YARGITAY KARARI
DAİRE : Ceza Daireleri Başkanlar Kurulu
ESAS NO : 2015/7
KARAR NO : 2015/318
KARAR TARİHİ : 05.02.2015
Görevsizlik Kararı veren
Yargıtay Daireleri : 12 ve 14 Ceza Daireleri
Mahkemesi : Asliye Ceza
Sanıklar hakkında özel hayatın gizliliğini ihlal suçundan açılan kamu davasının yapılan yargılaması sonucunda, müşteki ve mağdurun şikayetlerinden vazgeçmeleri nedeniyle açılan kamu davasının düşürülmesine karar verilmiştir.
Hükmün o yer Cumhuriyet savcısı ve sanık … tarafından temyiz edilmesi üzerine dosyayı inceleyen Yargıtay 12. Ceza Dairesince;
“İddianamedeki anlatımın içeriğinden sanık hakkında TCK’nun 226/3. maddesinde tanımlanan müstehcenlik suçundan da dava açıldığı anlaşılmakla,
Mahalli Cumhuriyet savcısı ve suça sürüklenen çocuk M.. Ö.. müdafii tarafından temyiz incelemesine konu edilen eylemlere ilişkin iddianamedeki sevk ve anlatıma, 2797 sayılı Yargıtay Kanununun 6110 sayılı Kanunun 8. maddesi ile değişik 14. maddesindeki; ‘Ceza dairelerinde: a) Daireler arasındaki işbölümünün belirlenmesinde dava açılan belgedeki nitelendirme esas alınır. Açıklama ile sevk maddelerinin uyumsuz olduğu durumlarda, açıklamaya itibar edilir. b) Çeşitli suçlara ait davalarda, suçların en ağırını incelemeye yetkili olan daire görevlidir’ hükmüne göre, Yargıtay Kanununun 14. maddesi uyarınca hazırlanan 21.01.2013 gün ve 2013/1 sayılı Yargıtay Büyük Genel Kurul kararı gereğince temyize konu hükmün incelenmesi Yargıtay 14. Ceza Dairesine ait bulunduğu”,
Dosyanın gönderildiği Yargıtay 14. Ceza Dairesince de;
“Sanıklar hakkında özel hayatın gizliliğini ihlal suçundan düşme kararı verildiği, ancak müstehcenlik suçundan kurulan bir hüküm bulunmadığının anlaşılması karşısında, temyizin kapsamına, Yargıtay Kanununun 14/son maddesine ve 29.01.2014 tarihli Resmî Gazete’de yayımlanarak 01.02.2014 tarihinde yürürlüğe giren Yargıtay Büyük Genel Kurulunun 24.01.2014 tarih ve 2014/1 sayılı Kararı uyarınca temyiz incelemesi yapma görevi Yargıtay Yüksek 12. Ceza Dairesine ait bulunduğu” gerekçesiyle karşılıklı görevsizlik kararları verilmiştir.
Oluşan olumsuz görev uyuşmazlığının çözümü için Yargıtay Birinci Başkanlığına gönderilen dosya, Ceza Daireleri Başkanlar Kurulunca değerlendirilmiş ve açıklanan gerekçelerle karara bağlanmıştır.
TÜRK MİLLETİ ADINA
CEZA DAİRELERİ BAŞKANLAR KURULU KARARI
Yargıtay 12. ve 14. Ceza Daireleri arasında oluşan ve çözümlenmesi gereken uyuşmazlık, temyiz incelemesinin hangi Özel Dairece yapılması gerektiğinin belirlenmesine ilişkindir.
İncelenen dosya kapsamından;
İddianamede sanık hakkında sevk maddesi olarak 5237 sayılı TCK’nun 134/1-2. maddesi gösterilmiş ise de eylem; “…mağdurun bu teklifi kabul ederek …’la beraber yan odaya geçtikleri, seviştikleri sırada … ve….in cep telefonuyla sevişirken görüntülerini kayda aldıkları ,
Şüpheli Ö.. Y..nın mağdur ile bir süre seviştikten sonra beraber üzerlerini giyindikleri ve hep birlikte aşağıya indikleri, ….in …a ait cep telefonuyla çekmiş olduğu görüntüleri kayıtlı şekilde bıraktığı, ….ın görüntüleri çevresine göstererek yaydığı bu sırada mağdur ile arasında husumet bulunan ve şüpheli …nun ….dan bu görüntüleri bluetooh ile almak suretiyle sınıfta yok yazılmasına kızdığı için bir sahte profil oluşturarak görüntüleri internetten Facebook sitesinde yayınladığı…” şeklinde anlatılmıştır.
2797 sayılı Kanunun, 6110 sayılı Kanunla değişik 14. maddesinin tebliğname tarihinde yürürlükte bulunan halinde yer alan; “Ceza dairelerinde; Daireler arasındaki iş bölümünün belirlenmesinde dava açılan belgedeki nitelendirme esas alınır. Açıklama ile sevk maddelerinin uyumsuz olduğu durumlarda, açıklamaya itibar edilir” şeklindeki düzenleme gözetildiğinde, iddianamedeki anlatım içeriğinden sanık hakkında özel hayatın gizliliğini ihlal suçunun yanında TCK’nun 226/3. maddesinde düzenlenen müstehcenlik suçundan da kamu davası açıldığı kabul edilmelidir.
Bununla birlikte, temyize konu edilen eylemlere ilişkin kanun maddelerindeki cezaların karşılaştırılması sonucunda, atılı suçlardan en ağırı 5237 sayılı TCK’nun 226/3. maddesinde düzenlenen ve suçun temel şekline göre müstakil ceza öngören müstehcenlik suçu olup, bu suçlara ilişkin temyiz incelemesini yapma görevi Yargıtay Kanununun 14. maddesi uyarınca Yargıtay 14. Ceza Dairesine ait bulunmaktadır.
Bu itibarla, Yargıtay 12. Ceza Dairesi tarafından verilen görevsizlik kararı isabetli olup, yargılama konusu suçlarla ilgili temyiz incelemesinin Yargıtay 14. Ceza Dairesince yapılması gerektiğinden, 14. Ceza Dairesi görevsizlik kararının kaldırılmasına ve dosyanın temyiz incelemesi yapılmak üzere anılan Daireye gönderilmesine karar verilmelidir.
SONUÇ:
Açıklanan nedenlerle,
1- Yargıtay 14. Ceza Dairesinin 03.12.2014 gün ve 7979-13651 sayılı görevsizlik kararının KALDIRILMASINA,
2- Dosyanın, temyiz incelemesi yapılması için Yargıtay 14. Ceza Dairesine GÖNDERİLMESİNE, 05.02.2015 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.