YARGITAY KARARI
DAİRE : Ceza Daireleri Başkanlar Kurulu
ESAS NO : 2015/232
KARAR NO : 2015/543
KARAR TARİHİ : 22.12.2015

Görevsizlik Kararı Veren
Yargıtay Daireleri : 3 ve 15. Ceza Daireleri
Mahkemesi : Asliye Ceza

Katılan sanık …ve sanık … hakkında kasten yaralama, katılan sanık … hakkında ayrıca mala zarar verme, katılan sanık .. hakkında ise hakaret suçlarından açılan kamu davasının yapılan yargılaması sonucunda, sanık …’un kasten yaralama suçundan mahkûmiyetine, sanık …hakkında kasten yaralama ve mala zarar verme suçlarından kurulan hükümlerin açıklanmasının geri bırakılmasına, sanık …’in ise hakaret suçundan beraatına ilişkin, . Asliye Ceza Mahkemesince verilen 29.11.2012 gün ve 1202-1740 sayılı hükmün katılan sanık… ve sanık … tarafından temyiz edilmesi üzerine Yargıtay 3. Ceza Dairesince 04.05.2015 gün ve 41220-15657 sayı ile;
“İddianamede anlatılan eylemlerin niteliğine, kurulan hükümlere, sanık müdafiin temyiz talebinin kapsamına ve Yargıtay Kanununun 14. maddesine göre temyiz inceleme görevinin Yargıtay 15. Ceza Dairesine ait olduğu”,
Dosyanın gönderildiği Yargıtay 15. Ceza Dairesince de 01.07.2015 gün ve 10619-27885 sayı ile;
“Ayrıntıları Ceza Daireleri Başkanlar Kurulu’nun 05.02.2015 tarih ve 2014/Bşk-487 esas, 2015/107 karar sayılı kararında açıklandığı üzere, sanık … hakkında kasten yaralama ve mala zarar verme suçlarından kamu davası açıldığı, yargılama sonucunda yüklenen suçlardan hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına karar verildiği, hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına karar verilen suçların, CMK’nun 231/12. maddesi uyarınca itiraza tabi olup, İstanbul 19. Ağır Ceza Mahkemesinin 15.02.2013 tarih ve 2013/742 sayılı kararı ile sanığın itirazının karara bağlanması nedeniyle, temyizinin mümkün bulunmadığı, sanık…. hakkında hakaret suçundan verilen beraat ve sanık … hakkında kasten yaralama suçundan verilen mahkûmiyet kararlarının temyize tabi olduğu anlaşılmakla;
İddianamedeki sevk maddeleri ve nitelendirmeye, Yargıtay Kanununun değişik 14. maddesine göre, temyiz incelemesinin Yüksek 3. Ceza Dairesinin görevine dâhil olduğu”,
Gerekçesiyle karşılıklı görevsizlik kararları verilmiştir.
Oluşan olumsuz görev uyuşmazlığının çözülebilmesi için Yargıtay Birinci Başkanlığına gönderilen dosya, Ceza Daireleri Başkanlar Kurulunca değerlendirilmiş ve açıklanan gerekçe ile karara bağlanmıştır.

TÜRK MİLLETİ ADINA
CEZA DAİRELERİ BAŞKANLAR KURULU KARARI
Yargıtay 3 ve 15. Ceza Daireleri arasında oluşan ve çözülmesi gereken uyuşmazlık, temyiz incelemesinin hangi Özel Daire tarafından yapılması gerektiğinin belirlenmesine ilişkindir.
