YARGITAY KARARI
DAİRE : Ceza Daireleri Başkanlar Kurulu
ESAS NO : 2015/49
KARAR NO : 2015/360
KARAR TARİHİ : 21.05.2015

Görevsizlik Kararı Veren
Yargıtay Daireleri : 13 ve 15. Ceza Daireleri
Mahkemesi : Asliye Ceza

Sanıklar hakkında 765 sayılı TCK’nun 64/1. maddesi delaletiyle 493/1, 61 ve 522. maddeleri uyarınca açılan kamu davasının yapılan yargılaması sonucunda 5237 sayılı TCK’nun 142/1-b, 35/2. maddeleri uyarınca 1 yıl 6 ay hapis cezası ile cezalandırılmalarına karar verilmiştir.
Hükmün sanık müdafiileri tarafından temyiz edilmesi üzerine Yargıtay 13. Ceza Dairesince 21.03.2013 gün ve 36807-7418 sayı ile;
“Diğer temyiz itirazları da yerinde görülmemiştir.
Ancak;
1-Suç tarihinde belirlenemeyen bir zaman diliminde müştekiye ait aracın sağlam ve muhkem olan kelebek camını kırarak aracı götürmeye çalışan ancak götüremeyen sanıkların eylemlerine uyan 765 sayılı TCK’nun 493/1, 61, 522(pek fahiş)maddeleri uyarınca hüküm kurularak çıkan sonucun 5237 sayılı TCK’ya göre kurulan hüküm ile karşılaştırılması suretiyle lehe yasanın belirlenip uygulanması gerektiğinin düşünülmemesi,
2-Kabule göre de; 5237 sayılı TCK’nun 53. maddesinin uygulanmaması” isabetsizliklerinden bozulmasına karar verilmiştir.
Bozmaya uyan yerel mahkemece sanıkların bu kez 765 sayılı TCK’nun 493/1, 522 ve 61. maddeleri uyarınca 1 yıl 4 ay hapis cezası ile cezalandırılmalarına karar verilmiştir.
Bu hükmün de sanık müdafiileri tarafından temyiz edilmesi üzerine Yargıtay 13. Ceza Dairesince 20.11.2014 gün ve 33437-32725 sayı ile;
“İddianamedeki nitelendirmeye, sevke, temyizin kapsamına ve daha önce Yargıtay 15. Ceza Dairesi’nin kararı ile muktezaya bağlanmış olması ile Yargıtay Kanunu’nun 14. maddesine ve Yargıtay Büyük Genel Kurulu’nun 24.01.2014 gün ve 2014/1 sayılı kararına göre, işin incelenmesi Yargıtay 15. Ceza Dairesi’nin görevine girdiği”,
Yargıtay 15. Ceza Dairesince de 25.12.2014 gün ve 23897-22214 sayı ile;
“Yargıtay Büyük Genel Kurulu’nun 24.01.2014 tarihinde alınan ve 29.01.2014 günlü Resmi Gazetede yayınlanarak, Yargıtay Kanunu’nun 6110 sayılı Kanunla değişik 14/son maddesi uyarınca 01.02.2014 tarihinde yürürlüğe giren, Yargıtay Daireleri İşbölümüne dair kararın ceza daireleri ortak hükümler başlıklı kısmının 2. Maddesinde dairece daha önce kendisine gelmiş olmakla birlikte bozma veya herhangi bir nedenle daire dışına gönderdiği işlerden geri gelenlere bakmaya devam edeceğinin belirtilmesi ve 6545 sayılı Kanun’un 31. maddesiyle, 04/02/1983 tarih ve 2797 sayılı Yargıtay Kanunu’nun 14. maddesinde yapılan değişikliğin, 28/06/2014 tarih ve 29044 sayılı Resmi Gazete’de yayımlanarak yürürlüğe girdiği dikkate alınarak ve söz konusu Kanun değişikliğine göre, “Ceza dairelerinde, daireler arasındaki iş bölümünün belirlenmesinde; mahkeme kararındaki nitelendirme, mahkumiyet dışındaki kararlarda ise iddianamede veya iddianame yerine geçen belgedeki nitelendirme esas alınır.” hükmüne yer verilmiş olunması karşısında;
Sanıklar hakkında hırsızlık suçundan kurulan 26.12.2008 tarihli hükmün Yargıtay Yüksek 13. Ceza Dairesi tarafından 21.12.2013 tarih ve 2011/36807 Esas-2013/7418 Karar sayılı ilam ile bozulmuş olması ve 31.05.2013 tarihli kararda da sanıkların, 765 sayılı TCK’nın 493/1, 522, 61. maddeleri gereğince hırsızlığa teşebbüs suçundan mahkûmiyetlerine karar verilmiş olmakla,
Mahkumiyet kararındaki nitelendirme ve Yargıtay Kanunu’nun Değişik 14. maddesi gereğince temyiz incelemesinin Yüksek (13.) Ceza Dairesinin görevi dahilinde olduğu”
Gerekçesiyle karşılıklı görevsizlik kararları verilmiştir.
Oluşan olumsuz görev uyuşmazlığının çözülmesi için Yargıtay Birinci Başkanlığına gönderilen dosya, Ceza Daireleri Başkanlar Kurulunca değerlendirilmiş ve açıklanan gerekçe ile karara bağlanmıştır.

