YARGITAY KARARI
DAİRE : Ceza Daireleri Başkanlar Kurulu
ESAS NO : 2015/211
KARAR NO : 2015/522
KARAR TARİHİ : 22.12.2015

Görevsizlik Kararı Veren
Yargıtay Daireleri : 4 ve 8. Ceza Daireleri
Mahkemesi : Asliye Ceza

Sanık…’ın 6136 sayılı Kanuna muhalefet, sanık …’in tehdit ve genel güvenliğin tehlikeye sokulması, sanık …in 6136 sayılı Kanuna muhalefet, tehdit ve mala zarar verme suçlarından cezalandırılmaları istemiyle açılan kamu davalarının yapılan yargılaması neticesinde …. Asliye Ceza Mahkemesince 25.02.2009 gün ve 296-111 sayı ile; sanık… hakkında mala zarar verme suçundan açılan kamu davasının şikayetten vazgeçme nedeniyle TCK’nun 73/4 ve CMK’nun 223/8. maddeleri uyarınca düşürülmesine, diğer suçlardan sanıkların mahkûmiyetlerine karar verilmiştir.
Hükümlerin sanık … ve …müdafileri ile sanık … tarafından temyiz edilmesi üzerine dosyayı inceleyen Yargıtay 4. Ceza Dairesince 06.11.2013 gün ve 29575-27215 sayı ile;
“…1-Sanık … yükletilen tehdit ve yasak silah taşıma, sanık …’e yükletilen tehdit eylemleriyle ulaşılan çözümü haklı kılıcı zorunlu öğelerinin ve bu eylemlerin sanıklar tarafından işlendiğinin Kanuna uygun olarak yürütülen duruşma sonucu saptandığı, bütün kanıtlarla aşamalarda ileri sürülen iddia ve savunmaların temyiz denetimini sağlayacak biçimde ve eksiksiz sergilendiği, özleri değiştirilmeksizin tartışıldığı, vicdani kanının kesin, tutarlı ve çelişmeyen verilere dayandırıldığı,
Eylemlerin doğru olarak nitelendirildiği ve kanunlarda öngörülen suç tiplerine uyduğu,
Cezaların yasal bağlamda uygulandığı,
Anlaşılmış ve ileri sürülen başkaca temyiz nedenleri yerinde görülmediği gibi hükmü etkileyecek oranda hukuka aykırılığa da rastlanmamıştır.
Ancak,
5237 sayılı TCK’nun 53/1-(c) maddesinde yer alan hak yoksunluğunun süresi ve kapsamı açısından anılan Kanun maddesinin 3. fıkrası hükmünün gözetilmemesi,
Kanuna aykırı, sanık …ve sanık …n müdafiinin temyiz iddiaları bu nedenle yerinde ise de, bu aykırılık, yeniden duruşma yapılmasına gerek olmaksızın düzeltilebilir nitelikte bir yanılgı olduğundan, temyiz edilen kararın açıklanan noktasının tebliğnameye aykırı olarak, 5237 sayılı TCK’nun 53/1-(c) maddesinde yer alan hak yoksunluğunun sanığın kendi altsoyu üzerindekilerle sınırlı olmak üzere koşullu salıverilme tarihine kadar uygulanması biçiminde düzeltilmesine ve başkaca yönleri Kanuna uygun bulunan hükümlerin, bu bağlamda onanmasına,
2-Sanık D.. B.. hakkında yasak silah taşıma suçundan kurulan hükme yönelik temyize gelince; başkaca nedenler yerinde görülmemiştir.
Ancak;
a)TCK’nun 3/1. maddesinde açıklanan ‘suç işleyen kişi hakkında işlenen fiilin ağırlığıyla orantılı ceza ve güvenlik tedbirine hükmolunur’ şeklindeki ‘orantılılık’ ilkesine uyulmadan, temel cezanın alt sınırın üzerinde belirlenmesi,
b)TCK’nun 53/1-(c) maddesinde yer alan hak yoksunluğunun süresi ve kapsamı açısından anılan Kanun maddesinin 3. fıkrası hükmünün gözetilmemesi” isabetsizliklerinden bozulmasına karar verilmiştir.
Bozmaya uyan … Asliye Ceza Mahkemesince 25.03.2014 gün 910-191 sayı ile sanık D.. B..’ın 6136 sayılı Kanuna muhalefet suçundan cezalandırılmasına karar verilmiştir.
Bu hükmün de sanık müdafii tarafından temyiz edilmesi üzerine Yargıtay 4. Ceza Dairesince 02.04.2015 gün ve 5968-25714 sayı ile;
“…İddianamede açıklanıp, hükümde kabul edilen eyleme, Yargıtay Kanununun 14. maddesine, Yargıtay Büyük Genel Kurulunun kararına ve temyizin kapsamına göre, işin incelenmesi Yüksek 8. Ceza Dairesinin görevine girdiğinden, dosyanın ilgili Daireye gönderilmesine”
Yargıtay 8. Ceza Dairesince 17.06.2015 gün ve 8187-19363 sayı ile;
“2797 sayılı Yargıtay Kanunu’nun 6545 sayılı Kanun’la değişik 14 ve eklenen geçici 13. maddeleri uyarınca; temyizin kapsamına, tebliğname tarihine ve Yargıtay Birinci Bakanlık Kurulu’nun 22.01.2015 günlü Resmi Gazete’de yayımlanan 19.01.2015 gün ve 2015/8 sayılı kararının Ceza Daireleri İşbölümü Ortak Hükümlerinin (3) ve (5) no’lu fıkraları uyarınca, temyiz inceleme görevi daha önce dosyayı inceleyen Yargıtay Yüksek (4.) Ceza Dairesine ait olduğu…”,
Gerekçesiyle karşılıklı görevsizlik kararları verilmiştir.
Oluşan olumsuz görev uyuşmazlığının çözülmesi için Yargıtay Birinci Başkanlığına gönderilen dosya, Ceza Daireleri Başkanlar Kurulunca değerlendirilmiş ve açıklanan gerekçeyle karara bağlanmıştır.

