YARGITAY KARARI
DAİRE : Ceza Daireleri Başkanlar Kurulu
ESAS NO : 2015/84
KARAR NO : 2015/395
KARAR TARİHİ : 21.05.2015

Görevsizlik Kararı Veren
Yargıtay Daireleri : 15 ve 2. Ceza Daireleri
Mahkemesi :Asliye Ceza

Sanık hakkında kamu kurum ve kuruluşlarında bulunan eşya hakkında hırsızlık, mala zarar verme ve iş yeri dokunulmazlığının ihlali suçlarından açılan kamu davalarının yapılan yargılaması sonucunda kamu kurum ve kuruluşlarında bulunan eşya hakkında hırsızlık ve değişen suç vasfına göre kamu malına zarar verme suçlarından mahkûmiyetine, işyeri dokunulmazlığının ihlali suçundan ise beraatine karar verilmiştir.
Hükmün sanık müdafii tarafından temyiz edilmesi üzerine Yargıtay 13. Ceza Dairesince 10.09.2013 gün ve 12383-23618 sayı ile;
“İddianamedeki nitelendirmeye, sevk maddelerine, uygulamaya ve temyizin kapsamına göre, işin incelenmesi Yargıtay 15. Ceza Dairesi’nin görevine girdiği”,
Yargıtay 15. Ceza Dairesince 22.09.2014 gün ve 25911-15169 sayı ile;
“6545 sayılı Kanun’un 31. maddesiyle, 2797 sayılı Yargıtay Kanunu’nun 14. maddesinde yapılan değişikliğin, 28.06.2014 tarih ve 29044 sayılı Resmi Gazete’de yayımlanarak yürürlüğe girdiği dikkate alınarak ve söz konusu kanun değişikliğine göre, ‘Ceza dairelerinde, daireler arasındaki işbölümünün belirlenmesinde; mahkeme kararındaki nitelendirme, mahkûmiyet dışındaki kararlarda ise iddianamede veya iddianame yerine geçen belgedeki nitelendirme esas alınır, çeşitli suçlara ait davalarda, suçların en ağırını incelemeye yetkili olan daire görevlidir’ hükmüne yer verilmiştir.
Çeşitli suçlara ilişkin açılan davalardan en ağırı saptanırken, hapis cezasının üst sınırı daha fazla olan suça ilişkin dava daha ağır kabul edilmeli, üst sınırların eşit olması halinde bu kez alt sınırı daha fazla hapsi gerektiren suça ilişkin davanın daha ağır olduğu sonucuna varılmalıdır. Hapis cezası ile birlikte öngörülen adli para cezaları ise, her iki suça ilişkin hapis cezalarının alt ve üst sınırlarının eşit olması halinde dikkate alınmalıdır.
07.10.2009 tarihli kararda, suça sürüklenen çocuğun, 5237 sayılı TCK’nun 142/1-a, 152/1-a. maddeleri gereğince hırsızlık ve mala zarar verme suçlarından mahkûmiyetine karar verilmiş olmakla;
İncelenen dosya içeriğine göre; temyiz incelemesine konu suçlardan hırsızlık suçunun cezasının, 5237 sayılı TCK’nun 142/1-a. maddesinde üç yıldan yedi yıla kadar; mala zarar verme suçunun cezasının ise, aynı kanunun 152/1-a. maddesi uyarınca bir yıldan dört yıla kadar hapis cezasından ibaret oldukları gözetildiğinde;
Mahkûmiyet kararındaki nitelendirme ve Yargıtay Kanunu’nun Değişik 14. maddesi gereğince temyiz incelemesinin Yüksek 2. Ceza Dairesi’nin görevi dâhilinde olduğu”,
Yargıtay 2. Ceza Dairesince de 16.02.2015 gün ve 31178-2713 sayı ile;
“Yargıtay Kanunu’nun 6110 sayılı Kanun ile değişik 14. maddesine dayanılarak Yargıtay Büyük Genel Kurulunca işbölümüne ilişkin hazırlanan ve tebliğname tarihine göre uygulanması gereken 01.03.2012 tarih ve 1 sayılı kararına göre temyize konu suçlardan en ağır cezayı içeren ve 5237 sayılı TCK’nun 152-1-a. maddesinde düzenlenen mala zarar verme suçundan açılan davaları temyizen inceleme görevi Yargıtay 15. Ceza Dairesine ait olduğu”,
Gerekçesiyle görevsizlik kararları verilmiştir.
Oluşan olumsuz görev uyuşmazlığının çözülmesi için Yargıtay Birinci Başkanlığına gönderilen dosya, Ceza Daireleri Başkanlar Kurulunca değerlendirilmiş ve açıklanan gerekçe ile karara bağlanmıştır.

