YARGITAY KARARI
DAİRE : Ceza Daireleri Başkanlar Kurulu
ESAS NO : 2015/293
KARAR NO : 2015/604
KARAR TARİHİ : 22.12.2015

Görevsizlik Kararı Veren
Yargıtay Daireleri : 10 ve 4. Ceza Daireleri
Mahkemesi : Ağır Ceza

Ceza infaz kurumları ve tutuk evlerine uyuşturucu madde sokmaya teşebbüs suçundan sanığın 765 sayılı TCK’nun 307/a-1, 62 maddeleri uyarınca cezalandırılması istemiyle açılan kamu davasının yapılan yargılaması neticesi, … Asliye Ceza Mahkemesince 21.04.2004 tarih, 265-155 sayı ile sevk maddelerince mahkûmiyetine karar verilmiştir.
Hükmün sanık tarafından temyiz edilmesi üzerine dosyayı inceleyen Yargıtay 4. Ceza Dairesince 29.03.2006 gün ve 6799-8677 sayı ile;
“5237 sayılı Türk Ceza Yasasının 7.maddesinde ‘zaman bakımından uygulanma’, 5252 sayılı Türk Ceza Yasasının Yürürlük ve Uygulama Şekli Hakkında Yasasının 9.maddesinde ise, ‘lehe olan hükümlerin uygulanmasında usul’ kurallarının düzenlenmesi, ayrıca 5252 sayılı Yasasının 12. maddesi ile 765 sayılı Türk Ceza Yasasının yürürlükten kaldırılmış olması, 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Yasası ve bu Yasaların hükümden sonra 1.6.2005 tarihinde yürürlüğe girmiş bulunması karşısında;
5237 sayılı Yasasının 7. ve 5252 sayılı Yasasının 9/3. maddeleri ve 5271 sayılı Ceza Muhakemeleri Yasası uyarınca, sanığın hukuki durumunun 5237 sayılı Türk Ceza Yasası hükümleri de gözetilerek yeniden değerlendirilmesinde zorunluluk bulunması” nedeniyle bozulmasına karar vermiştir.
Erdek Asliye Ceza Mahkemesince bozma kararına uyularak yapılan yargılama sonucu 19.09.2008 gün ve 522-268 sayı ile; sanığın eyleminin 5237 sayılı TCK’nun 188/3. maddesinde düzenlenen uyuşturucu ticareti ve 297/1. maddesinde düzenlenen infaz kurumuna yasak eşya sokmak suçlarını oluşturma ihtimali bulunduğundan bahisle Bandırma Ağır Ceza Mahkemesine görevsizlik kararı verilmiş, anılan mahkemece de sanığın 765 sayılı TCK’nun 403/5, 59; 307/a-1, 62 ve 59. maddeleri uyarınca mahkûmiyetine karar verilmiştir.
Bu hükmün de sanık müdafii tarafından temyiz edilmesi üzerine Yargıtay 10. Ceza Dairesince 24.10.2011gün ve11811-56317 sayı ile; “İddianamede açıklanan eylemin niteliğine, görevsizlik kararına, Yargıtay Yasasının 14.maddesine, Yargıtay Büyük Genel Kurulunun 12.05.2011 tarih ve 1 sayılı kararı ve temyizin kapsamına göre, işin incelenmesi Yüksek 4. Ceza Dairesinin görevine girdiği”,
Yargıtay 4. Ceza Dairesince de 10.01.2012 gün ve 23186-279 sayı ile;
“İddianamede açıklanan eylemin niteliğine, görevsizlik kararına, Yargıtay Yasasının 14. maddesine, Yargıtay Büyük Genel Kurulunun 12.05.2011 tarih ve 1 sayılı kararı ve temyizin kapsamına göre, işin incelenmesi Yüksek 10. Ceza Dairesinin görevine girdiği” ,
Gerekçesiyle karşılıklı görevsizlik kararları verilmiş,
Dosyanın gönderildiği Yargıtay 10. Ceza Dairesince Yargıtay Birinci Başkanlık Kurulunun 19.01.2015 gün ve 2015/8 sayılı işbölümü kararına istinaden dosyanın tevdi edildiği,
Yargıtay 20. Ceza Dairesince 12.10.2015 gün ve 23186-279 sayı ile;
“Yargıtay 10. Ceza Dairesi’nce verilen 24.10.2011 tarihli görevsizlik kararından sonra, Yargıtay 4. Ceza Dairesi’nce 10.01.2012 tarihinde görevsizlik kararı verilerek, oluşan olumsuz görev uyuşmazlığının çözümlenmesi için dava dosyasının Yüksek Yargıtay Ceza Daireleri Başkanlar Kurulu’na sunulmak üzere, Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığı’na gönderilmesine karar verildiği halde, dava dosyasının Yargıtay Ceza Daireleri Başkanlar Kurulu yerine yanlışlıkla Yargıtay 10. Ceza Dairesi’ne gönderildiği ve bu Daire tarafından 06.03.2015 tarihinde, Yargıtay Birinci Başkanlık Kurulu’nun 19.01.2015 tarih ve 2015/8 sayılı iş bölümü kararı gereğince Dairemize gönderilmesine karar verildiği görülmekle; Yargıtay 4. Ceza Dairesi’nce 10.01.2012 tarihinde, Yüksek Yargıtay Ceza Daireleri Başkanlar Kurulu’na sunulmak üzere Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığı’na gönderilmesine ilişkin olarak görevsizlik kararı verilmiş olması nedeniyle, gereği için dosyanın Yargıtay Ceza Daireleri Başkanlar Kurulu’na, gönderilmesine” karar verilmiştir.
Oluşan olumsuz görev uyuşmazlığının çözülmesi için Yargıtay Birinci Başkanlığına gönderilen dosya, Ceza Daireleri Başkanlar Kurulunca değerlendirilmiş ve açıklanan gerekçe ile karara bağlanmıştır.

