YARGITAY KARARI
DAİRE : Ceza Daireleri Başkanlar Kurulu
ESAS NO : 2015/300
KARAR NO : 2015/611
KARAR TARİHİ : 22.12.2015

Görevsizlik Kararı Veren
Yargıtay Daireleri : 15 ve 7. Ceza Daireleri
Mahkemesi : Asliye Ceza

Sanık hakkında 4926 sayılı Kaçakçılıkla Mücadele Kanununa muhalefet ve güveni kötüye kullanma suçlarından açılan kamu davasının yapılan yargılaması sonucunda her iki suçtan mahkumiyetine karar verilmiş,
Hükmün sanık müdafii tarafından temyiz edilmesi üzerine dosyayı inceleyen Yargıtay 7. Ceza Dairesince 19.06.2013 gün ve 27543-14362 sayı ile;
“1- Mahkemenin kaçakçılık suçlarından kaynaklanan davaya ihtisas mahkemesi sıfatıyla baktığından, Yargıtay CGK’nun 2007/10-85 Esas, 2007/109 sayılı kararında belirtildiği gibi 5607 sayılı Kaçakçılıkla Mücadele Yasasının 17. maddesindeki gibi özel bir düzenleme bulunmayan hallerde aralarında bağlantı bulunsa dahi, ihtisas mahkemelerince yargılanması amaçlanan suçlar ile diğer suçların yargılamalarının birleştirilemeyeceği gözetilmeden 4926 sayılı Kanuna aykırılık suçunun yargılamasının 5237 sayılı TCK’nun 155/2. maddesinde düzenlenen hizmet nedeniyle güveni kötüye kullanmak suçuyla birlikte yapılması,
2- 4926 sayılı Yasa’nın 34. maddesinin son fıkrasında yer alan ‘Bu maddenin uygulanmasında para cezasına esas alınacak değer, gümrük idaresince belirlenen değerdir’ Düzenlemesindeki ‘gümrük idaresince’ ibaresinin hükümden sonra 30.12.2008 gün ve 27096 sayılı Resmi Gazete’de yayımlanarak yürürlüğe giren Anayasa Mahkemesi’nin 18.09.2008 gün ve 2006/47 Esas, 2008/144 Karar sayılı kararı ile Anayasaya aykırı görülerek iptal edildiği de dikkate alınmak suretiyle, ön ödeme önerisinin gereğinin yerine getirilmemesi nedeniyle açılan kamu davasının yargılaması sırasında tarafsız bilirkişinin belirlediği CİF değer üzerinden gümrük idaresine hesaplattırılan gümrüklenmiş değerin daha lehe olduğu gözetilerek, bu değer esasa alınmak suretiyle yeniden müteselsilen sorumlu olduklarını belirtmek suretiyle toplu kaçakçılıktan ön ödeme önerisi tebliği edilip sonucuna göre karar verilmesinde zorunluluk bulunması,
Kabule göre;
3- Olaya suç tarihinde yürürlükte bulunan 4926 Sayılı Kaçakçılıkla Mücadele Kanunu ile suç tarihinden sonra 31.03.2007 tarihinde yürürlüğe giren 5607 Sayılı Kaçakçılıkla Mücadele Kanununun ilgili bütün hükümleri uygulanarak elde edilecek sonuçların birbiriyle karşılaştırılması ve karar yerinde tartışılması suretiyle lehe olan yasanın belirlenmesi ve sonucuna göre hüküm kurulması gerekirken, denetime olanak verecek şekilde bu husus tartışılmadan yazılı şekilde hüküm tesisi,
4- Hükümde, sanıklara toplu kaçakçılıktan gümrüklenmiş değerin 4,5 katından verilen tazmini nitelikte adli para cezasının hesaplamasında yanılgıya düşülerek sonuç itibarıyla 157.080 YTL yerine 235.617 YTL tazmini nitelikte adli para cezasına hükmedilerek fazla ceza tayiini ayrıca sanıklara verilen tazmini nitelikte adli para cezasından müteselsilen cezalandırılmalarına denmesi gerektiği halde ayrı ayrı cezalandırılmalarına denmesi” isabetsizliklerinden bozulmasına karar verilmiştir.
