YARGITAY KARARI
DAİRE : Ceza Daireleri Başkanlar Kurulu
ESAS NO : 2015/306
KARAR NO : 2015/617
KARAR TARİHİ : 22.12.2015

Görevsizlik Kararı Veren
Yargıtay Daireleri : 2 ve 11. Ceza Daireleri
Mahkemesi : Asliye Ceza

Elektrik enerjisi hakkında hırsızlık ve mühür bozma suçlarından açılan kamu davasının yapılan yargılaması sonucunda, … Asliye Ceza Mahkemesince 14.05.2011 gün ve 57-184 sayı ile sanığın beraatine karar verilmiştir.
Hükmün, katılan vekili tarafından temyiz edilmesi üzerine Yargıtay 2. Ceza Dairesince 13.10.2015 gün ve 14361-17955 sayı ile;
“ İddianamedeki sevk ve nitelendirmeye, temyizin kapsamına, 2797 sayılı Yargıtay Kanunu’nun 6110 sayılı Kanun’un 8. maddesi ile değişik 14. maddesi, 19.01.2015 tarihli Resmi Gazete’de yayımlanarak 30.01.2015 tarihinde yürürlüğe giren Yargıtay Birinci Başkanlık Kurulu’nun 19.01.2015 gün ve 2015/8 sayılı iş bölümü kararına göre sanığa atılı 5237 sayılı TCK’nın 203/1 maddesinde düzenlenen mühür bozma suçundan kurulan hükme yönelik temyizi inceleme görevi Yargıtay 11. Ceza Dairesine ait olduğu “,
Dosyanın gönderildiği Yargıtay 11. Ceza Dairesince de 02.11.2015 gün ve 8516-30409 sayı ile;
“ 2297 sayılı Yargıtay Yasası’nın 6545 sayılı Yasa ile değişik 14. maddesindeki ‘Daireler arasındaki iş bölümünün belirlenmesinde mahkeme kararındaki nitelendirme, mahkûmiyet dışındaki kararlarda ise iddianamede veya iddianame yerine geçen belgedeki nitelendirme esas alınır. Çeşitli suçlara ait davalarda, suçların en ağırını incelemeye yetkili olan daire görevlidir’ hükmü uyarınca; sanık hakkında karşılıksız yararlanma ve mühür bozma suçundan verilen beraat hükmüne yönelik katılan vekilinin suç adı belirtmeksizin düzenlediği temyiz dilekçesininin birinci bendinde, ‘yukarıda esas numarası, kararın verildiği celse tarihi belirtilen kararın ilgili merci tarafından incelenerek bozulmasını ve sanık hakkında mahkumiyet kararı verilmesi yönünden karar verilmesini talep etmekteyiz’ şeklinde hem karşılıksız yararlanma hem de mühür bozma suçuna yönelik temyiz talebinin bulunduğu, zira dilekçesinin devamındaki ikinci bendde ‘özellikle kararda verilen mühür bozma suçundan beraat kararı verilmesi hukuka uyar olmamıştır’ diyerek mühür bozma suçuna ilişkin yaptığı açıklamaların cümleye başlarken kullandığı ‘özellikle’ kelimesi dikkate alındığında karşılıksız yararlanma suçunu da temyiz ettiği sonucuna varılacağı; bu halde temyizin kapsamına ve Yargıtay Kanunu’nun 14. maddesine göre temyiz inceleme görevinin Yüksek 2. Ceza Dairesi’ne ait olduğu” gerekçesiyle karşılıklı görevsizlik kararları verilmiştir.
Oluşan olumsuz görev uyuşmazlığının çözümü için Yargıtay Birinci Başkanlığına gönderilen dosya, Ceza Daireleri Başkanlar Kurulunca değerlendirilmiş ve açıklanan gerekçelerle karara bağlanmıştır.

TÜRK MİLLETİ ADINA
CEZA DAİRELERİ BAŞKANLAR KURULU KARARI
Yargıtay 2. ve 11. Ceza Daireleri arasında oluşan ve çözümlenmesi gereken uyuşmazlık, elektrik enerjisi hakkında hırsızlık ve mühür bozma suçlarından açılan kamu davasının yapılan yargılaması sonucu kurulan beraat hükümlerinin temyiz incelemesinin hangi Özel Dairece yapılması gerektiğinin belirlenmesine ilişkindir.
İncelenen dosya kapsamından;
Sanık hakkında elektrik enerjisi hakkında hırsızlık ve mühür bozma suçlarından kamu davası açıldığı, kurulan beraat hükümlerinin katılan vekili tarafından her iki suç yönünden temyiz edildiği anlaşıldığından, temyiz incelemesinin 2797 sayılı Yargıtay Kanununun 14. maddesi uyarınca temyiz incelemesine konu suçların yaptırımı daha ağır olan elektrik enerjisi hakkında hırsızlık suçuna ilişkin temyiz davalarına bakmakla yetkili ve görevli olan Yargıtay 2. Ceza Dairesince yapılması gerekmektedir.
Bu itibarla, Yargıtay 11. Ceza Dairesince verilen görevsizlik kararı isabetli olduğundan, Yargıtay 2. Ceza Dairesi görevsizlik kararının kaldırılmasına ve dosyanın anılan Daireye gönderilmesine karar verilmelidir.
SONUÇ:
Açıklanan nedenlerle,
1-Yargıtay 2. Ceza Dairesinin 13.10.2015 gün ve 14361-17955 sayılı görevsizlik kararının KALDIRILMASINA,
2-Dosyanın, temyiz incelemesi yapılması için Yargıtay 2. Ceza Dairesine GÖNDERİLMESİNE, 22.12.2015 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.