YARGITAY KARARI
DAİRE : Ceza Daireleri Başkanlar Kurulu
ESAS NO : 2015/199
KARAR NO : 2015/510
KARAR TARİHİ : 02.07.2015
Görevsizlik Kararı Veren
Yargıtay Dairesi : 8. Ceza Dairesi
Mahkemesi : Asliye Ceza
Sanık M.. A.. hakkında genel güvenliğin kasten tehlikeye sokulması ve kasten yaralama, sanık … hakkında ise tehdit suçlarından açılan kamu davasının yapılan yargılaması neticesinde sanıkların aynı suçlardan cezalandırılmasına karar verilmiştir.
Sanık Mustafa müdafii ve sanık Ahmet’in temyizi üzerine Yargıtay 4. Ceza Dairesince verilen ve Daire başkanı tarafından imzalanan 20.02.2015 gün ve 1384-21189 sayı ile;
“2797 sayılı Yargıtay Kanunu’na 6572 sayılı Kanun’nun 27. maddesi ile eklenen Geçici 14. maddesi ile 22.01.2015 tarih, 29244 sayılı Resmi Gazete’de yayımlanarak 02.02.2015 tarihinde yürürlüğe giren Yargıtay Büyük Genel Kurulu’nun işbölümüne ilişkin 19.01.2015 tarih ve 8 sayılı kararı gereğince, bu dava dosyasının Yargıtay 8. Ceza Dairesi’ne gönderilmesine…” karar verilmiş,
Yargıtay 8. Ceza Dairesince ise 08.06.2015 gün ve 4856-18601 sayı ile;
“2797 sayılı Yargıtay Yasasının 6110 sayılı Yasa ile değişik 14. maddesinde “Ceza Dairesinde, Daireler arasındaki iş bölümünün belirlenmesinde, dava açılan belgedeki nitelendirme esas alınır. Açıklama ile sevk maddelerinin uyumsuz olduğu durumlarda, açıklamaya itibar edilir” hükmü yer almaktadır. Yasa, sevk maddelerine değil, iddianamedeki tavsife ağırlık tanımıştır. Bu nedenle Ceza Dairelerinin görevinde Ceza Daireleri Başkanlar Kurulu’nun yerleşik kararlarında da belirtildiği üzere tavsif esas alınmalıdır.
Turgutlu Cumhuriyet Başsavcılığının 25.11.2010 tarihli iddianamesinde, olay tarihinde sanık ….’ın ele geçirilemeyen silahla katılanlar …. ve …’in arkalarından ateş etmesi sonucunda katılan…’in yaralanmasına neden olduğu, katılan ..’un ise her hangi bir şekilde yara almadığı, akabinde sanık…’ın ayrıca silahını havaya doğrultarak 7-8 el daha ateş ettiğinin iddia olunması karşısında; Yargıtay Ceza Genel Kurulu’nun 17.11.2009 gün ve 193/268 sayılı kararında açıklandığı üzere sanık . hakkında TCK.nun 106/2-a maddesinde öngörülen “silahla tehdit” suçu tavsif edilerek de dava açılmıştır.
Bu itibarla, iddianamedeki anlatıma, temyizin kapsamına, Yargıtay Kanununun 14. maddesi uyarınca muhtelif suçlara ait temyiz incelemesinin suçlardan en ağırını incelemeye yetkili Daireye ait bulunmasına, Yargıtay Birinci Başkanlık Kurulu’nun 21.01.2013 gün ve 2013/1 sayılı kararına ve tebliğnamenin düzenlendiği tarihe göre temyiz inceleme görevinin Yargıtay Yüksek (4.) Ceza Dairesine ait olması…” gerekçesiyle görevsizlik kararı verilmiştir.
Yargıtay Birinci Başkanlığına gönderilen dosya, Ceza Daireleri Başkanlar Kurulunca değerlendirilmiş ve açıklanan gerekçelerle karara bağlanmıştır.
TÜRK MİLLETİ ADINA
CEZA DAİRELERİ BAŞKANLAR KURULU KARARI
Yargıtay 8. Ceza Dairesince görev uyuşmazlığının çözülmesi için dosya Ceza Daireleri Başkanlar Kuruluna gönderilmiş ise de; öncelikle ortada çözülmesi gereken olumsuz bir görev uyuşmazlığı bulunup bulunmadığı belirlenmelidir.
Olumsuz görev uyuşmazlığının doğması için, karşılıklı olarak iki dairenin kendisini görevsiz sayması, başka bir anlatımla karşılıklı iki dairenin görevsizlik kararı vermesi gerekmektedir.
6572 sayılı Kanunun 27. maddesi ile 2797 sayılı Yargıtay Kanununa eklenen Geçici 14. madde uyarınca yeni oluşan Yargıtay Birinci Başkanlık Kurulu tarafından kabul edilerek 22.01.2015 gün ve 29244 sayılı Resmi Gazetede yayımlanıp, 02.02.2015 tarihinde yürürlüğe giren 19.01.2015 gün ve 2015/8 sayılı işbölümü kararına göre verilen ve Daire Başkanı tarafından imzalanan tevdi kararının ise görevsizlik kararı olarak kabulü mümkün değildir.
Bu durumda, Yargıtay 4. Ceza Dairesince verilmiş bir görevsizlik kararı bulunmadığından, Ceza Daireleri Başkanlar Kurulunca çözümlenmesi gereken bir görev uyuşmazlığı da bulunmamaktadır.
Bu itibarla, dosyanın Yargıtay 4. Ceza Dairesine gönderilmesine karar verilmelidir.
SONUÇ :
Açıklanan nedenlerle;
Yargıtay 8. Ceza Dairesinin 08.06.2015 gün ve 4856-18601 sayılı kararı uyarınca dosyanın Yargıtay 4. Ceza Dairesine TEVDİİNE, 02.07.2015 günü oybirliğiyle karar verildi.