YARGITAY KARARI
DAİRE : Ceza Daireleri Başkanlar Kurulu
ESAS NO : 2015/193
KARAR NO : 2015/504
KARAR TARİHİ : 02.07.2015

Görevsizlik Kararı veren
Yargıtay Daireleri : 19 ve 14. Ceza Daireleri
Mahkemesi : Ağır Ceza

Elbistan E Tipi Kapalı Ceza İnfaz Kurumu Müdürlüğü Disiplin Kurulu Başkanlığınca 20.03.2014 gün ve 2014/220 sayı ile hükümlü M.. İ..’nin 5275 sayılı Ceza ve Güvenlik Tedbirlerinin İnfazı Hakkındaki Kanunun 44/2-j maddesi gereği kurum görevlilerine hakaret veya tehditte bulunmaktan dolayı 5 gün hücreye koyma cezası ile cezalandırılmasına karar verilip İnfaz Hakimliğinin onayına sunulmuş, Elbistan İnfaz Hâkimliğince 21.04.2014 gün ve 161-180 sayı ile hükümlünün cezasının onanmasına karar verilmiştir.
Hükümlü tarafından karara itiraz edilmesi üzerine mercii Elbistan Ağır Ceza Mahkemesince 12.05.2014 gün ve 244 D.İş sayı ile itirazın reddine karar verilmiştir.
Bu karara karşı da Adalet Bakanlığı Ceza İşleri Genel Müdürlüğü’nün 27.10.2014 gün ve 63623 sayılı yazısı üzerine Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığınca 04.11.2014 gün ve 360788 sayı ile sayı ile kanun yararına bozma talebinde bulunulması üzerine dosyanın gönderildiği Yargıtay 19. Ceza Dairesince 09.04.2015 gün ve 32-132 sayı ile;
“5275 sayılı Ceza ve Güvenlik Tedbirlerinin İnfazı Hakkında Kanun, 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu ile bunun dışında kalan ve ceza hükmü içeren özel ceza yasalarıyla verilen ceza ve güvenlik tedbirlerinin uygulanmasındaki temel ilke ve amaçlar ile infaz şekilleri, infazın ertelenmesi, infazla ilgili kararlar, denetimli serbestlik, kamuya yararlı bir işte çalıştırma, koşullu salıverme, seçenekli yaptırımların uygulanması, tutuklama kararının yerine getirilmesi, özel infaz hükümleri, mükerrirlere özgü infaz rejimi gibi cezaların infazına ilişkin usul ve esasları düzenleyen, temel bir yasa olup, ceza hükmü içeren yasalar uyarınca verilen ceza ve güvenlik tedbirlerinin uygulama usul ve esaslarını düzenleyen ve içerisinde ceza hükmü içeren bir düzenlemenin de yer almadığı temel yasa niteliğindeki bu yasa özel ceza yasası olarak değerlendirilemez.
Yargıtay Dairelerinin süregelen uygulamalarında; infaz edilmekte olan cezaya ilişkin ortaya çıkan infaz sorunlarına ilişkin ihtilafların kanun yolu incelemeleri, infazı yapılan hükümde uygulanan ceza normunun temyiz incelemesini yapan Daireler tarafından yapılmıştır. 5275 sayılı Yasa’nın yürürlüğünden sonra da; Yargıtay 11.C.D.’nin 20/11/2013 gün ve 2013/20450 esas, 2013/17234 karar sayılı, Yargıtay l. C.D.’nin 27/01/2014 gün ve 2014/693-234 E.K. sayılı, Yargıtay 8.C.D.’nin 17/03/2014 gün ve 2014/915-6613 E.K. sayılı ve 10/02/2014 gün ve 2014/913-2593 E.K. sayılı, Yargıtay l0.C.D.’nin 17/02/2014 gün ve 2014/904-1059 E.K. sayılı ve 04/03/2013 gün 2012/28685 esas, 2013/2014 karar sayılı, Yargıtay 4.C.D.’nin 16/01/2014 gün ve 2012/36844 esas 2014/992 karar sayılı, Yargıtay 15.C.D.’nin 24/02/2014 gün ve 2014/2207-3249 E.K. sayılı kararlarda olduğu üzere, 5275 sayılı Yasanın infaz sırasında uygulaması ile ilgili ortaya çıkan hususlar yönünden verilen kararlara ilişkin kanun yolu incelemeleri Yargıtay’ın ilgili suça bakmakla görevli Dairesince yapılmakta, aynı şekilde anılan yasanın 111 ve devamı maddelerinde yer alan tutuklama kararının yerine getirilmesi, tutukluların hakları ve kısıtlayıcı önlemlerle ilişkin yerel mahkemelerce verilen ve temyize konu olmayan kararlar yönünden olağanüstü kanun yoluna başvuruları da yargılama konusunu oluşturan suça bakmakta olan ceza Dairelerince karara bağlanmaktadır.
Bu uygulamanın aksi düşünülecek olursa, Yargıtay’ın ceza dairelerinin tamamının bakmakta olduğu her türlü suç ve kabahatin infazı ile ilgili tüm hukuka aykırılıkların çözümünün Dairemizce yapılması sonucu doğacaktır ki bu da Yargıtay Kanunundaki iş bölümüne ilişkin hükümlere aykırılık teşkil edecektir.
Yargıtay Kanunu’nun 6110 sayılı Kanunla değişik 14.maddesine dayanarak Yargıtay Büyük Genel Kurulunca hazırlanan işbölümüne göre, Dairemizin görevi özel ceza yasalarından veya Kabahatler Kanunu’ndan doğan ve başka bir dairenin görev alanına girmeyen suç ve kabahatlere ilişkin temyiz incelemesi görevinden ibaret olup, Kanun Yararına Bozma talebinin konusu olan dosyanın yapılan incelemesinde;
Kanun yararına bozma talebinin hırsızlık, çocuğun basit cinsel istismarı, cebir tehdit veya hile kullanarak kişiyi hürriyetinden yoksun kılma ve dolandırıcılık suçlarından hükümlü M.. İ.. hakkında 5 gün süreyle hücreye koyma cezası ile cezalandırılması kararına vaki itiraza ilişkin olduğu anlaşılmıştır.
Somut olayda; hükümlü hakkında hükmolunan ceza, 5237 sayılı Türk Ceza Kanununda düzenlenen hırsızlık, çocuğun basit cinsel istismarı, cebir tehdit veya hile kullanarak kişiyi hürriyetinden yoksun kılma ve dolandırıcılık suçlarından suçlarına ilişkin olup, bu cezanın infaz sırasında uygulanan ve temel yasa özellikleri taşıyan 5275 sayılı Ceza ve Güvenlik Tedbirlerinin İnfazı Hakkında Kanunun, özel ceza yasası kapsamında değerlendirilemeyeceği cihetle, Kanun Yararına Bozma istemine konu hükümlerin konusu ile ceza miktarlarına ve Yargıtay Kanununun değişik 14.fıkrası ile Yargıtay Büyük Genel Kurulu’nun 19.01.2015 tarih, 2015/8 sayılı kararına göre, işin incelenmesi Yargıtay Yüksek 14. Ceza Dairesinin görevine dahil olduğu”,
Yargıtay 14. Ceza Dairesince de 25.05.2015 gün ve 3616-6686 sayı ile;
“Kanun yararına bozma isteyen ihbarname içeriğine konu uyuşmazlık infaza ilişkin olup infazı düzenleyen 5275 sayılı Ceza ve Güvenlik Tedbirlerinin İnfazı Hakkındaki özel kanunla ilgili incelemeyi yapma görevi de Yargıtay 19. Ceza Dairesine ait bulunduğu”
Gerekçesiyle karşılıklı görevsizlik kararları verilmiştir.
Oluşan olumsuz görev uyuşmazlığının çözümü için Yargıtay Birinci Başkanlığına gönderilen dosya, Ceza Daireleri Başkanlar Kurulunca değerlendirilmiş ve açıklanan gerekçelerle karara bağlanmıştır.

