Yargıtay Kararı Ceza Daireleri Başkanlar Kurulu 2015/261 E. 2015/572 K. 22.12.2015 T.

YARGITAY KARARI
DAİRE : Ceza Daireleri Başkanlar Kurulu
ESAS NO : 2015/261
KARAR NO : 2015/572
KARAR TARİHİ : 22.12.2015

Görevsizlik Kararı Veren
Yargıtay Daireleri : 7 ve 15. Ceza Daireleri
Mahkemesi : Ağır Ceza

5015 sayılı Kanuna muhalefet suçundan açılan kamu davasının yapılan yargılaması sırasında, asliye ceza mahkemesince eylemin ayrıca nitelikli dolandırıcılık suçunu oluşturacağından bahisle verilen görevsizlik kararı üzerine yargılamayı gerçekleştiren Ağır Ceza Mahkemesince sanığın nitelikli dolandırıcılık suçundan beraatine, 5015 sayılı Kanuna muhalefet suçundan ise cezalandırılmasına karar verilmiştir.
Sanık müdafii ile müşteki vekilinin temyizleri üzerine dosyayı inceleyen Yargıtay 7. Ceza Dairesince 06.03.2013 gün ve 8784-4987 sayı ile;
“İddianamedeki sevk ve nitelendirmeye, Yargıtay Kanununun 14. maddesi hükmüne ve 18.02.2012 tarihli Resmi Gazete’de yayımlanan 09.02.2012 günlü Yargıtay Büyük Genel Kurulu kararına göre, işin incelenmesi Yüksek 15. Ceza Dairesine ait olduğu”
Yargıtay 15. Ceza Dairesince de 07.09.2015 gün ve 13617-28162 sayı ile;
“5271 sayılı CMK’nun 225. maddesi uyarınca hükmün konusu, duruşmanın neticesine göre iddianamede gösterilen fiilden ibaret olup, iddianamede sanık hakkında, 5015 sayılı kanuna muhalefetten dava açıldığı, iddianamedeki sevk ve tavsife göre ‘nitelikli dolandırıcılık’ suçundan açılmış bir dava bulunmadığı, Yargıtay Ceza Genel Kurulu’nun 08.06.1997 gün ve 88/147 sayılı ve benzer kararlarında da açıklandığı üzere; bir olayın açıklanması sırasında başka bir olaydan söz edilmesi o olaydan da dava açıldığını göstermeyeceğinden hareketle, dolandırıcılık ve 5015 sayılı kanuna muhalefet suçlarının birbirinden ayrı ve bağımsız suçlar olup birinin diğerine dönüşmeyeceği ve nitelikli dolandırıcılık suçundan açılan bir davanın bulunmadığı anlaşılmakla, 5015 sayılı kanuna muhalefet suçundan açılan davanın ayrıca nitelikli dolandırıcılık suçunu oluşturacağından bahisle isabetsiz görevsizlik kararı nedeniyle verilen hükmün ve temyizin geçerliliğinin bulunmadığı, Yargıtay Başkanlar Kurulu’nun kararlarının da bu yönde olduğu gözetilerek;
Temyiz incelemesine iddianamede anlatılarak nitelendirmesi yapılan ve sevk maddesi gösterilen 5015 sayılı Kanuna muhalefet suçunun cezasının, suç tarihi itibarıyla yürürlükte bulunan 5015 sayılı Kanun’un Ek 5. maddesinde düzenlendiği, Yargıtay Kanunu’nun değişik 14. maddesi gereğince temyiz incelemesinin Yüksek 7. Ceza Dairesi’nin görevi dâhilinde olduğu”
Gerekçesiyle karşılıklı görevsizlik kararları verilmiştir.
Oluşan olumsuz görev uyuşmazlığının çözülmesi için Yargıtay Birinci Başkanlığına gönderilen dosya, Ceza Daireleri Başkanlar Kurulunca değerlendirilmiş ve açıklanan gerekçe ile karara bağlanmıştır.