TÜRK MİLLETİ ADINA
CEZA DAİRELERİ BAŞKANLAR KURULU KARARI
Yargıtay 15 ve 2. Ceza Daireleri arasında oluşan ve çözülmesi gereken uyuşmazlık; temyiz incelemesinin hangi Özel Dairece yapılması gerektiğinin belirlenmesine ilişkindir.
2797 sayılı Yargıtay Kanununun tebliğname tarihinde yürürlükte bulunan 6110 sayılı Kanun ile değişik 14. maddesinin 3. fıkrasının (a) bendinde; “Daireler arasındaki işbölümünün belirlenmesinde dava açılan belgedeki nitelendirme esas alınır. Açıklama ile sevk maddelerinin uyumsuz olduğu durumlarda, açıklamaya itibar edilir”, (b) bendinde ise; “Çeşitli suçlara ait davalarda, suçların en ağırını incelemeye yetkili olan daire görevlidir” hükmüne yer verilmiştir.
Yargıtay Ceza Daireleri Başkanlar Kurulunun istikrarlı kararlarıyla sürdürülen uygulamaya göre, çeşitli suçlara ilişkin açılan davalardan en ağırı saptanırken, hapis cezasının üst sınırı daha fazla olan suça ilişkin dava daha ağır olarak kabul edilmeli, üst sınırların eşit olması halinde bu kez alt sınırı daha fazla hapsi gerektiren suça ilişkin davanın daha ağır olduğu sonucuna varılmalıdır. Hapis cezası ile birlikte öngörülen adlî para cezaları ise, her iki suça ilişkin hapis cezalarının alt ve üst sınırlarının eşit olması halinde dikkate alınmalıdır.
Öte yandan ilkeleri, Yargıtay Ceza Daireleri Başkanlar Kurulu’nun 13.11.2014 gün ve 295-331 sayılı kararı başta olmak üzere aynı tarihli diğer birçok kararında açıklandığı üzere; temyiz incelemesine konu olan suçların yaptırım miktarlarında suç tarihinden sonra tebliğname tarihine kadar yapılan değişikliklerin dikkate alınması ve tebliğname tarihindeki yaptırım miktarları gözönüne alınarak görevli ceza dairesinin belirlenmesi gerekmektedir.
Bu açıklamalar ışığında uyuşmazlık konusu değerlendirildiğinde;
Her ne kadar iddianamede mala zarar verme suçu yönünden sevk maddesi “5237 sayılı TCK’nun 151/1″ olarak gösterilmiş ise de yargılama konusu eylemin; “Olay günü Bitlis Merkezde bulunan İdris-i Bitlis İlköğretim okulunun kantininin camı kırılmak suretiyle girilmiş olduğu” şeklinde anlatılması karşısında kamu malına zarar verme suçundan 5237 sayılı TCK’nun 152/1-a. maddesi uyarınca kamu davası açıldığı kabul edilmelidir.
Buna göre temyiz incelemesine konu olan suçların tebliğname tarihindeki yaptırım miktarları gözönüne alınarak ceza miktarları karşılaştırıldığında; kamu malına zarar verme suçunun yaptırımı TCK’nun 152/1-a. maddesinde 1 yıldan 6 yıla kadar hapis, kamu kurum ve kuruluşlarında bulunan eşya hakkında hırsızlık suçunun yaptırımı ise TCK’nun 142/1-a. maddesinde 2 yıldan 5 yıla kadar hapis olarak öngörülmüş olup kamu malına zarar verme suçunun müeyyidesi daha ağır olduğundan temyiz incelemesinin 2797 sayılı Yargıtay Kanununun 14. maddesi uyarınca bu suça ilişkin temyiz davalarına bakmakla yetkili ve görevli olan Yargıtay 15. Ceza Dairesince yapılması gerekmektedir.
Bu itibarla, temyiz incelemesinin Yargıtay 15. Ceza Dairesi tarafından yapılması gerektiğinden, dosyanın anılan Daireye gönderilmesine karar verilmelidir.
SONUÇ:
Açıklanan nedenlerle;
1- Yargıtay 15. Ceza Dairesinin 22.09.2014 gün ve 25911-15169 sayılı görevsizlik kararlarının KALDIRILMASINA,
2- Dosyanın Yargıtay 15. Ceza Dairesine GÖNDERİLMESİNE, 21.05.2015 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.