YARGITAY KARARI
DAİRE : Ceza Daireleri Başkanlar Kurulu
ESAS NO : 2015/248
KARAR NO : 2015/559
KARAR TARİHİ : 22.12.2015
Görevsizlik Kararı veren
Yargıtay Daireleri : 6 ve 13. Ceza Daireleri
Mahkemesi : Asliye Ceza
Sanıklar …. ve …nın hırsızlık suçundan açılan kamu davasının yapılan yargılaması sonucunda, aynı suçtan mahkumiyetlerine ilişkin … Asliye Ceza Mahkemesince verilen 05.06.2001 gün ve 954-753 sayılı hüküm temyiz edilmeksizin kesinleşmiştir.
5237 sayılı TCK’nun yürürlüğe girmesiyle uyarlama talep edilmesi üzerine… Asliye Ceza Mahkemesince 20.07.2005 gün ve 186-954 sayı ile; 5237 sayılı TCK’nun hükümlüler lehine olduğu kabul edilerek anılan kanun uyarınca kurulan hükmün hükümlü İbrahim Gönül tarafından temyiz edilmesi üzerine dosyayı inceleyen Yargıtay 6. Ceza Dairesince 09.02.2009 gün ve 3302-2224 sayı ile;
“5237 sayılı TCK’nun 141 ve 142. maddelerinde tanımlanan hırsızlık suçu ile 765 sayılı TCK’nun 493/1. maddesinde yer alan suçun öğelerinin farklı olduğu, hükümlü ve arkadaşlarının yakınına ait içinde fındık bulunan deponun sağlam ve muhkem kepenk asma kilitlerini keserek içeri girdikten sonra 14 büyük çuval fındığı çaldıklarının anlaşılması karşısında; eylemin 5237 sayılı Kanunun 142/1-b, 143. maddesinde belirtilen hırsızlık suçunun yanı sıra aynı kanunun 116/2-4, 119/1-c. maddelerinde belirtilen geceleyin işyeri dokunulmazlığım birden fazla kişiyle bozma ve 151/1. maddesindeki mala zarar verme suçlarını da oluşturduğunun gözetilmemesi ve bu konuda değerlendirme yapılmaması; eylemlerin oluşturduğu bütün suçlar nedeniyle uygulama yapılıp, her iki kanuna göre denetime olanak sağlayacak şekilde uygulanan kanun maddeleriyle verilmesi gereken cezalar ayrı ayrı tespit edilip, sonuç cezalar karşılaştırılarak lehe olan kanun belirlenip uygulama yapılması gerekirken, yazılı şekilde eksik ve denetime olanak vermeyecek biçimde hüküm kurulması” isabetsizliğinden bozulmasına karar verilmiştir.
Hükümlü …’e ilişkin verilen bozma kararından sonra yerel mahkemece hükümlü … ile ilgili olarak da yapılan değerlendirme sonucunda 22.02.2011 gün ve 304-105 sayı ile; 765 sayılı TCK hükümleri uygulanarak verilen mahkumiyete ilişkin hükmün hükümlü… tarafından temyiz edilmesi üzerine Yargıtay 6. Ceza Dairesince 08.07.2014 gün ve 8943-14553 sayı ile;
“İddianamedeki nitelendirmeye, sevk maddelerine, uygulamaya, temyizin kapsamına, Yargıtay Kanunu’nun 14. maddesine ve Yargıtay Başkanlar Kurulu’nun 24.01.2014 tarih ve 2014/1 sayılı kararına göre, işin incelenmesi Yargıtay 13. Ceza Dairesi’nin görevine girdiği”,
Dosyanın gönderildiği Yargıtay 13. Ceza Dairesince de 20.11.2014 gün ve 28401-32735 sayı ile;
“İddianamedeki nitelendirmeye, sevke, temyizin kapsamına ve daha önce Yargıtay 6. Ceza Dairesi’nin kararı ile muktezaya bağlanmış olması ile Yargıtay Kanunu’nun 14. maddesine ve Yargıtay Büyük Genel Kurulu’nun 24.01.2014 gün ve 2014/1 sayılı kararına göre, işin incelenmesi Yargıtay 6. Ceza Dairesi’nin görevine girdiği”,
Gerekçesiyle karşılıklı görevsizlik kararları verilmiştir.
Oluşan olumsuz görev uyuşmazlığının çözümü için Yargıtay Birinci Başkanlığına gönderilen dosya, Ceza Daireleri Başkanlar Kurulunca değerlendirilmiş ve açıklanan gerekçelerle karara bağlanmıştır.
TÜRK MİLLETİ ADINA
CEZA DAİRELERİ BAŞKANLAR KURULU KARARI
Yargıtay 6 ve 13. Ceza Daireleri arasında oluşan ve çözümlenmesi gereken uyuşmazlık; hırsızlık suçundan yapılan uyarlama yargılaması sonucu verilen hükmün temyiz incelemesinin hangi Özel Dairece yapılması gerektiğinin belirlenmesine ilişkindir.