TÜRK MİLLETİ ADINA
CEZA DAİRELERİ BAŞKANLAR KURULU KARARI
Yargıtay 19 ve 14. Ceza Daireleri arasında oluşan ve çözümlenmesi gereken uyuşmazlık, hükümlünün 5275 sayılı Ceza ve Güvenlik Tedbirlerinin İnfazı Hakkındaki Kanunun 44/2-j maddesi gereği kurum görevlilerine hakaret veya tehditte bulunmaktan dolayı 5 gün hücreye koyma cezasının infaz hakimliğince onaylanması üzerine vaki itirazın reddine dair karara yönelik kanun yararına bozma talebinin hangi Özel Dairece değerlendirilmesi gerektiğinin belirlenmesine ilişkindir.
2797 sayılı Yargıtay Kanununun 6110 sayılı Kanun ile değişik 14. maddesine dayanılarak Yargıtay Büyük Genel Kurulunca işbölümüne ilişkin hazırlanan 01.02.2014 tarihinde yürürlüğe giren ve kanun yararına bozma talebi tarihi itibarıyla uygulanması gereken 24.01.2014 gün ve 2014/1 sayılı kararına göre özel ceza kanunlarından veya Kabahatler Kanunundan doğan ve başka dairelerin görev alanına girmeyen suçlar ve kararlara ilişkin inceleme görevinin Yargıtay 7. Ceza Dairesine ait olduğu, Yargıtay Birinci Başkanlık Kurulunun 02.02.2015 tarihinde yürürlüğe giren 19.01.2015 gün ve 2015/8 sayılı kararına göre de anılan işlere ilişkin inceleme görevinin Yargıtay 19. Ceza Dairesine verilip işbölümü değişikliğinden önce Yargıtay 7. Ceza Dairesinin görev alanına giren ancak diğer dairelere devredilmeyen bütün işlere ait dava dosyalarının Yargıtay 19. Ceza Dairesine devredileceğinin öngörüldüğü göz önüne alındığında ve 5275 sayılı Kanunun kıyasen özel ceza kanunu niteliğinde sayılması gerekmekte olup bu kanundan kaynaklanan işlerin başka bir dairenin görev alanına girmemesi nedeniyle 5275 sayılı Ceza ve Güvenlik Tedbirlerinin İnfazı Hakkında Kanunundan kaynaklanan ve doğrudan infaz edilen suçla bir bağlantısı bulunmayan kararlara ilişkin işlere bakma görevinin de Yargıtay 19. Ceza Dairesine ait olduğu kabul edilmelidir.
Bu itibarla, Yargıtay 14. Ceza Dairesinin görevsizlik kararı isabetli olduğundan, Yargıtay 19. Ceza Dairesinin görevsizlik kararının kaldırılmasına ve dosyanın kanun yararına bozma incelemesi yapılmak üzere anılan daireye gönderilmesine karar verilmelidir.

SONUÇ:
Açıklanan nedenlerle,
1- Yargıtay 19. Ceza Dairesinin 09.04.2015 gün ve 32-132 sayılı görevsizlik kararının KALDIRILMASINA,
2- Dosyanın, kanun yararına bozma incelemesi yapılması için Yargıtay 19. Ceza Dairesine GÖNDERİLMESİNE, 02.07.2015 tarihinde oybirliğiyle karar verildi