Yargıtay Kanununun Ceza Dairelerinin görevlerini düzenleyen 6110 sayılı Kanunla değişik 14/3. maddesinin (a) bendi; “Daireler arasındaki işbölümünün belirlenmesinde dava açılan belgedeki nitelendirme esas alınır. Açıklama ile sevk maddelerinin uyumsuz olduğu durumlarda açıklamaya itibar edilir” şeklinde iken, 28.06.2014 tarih ve 29044 sayılı Resmî Gazetede yayımlanarak yürürlüğe giren 6545 sayılı Kanunun 31. maddesi ile; “Daireler arasındaki iş bölümünün belirlenmesinde mahkeme kararındaki nitelendirme, mahkûmiyet dışındaki kararlarda ise iddianame veya iddianame yerine geçen belgedeki nitelendirme esas alınır” şeklinde değiştirilmiş,
2797 sayılı Yargıtay Kanununa 6545 sayılı Kanunun 37. maddesi ile eklenen Geçici 13/5. maddesinde; “Yargıtay Büyük Genel Kurulunun iş bölümünün onaylanmasına ilişkin kararı uygulanmaya başlayıncaya kadar bu kanunla yapılan değişiklikten önceki iş bölümüne ilişkin hükümler uygulanmaya devam olunur” düzenlemesi yapılmış, madde gerekçesinde de; “Yargıtay Büyük Genel Kurulunun işbölümünün onaylanmasına dair kararı Resmî Gazetede yayımlanıp yürürlüğe girinceye kadar bu kanunla yapılan değişiklikten önceki işbölümüne ilişkin hükümler uygulanmaya devam olunacaktır” açıklamasına yer verilmiştir.
6572 sayılı Kanunun 27. maddesi ile 2797 sayılı Yargıtay Kanununa eklenen Geçici 14. madde uyarınca yeniden oluşturulan Yargıtay Birinci Başkanlık Kurulu tarafından kabul edilerek 22.01.2015 gün ve 29244 sayılı Resmî Gazetede yayımlanıp 02.02.2015 tarihinde yürürlüğe giren 19.01.2015 gün ve 2015/8 sayılı işbölümü kararının “Yargıtay Ceza Daireleri İşbölümü Ortak Hükümler” bölümünde de; “Daireler arasında iş bölümünün belirlenmesinde 28.06.2014 tarihinden önce düzenlenen tebliğnameler bakımından iddianame veya iddianame yerine geçen belgedeki nitelendirmeye göre görevli daire belirlenir. Bu tarihten sonra düzenlenen tebliğnameler bakımından mahkeme kararındaki nitelendirme, mahkûmiyet dışındaki kararlarda da iddianame veya iddianame yerine geçen belgelerdeki nitelendirme esas alınır” hükmü kabul edilmiştir.
İlkeleri Yargıtay Ceza Daireleri Başkanlar Kurulunun 13.11.2014 tarih ve 245-281 sayılı kararı başta olmak üzere birçok kararında açıklandığı üzere; Yargıtay Ceza Daireleri arasındaki görev ilişkisi, adli yargı ilk derece mahkemeleri arasında varolup, kamu düzenine ilişkin bulunan görev ilişkisi niteliğinde değil, 2797 sayılı Yargıtay Kanununun 6545 sayılı Kanunla değişik 14. maddesinde yer alan “hukuk daireleri ile ceza daireleri kendi aralarında işbölümü esasına göre çalışır” şeklindeki düzenlemeden de anlaşılacağı üzere idari nitelikte işbölümü ilişkisidir. Dairelerin bakacağı işler işbölümü ilişkisine ait ilkeler ile işbölümündeki hükümlerin hangi tarihten itibaren geçerli olacağını belirlemek Yargıtay’ın ilgili kurullarına aittir.
Bu bakımdan, görev uyuşmazlığının tebliğname tarihinde yürürlükte bulunan işbölümüne ilişkin hükümler uyarınca çözümlenmesi gerekmektedir.
