün onaylanmasına ilişkin kararı Resmi Gazetede yayımlanıp yürürlüğe girinceye kadar bu Kanunla yapılan değişiklikten önceki işbölümüne ilişkin hükümler uygulanmaya devam olunacaktır” açıklamasına yer verilmiştir.
6545 sayılı Kanunun 37. maddesi ile 2797 sayılı Yargıtay Kanununa eklenen geçici 13. maddesi uyarınca Birinci Başkanlık Kurulunca hazırlanıp Yargıtay Büyük Genel Kurulunca onaylanarak 20.07.2014 gün ve 29066 sayılı Resmi Gazetede yayımlanarak 31.07.2014 tarihinde yürürlüğe giren 17.07.2014 gün ve 2014/2 sayılı Yargıtay Büyük Genel Kurulu Kararı’nın “Ceza Daireleri İşbölümü Ortak Hükümler” başlıklı bölümünün 1, 2 ve 3. maddelerinde;
“1- Bu iş bölümündeki düzenlemeler, yürürlüğe girdiği tarih itibariyle geçerlidir.
2- İş bölümünün yürürlüğe girdiği tarih itibariyle düzenlenen tebliğnameler, iş bölümündeki düzenlemeler esas alınarak görevli Ceza Dairesine dönderilir.
3- Ceza Daireleri yürürlük tarihinden önce esasına kayıtlı bulunan işleri kendisi sonuçlandırır” düzenlemeleri hüküm altına alınmıştır.
Diğer taraftan, Yargıtay Daireleri arasındaki görev ilişkisi adli yargı ilk derece mahkemeleri arasında varolan ve kamu düzenine ilişkin bulunan görev ilişkisi niteliğinde olmayıp, 2797 sayılı Yargıtay Kanununun 6545 sayılı Kanunla değişik 14. maddesinde yer alan “Hukuk daireleri ile ceza daireleri kendi aralarında işbölümü esasına göre çalışır” şeklindeki düzenlemeden de açıkça anlaşılacağı üzere idari nitelikte bir işbölümü ilişkisidir. Dairelerin bakacağı işler, işbölümü ilişkisine ait ilkeler ile işbölümündeki düzenlemelerin hangi tarihten itibaren geçerli olacağını belirlemek 2797 sayılı Yargıtay Kanununun 14. maddesinin verdiği yetkiye dayanarak Yargıtay Büyük Genel Kuruluna aittir.
2797 sayılı Yargıtay Kanununa 6545 sayılı Kanun’un 37. maddesi ile eklenen geçici 13. maddesi uyarınca Yargıtay Büyük Genel Kurulunca kabul edilen işbölümü kararının “Ceza Daireleri İşbölümü Ortak Hükümler” başlıklı bölümünün 1. maddesinin “Bu işbölümündeki düzenlemeler, yürürlüğe girdiği tarih itibariyle geçerlidir” şeklindeki açık düzenlemesi ve işbölümünün 31.07.2014 tarihi itibariyle yürürlüğe girmiş olması da göz önünde bulundurulduğunda, 2797 sayılı Yargıtay Kanununun Ceza Dairelerin görevlerini düzenleyen 14. maddesinin üçüncü fıkrasının (a) bendinde 6545 sayılı Kanunla yapılan değişikliğin 21.01.2013 olan tebliğname tarihi itibariyle uygulanması mümkün olmadığından uyuşmazlığın tebliğname tarihinde yürürlükte bulunan işbölümüne ilişkin hükümler uyarınca çözümlenmesi gerekmektedir.
Buna göre;
Muğla Cumhuriyet Başsavcılığının 11.11.2010 gün ve 2344-391 sayılı ve 01.11.2010 gün ve 2285-376 sayılı iddianamelerinde temyize konu en ağır eylemin kasten öldürme suçunu oluşturduğunun belirtilmiş olması ve 2797 sayılı Yargıtay Kanunun 6110 sayılı Kanunun 8. maddesi ile değişik 14. maddesindeki;
“Ceza dairelerinde;
a) Daireler arasındaki işbölümünün belirlenmesinde dava açılan belgedeki nitelendirme esas alınır. Açıklama ile sevk maddelerinin uyumsuz olduğu durumlarda, açıklamaya itibar edilir.
b) Çeşitli suçlara ait davalarda, suçların en ağırını incelemeye yetkili olan daire görevlidir” şeklindeki hüküm birlikte değerlendirildiğinde, iddianamede belirtilen ve temyiz incelemesine konu suçların en ağırı olan kasten öldürme suçuna ilişkin olarak verilen hükümleri temyizen inceleme görevi Yargıtay Kanunun 14. maddesi uyarınca Yargıtay 1. Ceza Dairesine aittir.
Bu itibarla, Yargıtay 3. Ceza Dairesinin görevsizlik kararı isabetli olduğundan, Yargıtay 1. Ceza Dairesinin görevsizlik kararının kaldırılmasına ve dosyanın temyiz incelemesi yapılmak üzere 1. Ceza Dairesine gönderilmesine karar verilmelidir.
SONUÇ:
Açıklanan nedenlerle,
1- Yargıtay 1. Ceza Dairesinin 10.07.2014 gün ve 343-3796 sayılı görevsizlik kararının KALDIRILMASINA,
2- Dosyanın, temyiz incelemesi yapılabilmesi için Yargıtay 1. Ceza Dairesine GÖNDERİLMESİNE, 21.05.2015 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.