TÜRK MİLLETİ ADINA
CEZA DAİRELERİ BAŞKANLAR KURULU KARARI
Yargıtay 7. ve 15. Ceza Daireleri arasında oluşan ve çözülmesi gereken uyuşmazlık; temyiz incelemesinin hangi Özel Dairece yapılması gerektiğinin belirlenmesine ilişkindir.
2797 sayılı Yargıtay Kanununun Ceza Dairelerinin görevini düzenleyen 6110 sayılı Kanunla değişik 14. maddesinin üçüncü fıkrasının (a) bendi, tebliğname tarihi itibarıyla; “Daireler arasındaki işbölümünün belirlenmesinde dava açılan belgedeki nitelendirme esas alınır. Açıklama ile sevk maddelerinin uyumsuz olduğu durumlarda, açıklamaya itibar edilir” şeklinde iken, 28.06.2014 gün ve 29044 sayılı Resmi Gazetede yayımlanarak yürürlüğe giren 6545 sayılı Kanunun 31. maddesi ile “Daireler arasındaki iş bölümünün belirlenmesinde mahkeme kararındaki nitelendirme, mahkûmiyet dışındaki kararlarda ise iddianame veya iddianame yerine geçen belgedeki nitelendirme esas alınır” şeklinde değiştirilmiştir.
2797 sayılı Yargıtay Kanununa 6545 sayılı Kanunun 37. maddesi ile eklenen Geçici 13. maddesiyle;
“Bu Kanunun yürürlüğe girdiği tarihten itibaren; …
Birinci Başkanlık Kurulu on gün içinde, iş durumunu dikkate alarak, ceza ve hukuk dairelerinin sayısı ile bu daireler arasındaki iş bölümüne ilişkin karar tasarısını hazırlar ve Yargıtay Büyük Genel Kurulunun onayına sunar.
Yargıtay Büyük Genel Kurulu, tasarıyı beş gün içinde karara bağlar. Yargıtay Büyük Genel Kurulunun iş bölümünün onaylanmasına ilişkin kararı derhâl Resmî Gazetede yayımlanır ve yayım tarihinden itibaren on gün sonra uygulanmaya başlanır. …
Yargıtay Büyük Genel Kurulunun iş bölümünün onaylanmasına ilişkin kararı uygulanmaya başlayıncaya kadar bu kanunla yapılan değişiklikten önceki iş bölümüne ilişkin hükümler uygulanmaya devam olunur.
Daha önce başka dairelerde görülmekte olup da dairesi değiştirilen dava dosyaları mevcut hâlleriyle ilgili daireye gönderilir.”
6572 sayılı Kanunun 27. maddesi ile eklenen Geçici 14. maddesiyle de;
“… Birinci Başkanlık Kurulu, iş durumunu dikkate alarak daireler arasındaki iş bölümünü yeniden belirler ve buna ilişkin karar derhâl Resmî Gazetede yayımlanır. Bu karar, yayım tarihinden itibaren on gün sonra uygulanmaya başlanır. …
Yargıtay Birinci Başkanlık Kurulunun iş bölümü kararı uygulanmaya başlayıncaya kadar bu kanunla yapılan değişiklikten önceki iş bölümüne ilişkin hükümler uygulanmaya devam olunur.
Yeni iş bölümüyle dairesi değiştirilen dava dosyaları, beşinci fıkra uyarınca görevlendirme yapılmasından itibaren on gün içinde mevcut hâlleriyle ilgili daireye gönderilir” düzenlenmesi yapılmıştır.
6572 sayılı Kanunun 27. maddesi ile 2797 sayılı Yargıtay Kanununa eklenen Geçici 14. madde uyarınca yeni oluşan Yargıtay Birinci Başkanlık Kurulu tarafından kabul edilerek 22.01.2015 gün ve 29244 sayılı Resmi Gazetede yayımlanıp 02.02.2015 tarihinde yürürlüğe giren 19.01.2015 gün ve 2015/8 sayılı işbölümü kararının “Yargıtay Ceza Daireleri İşbölümü Ortak Hükümler” başlıklı bölümünde de; “Daireler arasında iş bölümünün belirlenmesinde, 28.06.2014 tarihinden önce düzenlenen tebliğnameler bakımından iddianame veya iddianame yerine geçen belgedeki nitelendirmeye göre görevli daire belirlenir. Bu tarihten sonra düzenlenen tebliğnameler bakımından ise mahkeme kararındaki nitelendirme, mahkumiyet dışındaki kararlarda da iddianame veya iddianame yerine geçen belgelerdeki nitelendirme esas alınır” hükmü kabul edilmiştir.
Öte yandan, ilkeleri Yargıtay Ceza Daireleri Başkanlar Kurulunun 13.11.2014 gün ve 245-281 sayılı kararı başta olmak üzere birçok kararında açıklandığı üzere; Yargıtay Daireleri arasındaki görev ilişkisi adli yargı ilk derece mahkemeleri arasında varolan ve kamu düzenine ilişkin bulunan görev ilişkisi niteliğinde olmayıp, 2797 sayılı Yargıtay Kanununun 6545 sayılı Kanunla değişik 14. maddesinde yer alan “hukuk daireleri ile ceza daireleri kendi aralarında işbölümü esasına göre çalışır” şeklindeki düzenlemeden de anlaşılacağı üzere idari nitelikte işbölümü ilişkisidir. Dairelerin bakacağı işler, işbölümü ilişkisine ait ilkeler ile işbölümündeki hükümlerin hangi tarihten itibaren geçerli olacağını belirlemek Yargıtay’ın ilgili kurullarına aittir.
Bu bakımdan 2797 sayılı Yargıtay Kanununun Ceza Dairelerin görevlerini düzenleyen 14. maddesinin üçüncü fıkrasının (a) bendinde 6545 sayılı Kanunla yapılan değişikliğin 28.06.2014 tarihinden önce tanzim edilen tebliğnameler bakımından uygulanması mümkün olmayıp uyuşmazlığın tebliğname tarihinde yürürlükte bulunan işbölümüne ilişkin hükümler uyarınca çözümlenmesi gerekmektedir.
Buna göre, uyuşmazlığa konu olayda; iddianame yerine geçen görevsizlik kararında eylemin nitelikli dolandırıcılık ve 5015 sayılı Kanuna muhalefet suçunu oluşturduğunun belirtilmiş olması ve Yargıtay Kanununun 26.07.2011 olan tebliğname tarihinde yürürlükte bulunan 14. maddesi birlikte değerlendirildiğinde, temyiz inceleme işi en ağır yaptırımı içeren nitelikli dolandırıcılık suçundan verilen hükümleri temyizen incelemekle görevli Yargıtay 15. Ceza Dairesine aittir.
Bu itibarla, Yargıtay 7. Ceza Dairesinin görevsizlik kararı isabetli bulunduğundan, Yargıtay 15. Ceza Dairesinin görevsizlik kararının kaldırılmasına ve dosyanın anılan daireye gönderilmesine karar verilmelidir.
SONUÇ:
Açıklanan nedenlerle;
1- Yargıtay 15. Ceza Dairesinin 07.09.2015 gün ve 13617-28162 sayılı görevsizlik kararının KALDIRILMASINA,
2- Dosyanın, Yargıtay 15. Ceza Dairesine GÖNDERİLMESİNE, 22.12.2015 günü oybirliğiyle karar verildi.