Bozmaya uyan yerel mahkemece güveni kötüye kullanma suçundan yürütülen kovuşturma hakkında ayırma kararı verilip ayrı bir esasa kaydedilerek sanığın ilk hüküm gibi mahkumiyetine karar verilmiştir.
Bu hükmün de sanık müdafii tarafından temyiz edilmesi üzerine Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığının 14.05.2015 tarihli tebliğnamesiyle dosyanın gönderildiği Yargıtay 15. Ceza Dairesince 01.07.2015 gün ve 10546-27890 sayı ile;
“Yargıtay Büyük Genel Kurulunun 19.01.2015 tarih ve 2015/8 sayılı kararının Yargıtay Ceza Daireleri İşbölümünü düzenleyen II nolu bölümün, ortak hükümler başlığının 5. bendinde, ‘Ceza Daireleri yürürlük tarihinden önce kendisine gelip bozma veya başka nedenlerle Daire dışına gönderdiği işlerden kendisine geri gelenlere bakar’ hükmüne yer verilmiştir.
İncelenen dosya içeriğine göre;
Suruç Asliye Ceza Mahkemesi’nin 2006/323 esas, 2007/527 karar sayılı 04.12.2007 tarihli kararı ile sanık hakkında verilen hüküm, Yargıtay 7. Ceza Dairesi’nin 19.06.2013 tarih, 2012/27543 esas ve 2013/14362 karar sayılı kararı ile bozularak mahalline gönderilmiştir.
Açıklanan nedenlerle Yargıtay Kanunu’nun değişik 14. maddesi ve Yargıtay Büyük Genel Kurulunun 19.01.2015 tarih ve 2015/8 sayılı kararı gereğince temyiz incelemesinin Yüksek 7. Ceza Dairesi’nin görevi dahilinde olduğu”,
Dosyanın gönderildiği Yargıtay 7. Ceza Dairesince 20.10.2015 gün ve 17547-20410 sayı ile ;
“İddianamedeki sevk ve nitelendirmeye, hükmün konusuna, Yargıtay Kanunu’nun 14. maddesine ve Yargıtay Birinci Başkanlık Kurulu’nun 19.01.2015 gün ve 2015/8 sayılı kararına göre, temyiz inceleme görevi Yargıtay Yüksek 15. Ceza Dairesine ait bulunduğu”,
Dosyanın gönderildiği Yargıtay 15. Ceza Dairesince de 05.11.2015 gün ve 14396-30929 sayı ile ;
“Yargıtay Birinci Başkanlık Kurulunun 19.01.2015 tarih ve 8 sayılı kararının Yargıtay Ceza Daireleri İşbölümünü düzenleyen II nolu bölümün, ortak hükümler başlığının 5. bendinde, ‘Ceza Daireleri yürürlük tarihinden önce kendisine gelip bozma veya başka nedenlerle daire dışına gönderdiği işlerden kendisine geri gelenlere bakar’ hükmüne yer verilmiştir.
İncelenen dosya içeriğine göre;
Suruç Asliye Mahkemesi’nin 2006/323 Esas-2007/527 Karar sayılı 04.12.2007 tarihli kararı ile sanık hakkında verilen hüküm Yargıtay 7. Ceza Dairesi’nin 19.06.2013 tarih, 2012/27543 Esas-2013/14362 Karar sayılı kararı ile bozularak mahalline gönderilmiştir.
Açıklanan nedenlerle Yargıtay Kanunu’nun değişik 14. maddesi ve Yargıtay Birinci Başkanlık Kurulu’nun 19.01.2015 tarih ve 8 sayılı kararı gereğince temyiz incelemesi Yüksek 7. Ceza Dairesi’nin görevi dahilinde olduğu”
Gerekçesiyle karşılıklı görevsizlik kararları verilmiştir.
