YARGITAY KARARI
DAİRE : Ceza Daireleri Başkanlar Kurulu
ESAS NO : 2015/202
KARAR NO : 2015/513
KARAR TARİHİ : 22.12.2015
Görevsizlik Kararı Veren
Yargıtay Dairesi : 3. Ceza Dairesi
Mahkemesi : Sulh Ceza
Katılan sanık …’ın kasten yaralama ve tehdit, katılan sanıklar … ve ..’ın kasten yaralama suçundan cezalandırılması istemiyle açılan kamu davasının yapılan yargılaması neticesinde katılan sanıkların aynı suçlardan mahkûmiyetlerine, katılan sanık …’ın cezasının ertelenmesine, katılan sanıklar ..ile…’ın cezalarının, iki ay süreyle alkollü içki satılan yerlere gitmekten yasaklanma seçenek yaptırımına çevrilmesine karar verilmiştir.
Hükmün katılan sanık … müdafii tarafından temyiz edilmesi üzerine Yargıtay 4. Ceza Dairesince 04.03.2013 gün ve 5681-5945 sayı ile;
“Sanıklar ..ve .. müdafiinin 30.03.2009 tarihli dilekçesinin temyize cevap niteliğinde olduğu tespit edilerek dosya görüşüldü;
… Başkaca nedenler yerinde görülmemiştir. Ancak;
1- Katılan Sanıklar … ile .. arasında itiş kakış yaşandığı ve birbirlerine vurmadıklarının kabulü karşısında, …’ın da kasten yaralama suçundan mahkûmiyetine karar verilmesi suretiyle çelişkiye düşülmesi,
2- Kabule göre de;
a- CMK’nın 231/6-c fıkrasında belirtilen zarar kavramının, Ceza Genel Kurulunun 03.02.2009 tarih ve 250–13 sayılı kararında da kabul edildiği gibi; belirlenebilir, ölçülebilir, somut, maddi zarara ilişkin olup, manevi nitelikteki zararı kapsamaması, sanık …’un yeniden suç işlemeyeceği kanaatine varılarak hükmolunan hapis cezasının ertelenmesi, sanık … ile ..’ın yargılama sürecindeki davranışları olumlu görülüp takdiri indirim uygulanması ve hapis cezalarının seçenek yaptırıma çevrilmesi karşısında, incelenen dosyada, sanıklara yükletilen yaralama ve tehdit suçlarında katılanların ne şekilde maddi zararlarının oluştuğu saptanıp açıklanmadan, ‘şartları oluşmadığından’ biçimindeki yetersiz ve çelişkili gerekçe ile hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına yer olmadığına karar verilmesi,
b- Denetimli Serbestlik ve Yardım Merkezleri ile Koruma Kurulları Yönetmeliğinin 38/3. maddesindeki ‘belirli yerler ve etkinlikler; sanık veya hükümlünün suç işlemesinde, suça yönelmesinde ya da zararlı alışkanlıklar edinmesinde veya bağımlılık yapan maddeler kullanmasında; çevresel, psikolojik, sosyal veya ekonomik etkisi bulunan ya da sanık veya hükümlünün yeniden suç işlemesine yol açan etkenleri tetikleyecek yerler veya etkinliklerdir’ hükmü karşısında, gitmekten yasaklanmasına karar verilen alkollü içki satılan yerlerin ne suretle belirtilen yerler kapsamında değerlendirildiği ve seçenek yaptırımın hangi nedenlerle işlediği suç ve kişisel durumuyla uyumlu olduğu açıklanıp gösterilmeden, sanık hakkında hükmolunan hapis cezasının alkollü içki satılan yerlere gitmekten yasaklanması tedbirine çevrilmesi,
c- TCK’nın 50/1-d maddesinde hükmolunan kısa süreli hapis cezasının yarısından bir katına kadar süreyle belirli yerlere gitmekten veya belirli etkinlikleri yapmaktan yasaklanma seçenek yaptırımına çevrilebileceğinin belirtilmesi karşısında, seçenek yaptırımın süresinin hükmolunan hapis cezasının üst sınırını aşamayacağının gözetilmemesi” isabetsizliklerinden bozulmasına karar verilmiştir.
Selçuk Sulh Ceza Mahkemesince 13.06.2013 gün ve 194-306 sayı ile;
Katılan sanık A.. K..’ın kasten yaralama ve tehdit, katılan sanık …ın kasten yaralma suçlarından cezalandırılmalarına ve her iki sanık hakkındaki hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına, katılan sanık ….’ın ise beraatına karar verilmiştir.