TÜRK MİLLETİ ADINA
CEZA DAİRELERİ BAŞKANLAR KURULU KARARI
Yargıtay 10 ve 4. Ceza Daireleri arasında oluşan ve çözülmesi gereken uyuşmazlık; sanık hakkında kurulan mahkûmiyet hükümlerinin temyiz incelemesinin hangi Özel Dairece yapılması gerektiğinin belirlenmesine ilişkindir.
2797 sayılı Yargıtay Kanununa 6545 sayılı Kanunun 37. maddesi ile eklenen Geçici 13/5. maddesinde; “Yargıtay Büyük Genel Kurulunun iş bölümünün onaylanmasına ilişkin kararı uygulanmaya başlayıncaya kadar bu kanunla yapılan değişiklikten önceki iş bölümüne ilişkin hükümler uygulanmaya devam olunur” düzenlemesi yapılmış, madde gerekçesinde de; “Yargıtay Büyük Genel Kurulunun işbölümünün onaylanmasına dair kararı Resmî Gazetede yayımlanıp yürürlüğe girinceye kadar bu kanunla yapılan değişiklikten önceki işbölümüne ilişkin hükümler uygulanmaya devam olunacaktır” açıklamasına yer verilmiştir.
İlkeleri Yargıtay Ceza Daireleri Başkanlar Kurulunun 13.11.2014 tarih ve 245-281 sayılı kararı başta olmak üzere birçok kararında açıklandığı üzere; Yargıtay Ceza Daireleri arasındaki görev ilişkisi, adli yargı ilk derece mahkemeleri arasında varolup, kamu düzenine ilişkin bulunan görev ilişkisi niteliğinde değil, 2797 sayılı Yargıtay Kanununun 6545 sayılı Kanunla değişik 14. maddesinde yer alan “hukuk daireleri ile ceza daireleri kendi aralarında işbölümü esasına göre çalışır” şeklindeki düzenlemeden de anlaşılacağı üzere idari nitelikte işbölümü ilişkisidir. Dairelerin bakacağı işler işbölümü ilişkisine ait ilkeler ile işbölümündeki hükümlerin hangi tarihten itibaren geçerli olacağını belirlemek Yargıtay’ın ilgili kurullarına aittir.
Bu bakımdan, Yargıtay Kanununun Ceza Dairelerinin görevlerini düzenleyen 14. maddesinin üçüncü fıkrasının (a) bendinde 6545 sayılı Kanunla yapılan değişikliğin yürürlük tarihi olan 28.06.2014 tarihinden önce düzenlenen tebliğnameler bakımından uygulanması mümkün olmayıp, uyuşmazlığın tebliğname tarihinde yürürlükte bulunan işbölümüne ilişkin hükümler uyarınca çözümlenmesi gerekmektedir.
İncelemeye konu dosyada, mahalli mahkemece kurulan ilk hükmün, Yargıtay 4. Ceza Dairesince incelenerek 29.03.2006 gün ve 6799-8677 sayı ile bozulmasına karar verildiği anlaşılmakla, hükmü temyizen inceleme görevi Yargıtay 4. Ceza Dairesine aittir.
Bu itibarla, Yargıtay 10. Ceza Dairesinin görevsizlik kararı isabetli bulunduğundan, Yargıtay 4. Ceza Dairesinin görevsizlik kararlarının kaldırılmasına, dosyanın anılan daireye gönderilmesine karar verilmelidir.
SONUÇ:
Açıklanan nedenlerle;
1- Yargıtay 4. Ceza Dairesinin 10.01.2012 gün ve 23186-279 sayılı görevsizlik kararının KALDIRILMASINA,
2- Dosyanın Yargıtay 4. Ceza Dairesine GÖNDERİLMESİNE, 22.12.2015 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.