TÜRK MİLLETİ ADINA
CEZA DAİRELERİ BAŞKANLAR KURULU KARARI
Yargıtay 13 ve 15. Ceza Daireleri arasında oluşan ve çözülmesi gereken uyuşmazlık; temyiz incelemesinin hangi Özel Dairece yapılması gerektiğinin belirlenmesine ilişkindir.
Yargıtay Kanununun Ceza Dairelerinin görevini düzenleyen 14/3. maddesinin (a) bendi; “Daireler arasındaki işbölümünün belirlenmesinde dava açılan belgedeki nitelendirme esas alınır. Açıklama ile sevk maddelerinin uyumsuz olduğu durumlarda açıklamaya itibar edilir” şeklinde iken, 28.06.2014 gün ve 29044 sayılı Resmi Gazetede yayınlanarak yürürlüğe giren 6545 sayılı Kanunun 31. maddesiyle; “Daireler arasındaki iş bölümünün belirlenmesinde mahkeme kararındaki nitelendirme, mahkûmiyet dışındaki kararlarda ise iddianame veya iddianame yerine geçen belgedeki nitelendirme esas alınır” şeklinde değiştirilmiştir.
2797 sayılı Yargıtay Kanununa 6572 sayılı Kanunun 27. maddesiyle eklenen Geçici 14. maddesi uyarınca Yargıtay Birinci Başkanlık Kurulunca hazırlanıp 22.01.2015 gün ve 29244 sayılı Resmi Gazetede yayımlanarak 02.02.2015 tarihinde yürürlüğe giren 19.01.2015 gün ve 2015/8 sayılı iş bölümü kararının “Yargıtay Ceza Daireleri İşbölümü Ortak Hükümler” başlıklı bölümünde; “Daireler arasında iş bölümünün belirlenmesinde, 28.06.2014 tarihinden önce düzenlenen tebliğnameler bakımından iddianame veya iddianame yerine geçen belgedeki nitelendirmeye göre görevli daire belirlenir. Bu tarihten sonra düzenlenen tebliğnameler bakımından ise mahkeme kararındaki nitelendirme, mahkumiyet dışındaki kararlarda da iddianame veya iddianame yerine geçen belgeledeki nitelendirme esas alınır” hükmü getirilmiştir.
Öteyandan tebliğname tarihinde yürürlükte bulunan 2797 sayılı Yargıtay Kanununun 6110 sayılı Kanun ile değişik 14. maddesine dayanılarak Yargıtay Büyük Genel Kurulunca hazırlanan 01.02.2014 tarihinde yürürlüğe giren 24.01.2014 gün ve 2014/1 sayılı iş bölümü kararının “Yargıtay Ceza Daireleri İşbölümü Ortak Hükümler” kısmının dördüncü maddesinde de; “Ceza Daireleri yürürlük tarihinden önce kendisine gelip bozma veya başka nedenlerle Daire dışına gönderdiği işlerden kendisine geri gelenlere bakar” hükmü yer almaktadır.
İncelemeye konu dosyada, mahkeme kararındaki nitelendirme hırsızlık suçuna ilişkin olup, mahkemece verilen ilk hükmün, Yargıtay 13. Ceza Dairesince incelenip 21.03.2013 gün ve 36807-7418 sayı ile bozulmasına karar verildiği ve tebliğname tarihinin de 16.10.2014 olduğu anlaşıldığından hükmü temyizen inceleme görevi 13. Ceza Dairesine ait bulunmaktadır.
Bu itibarla, Yargıtay 15. Ceza Dairesi tarafından verilen görevsizlik kararı isabetli olduğundan 13. Ceza Dairesince verilen görevsizlik kararının kaldırılmasına karar verilmelidir.
SONUÇ:
Açıklanan nedenlerle;
1- Yargıtay 13. Ceza Dairesinin 20.11.2014 gün ve 33437-32725 sayılı görevsizlik kararlarının KALDIRILMASINA,
2- Dosyanın Yargıtay 13. Ceza Dairesine GÖNDERİLMESİNE, 21.05.2015 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.