TÜRK MİLLETİ ADINA
CEZA DAİRELERİ BAŞKANLAR KURULU KARARI
Yargıtay 4 ve 8. Ceza Daireleri arasında oluşan ve çözülmesi gereken uyuşmazlık; temyiz incelemesinin hangi Özel Dairece yapılması gerektiğinin belirlenmesine ilişkindir.
2797 sayılı Yargıtay Kanununun 6572 sayılı Kanunla değişik 14. maddesi uyarınca hazırlanıp, 22.01.2015 tarih ve 29244 sayılı Resmi Gazetede yayımlanarak 02.02.2015 günü yürürlüğe giren ve tebliğname tarihine göre uygulanması gereken 19.01.2015 tarih ve 2015/8 sayılı iş bölümünün; “Yargıtay Ceza Daireleri İşbölümü Ortak Hükümler” kısmının beşinci maddesinde;
“Ceza daireleri, yürürlük tarihinden önce kendisine gelip bozma veya başka nedenlerle daire dışına gönderdiği işlerden kendisine geri gelenlere bakar. Ancak; bu iş bölümüyle konusu bakımından başka daireye verilen ve bozma veya başka nedenlerle Yargıtay incelemesinden geçmiş bulunan dosyaların tekrar Yargıtaya gelmesi hâlinde, görevin belirlenmesinde yeni düzenlemedeki suç vasfına bakılır” hükmü getirilmiştir.
İncelemeye konu dosyada, mahalli mahkemece kurulan ilk hükmün, Yargıtay 4. Ceza Dairesince incelenerek 06.11.2013 gün ve 29575-27215 sayı ile bozulmasına karar verildiği, tebliğname tarihinin 26.02.2015 olduğu ve söz konusu tarihte yürürlükte bulunan 19.01.2015 gün ve 8 sayılı işbölümüyle 6136 sayılı Kanuna muhalefet suçuna ilişkin herhangi bir değişiklik yapılmadığı anlaşıldığından, hükmü temyizen inceleme görevi 4. Ceza Dairesine aittir.
Bu itibarla, Yargıtay 8. Ceza Dairesinin görevsizlik kararı isabetli bulunduğundan, Yargıtay 4. Ceza Dairesinin görevsizlik kararının kaldırılmasına ve dosyanın anılan daireye gönderilmesine karar verilmelidir.
SONUÇ:
Açıklanan nedenlerle;
1- Yargıtay 4. Ceza Dairesinin 02.04.2015 gün ve 5968-25714 sayılı görevsizlik kararının KALDIRILMASINA,
2- Dosyanın, Yargıtay 4. Ceza Dairesine GÖNDERİLMESİNE, 22.12.2015 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.