Katılan sanık Ö.. A.. hakkındaki beraat hükmünün katılan sanık…müdafii tarafından temyiz edilmesi üzerine Yargıtay 4. Ceza Dairesince 20.02.2015 gün ve 48900-21456 sayı ile;
“2797 sayılı Yargıtay Kanununa 6572 sayılı Kanunun 27. maddesi ile eklenen Geçici 14. madde ile 22.01.2015 tarih, 29244 sayılı Resmi Gazetede yayımlanarak 02.02.2015 günü yürürlüğe giren Yargıtay Büyük Genel Kurulunun işbölümüne ilişkin 19.01.2015 tarih ve 8 sayılı kararı gereğince dosyanın Yargıtay 3. Ceza Dairesine gönderilmesine” karar verilmiş,
Yargıtay 3. Ceza Dairesince ise 19.03.2015 gün ve 7044-10118 sayı ile;
“Sanık hakkında daha önce verilmiş olan hükmün Yargıtay 4. Ceza Dairesi tarafından incelenerek bozulmuş olmasına göre, Ceza Daireleri Başkanlar Kurulu kararları ile Yargıtay Kanunun 14. maddesi gereğince temyiz incelemesi görevi, dosyayı daha önceden inceleyerek karar veren Yargıtay 4. Ceza Dairesine ait bulunduğu, …”
Gerekçesiyle görevsizlik kararı verilmiştir.
Yargıtay Birinci Başkanlığına gönderilen dosya, Ceza Daireleri Başkanlar Kurulunca değerlendirilmiş ve açıklanan gerekçe ile karara bağlanmıştır.
TÜRK MİLLETİ ADINA
CEZA DAİRELERİ BAŞKANLAR KURULU KARARI
Yargıtay Ceza Daireleri Başkanlar Kurulunca açıklığa kavuşturulması gereken husus, kasten yaralama suçundan açılan kamu davasının yapılan yargılaması sonucu verilen beraat hükmünün temyiz incelemesinin hangi Özel Daire tarafından yapılması gerektiğinin tespitine ilişkin ise de, öncelikle olumsuz görev uyuşmazlığı bulunup bulunmadığı belirlenmelidir.
Olumsuz görev uyuşmazlığının doğması için, karşılıklı olarak iki dairenin kendisini görevsiz sayması, başka bir anlatımla iki dairenin karşılıklı görevsizlik kararı vermesi gerekir.
İncelenen dosya kapsamından;
Yargıtay 4. Ceza Dairesi tarafından dosyanın Yargıtay Kanununa 6572 sayılı Kanunla eklenen Geçici 14. maddeye istinaden yalnızca Daire Başkanınca imzalanan tevdi kararı ile Yargıtay 3. Ceza Dairesine gönderildiği anlaşılmaktadır.
Yargıtay Kanununa 6572 sayılı Kanunla eklenen Geçici 14. madde gereği, Dairelerin işbölümüne ilişkin olarak Yargıtay Başkanlar Kurulunca hazırlanarak Yargıtay Büyük Genel Kurulu tarafından onaylanmasının ardından 22.01.2015 tarih ve 29244 sayılı Resmi Gazetede yayınlanıp 02.02.2015 tarihinde yürürlüğe giren 19.01.2015 gün ve 20015/8 sayılı kararın “Ceza Dairelerine İlişkin Ortak Hükümler” bölümüne göre verilerek, yalnızca Daire Başkanı tarafından imzalanan tevdi kararlarının görevsizlik kararı olarak kabulü mümkün değildir.
Bu durumda Yargıtay 4. Ceza Dairesince verilen bir görevsizlik kararı olmadığından, Ceza Daireleri Başkanlar Kurulunca çözülmesi gereken görev uyuşmazlığı da yoktur.
Bu itibarla, Yargıtay 3. Ceza Dairesinin görevsizlik kararı uyarınca dosyanın Yargıtay 4. Ceza Dairesine gönderilmesine karar verilmelidir.
SONUÇ:
Açıklanan nedenlerle,
Yargıtay 3. Ceza Dairesinin 19.03.2015 gün ve 7044-10118 sayılı görevsizlik kararı uyarınca dosyanın Yargıtay 4. Ceza Dairesine TEVDİİNE, 22.12.2015 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.