2797 sayılı Yargıtay Kanununa 6545 sayılı Kanunun 37. maddesi ile eklenen Geçici 13/5. maddesinde; “Yargıtay Büyük Genel Kurulunun iş bölümünün onaylanmasına ilişkin kararı uygulanmaya başlayıncaya kadar bu kanunla yapılan değişiklikten önceki iş bölümüne ilişkin hükümler uygulanmaya devam olunur” düzenlemesi yapılmış, madde gerekçesinde de; “Yargıtay Büyük Genel Kurulunun işbölümünün onaylanmasına dair kararı Resmî Gazetede yayımlanıp yürürlüğe girinceye kadar bu kanunla yapılan değişiklikten önceki işbölümüne ilişkin hükümler uygulanmaya devam olunacaktır” açıklamasına yer verilmiştir.
İlkeleri Yargıtay Ceza Daireleri Başkanlar Kurulunun 13.11.2014 tarih ve 245-281 sayılı kararı başta olmak üzere birçok kararında açıklandığı üzere; Yargıtay Ceza Daireleri arasındaki görev ilişkisi, adli yargı ilk derece mahkemeleri arasında varolup, kamu düzenine ilişkin bulunan görev ilişkisi niteliğinde değil, 2797 sayılı Yargıtay Kanununun 6545 sayılı Kanunla değişik 14. maddesinde yer alan “hukuk daireleri ile ceza daireleri kendi aralarında işbölümü esasına göre çalışır” şeklindeki düzenlemeden de anlaşılacağı üzere idari nitelikte işbölümü ilişkisidir. Dairelerin bakacağı işler işbölümü ilişkisine ait ilkeler ile işbölümündeki hükümlerin hangi tarihten itibaren geçerli olacağını belirlemek Yargıtay’ın ilgili kurullarına aittir.
Bu bakımdan, görev uyuşmazlıklarının tebliğname tarihinde yürürlükte bulunan işbölümüne ilişkin hükümler uyarınca çözümlenmesi gerekmektedir.
Buna göre;
Ceza Daireleri Başkanlar Kurulunun 12.07.2007 gün ve 23-23 sayılı kararı başta olmak üzere bir çok kararında açıklandığı üzere bir işin Özel Dairece incelenip muktezaya bağlanmasından sonra artık müteakip işlere de aynı Özel Dairece bakılması esastır. Nitekim süreklilik kazanan bu uygulamalar sonucunda 2012 yılından itibaren yapılan iş bölümlerinde Ceza Daireleri Başkanlar Kurulu Kararlarına paralel olarak dairelerin daha önce kendilerine gelmiş olmakla birlikte bozma veya herhangi bir nedenle daire dışına gönderdikleri işlerden geri gelenlerine bakmaya devam edeceği düzenlenmiştir.
Nitekim 2797 sayılı Yargıtay Kanununun 6110 sayılı Kanunla değişik 14. maddesi uyarınca hazırlanıp 01.02.2014 günü yürürlüğe giren ve 20.05.2014 olan tebliğname tarihi itibarıyla uygulanması gereken 24.01.2014 tarih ve 1 sayılı iş bölümünün; “Yargıtay Ceza Daireleri İşbölümü Ortak Hükümler” kısmının ikinci maddesinde; “İş bölümünün yürürlüğe girdiği tarih itibariyle düzenlenen tebliğnameler, iş bölümündeki düzenlemeler esas alınarak görevli Ceza Dairesine gönderilir” denildikten sonra dördüncü maddesinde; “Ceza Daireleri yürürlük tarihinden önce kendisine gelip bozma veya başka nedenlerle Daire dışına gönderdiği işlerden kendisine geri gelenlere bakar” hükmü getirilmiştir.
Şu halde, Özel Dairelerce yargılamalarına başlanılan ilk derece dosyalarının aynı Özel Daire tarafından bakılmasına devam olunması gerektiği kabul edilmelidir.
İncelemeye konu dosyanın daha önce diğer hükümlü İbrahim Gönül’ün temyizine hasren de olsa Yargıtay 6. Ceza Dairesince incelenerek 09.02.2009 gün ve 3302-2224 sayı ile muktezaya bağlandığı anlaşılmakla, hükmü temyizen inceleme görevi, 20.05.2014 olan tebliğname tarihi itibarıyla uygulanması gereken 24.01.2014 tarih ve 2014/1 sayılı iş bölümü kararı uyarınca önceki hükmü inceleyip görüş açıklayan Yargıtay 6. Ceza Dairesine aittir.
Bu itibarla, yargılama konusu suçla ilgili temyiz incelemesinin Yargıtay 6. Ceza Dairesince yapılması gerektiğinden dosyanın anılan Daireye gönderilmesine karar verilmelidir.
SONUÇ:
Açıklanan nedenlerle
1-Yargıtay 6. Ceza Dairesinin 08.07.2014 gün ve 8943-14553 sayılı görevsizlik kararının KALDIRILMASINA,
2- Dosyanın Yargıtay 6. Ceza Dairesine GÖNDERİLMESİNE, 22.12.2015 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.