Oluşan olumsuz görev uyuşmazlığının çözülmesi için Yargıtay Birinci Başkanlığına gönderilen dosya, Ceza Daireleri Başkanlar Kurulunca değerlendirilmiş ve açıklanan gerekçe ile karara bağlanmıştır.

TÜRK MİLLETİ ADINA
CEZA DAİRELERİ BAŞKANLAR KURULU KARARI
Yargıtay 15. ve 7. Ceza Daireleri arasındaki uyuşmazlık, temyiz incelemesinin hangi Özel Dairece yapılması gerektiğinin belirlenmesine ilişkindir.
6572 sayılı Kanunun 27. maddesi ile 2797 sayılı Yargıtay Kanununa eklenen geçici 14. madde uyarınca yeniden oluşturulan Yargıtay Birinci Başkanlık Kurulu tarafından kabul edilerek 22.01.2015 gün ve 29244 sayılı Resmî Gazetede yayımlanıp 02.02.2015 tarihinde yürürlüğe giren ve tebliğname tarihinde yürürlükte olan 19.01.2015 gün ve 2015/8 sayılı işbölümü kararının “Yargıtay Ceza Daireleri İşbölümü Ortak Hükümler” bölümünde; “ceza daireleri yürürlük tarihinden önce esasına kayıtlı olan işleri kendisi sonuçlandırır. Ancak bu işbölümüyle konusu bakımından dairesi değiştirilen dava dosyaları daha sonra her dairenin başkanları, üyeleri ve tetkik hakimlerinin belirlenmesi tarihinden itibaren on gün içerisinde mevcut halleriyle ilgili daireye gönderilir. Ceza daireleri yürürlük tarihinden önce kendisine gelip bozma veya başka nedenlerle daire dışına gönderdiği işlerden kendisine geri gelenlere bakar. Ancak bu işbölümüyle konusu bakımından başka daireye verilen ve bozma veya başka nedenlerle Yargıtay incelemesinden geçmiş bulunan dosyaların tekrar Yargıtay’a gelmesi halinde yeni işbölümüne göre görevli daire tarafından incelenir” düzenlemesi kabul edilmiş, aynı işbölümünün 7. Ceza Dairesine ilişkin bölümünde de; “7. Ceza Dairesinin arşivinde bulunan 5326 sayılı Kabahatler Kanunu ile özel ceza kanunlarından kaynaklanan başka dairelerin görev alanına girmeyen işlere ait dava dosyaları, yeni kurulan dairelerin başkanları, üyeleri ve tetkik hâkimlerinin belirlenmesi tarihinden itibaren on gün içinde işbölümü değişikliği nedeniyle 19. Ceza Dairesine devredilir.” şeklindeki düzenlemelere yer verilmiştir.
İncelemeye konu dosyada yerel mahkemece kurulan önceki hükmün Yargıtay 7. Ceza Dairesince incelenerek 19.06.2013 gün ve 27543-14362 sayı ile bozulmasına karar verilmesi, 19.01.2015 gün ve 8 sayılı işbölümü kararıyla güveni kötüye kullanma suçuna ilişkin bir değişiklik yapılmaması da göz önünde bulundurulduğunda hükmü temyizen inceleme görevi, Yargıtay 7. Ceza Dairesine aittir.
Bu itibarla, yargılama konusu suçla ilgili temyiz incelemesinin Yargıtay 7. Ceza Dairesince yapılması gerektiğinden dosyanın anılan Daireye gönderilmesine karar verilmelidir.
SONUÇ:
Açıklanan nedenlerle,
1- Yargıtay 7. Ceza Dairesinin 20.10.2015 gün ve 17547-20410 sayılı görevsizlik kararının KALDIRILMASINA,
2- Dosyanın, temyiz incelemesi yapılması için Yargıtay 7. Ceza Dairesine GÖNDERİLMESİNE, 22.12.2015 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.