Öte yandan Ceza Daireleri Başkanlar Kurulunun istikrarlı kararlarıyla sürdürülen uygulamaya göre, temyiz incelemesine konu olan suçların yaptırım miktarlarında suç tarihinden sonra tebliğname tarihine kadar yapılan değişiklikler dikkate alınıp tebliğname tarihindeki yaptırım miktarları göz önünde bulundurularak görevli ceza dairesi belirlenmeli, çeşitli suçlara ilişkin açılan davalardan en ağırı belirlenirken de, suçun temel şekline göre hapis cezasının üst sınırı daha fazla olan suça ilişkin dava daha ağır kabul edilmeli, üst sınırların eşit olması halinde alt sınırı daha fazla hapsi gerektiren suça ilişkin davanın daha ağır olduğu sonucuna varılmalıdır. Hapis cezası ile birlikte öngörülen adlî para cezaları ise, her iki suça ilişkin hapis cezalarının alt ve üst sınırlarının eşit olması halinde nazara alınmalıdır.
Buna göre;
Katılan sanık S.. A.. hakkında kasten yaralama ve mala zarar verme suçlarından açılan yargılama sonucunda hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına karar verildiği, CMK’nun 231/12. maddesi uyarınca hükmün açıklanmasının geri bırakılması kararının itiraza tabi olup, katılan sanık Sibel’in itirazı üzerine İstanbul 19. Ağır Ceza Mahkemesinin 15.02.2013 gün ve 742 sayılı ret kararı ile kesinleştiği, dolayısıyla sadece sanık… hakkında kasten yaralama ve sanık …. hakkında hakaret suçlarından kurulan hükümlerin temyize tabi bulunduğu anlaşıldığından, uyuşmazlığın buna göre çözümlenmesi gerekmektedir.
16.11.2014 olan tebliğname tarihinde ceza dairelerinin görevlerinin belirlenmesinde, mahkumiyet halinde mahkeme kararındaki nitelendirilmeye, mahkumiyet dışındaki suç yönünden ise iddianame veya iddianame yerine geçen belgedeki nitelendirmeye bakılması gerektiğinden, uyuşmazlığa konu dosyada, temyize tabi olan sanık … hakkında kasten yaralama suçundan mahkumiyet kararı verildiği için mahkemenin bu suçla ilgili nitelendirilmesine, sanık… hakkında ise hakaret suçundan beraat kararı verilmesi nedeniyle de iddianamedeki hakaret suçuyla ilgili nitelendirmeye bakılması gerekmektedir. Kasten yaralama suçunun cezasının 5237 sayılı TCK’nun 86/2. maddesi uyarınca dört aydan bir yıla kadar hapis veya adli para; hakaret suçunun cezasının ise aynı kanunun 125/1. maddesi uyarınca üç aydan iki yıla kadar hapis veya adli para cezasından ibaret olup hakaret suçunun müeyyidesinin kasten yaralama suçunun cezasından fazla olması karşısında, hükmü temyizen inceleme görevi, 2797 sayılı Yargıtay Kanununun 14. maddesine istinaden hazırlanan ve 16.11.2014 olan tebliğname tarihi itibariyle uygulanması gereken 24.01.2014 gün ve 2014/1 sayılı işbölümü kararı uyarınca hakaret suçlarını incelemekle görevli Yargıtay 4. Ceza Dairesine aittir.
Diğer taraftan, Yargıtay Ceza Daireleri Başkanlar Kurulunun 23.11.2006 gün ve 6-6 ile 03.03.2005 gün ve 1-1 sayılı kararlarında da vurgulandığı üzere, temyizen inceleme görevinin görevsizlik kararlarını veren Ceza Dairelerinden başka bir Ceza Dairesine ait olması durumunda dosyanın bu daireye gönderilmesi de mümkündür.
Bu itibarla, yargılama konusu suçla ilgili temyiz incelemesinin Yargıtay 4. Ceza Dairesince yapılması gerektiğinden dosyanın anılan Daireye gönderilmesine karar verilmelidir.
SONUÇ:
Açıklanan nedenlerle,
Dosyanın, temyiz incelemesi yapılması için Yargıtay 4. Ceza Dairesine GÖNDERİLMESİNE, 22.12.2015 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.