YARGITAY KARARI
DAİRE : Ceza Daireleri Başkanlar Kurulu
ESAS NO : 2015/65
KARAR NO : 2015/376
KARAR TARİHİ : 21.05.2015

Görevsizlik Kararı veren
Yargıtay Daireleri : 8 ve 4. Ceza Daireleri
Mahkemesi : ANKARA 7. Asliye Ceza

Sanıklar…ve …. 6136 sayılı Kanuna muhalefet, silahla yaralama, mala zarar vermek ve genel güvenliği kasten tehlikeye sokmak suçlarından 6136 sayılı Kanunun 13/1, 5237 sayılı TCK’nun 86/1, 86/3-e, 151/1, 170/1-c ve 53. maddeleri uyarınca cezalandırılması istemiyle açılan kamu davalarının yapılan yargılaması sonucunda sanıkların aynı suçlardan mahkûmiyetlerine karar verilmiştir.
Hükmün sanık … ve müdafii ile sanık … tarafından temyiz edilmesi üzerine dosyayı inceleyen Yargıtay 8. Ceza Dairesince 10.04.2014 gün ve 15214-9314 sayı ile;
“2797 sayılı Yargıtay Yasasının 6110 sayılı Yasa ile değişik 14. maddesinde ‘Ceza Dairesinde, Daireler arasındaki iş bölümünün belirlenmesinde, dava açılan belgedeki nitelendirme esas alınır. Açıklama ile sevk maddelerinin uyumsuz olduğu durumlarda, açıklamaya itibar edilir’ hükmü yer almaktadır. Yasa, sevk maddelerine değil, iddianamedeki tavsife ağırlık tanımıştır. Bu nedenle Ceza Dairelerinin görevinde Ceza Daireleri Başkanlar Kurulu’nun yerleşik kararlarında da belirtildiği üzere tavsif esas alınmalıdır.
Ankara Cumhuriyet Başsavcılığının 21.06.2010 tarihli iddianamesinde sanıklardan …. aralarındaki uzun süreli husumet nedeniyle mağdur …nun işlettiği kahvehaneye, yanında… ve …. isimli şahıslar da olduğu halde ruhsatsız tabancalarla ateş ettiklerinin iddia olunması karşısında, TCK.nun 106/2-a maddesinde düzenlenen silahla tehdit suçu tavsif edilerek dava açılmıştır.
Bu itibarla, iddianamedeki anlatıma, temyizin kapsamına ve Yargıtay Kanunu’nun 14. maddesine göre temyiz inceleme görevinin Yüksek (4.) Ceza Dairesine ait olduğu…”
Dosyanın gönderildiği Yargıtay 4. Ceza Dairesince de 15.01.2015 gün ve 20496-1171 sayı ile;
“İddianamede sanıklar hakkında genel güvenliğin kasten tehlikeye sokulması suçundan kamu davası açıldığı, yapılan yargılama sonucunda da TCK’nın 170. maddesinden mahkûmiyet kararı verildiğinin anlaşılması karşısında, Yargıtay Kanununun 14. maddesine, Yargıtay Büyük Genel Kurulunun kararına ve temyizin kapsamına göre, işin incelenmesi Yargıtay Yüksek 8. Ceza Dairesine ait olduğu …” gerekçesiyle karşılıklı görevsizlik kararları verilmiştir.
Yargıtay Birinci Başkanlığına gönderilen dosya, Ceza Daireleri Başkanlar Kurulunca değerlendirilmiş ve açıklanan gerekçelerle karara bağlanmıştır.

TÜRK MİLLETİ ADINA
CEZA DAİRELERİ BAŞKANLAR KURULU KARARI
Yargıtay 8 ve 4. Ceza Daireleri arasında oluşan ve çözümlenmesi gereken uyuşmazlık, temyiz incelemesinin hangi Özel Dairece yapılması gerektiğinin belirlenmesine ilişkindir.
Yukarıda belirtilen aşamalar da gözetilerek dosya incelendiğinde;
Sanıklar hakkında 6136 sayılı Kanuna muhalefet, silahla yaralama ve mala zarar vermek suçlarının yanında 5237 sayılı TCK’nun 170/1-c maddesi uyarınca cezalandırılması istemiyle kamu davasının açıldığı belirtilmiş ise de, iddianamede yargılama konusu eylem, “Şüpheli B.. T..’ın aralarındaki uzun süreli husumet nedeniyle mağdur …’nun işlettiği kahvehaneye doğru, yanında …ve … isimli şahıslar da olduğu halde ruhsatsız tabancalarla ateş ettikleri…” şeklinde anlatılarak, silahlı tehdit suçundan kamu davası açıldığı, ancak suçun güvenliği tehlikeye sokmak olarak yazılıp, sevkin 5237 sayılı TCK’nun 170/1-c maddesi olarak gösterildiği anlaşılmaktadır.
Tebliğname tarihi itibarıyla yürürlükte bulunan 2797 sayılı Yargıtay Kanununun, 6110 sayılı Kanunla değişik 14. maddesindeki; “Ceza dairelerinde; a) Daireler arasındaki işbölümünün belirlenmesinde dava açılan belgedeki nitelendirme esas alınır. Açıklama ile sevk maddelerinin uyumsuz olduğu durumlarda, açıklamaya itibar edilir. b) Çeşitli suçlara ait davalarda, suçların en ağırını incelemeye yetkili olan daire görevlidir” hükmü gözetildiğinde, iddianamedeki anlatımın içeriğinden sanık hakkında TCK’nun 170/1-c maddesiyle değil, silahla tehdit suçundan 5237 sayılı TCK’nun 106/2-a maddesi uyarınca kamu davası açıldığı kabul edilmelidir.
Temyiz incelemesine konu suçlardan iddianamede anlatılan silahla tehdit suçunun cezası 5237 sayılı TCK’nun 106/2-a maddesi uyarınca iki yıldan beş yıla kadar hapis, ruhsatsız silah taşımak suçunun cezası 6136 sayılı Kanununun 13/1. maddesi uyarınca bir yıldan üç yıla kadar hapis, silahla yaralama suçunun cezası 5237 sayılı TCK’nun 86/1. maddesi uyarınca bir yıldan üç yıla kadar hapis, mala zarar vermek suçunun cezası aynı kanunun 151/1. maddesi uyarınca dört aydan üç yıla kadar hapis cezasından ibaret olup, silahla tehdit suçu daha ağır yaptırım içerdiğinden, hükmü temyizen inceleme görevi 2797 sayılı Yargıtay Kanununun 6110 sayılı Kanunla değişik 14. maddesine dayalı olarak hazırlanan iş bölümü kararı gereği, silahla tehdit suçlarını temyizen incelemekle görevli Yargıtay 4. Ceza Dairesine aittir.
Bu itibarla, Yargıtay 8. Ceza Dairesinin görevsizlik kararı isabetli bulunduğundan, Yargıtay 4. Ceza Dairesinin görevsizlik kararının kaldırılmasına ve dosyanın anılan daireye gönderilmesine karar verilmelidir.
SONUÇ :
Açıklanan nedenlerle;
1-Yargıtay 4. Ceza Dairesinin 15.01.2015 gün ve 20496-1171 ayılı görevsizlik kararının KALDIRILMASINA,
2-Dosyanın, Yargıtay 4. Ceza Dairesine GÖNDERİLMESİNE, 21.05.2015 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.