Yargıtay Kararı Ceza Daireleri Başkanlar Kurulu 2015/212 E. 2015/523 K. 22.12.2015 T.

YARGITAY KARARI
DAİRE : Ceza Daireleri Başkanlar Kurulu
ESAS NO : 2015/212
KARAR NO : 2015/523
KARAR TARİHİ : 22.12.2015

Görevsizlik Kararı Veren
Yargıtay Daireleri : 4 ve 8. Ceza Daireleri
Mahkemesi : ..Asliye Ceza
.
Genel güvenliği kasten tehlikeye sokma ve tehdit suçlarından açılan kamu davasının yapılan yargılaması neticesinde .. Asliye Ceza Mahkemesince 29.07.2009 gün ve 422-940 sayı ile, sanığın aynı suçlardan mahkûmiyetine karar verilmiştir.
Hükümlerin sanık tarafından temyiz edilmesi üzerine dosyayı inceleyen Yargıtay 4. Ceza Dairesince 16.09.2013 gün ve 4735-22241 sayı ile; tehdit suçundan kurulan hükmün onanmasına, genel güvenliği kasten tehlikeye sokma suçu yönünden ise eksik inceleme ile hüküm kurulduğundan bahisle bozulmasına karar verilmiştir.
Bozmaya uyan yerel mahkemece 26.02.2014 gün ve 752-84 sayı ile sanığın genel güvenliği kasten tehlikeye sokma suçundan mahkûmiyetine karar verilmiştir.
Hükmün sanık tarafından temyiz edilmesi üzerine Yargıtay 4. Ceza Dairesince 21.04.2015 gün ve 8110-27499 sayı ile;
“İddianamede açıklanıp, hükümde kabul edilen eyleme, Yargıtay Kanununun 14. maddesine, Yargıtay Büyük Genel Kurulunun kararına ve temyizin kapsamına göre, işin incelenmesi Yüksek 8. Ceza Dairesinin görevine girdiği”,
Yargıtay 8. Ceza Dairesince de 17.06.2015 gün ve 9333-19390 sayı ile;
“2797 sayılı Yargıtay Kanunu’nun 6545 sayılı Kanun’la değişik 14 ve eklenen geçici 13. maddeleri uyarınca; temyizin kapsamına, tebliğname tarihine ve Yargıtay Birinci Bakanlık Kurulu’nun 22.01.2015 günlü Resmi Gazete’de yayımlanan 19.01.2015 gün ve 2015/8 sayılı kararının Ceza Daireleri İşbölümü Ortak Hükümlerinin 3 ve 5 no’lu fıkraları uyarınca, temyiz inceleme görevi daha önce dosyayı inceleyen Yargıtay Yüksek 4. Ceza Dairesine ait olduğu”
Gerekçesiyle karşılıklı görevsizlik kararları verilmiştir.
Oluşan olumsuz görev uyuşmazlığının çözülmesi için Yargıtay Birinci Başkanlığına gönderilen dosya, Ceza Daireleri Başkanlar Kurulunca değerlendirilmiş ve açıklanan gerekçe ile karara bağlanmıştır.

TÜRK MİLLETİ ADINA
CEZA DAİRELERİ BAŞKANLAR KURULU KARARI
Yargıtay 4. ve 8. Ceza Daireleri arasında oluşan ve çözülmesi gereken uyuşmazlık; genel güvenliği kasten tehlikeye sokma suçundan açılan kamu davasının yargılaması neticesi kurulan hükmün temyiz incelemesinin hangi Özel Dairece yapılması gerektiğinin tespitine ilişkindir.
2797 sayılı Yargıtay Kanununun 6572 sayılı Kanunla değişik 14. maddesi uyarınca hazırlanıp, 22.01.2015 tarih ve 29244 sayılı Resmi Gazetede yayımlanarak 02.02.2015 günü yürürlüğe giren ve tebliğname tarihine göre uygulanması gereken 19.01.2015 tarih ve 2015/8 sayılı iş bölümünün; “Yargıtay Ceza Daireleri İşbölümü Ortak Hükümler” kısmının beşinci maddesinde;
“Ceza daireleri, yürürlük tarihinden önce kendisine gelip bozma veya başka nedenlerle daire dışına gönderdiği işlerden kendisine geri gelenlere bakar. Ancak; bu iş bölümüyle konusu bakımından başka daireye verilen ve bozma veya başka nedenlerle Yargıtay incelemesinden geçmiş bulunan dosyaların tekrar Yargıtaya gelmesi hâlinde, görevin belirlenmesinde yeni düzenlemedeki suç vasfına bakılır” hükmü getirilmiştir.
İncelemeye konu dosyada, mahalli mahkemece kurulan ilk hükmün, Yargıtay 4. Ceza Dairesince incelenerek 16.09.2013 gün ve 4735-22241 sayı ile bozulmasına karar verildiği, tebliğname tarihinin 27.02.2015 olduğu ve söz konusu tarihte yürürlükte bulunan 19.01.2015 gün ve 8 sayılı işbölümüyle inceleme konusu genel güvenliği kasten tehlikeye sokma suçuna ilişkin herhangi bir değişiklik yapılmadığıda anlaşıldığından, hükmü temyizen inceleme görevi 4. Ceza Dairesine aittir.
Bu itibarla, Yargıtay 8. Ceza Dairesinin görevsizlik kararı isabetli bulunduğundan, Yargıtay 4. Ceza Dairesinin görevsizlik kararının kaldırılmasına ve dosyanın anılan daireye gönderilmesine karar verilmelidir.
SONUÇ:
Açıklanan nedenlerle;
1- Yargıtay 4. Ceza Dairesinin 21.04.2015 gün ve 8110-27499 sayılı görevsizlik kararının KALDIRILMASINA,
2- Dosyanın, Yargıtay 4. Ceza Dairesine GÖNDERİLMESİNE, 22.12.2015 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.